Γιατί δεν λένε ονόματα;

Σε ζάπιγκ έπεσα στην πρωινή εκπομπή του κ. Οικονομέα στο Mega. Ανέφερε όπως και ο κ. Καμπούρικης πως ξέρουν πολιτικούς που τα φέρνουν δύσκολα πέρα οικονομικά.
Και τι δεν είπαν.
Για πολιτικούς που δεν μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους εύκολα. Για πολιτικούς, τεως υπουργους που έβλεπαν δίπλα τους να «κλέβουν» και δεν πήραν φράγκο.
Αν είπε τίποτε στον, τότε, πρωθυπουργό δεν είπαν.
Αλλά γιατί δεν λένε κάποιο όνομα τίμιου; Για να τους φωνάζουν όλους κλέφτες;
Μήπως τους βολεύει αυτό;
Δεν λέω να πουν ποιος ειναι τίμιος και ποια η σημερινή του οικονομική κατάσταση.
Αυτό θα το βλέπουμε μόνοι μας. Βλέπουμε οτί είναι το πιο καλό επάγγελμα.
Όλοι τους φτωχοί μένουν και μια τετραετία φτάνει να φτιαχτούν. Φτάνει; Ολοι μας έχουμε τέτοια παραδείγματα από τους γνωστούς μας. Οχι τους υπουργούς αυτή είναι εξέρεση. Ένας χρόνος τι λέω ένας μήνας φτάνει να να «φταχτεί»
Ας μας πει λοιπόν ο κ. Οικονομέας ποιον νοούσε ή ο κ. «ναι είδε το dvd η Ολγα» Καμπουράκης

* * *

Σε λάθος αγώνα έβαλα χθες την παρένθεση. Οπότε ένα στα δύο ή μήπως κανένα;

Ελληνικό ποδόσφαιρο: Προς μια νέα ερυθρόλευκη δεκαετία (τούλάχιστον )

Φέτος στο πρωτάθλημα του ποδοσφάιρου της Α εθνικής είχαμε την επικράτηση του Παναθηναϊκού μετά από πέντε ερυθρόλευκα χρόνια. Όπως και το 2004 μετά απο επτά κατακτήσεις του Ολυμπιακού.
Θα περίμενε κανείς ο Παναθηναϊκός να έχει πάρει τα πάνω του. Ειδικά μετά από τόσο χάλια χρονιά των κυρίως αντιπάλων τους που ούτε σαν δεύτεροι για το champion league μπορέσαν να τερματίσουν. Αντ’ αυτού (αν και προηγούταν στην ειδική βαθμολογία) τερμάτησαν τελευταίοι με συνέπεια να είναι αναγκασμένοι να ξεκινήσουν νωρίς νωρίς την προετοιμασία μια που ο πρώτος ευρωπαϊκός αγώνας είναι στις 15 του Ιούνη (ευτυχώς) στην Αλβανία με την Μπέσα (ποια ειν’ αυτή;) Όμως οι μέτοχοι του πολτμετοχικού Παναθηναϊκού σκοτώνονται για την καρέκλα και (πιστεύω) για την μοιρασιά των χρημάτων της Ευρώπης.
Αυτό δεν συμβαίνει πάντα όταν πρέπει ν’ αποφασίσουν πολλοί; Ειδικά στην Ελλάδα αντί να καθίσουμε να βρούμε την λύση του προβλήματος τρωγόμαστε σαν τα κοκκόρια.
Αντίθετα ο κ. Κόκαλης έκανε θαυμάσια κίνηση παραχωρήσει την ιδιοκτησία στον κ. Βαγγέλη Μερινάκη.
Εφοπλιστής, Πειραιώτης και το βασικότερο νεότατος για πρόεδρος (μόλις 43) οπαδός του Ολυμπιακού από τα γενοφάσκια του.
Έκανε και κάποιες κινήσεις κλίνοντας συμφωνία με τον κ. Λίνεν. Εναν τεχνικό που τον γνωρίσαμε στον Πανιώνιο. Και παρουσίασε θαυμάσια δουλειά.
Και στην Ευρώπη έβγαλε την ομάδα και (κυριώς Ελληνες) νέους ποδοσφαιριστές ανέδειξε.
Ο κ. Μαρινάκης κράτησε τον κ. Κόκαλη πρόεδρο της ομάδας να υπάρξει ομαλά η διαδοχή μια που είναι ο πλέον πετυχημένος πρόεδρος ΠΑΕ. Ετσι έκανε και ο κ. Κόκαλης (όχι με τους κ.κ Κοσκωτά ή Σαλιαρέλη που εκτός από αποτυχιμένοι ήταν στην φυλακή) αλλά με τον πρόεδρο των τίτλων (τους τέσσερις πρώτους επαγγελματικούς όταν ξεκινούσε ο επαγγελματισμός στην Ελλάδα κ Σταύρο Νταϊφα)
Τις πρώτες κινήσεις της νέας διοίκησης τις κρίνω απολύτως θετικές.
Και τον μεχρι πρότινος πρώτο προπονητή Ζόραν Μπάντοβιτς, που δεν έχει κάνει καν το «αγροτικό του» όπως λέμε, κράτησε για να υπάρξει κι εδώ ομαλή η διαδοχή. Αλλά κι επειδή έδειξε καλά δείγματα και ως πρώτος δυο φορές που ανέλαβε φέτος.
Και μεταγραφές κάνει, έπιασαν καποιοι λιμάνι αλλά (όπως κάθε καλοκαίρι) και νέα ομόματα ακούγονται και πιστεύω θα γίνουν μεταγραφές.
Το κυριώτερο είναι ότι σε θέσεις που έχουν να κάνουν με αγωνιστικά και τεχνικά θέματα έρχονται παλίοι ποδοσφαιριστές οι οποίοι είναι γνωστοί για τις ικανότητες τους.
Γενικός αρχηγός ανέλαβε ο κ. Τάσος Μητρόπουλος, που το προσονύμιό του «Ράμπο» δεν του βγήκε τυχαία.
Τεχνικός διευθυντής ο κ, Ντάρκο Κοβάσεβιτς γνώστης του Γιουγκοσλαβικού και Ισπανικού χώρου στο Ποδόσφαιρο. Και κυρίως με κύρος που το απέκτησε στα γήπεδα. Πάντα φώναζα για το λάθος της απομάκρυνσης του Ίλια Ίβιτς (μαζί με του Τάκη Λεμονή) αλλά τώρα ήρθε πιστεύω καλύτερος
Κρίνοντας καλές τις πρώτες κινήσεις του κ. Μαρινάκη όπως και μερικές απο τις τελευταίες του κ. Κόκαλη πιστεύω πως η χρονιά 2010 – 11 είναι η πρώτη μιας νέας ερυθρόλευκης δεκαετίας. Αρκεί μη γίνει καμιά «στραβή» με του Αλβανούς και δώσει κανείς μια κλωτσιά (Μαρινάκης ή Κόκαλης) και τα διαλύσει όλα (απολύοντας τον Λίνεν)

* * *

Η απόλυτη επιτυχία χθες στις προβλέψεις για το Μουντιάλ Να δούμε σήμερα που έχουμε
Παραγουάη – Ιαπωνία 1
Ισπανία – Ποτογαλία 1 (πιθανό βλέπω το Χ αλλά τελικά έστω στη παράταση ή πέναλτυ να περάσουν οι Ισπανοί)

Γιατί είμαι με την Αργεντινή

Χαλαρά να ξεκινήσουμε ακόμη μια δύσκολη βδομάδα. Στο Μουντιάλ που διεξάγετε αυτή την εποχή συνηθίζουμε οι φίλαθλοι, ανέκαθεν, να θέλουμε να νικήσει κάποια ομάδα για αδιανόητους λόγους. Εγώ επειδή μ’ αρέσει το ελεύθερο ποδόσφαιρο συμπαθώ την Βραζιλία και κάποιες φορές και την Ολλανδία όταν παίζει αυτό που λένε total football. Εποχές Κρόιφ, απ’ότι διαβάζω, και εποχές Γκούλιτ και Φαν μπάστεν όπως τις απόλαυσα
Κατά καιρούς στην ομάδα των συμπαθιών μπαίνουν κι άλλες χώρες που αποδίδουν υπέροχα. ΕΣΣΔ, Δανία, Καμερούν κα
Φέτος μ’ έχει κερδίσει η Αργεντινή. Βασικά λόγω του τεχνικού ηγέτη της ρου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Έχει βάλει την ομάδα να παίζει ουσιαστικά χωρίς άμυνα. Επίθεση, επίθεση, επίθεση,
Η ομορφιά του ποδοσφαίρου δηλαδή. Αλλα μ’ έναν αρχικό τρόπο αφού δεν προσέχει καθόλου τα μετόπισθεν.
Με τον Μαραντόνα είμαι και για τις πολιτικές του θέσεις, Τον έχει «περσόνα νον γκράτα» ο παγκόσμιος δικτάτορας οι ΗΠΑ.
Πήγε στην Κούβα να αποτοξινοθεί και μάλλον τα κατάφερε.
Λέει σε δηλώσεις του πως οι νίκες είναι «Δικές του, του Τσε και του λαού της Αργεντινης» Ναι του Τσε που χτύπησες τατουάζ Ντιέγκο αλλά του Φιντελ (Κάστρο) που σε βοήθησε ν’ αποτοξινωθείς;
Τέλος σαν συμπαράσταση στη χώρα που υποδέχτηκε το 1991 τους δυνάστες του ΔΝΤ και τους είπε όχι πρόσφατα

* * *

Πρώτη μέρα και δεύτερη μέρα των νοκ άουτ αγώνων και οι επιτυχίες μου αντιστράφηκαν τρεις επιτυχίες μια αποτυχία αν βάλουμε και άτυπα την παράταση; τέσσερις
Σήμερα έχουμε
Ολλανδία – Σλοβακία 1
Βραζιλία – Χιλή 1

Κυβέρνηση «μαθητευόμενων μάγων» που Δεν αποφασίζουν (οι κυβερνώντες), απλώς διατάζουν

Την περασμένη Τρίτη 22/06 στην «Καθημερινή» το άρθρο τουκ. Παντελή Μπουκάλα είχε τίτλο το δεύτερο συνθετικό του τίτλου που βάζω (μετά το που γι’ αυτό και το Δ κεφαλαίο και χωρις την παρένθεση ε;) και συμφωνώ τόσο με τις απόψεις του όσο και με τον τίτλο. Οπότε αποφάσισα να το βάλω όπως συνηθίζω κάθε Σάββατο.
Χθες όμως Παρασκευή είδα το άρθρο του κ. Στάυρου Λυγερού πάλι στην «Καθημερινή». Με τίτλο το πρώτο συνθετικό της δημοσίευσης μου, πρίν το που.. Συμφωνώ τόσο και μαζί του που δεν μπόρεσα να μη το βάλω και αυτό

Δεν αποφασίζουν, απλώς διατάζουν

Του Παντελη Μπουκάλα
Στην Ισπανία οι κυβερνώντες επέβαλαν με βασιλικά διατάγματα τα σκληρά μέτρα τους. Στην Αγγλία την ανάγκη της λιτότητας την κήρυξε, στο τελετουργικό που έχει κληροδοτήσει η εκεί παράδοση, η βασίλισσα, για τη μεγαλειότητα της οποίας, προφανώς, όσα διάβαζε ήταν άδεια από οποιοδήποτε απτό νόημα. Για τον ηγεμόνα Μπερλουσκόνι και τον αυτοκρατορικών φαντασιώσεων Σαρκοζί δεν τίθεται πρόβλημα: η αγωνία τους αφορά αποκλειστικά τις συνέπειες των εξαγγελιών τους στη δημοτικότητά τους, άρα και τα νέα επικοινωνιακά τεχνάσματα που οφείλουν να επινοήσουν.
Εμείς όμως εδώ, και μολονότι ορισμένοι κακεντρεχείς επιμένουν πως η δημοκρατία μας τείνει να εκφυλιστεί σε ονομαστικώς κληρονομική, ούτε βασιλιά ή βασίλισσα διαθέτουμε ούτε καβαλιέρε ή κατά φαντασίαν αυτοκράτορα. Εμείς είμαστε η χώρα της «ανοιχτής διακυβέρνησης» (και δη της ηλεκτρονικής, για την οποία συστήσαμε ολόκληρο υπουργείο, προς αποθέωση της νεωτερικότητας του φαίνεσθαι). Είμαστε η χώρα του «κοινωνικού διαλόγου», αφού παρέχουμε στους αδύναμους «εταίρους» το δικαίωμα να συμφωνήσουν ή κατά 99% με τις προτάσεις μας ή κατά 100%.
Είμαστε η γενέτειρα των «ανοιχτών στον λαό υπουργικών συμβουλίων», οι κοπιώδεις εργασίες των οποίων λήγουν μόλις αποσυρθούν οι κάμερες που καλούνται για να καταγράψουν τον πρωθυπουργικό μονόλογο και τα υποτακτικά υπουργικά χαμόγελα. Και είμαστε βέβαια η κοιτίδα της «άμεσης δημοκρατίας» (αμεσοδημοκρατικά δεν έλαβε το δακτυλίδι ο κ. Γ. Παπανδρέου τω καιρώ εκείνω;) και ο παράδεισος της αξιοκρατίας• δεν μας πήρε ένα εξάμηνο ο ενδελεχής έλεγχος των διαδικτυακών βιογραφικών ώσπου να πιστοποιήσουμε ότι οι καλύτεροι για γενικοί γραμματείς υπουργείων είναι όσοι και πρέπει και συμφέρει να είναι οι καλύτεροι, δηλαδή οι δικοί μας;
Οπότε; Οπότε ούτε με βασιλικά διατάγματα ή διαγγέλματα κυβερνούμε ούτε την απεχθή φόρμουλα «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» ενστερνιζόμαστε, για τον απλό λόγο ότι δεν αποφασίζουμε εμείς. Αλλοι αποφασίζουν, οι συντάκτες του μνημονίου, οι επιτηρητές μας.
Το αποσαφήνισε άλλωστε στη Βουλή η κυβέρνηση, όταν ψηφιζόταν το εν λόγω παρασύνταγμα. Το αποσαφήνισε εκ νέου όταν έσπευσε να νομιμοποιήσει τη μέθοδο των «υπουργικών αποφάσεων» (λόγω του «επείγοντος χαρακτήρα» των πραγμάτων...), διά των οποίων ο κ. Λοβέρδος δικαιούται να ρυθμίζει τη μοίρα μας ερήμην της Βουλής και κατόπιν να περιφέρεται στα κανάλια για να ανακουφίζεται αυτοψυχαναλυόμενος δημοσίως. Και το ξεκαθάρισε τελεσίδικα με το προεδρικό διάταγμα για τα εργασιακά, με το οποίο ανατρέπεται βιαιότατα η κοινωνική δομή. Αλλά πού το πρόβλημα; Οι διαμαρτυρόμενοι μπορούν πάντοτε να στέλνουν τις ενστάσεις τους στο open government.pasok.gr. Θα ληφθούν σοβαρά υπόψη.

Κυβέρνηση «μαθητευόμενων μάγων»

Του Σταυρου Λυγερου
Η πιο σοβαρή κουβέντα του πρωθυπουργού είναι ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο. Απέφυγε επιμελώς, όμως, να μιλήσει και για το είδος του συντελούμενου πειράματος και για τον δικό του ρόλο. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ευθύνεται για τη δημοσιονομική βόμβα που κληρονόμησε, αλλά έχει καταλυτικές ευθύνες για τον τρόπο που τη διαχειρίσθηκε, προκαλώντας την έκρηξή της με τις γνωστές συνέπειες.
Λογικά, η κρίση έπρεπε να λειτουργήσει σαν καταλύτης για την αντικατάσταση του ανορθολογικού, κλεπτοκρατικού και σπάταλου μοντέλου ανάπτυξης από ένα υγιές και παραγωγικό. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για τον βίαιο μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας - κοινωνίας, σύμφωνα με τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Το Μνημόνιο περιέχει επιβεβλημένες διατάξεις, αλλά συνολικά λειτουργεί σαν προκρούστια κλίνη. Γι’ αυτό και εγκλωβίζει την οικονομία σε ανατροφοδοτούμενη ύφεση. Ακόμα κι αν η αποδοχή του συγκεκριμένου Μνημονίου ήταν ο μόνος τρόπος για να κρατήσει η Ελλάδα το κεφάλι έξω από το νερό, δεν συνεπάγεται ότι το Μνημόνιο συνιστά πράγματι αποτελεσματική θεραπεία.
Τα «αιματηρά» μέτρα δεν είναι καθαρτήριο. Το πραγματικό δίλημμα είναι παραγωγικά ή αντιπαραγωγικά μέτρα και όχι σκληρότερα ή ηπιότερα. Η ανάταξη της οικονομίας απαιτεί δέσμες στοχευμένων εξυγιαντικών και αναπτυξιακών παρεμβάσεων. Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Για να υπάρξει διέξοδος χρειάζονται νέα πολιτικά εργαλεία, νέες ευφάνταστες προσεγγίσεις και αποτελεσματικές πρακτικές. Εξυπνες και ρεαλιστικές προτάσεις παραμένουν στα συρτάρια. Η κρίση διευκολύνει την εφαρμογή τους. Λειτουργεί σαν καταλύτης, αλλάζοντας συμπεριφορές και νοοτροπίες στο επίπεδο της κοινωνίας. Καθιστά εφικτό ό,τι μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν ανέφικτο.
Αντί, όμως, η κυβέρνηση Παπανδρέου να εφαρμόζει παραλλήλως ένα τέτοιο δικό της πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο του Μνημονίου. Ο λόγος είναι ότι έχει βολευθεί πολιτικά με τη συνταγή του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης. Λειτουργώντας ως εντολοδόχος της «τρόικας», κρύβει την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει δραστικά την κρίση. Το ελληνικό πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό. Με κυβέρνηση που θυμίζει κάτι μεταξύ «παιδικής χαράς» και «μαθητευόμενων μάγων», η περιορισμένη, αλλά υπαρκτή δυνατότητα να αποφύγουμε τον γκρεμό τείνει να ακυρωθεί.

* * *

Αυριο δεν βάζω κείμενο οπότε πάλι προβλέψεις σε τέσσερις αγώνες του Μουντιάλ (Σταθερά μια στις τέσσερις οι επιτυχίες μου)
Σήμερα λοιπόν έχουμε
Ουρουγουάη – Νότια Κορέα 1
ΗΠΑ – Γκάνα 2
Και αύριο
Αργεντινή – Μεξικό 1
Αγγλία – Γερμανία 2

Πως θα εξαλειφθεί η τρομοκρατία

Ένα δέμα με βόμβα άνοιξε χθες ο άτυχος .... αστυνομικός υπεύθυνος ασφαλείας του κ. Χρυσοχοϊδη
Του στείλαν του υπουργού δέμα με βόμβα που έσκασε μόλις προσπάθησε να το ανοίξει. Ο Χρυσοχοϊδης σώθηκε. Θα ξαναπεί πάλι στην τηλεόραση πως εξάρθρωσε την τρομοκρατία. Δε μας λέει καλύτερα 6 νούμερα μπας και πιάσουμε το ΛΟΤΤΟ γιατί έτσι εξάρθρωσε την τρομοκρατία. Εσκασε η βόμβα στα χέρια του Ξηρού.
Τον ξανάβαλε ο κ Παπανδρέου ως επιτυχιμένο. Και αυτός τι έκανε;
Να μη γίνουν τα επεισόδια στην Αθήνα όπως έγιναν το 2008, μάζεψε τους αναρχικούς, προληπτικά.
Πριν λίγο ο εγκληματολόγος κ. Τσαγκρής είπε στην εκπομπή της κ Τσαπανίδου, Σκάι τώρα, τα πράγματα με το όνομα τους.
Η τρομοκρατία δεν είναι στην Ελλάδα η 17 Νοέμβρη και ο ΕΛΑ. Δεν είναι οι ομάδες που ζουν τώρα. Χιλιάδες νέοι βρίσκονται για στρατολογική. Αφού δεν βλέπουν προοπτική.
Συμφώνησε η κ. Πόπη, συμφωνώ κι εγώ όπως συμφωνείται όλοι πιστεύω.
Τρομοκράτες δεν είμαστε όταν γιουχάρουμε του πολιτικούς μας και τους κλείνουμε στην τουαλέτα επί μισάωρο, Τρομοκράτες δεν είμαστε όταν εκδιώκουμε του βουλευτές οπό κάποια εκδήλωση;
Απλά δεν έχουμε όπλα. Και να είστε σίγουροι πως αν επιτρεπόταν η οπλοφορία όλο και κάποιος θα σήκωνε το πιστόλι.
Δεν τολμούν να παρευρεθούν ούτε σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Τόσοι είναι οι τρομοκράτες που πυροβολούν με τα λόγια.
Με άλλα λόγια η τρομοκρατία θα εξαλειφθεί αν αλλάξουν οι πολιτικές. Οχι μόνο οι τωρινές που μας γυρνούν στον μεσαίωνα αυτοί που βγήκαν λέγοντας: «λεφτά υπάρχουν». Αλλά και η πριν των Λαμόγιων και απατεώνων

* * *

Σήμερα τελευταία μέρα των ομίλων στο Μουντιάλ (Και πάλι μία στις τέσσερις οι επιτυχίες μου)
Β.Κορέα –Ακτή Ελεφαντοστού 2
Πορτογαλία – Βραζιλία 2
Ελβετία – Ονδούρα 1
Χιλή – Ισπανία Χ

Ξεκινά η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων. Πονηρές σκέψεις που κάνω

Μήνες το ακούω πως θα γίνει. Επιτέλους σήμερα άκουσα τη διαδικασία και την σιγουριά πως θα γίνει. Ποιό; Η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων.
Φαίνεται αδιανόητο αλλά ναι το κράτος μας δεν ήξερε ποιους πληρώνει.
Με τις προσλήψεις δεκαετιών, ρουσφετολογικές τις ποιο πολλές φορές, και τος μετατάξεις φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο.
Προσπάθησε ο Σημίτης να βάλει τάξη με το ΑΣΕΠ, να γίνονται ποιο δίκαια οι προσλήψεις, αλλά το μόνο που κατάφερε είναι ναι δώσει άλλοθι στους μη έχοντες την δύναμη να διορίσουν (από τιμιότητα ή ανικανότητα να έχουν πρόσβαση σ’ αυτό το σάπιο κύκλωμα) και σ’ αυτούς που ήθελαν να αποφύγουν «κολλητσίδες» που δεν έδιναν την μίζα που έπρεπε. Είναι γνωστό φυσικά η σχέση της εποχής Σημίτη με τη μίζα και το φακελάκι. Βέβαια στα απλά και μικρά (και τα δυο μαζί) αρκούσε «το μιλητό» και «η γνωριμία»
Η απορία η δική μου γιατί δεν μαζεύουν απ’ όλες τις υπηρεσίες τις μισθολογικές καταστάσεις; Ενεργές και ανενεργές.
Το λογικό είναι πως, αφού βάσει αυτών έχουμε την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων, να βγει κι ο αριθμός τους όπως και τα λεφτά που ξοδεύονται γι’ αυτές.
Το μυαλό μου πάει κάπου στο πολύ απίθανο, θέλω να πιστεύω.
Μήπως οι μισθολογικές καταστάσεις έχουν μέσα και νεκρούς και τα χρήματα αυτά πηγαίνουν στην τσέπη επιτήδειων;
Έχει συμβεί πολλές φορές στα ασφαλιστικά ταμεία και οι κληρονόμοι μπλέκουν στην γραφειοκρατία ώστε να κόψουν την σύνταξη του μακαρίτη. Οπότε βγαίνουν στην τηλεόραση που λύνει όλα τα προβλήματα, ελάχιστοι όμως φαντάζομαι καρπώνονται την σύνταξη του παππού ως να δουν από μόνοι του το λάθος. Βέβαια όταν το καταλάβουν δεν κάνουν καμία κίνηση (να επιστραφούν τα αδίκως καταβληθέντα) μια που ευθύνεται η αβλεψία του υπαλλήλου.
Αντίστοιχα δε θα υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που πέθαναν αιφνιδίως ή σκοτώθηκε σε ατύχημα και ο μισθός του συνεχίζει να πάει στην υπηρεσία;
Κι αυτό αν συμβεί; Γίνεται εφ’ όρου ζωής; Θα υπάρχει κάποιος που θα πει «δεν μπορεί ο κύριος Ταδόπουλος είναι 100 ετών στην δείνα υπηρεσία»;
Είδομεν

* * *

Σήμερα έχουμε και προτείνω (Σταθερά μία στις τέσσερις οι επιτυχίες μου)
Σλοβακία – Ιταλία Χ
Παραγουάη – Ν. Ζηλανδία 1
Δανία – Ιαπωνία 1
Καμερούν – Ολλανδία 2

Μουντιάλ τέλος για την Ελλάδα: Ο απολογισμός

Τελείωσε το Μουντιάλ για την Ελλάδα και μάλλον τέλειωσε και η θητεία του Οτο Ρεχάγκελ στο τιμόνι της. Αυτό βέβαια θέλω να το δω, αν θα έχει καμιά πρόταση από άλλη ομάδα (Χώρα ή σύλλογο) Μια που είναι νεότατος σύμφωνα με τους κυβερνώντες μας μόλις 72 ετων!!!! Και δεν πρέπει να συνταξιοδοτηθεί.
Τώρα να δούμε τι κάναμε στην δεύτερη απόπειρα να εισέλθουμε στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Το σίγουρο είναι πως δεν διασυρθήκαμε όπως το 1994 στις ΗΠΑ. Αυτό έγινε μόνο στον πρώτο αγώνα με την Νότια Κορέα.
Βέβαια υπήρχε ο τραυματισμός του Μόρα. Που μας ζαλίσαν θα παίξει δε θα παίξει. Και τελικά δεν έπαιξε.
Αλλά δεν έπαιξε και στον επόμενο νικηφόρο αγώνα με την Νιγηρία.
Μπήκαμε μέσα στον αγώνα με την Νότια Κορέα με το «τουπέ» της μεγάλης ομάδας. Ποιοι είναι αυτοί οι Νοτιοκορεάτες. Αυτοί είναι κοντοί και πρέπει να τους προσέχουμε μόνο με την μπάλα κάτω.
Να όμως που στο πρώτο φάουλ από δεξιά έγινε σέντρα πήδηξαν τρία «πρώτα ύψη» και του τη πήρε τη μπάλα ο κίτρινος νάνος με το πόδι και σκόραρε στο 10’
Βέβαια, το λάθος του προπονητή μας, έβαλε άπειρο τερματοφύλακα. Τον Τζόρβα που δεν έβγαινε ούτε αν έπαιρναν φωτιά τα γκολπόστ. Να μη πω για τη λάθος θέση που είχε στην εκτέλεση του φάουλ. Όπως μου εξήγησε κάποιος που κατέχει τα μυστικά της θέσης έπρεπε να βρίσκεται εκεί που είναι στο κόρνερ. Μια που από παρόμοια θέση εκτελέστηκε το φάουλ.
Οι φίλοι του παναθηναϊκού διαμαρτύρονταν και για τη θέση του Βύντρα. Γιατί; Αναρωτιόμουν οπότε να το τραγικότατο λάθος και το δεύτερο νοτιοκορεάτικο γκολ.
Αμέσως μετά ήρθε η ομόφωνη σκληρότατη κριτική. Και σαν Έλληνες αφυπνιστήκαν.
Βέβαια μετά από το τραγικό γκολ που φάγαμε. Πάλι από φάουλ πάλι ο Τζόρβας δεν έκανε έξοδο.
Ήρθε όμως η φάση της αποβολής του Νιγηριανού. Σε μια φάση που ο Τοροσίδης αξίζει όσκαρ. Όχι ότι ήταν άδικη η αποβολή αλλά τόνισε το χτύπημα που προσπάθησε ο Νιγηριανός να κάνει.
Αμέσως ο προπονητής μας έξυπνα έκανε πιο επιθετική την ομάδα βάζοντας το Σαμαρά αντί του Παπασταθόπουλου. Ηρθε και το «τυχερό» γκολ του νεομεταγραφέντα στον ΠΑΟΚ Σαλπιγγίδη και η ψυχική δύναμη των παιχτών μας έφτασε στα ουράνια.
Μπορεί να έβαλε το δεύτερο γκολ ο Τοροσίδης όμως χαθήκαν πολλές ευκαιρίες που μας έφεραν στην τρίτη θέση με διαφορά τερματων.
Στο ματς με την Αργεντινή ήμασταν υπέροχοι Αντέδρασαν όπως όλοι οι Έλληνες απέναντι σε θηρία.
Ευτυχώς οι Λατινοαμερικάνοι δεν παίζουν με σέντρες και δεν χρειάστηκε να πραγματοποιήσει έξοδο ο Τζόρβας. Στα τετ α τετ είναι καλός κι έτσι το πρώτο γκολ το «φάγαμε» το 76’
Εν τω μεταξύ είχε γυρίσει το αποτέλεσμα η Νότια Κορέα και από 0-1 έγινε 2-2
Και ή ώρα της επιστροφής έφτασε.
Χάθηκε δηλαδή η πρόκριση στον πρώτο αγώνα κυρίως λόγω της ψυχολογιάς και λόγω του άπειρου, πλην ικανού τερματοφύλακα.
Η άποψή μου αποτέλεσμα θετικό, παρά τα επι μέρους αρνητικα.

* * *

Σήμερα έχουμε και προτείνω (χθες πέτυχα ένα στα τέσσερα)
Σλοβενία – Αγγλία 1
ΗΠΑ – Αλγερία 1
Γκάνα – Γερμανία Χ
Αυσταλία – Σερβία 2

Στη Βουλή μετά το ασφάλιστο και το εργασιακό Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη διασκέδασή μας ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Από την Βουλή λέει θα περάσει (;) και το εργασιακό. Το καταθέτει η κυβέρνηση να συζητηθεί στη Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Γιατί όμως; Δεν είχε αποφασίσει η Κυβέρνηση να το περάσει κι αυτό όπως και το ασφαλιστικό με προεδρικά διατάγματα;
Και μεν το ασφαλιστικό το έστειλαν στη Βουλή να εκβιάσουν τους ΠΑΣΟΚους βουλευτές «όποιος δεν ψηφίσει έφυγε, όπως πάθαν οι άλλοι». Δηλαδή οι κ.κ Δημαράς, Οικονόμου και Σακοράφα που βροντοφώναξαν παρών κατά την ψήφιση του μνημονίου.
Για μένα το Εργατικό έρχεται γιατί έκαναν πολύ σωστές κινήσεις η κ. Παπαρήγα και Καρατζαφέρης επισκεπτόμενοι τον Κάρολο Παπούλια. Τι του είπαν; Περίπου ότι του είπε στην ανοιχτή επιστολή ο δημοσχεσίτης κ. Τσίπρας. Να μην υπογράψει τα διατάγματα.
Είναι και το υπέροχο σκίτσο που δημοσίευσε την προηγούμενη Κυριακή ο Στάθης Σταυρόπουλος «στο Παρόν» που συνοδεύω το σχόλιό μου.
Κάτι λοιπόν πρέπει να τηλεφώνησε ο πρόεδρος στον κ. Παπανδρέου. Φαντάζομαι κάτι σαν «Πέρασε το απ τη Βουλή. Δεν υπογράφω».

Τώρα πια οι βουλευτές απειλούνται με εκλογές, διαρρέοντας ο πρωθυπουργός μας «πως με 157 εγω δεν κυβερνώ θα πάμε σε εκλογές», συνδιάζοντας το με το όποιος δεν ψηφίζει διαγράφεται.
Σου λέει τι θα κάνουν θα χάσουν την «δουλειά τους»; Θα μείνουν άνεργοι; Αν συνεχίστει η θητεία μου θα ψηφίσουμε και τον νέο εκλογικό νόμο με τις πολλές μονοεδρικές οπότε πάλι κινδυνεύουν να χάσουν την «δουλειά τους».
Κύριε Παπανδρέου οι Βουλευτές είναι εκπρώσοποι του Ελληνικού Λαού κι εξαρτιόνται απ’ αυτόν. Αλλωστε πιστεύω πως ο ανεκδιήγητος νόμος «περι ασυμβίβαστου» του Σημίτη δεν πρόλαβε να τους διαβρώσει όλους.
Και το έδειξαν αυτό οι κ.κ. Δημαράς, Οικονόμου και Σακοράφα

* * *

Και να έρθουμε στο Μουντιάλ σας χρωστό τις απόψεις μου για του όμιλους που τελειώναν χθες. Όπως και σχηματικές προτάσεις που θα δίνω ως το τέλος του.
ΚΟΥΒΑνικές είναι οι απόπειρες που έχω κάνει ως τώρα βέβαια αλλά επιμένω.
Στον έβδομο όμιλο αν και η Βραζιλία παίζει ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο υπάρχουν δεκάλεπτα που θυμίζουν την παλιά καλή Βραζιλία. Η Πορτογαλία πολύ καλή ξέσπασε στην αδύναμη Βόρεια Κορέα αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την εξαιρετική Ακτή Ελεφαντοστού που πρέπει να τη νικήσει 9 – 0 τη Πέμπτη άν η Πορτογαλία χάσει χωρίς να βάλει γκολ από τα «ξαδερφάκια» τους Βραζιλιάνους
Στον τελευταίο όγδοο όμιλο έχουμε την Χιλή αποδίδοντας φανταστικά να έχει το απόλυτο σε βαθμούς. Και την Ελβετία να έχει το πάνω χέρι σε σχέση με την Ισπανία νικώντας την. Και τώρα παίζει με την αδύναμη Ονδούρα ενώ οι Ισπανοί αγωνίζονται με του άνετους Χιλιανούς
Τώρα οι προβλέψεις μου για τα σημερινά ματς
Μεξικό – Ουρουγουάη Χ
Γαλλία – Ν. Αφρική 1
Νιγηρία - Νότια Κορέα 1
Ελλάδα - Αργεντινή 2 (αν και η καρδιά λέει 1Χ)

Πολύ μας έπρηξαν, ώρα για λίγη χαλάρωση

Χρονιά Μουντιάλ φέτος, κι εκτός της ΝΕΤ που γεμίζει όλη τη μέρα με τους αγώνες, λίγο ασχολούνται τ’ άλλα κανάλια.
Εγώ θ’ ασχοληθώ κι εδώ και σαν πράξη αντίστασης στο ότι θέλουν να μας «σκλαβώσουν» την ζωή μας μόνο στο οικονομικό. Να του αφήσουμε να κάνουν ότι θέλουν; Όχι αλλά Έλληνες είμαστε. Θέλουμε και την χαλάρωσή μας. Όσο και να μας στριμώχνουν θέλουμε την διασκέδαση μας. Την έξοδο μας. Την κοπελιά μας (το αγόρι τους οι γυναίκες) να περάσουμε καλά σε όποιο ύψος των οικονομικών μας.
Ως τον Σεπτέμβρη πιο χαλαρά λοιπόν. Όχι αδιαφορία πάντα στην Ελλάδα τα καλοκαίρια έχουν συμβεί φοβερά πράγματα.
Να ασχοληθούμε όμως λίγο με το Μουντιάλ. Ένα Μουντιάλ που ως τώρα είναι Βατερλώ των περισσότερων μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων καθως και των πιο πολλών αφρικανικών.
Να δούμε λοιπόν τι γίνεται όμιλο όμιλο (τον έβδομο κι όγδοο που τελειώνουν σήμερα αύριο):
Στον πρώτο Έχουμε το βατερλό της Γαλλίας («βάρεσαν διάλυση κιόλας) και των οικοδεσποτών κι απολαύσαμε Την Ουρουγουάη και το Μεξικό
Στον δεύτερο τον δικό μας. Η Αργεντινή του Μαραντόνα φανταστική όσο χεριάζετε και η Ελλάδα μας να παίζει μπάλα όταν τους «κράζουν» όπως είναι το χαρακτριστικό της φυλή μας. Αναμενόμενη η δύναμη της Νότιας Κορέας ενω απογοήτευση η Νιγηρία.
Τρίτος όμιλος και το πατατράκ των Άγγλων με την Ιταλική καθοδήγηση. Δεν χασαν αλλά δεν νικήσαν κιόλας. Πιο καλοί από το αναμενόμενο οι Αμερικάνοι. Κλασικοί της Γιουγκοσλαβικής σχολής οι Σλοβένοι που είναι αυτοί που κάναν την μοναδική νίκη του ομίλου κατά των Αλγερινών που ακολουθούν την μοίρα των Αφρικάνων.
Στον τέταρτο Ξεκίνησαν φουριόζοι οι Γερμανοί αλλά τους μπλόκαραν οι Σέρβοι που πρέπει να μάθουν πως δεν ανοίγουμε τα χέρια μας χωρίς λόγο μέσα στην περιοχή μας, Πολύ καλοί οι Γκανέζοι που όμως με την ισοπαλία που παραχώρησαν στην Αυστραλία «έβαλαν φωτιά» στον όμιλο.
Στον πέμπτο η Ολλανδιά (2 νίκες) κυριαρχεί το Καμερούν απογοητεύει (2 ήττες) αφήνοντας Δανία και Ιάπωνα να αγωνίζονται για μια θέση
Το ναυάγιο της Ιτάλιας δεν είναι τόσο μεγάλο στον έκτο. Απλά δεν έχουν ουτε αυτοί νίκη ούτε ήττα. Όπως και η Νεα Ζηλανδιά του ίδιου ομίλου που λένε πως είναι η χειρότερη ομάδα του τουρνουά. Εβαλε γκολ όμως και στους δυο αγώνες, Στην ίδια όμως, σε απόδοση κατηγορία, βάζω και την Σλοβακία Αξιόπιστη ομάδα του ομίλου θα έλεγα πως είναι μόνο οι Παραγουανοί.

Μάντης κακών, πλην όμως έμπειρος και τρία σχόλια στην ελληνική «πολιτική σκηνή»

Επιτέλους τόσο καιρό μετά κάποιος σπουδαίος οικονομολόγος (ο Τζορτζ Σόρος) κατάλαβε πως το σύστημα που υπηρετεί έχει πεθάνει. Το ανέφερε σ’ ένα ενδιαφέρων πρωτοσέλιδο άρθρο ο Kώστας Iορδανίδης στην Καθημερινή της περασμένης Πέμπτης (17/6)
Η Σοβιετική Ένωση διοικούνταν από δικτάτορες, αλλά όχι από ανόητους. Είχε λαμπρούς επιστήμονες και οικονομολόγους, που έβλεπαν ότι το σκάφος πλησίστιο κατευθυνόταν προς τους βράχους. Αλλά ήταν αδύνατον να αναθεωρήσουν τις βασικές τους αντιλήψεις περί οικονομίας. Απέδιδαν προφανώς τα προβλήματα που αναδύονταν καθημερινώς σε αρρυθμίες του συστήματος. Ετσι, κατέπεσε εν μια νυκτί –θα έλεγε κανείς, με κάποια υπερβολή ενδεχομένως– το σοβιετικό σύστημα, δίχως να πέσει ένας πυροβολισμός και ο υπαρκτός σοσιαλισμός πέρασε ταπεινωτικά και οριστικά στην ιστορία.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον χώρο της ελευθέρας οικονομίας, ή αυτό τουλάχιστον υπαινίχθηκε –με κάποιο τρόπο– ο μέγας «κερδοσκόπος» κ. Τζορτζ Σόρος στη σύνοδο της Βιέννης, όπου μετείχε και ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου και περιώνυμοι διεθνείς τραπεζίτες.
«Η παρούσα κρίση δεν είναι απλώς μία αποτυχία της αγοράς, αλλά επίσης μία αποτυχία ελεγκτικών μηχανισμών και ακόμη σπουδαιότερο μία αποτυχία του κυριάρχου δόγματος περί των αγορών» είπε ο κ. Σόρος, πρόσθεσε ότι «η κατάρρευση του οικονομικού συστήματος είναι πραγματική» και τόνισε ότι «απέχουμε πολύ από το τέλος της κρίσεως».
Ο κ. Σόρος δεν είναι κομμουνιστής απεργαζόμενος την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και η ακαδημαϊκή του επάρκεια μπορεί να αμφισβητείται. Αλλά είναι ασφαλώς ο δαίμων των αγορών, την λειτουργία των οποίων κατανοεί τόσο καλά στο πρακτικό επίπεδο ώστε να εξασφαλίζει κέρδη εντυπωσιακότατα. Από την άποψη αυτή η γνώμη του έχει κάποια αξία, ενδεχομένως μεγαλύτερη των πάσης φύσεως διαχειριστών των παγκοσμίων οικονομικών πραγμάτων, που εμφανίζουν συμπτώματα αγκυλώσεων στο επίπεδο των αντιλήψεων. Και δεν υπάρχει προφανώς δυσκολότερο εγχείρημα από την αλλαγή παγιωμένων αντιλήψεων.
Επιστρέφοντες εις τον ελλαδικό μικρόκοσμό μας, ας ευχηθούμε ότι ο κ. Σόρος πλανάται και ότι η προσπάθεια ανασυγκροτήσεως της οικονομίας θα τελεσφορήσει. Θα ήταν παράλογο, ούτως ή άλλως, να διανοηθεί κανείς ότι η Ελλάς μπορεί ποτέ να καινοτομήσει. Δεν είναι δυνατόν η χώρα να αναπτύξει ιδία οικονομική πολιτική και είναι αναγκασμένη να πειθαρχήσει στις αποφάσεις της Ευρωζώνης. Εάν πρόκειται περί σφάλματος, αυτό θα αφορά όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη. Το ουσιώδες είναι να μην εκλείψει η ελπίδα όσο διαρκεί η προσπάθεια.

* * *

Και μερικά (τρία) σχόλιο από το χθεσινό (Παρασκευή 18/6) Goal του Κώστα Καίσαρη αθλητικοπολιτικού βεβαιώς περιεχομένου
ΕΦΤΑΣΕ η ώρα. Για τη Μεγάλη Παρασκευή όπως έχει χαρακτηριστεί του Ολυμπιακού. Αν τα βρούνε δηλαδή Κόκκαλης - Μαρινάκης. Οπως λέγαμε και χθες, τα πρωτοσέλιδα και μόνο με τα 100 εκατομμύρια γιούρο σοκάρουν. Είναι πολλά τα λεφτά. Μεγάλη Παρασκευή όμως είναι Γολγοθάς και Σταύρωση.
Οταν μιλάμε για ανάσταση του Ολυμπιακού, το ραντεβού έπρεπε να γίνει μεσάνυχτα του Σαββάτου. Οπως ο παπάς λέει «δεύτε λάβετε φως», να έβγαινε μετά ο Μαρινάκης και να έλεγε «δεύτε λάβετε εκατό μετρητά». Από τις 3 και μετά, λοιπόν, που είναι το ραντεβού, τα αθλητικά ραδιόφωνα θα κάνουν ρεκόρ ακροαματικότητας. Οι απανταχού Ολυμπιακοί θα περιμένουν πώς και πώς τη μεγάλη είδηση.
Τόσο μεγάλη που βλέπω τα κανάλια να διακόπτουν το πρόγραμμά τους για έκτακτο δελτίο. Προς το παρόν, πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ο Γολγοθάς των Ελλήνων. Και χωρίς να προβλέπεται, μάλιστα, η προοπτική της ανάστασης. Μετά τους δημόσιους υπαλλήλους ήρθε η σειρά των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα για σταύρωση. Με το προεδρικό διάταγμα για τις απολύσεις. Μιλάμε πραγματικά για εργασιακό Μεσαίωνα.
Ταυτόχρονα, όπως αναφέρουν μόνο τα blogs, ένας γιατρός στη Χαλκίδα, ο Δ. Αντωνίου, υπέβαλε μήνυση κατά όλων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ που ψήφισαν τα μέτρα. Για εσχάτη προδοσία. Και το αιτιολογεί. Οτι παραβίασαν το Σύνταγμα εκχωρώντας κυριαρχικά δικαιώματα στην Τρόικα. Την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, άλλωστε, την έχει ομολογήσει και ο πρωθυπουργός και αρκετοί από τους υπουργούς του.
Με το κίνητρό τους να είναι σαφές: Να μη χάσουν τα αξιώματά τους. Θα μπορούσαν να είχαν πάρει τα ίδια μέτρα μόνοι τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, θα αναλάμβαναν το κόστος. Και γι' αυτό δεν το έκαναν. Εκχώρησαν, λοιπόν, κυριαρχικά δικαιώματα στην Τρόικα για να μπορούνε να λένε «δεν πήραμε εμείς τα μέτρα. Μας τα επέβαλαν».
Το να βρεθεί βέβαια δικαστής να ασκήσει διώξεις ούτε λόγος. Η κατηγορία, όμως, για εσχάτη προδοσία κάθε άλλο παρά αστήρικτη είναι. Αλλωστε, όταν είχαν δικαστεί και καταδικαστεί οι κατοχικοί πρωθυπουργοί Ράλλης και Τσολάκογλου, τα ίδια ακριβώς λέγανε: «Κάναμε ό,τι κάναμε για να σώσουμε την πατρίδα και τους Ελληνες». Το εθνικό συμφέρον είχαν επικαλεστεί και τότε για τη συνεργασία με τους Γερμανούς.
Οικονομικός θάνατος
ΚΙ ο Παπαδόπουλος με τον Πατακό, όταν έβγαλαν το '67 τα τανκς, για να σώσουν την Ελλάδα είπαν ότι το έκαναν. Οπως για να σώσει τώρα την Ελλάδα ο Λοβέρδος στήνει τους εργαζόμενους στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ο θάνατος δεν είναι φυσικός όπως στην Κατοχή. Είναι οικονομικός: Κι αν οι πολιτικοί θέλουν να παριστάνουν τους υπουργούς, ο Παπούλιας τι λόγους έχει; Τι λόγους έχει να υπογράψει το προεδρικό διάταγμα για τις απολύσεις; Μια πενταετή θητεία ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας την έχει κάνει. Τι θα κερδίσει αν μείνει άλλα πέντε; Αν όμως πει, δεν υπογράφω το διάταγμα για τις απολύσεις και φεύγω, θα γράψει Ιστορία. Θα μείνει στην Ιστορία. Ποια άλλη ευκαιρία μπορεί να βρει ένας πολιτικός σ' αυτήν την ηλικία; Εκτός αν θεωρεί ότι υπογράφοντας τα προεδρικά διατάγματα που έχει συντάξει ο Ολι Ρεν, υπηρετεί το έθνος και την πατρίδα.

Επιτέλους ευχάριστο γεγονόςΕλλάς – Νιγηρία 2- 1

Επιτέλους νίκη για την Εθνική μας στο Μουντιάλ που διεξάγεται αυτές τις μέρες στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής. Στο γήπεδο του Μπλούμφονταϊν.
Και έσκασε χαμόγελο όλος Ελληνισμός. Εντός κι εκτός χώρας.
Οι εντός χώρας γιατί καταδυναστεύετε από τους ανθρώπους ΔοΝηΤη και τους εδώ διαχειριστές της (έτσι επιβεβαίωσε το πρωί ο κ. Λοβέρδος σε επίμονη ερώτηση του κ. Λυριτζή «ναι, αλλά φταίνε οι προκάτοχοι μου» είπε) και οι εκτός που ακούσαν επιτέλους μια καλή είδηση από την πατρίδα.
Μάλιστα το γκολ του Σαλπιγγίδη μας έβγαλε απο τον βυθό της ανεπίσιμης κατάταξης της δυναμικότητας των εθνικών ομάδων όλων των χωρών. Δεν είχαμε πάρει βαθμό ως χθες (Πέμπτη 17/6) αλλά ούτε καν είχαμε σκοράρει.
Και νικήσαμε με 2 -1. Το άλλο γκολ το έβαλε ο Βασίλης Τοροσίδης.
Αυτό που έχω να παρατηρίσω είναι πως σκόραραν δυο πόντιοι, (εξ ου και η κατάλιξη –ιδης)
Μάλιστα το γκολ το έβαλε ο Σαλπιγγίδης μια μέρα μετα την ανακοίνωση της επιστροφής του στον ΠΑΟΚ.Δηλαδή δεν σκόραρε παίχτης του Παναθηναϊκου αλλά του ΠΑΟΚ.
Είναι ο μοναδικός επιθετικός παίχτης του ΠΑΟΚ (πλέον) τόσο σ’ αυτό το Μουντιάλ (είναι ακόμη ο Χαλκιάς και ο Μελεζάς) όπως και σ’ αυτό του ’94 που μετείχαμε (ήταν ο Αλέξης Αλέξιου ο πρώην κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού για όποιον τον θυμάται έτσι).
Για τα γκολ που τρώμε (άποψη μου όπως και όλης σχεδόν της φίλαθλης Ελλάδας) είναι να παίξει τερματοφύλακας ένας ακόμη ΠΑΟΚτζης. Ο Λαρισαίος Κώστας Χαλκιάς.

Λοβέρδος: «Χανει ο εργαζόμενος δικαιώματα κι ο επιχειρηματίας επενδύει» Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε κ. Λοβέρδο;

Τα πάνω κάτω έφερε ο κ. Λομβέρδος τόσο στο εργασιακό μετά το ασφαλιστικό. Με τις εντολές των «αφεντικών» του επιτρέπει απολύσεις με μισή αποζημίωση καιι καταργώντας την γενιά των επτακοσίων ευρώ.
Μα αυτό είναι καλό θα μου πείτε. Ποιος μπορεί να ζήσει με 700 ευρώ; Ναι την κατάργησε την γενιά αυτή όχι αυξάνοντας τις αποδοχές της αλλά μειώνοντάς της.
Και η πλάκα είναι πως την ώρα που ο κ. Παπαδικής στο «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1 τον κατηγορούσε (και είχε απόλυτο δίκιο) πως «ενημέρωσε τον λαό χθες το βράδυ ο κ. Λοβέρδος από το Mega αλλά αυτό είναι επιλεκτική ενημέρωση» τσουπ τηλέφωνο ο κ Λοβέρδος. Κάποιος τον ενημέρωσε φαίνεται.
Μα υπήρχε λέει η δυνατότητα της μισής αποζημίωσης αλλά θα συμπληρώσω εγώ ήταν ασύμφορη γιατί έπρεπε να ειδοποιηθεί ο εργαζόμενος πολλούς μήνες πριν.
Ποιος θα κρατούσε κάποιον στη δουλειά του για ένα χρόνο κάποιον που να τόπου έχει πει πως του χρόνου θα φύγεις; Τώρα ελαχιστοποιήθηκε αυτός ο χρόνος.
Αυτά τα πράγματα είπε είναι «στο μνημόνιο που υπογράψαμε» είπε ο υπουργός. Το ξέρατε αυτό; ρωτήθηκε από κάποιον του πάνελ. Αλλά ο υπουργός έκανε πως δεν άκουσε.
Όλα οι εργαζόμενοι τα πληρώνουν κ. υπουργέ, ειπώθηκε από τον κ. Παπαδάκη.
«Ναι αντέτεινε, ο υπουργός, ο εργαζόμενος πληρώνει χάνοντας εργασιακά δικαιώματα και ο επιχειρηματίας είναι υποχρεωμένος να επενδύει»
Που το είδατε αυτό κ. Λοβέρδο; Βάσει ποιου νόμου αν αυξάνονται κατά τόσο τα κέρδη που έχω, πρέπει να επενδύσω και κάποια;
Και τα λογιστικά έστω κέρδη, να μη πω τα πραγματικά που είναι πολλαπλάσια, ξέρετε πως είναι πραγματικά; Εδώ οι περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις φαίνονται ζημιογόνες.
«Ρίχνετε νερό στον μύλο» του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ κι εσείς όπως και η κυβέρνηση κι όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες μ’ αυτά που κάνετε. Και μη ξεχνάτε πως οι φωτογραφίες με την Ακρόπολη και τα πανό του ΠΑΜΕ λαοί ξεσηκωθείτε Ελληνικά κι Αγγλικά έκαναν τον γύρω του κόσμου και στην θέση μας επέχετε η Ισπανία και μετά η Πορτογαλία και οι άλλες Μεσογειακές χώρες.

Ο καθείς και η Εθνική του

Μέρες Μουντιάλ ζούμε εν μέσω κρίσης. Μάλιστα Μουντιάλ με την Εθνική μας ομάδα παρούσα. Δεκαέξι χρόνια μετά την επίσκεψή μας στα γήπεδα των ΗΠΑ, για τουρισμό όπως αποδειχτικέ, πήγαμε στ Νότια Αφρική ως πρώην πρωταθλητές Ευρώπης. Και εισπράξαμε δύο «τεμάχια» από τους ΝοτιοΚορεάτες.
Το τι έφταιξε; Ειπώθηκαν πολλά. Αλλά το σίγουρο είναι πως στο ποδόσφαιρο, που ο καθένας έχει άποψη λες και είναι προπονητής και τα ξέρει όλα ως και τα τεκτενόμενα στην ομάδα, το κουμάντο το κάνει ένας άνθρωπος. Ο προπονητής ή καλύτερα ο τεχνικός ηγέτης.
Σε τέτοια τουρνουά, όπως το Μουντιάλ, έτσι είναι. Αυτός αποφασίζει κατά τη διάρκειά του και μετά το τέλος του αποφασίζει η ομοσπονδία γι’ αυτόν. Ο κύριος Ρεχάγκελ για μένα κρίνετε, εκ του αποτελέσματος, επιτυχημένος αν και ποτέ δε μου άρεσαν ως φίλαθλο και οπαδό οι επιλογές του και ο τρόπος παιχνιδιού του
Για το ματς του Σαββάτου γράφτηκαν πολλά. Την πιο καλή άποψη και καθόλου ξερολιστική, την είδα χθες (Τρίτη 15/6) στην «Καθημερινή» από τον Παντελή Μπουκάλα. Φυσικα τίτλος του είναι ο ίδιος με του σχολίου μου.
Σε σχέση μ’ αυτά που λέει ο κ. Μπουκάλας εγώ συμφωνώ με τους ΠΑΟΚτζηδες’ αλλά και με τους Ολυμπιακούς και τους Παναθηναϊκούς

* * *

Γιατί έχασε η Εθνική από την Κορέα, και μάλιστα τόσο εύκολα όσο χάσαμε «ένα τμήμα της εθνικής μας κυριαρχίας», για να θυμηθούμε όσα λένε οι κυβερνήτες μας στην υπό το ΔΝΤ εποχή; Τα πράγματα είναι απλά: Για τους εθνοφύλακες φταίνε οι αγνώμονες Κορεάτες που δεν μας πρόσφεραν τη νίκη ως ανταμοιβή για τον καιρό που ο στρατός μας πήγε «να πνίξει τους κίτρινους στο αίμα, να τους μάθει τι θα πει ελευθεριά». Για τους Ολυμπιακούς χάσαμε επειδή τα θαλάσσωσαν οι πράσινοι, ο Βύντρα, ο απόμαχος Σεϊταρίδης και ο Τζόρβας, που χρειάζεται μια επίσκεψη στο Μεσολόγγι, να μάθει τι εστί έξοδος. Για τους Παναθηναϊκούς φταίει ο γαύρος Τοροσίδης που στραβοκλότσησε στην αρχή του αγώνα και δεν σκοράρισε, για να πάρουμε έπειτα φαλάγγι τους εχθρούς• και φταίει κι ο Παπαδόπουλος που δεν ανέκοψε τον αντίπαλο μετά το δώρο του Βύντρα.
Για τους Αεκτζήδες η αιτία είναι ότι ένας μόνο δικός τους παίκτης παίζει στο Μουντιάλ, κι αυτός με την Εθνική Αλγερίας: ο Τζεμπούρ. Για τους Παοκτζήδες φταίει το αθηναιοκεντρικό κράτος που δεν εμπιστεύτηκε τον Χαλκιά. Για τους Αρειανούς χάσαμε επειδή δεν μπήκαν καν αλλαγή οι δυο δικοί τους, Σηφάκης και Πρίττας. Υπερβολές; Τα ειρωνικά σχόλια στις συλλογικές αθλητικές εφημερίδες μετά την ήττα και η σύρραξη που ξέσπασε στο απέραντο διαδικτυακό μέτωπο άλλα δηλούν.
Αλλά ας πάμε παρακάτω. Για τους αριστερούς χάσαμε επειδή στην ενδεκάδα δεν υπήρχε κανείς αριστεροπόδαρος (ένα οικουμενικό ρεκόρ κι αυτό• στους 23 άλλωστε ένας μόνο, ο Σπυρόπουλος, είναι ποδοσφαιρικώς αριστερόφρων). Για κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς δεν μπορεί παρά να φταίει το ότι δεν δόθηκε προσοχή στο κέντρο της ομάδας. Για τον ΛΑΟΣ φταίει που δεν κάλεσαν στην ομάδα τον Aνατολάκη, να θωρακίσει τα μετόπισθεν. Και για τους πιστούς ηττηθήκαμε επειδή λίγοι παίχτες έκαναν τον σταυρό τους, κι αυτοί στα γρήγορα και στα κλεφτά, λες και ντρέπονταν• αλλά έτσι, πώς να συντρέξουν οι ουρανοί; Για τους συνωμοσιολόγους φταίει ο Ρεχάγκελ που, γητεμένος από την κ. Μέρκελ, έστησε την ομάδα ώστε να χάσει και να δικαιωθεί η συμπατριώτισσά του, που ισχυρίζεται ότι οι Ελληνες περνάνε πολύ καλύτερα (και στο ποδόσφαιρο) από όσο όντως αξίζουν.
Κάποιοι πάντως επιμένουν ότι χάσαμε επειδή η Εθνική, ως «αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα», δεν θα μπορούσε παρά να μας αντιπροσωπεύσει πιστά: Επαιξε ασχεδίαστα και ασυντόνιστα, επειδή ασχεδίαστη είναι η οικονομική μας πολιτική και ασυντόνιστη η πολιτική εν γένει. Επαιξε παθητικά, γιατί παθητική τείνει να γίνει η στάση μας, μοιρολατρική, έναντι της κρίσης. Και έπαιξε με ολίγον πελατειακό σύστημα (με κάποιους παίχτες της κατηγορίας των ημετέρων), επειδή ακριβώς αυτό το σύστημα πιστοποιεί την «ελληνική ιδιαιτερότητα».

Άρχισαν να τους παίρνουν με τις πέτρες;

Προεκλογικά ο κ Παπανδρέου είχε πει σε κομματικό ακροατήριο, νομίζω σε προεκλογική συγκέντρωση «Θα μας πάρουν με τις πέτρες». Το επανέλαβε στην Βουλή πρόσφατα. Μάλιστα πρόσθεσε όλους: «Θα μας πάρουν με τις πέτρες, όλους».
Αρχίσαν να τους παίρνουν τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη στην Αθήνα, την κ. Διαμαντοπούλου στον Βόλο, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην Πάτρα.
Και τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας, στο Ηρώδειο και στην Τρίπολη.
Αυτά έμαθα μετά από φήμες και μισόλογα στον Σκάι (που εμπιστεύομαι πλεον για την ενημέρωσή μου όπως και τα άλλα μέσα του ομίλου).
Τα βρήκα αφού έψαξα αρκετά, ειδικά για τα γεγονότα της Τρίπολης. Οπότε μπορεί να είναι κι άλλα και δεν πήρε ούτε τη μικρή αυτή δημοσιότητα των blogs.
Είναι απίστευτο πως εξαπλώνονται όλες αυτές οι αντιδράσεις. Και είναι απίστευτο γιατι ΟΛΑ τα MEGAλα ηλεκτρονικά μέσα τα κάνουν «γαργάρα» σύμφωνα με την δημοσιγραφική Αργκό.
Δεν είναι βλέπεται είδηση, ίσως το πάθημα του πρώην προέδρου της Βουλής επειδή ήταν το πρώτο να προβλήθηκε πιο πολύ, η συμπεριφορά του Ελληνικού λαού στους κυβερνητικούς Βουλευτές.
Η αλήθεια είναι πως αν τα αναφέραν, έστω και στο τέλος, δε θα μπορούσαν να πάνε ούτε στην Βουλή. Μάλλον θα πηγαίναν αλλά θα ‘θέλαν ομπρέλα.
Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό γιατί όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να τιθασεύσουν την λαϊκή οργή.

Μήπως πρέπει να κάνετε κι άλλη μήνυση κ. Τσίχλα;

Αυτές τις μέρες ο Σκάι έβγαλε την είδηση για την αντίδραση του επίτιμου εισαγγελέα Εφετών, κ. Αργύρη Τσίχλα.
Ο κ. Τσίχλας κατέθεσε μήνυση κατά παντός υπευθύνου για διασπορά ψευδών ειδήσεων στην εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, και στρέφεται κατά όσων διέσπειραν ή εξακολουθούν να διασπείρουν με οποιοδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες, ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή φόβους στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη και να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα.
Δεν αναρωτήθηκε όμως πως ενώ όλοι τους οι κυβερνητικοί κυριώς διαψεύδουν αυτό το ενδεχόμενο οι «έχοντες» βγάζουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό και λίγοι ευτυχώς μη έχοντες πέρνουν στο σπίτι τους τα λεφτά;
Γιατί είναι αναξιόπιστοι κ. Τσίχλα
Βρήκα στο youtube την πρόσφατη, μετά την μεταγραφή της κ. Τσαπανίδου στο Σκάι στην εκπομπή που είχε και τώρα έχει ο κ. Αρβανίτης με την κ. Μπιζόγλημε με τίτλο «Πρωινή ενημέρωση», δήλωση του κ Φίλιππου Σαχινίδη: «για την είσοδο μας στο ΔΝΤ αποφάσισαν αμέσως μετά τις εκλογές.
Συγνώμη παντως για το απόσπασμα που βρήκα μια που ο χρήστης - μέλος του youtube επαναλαμβάνει πολλές φορές, σπαστικότατα, τη δήλωση του κ. Σαχινίδη να το εμπεδώσουμε απ’ ότι κατάλαβα
Αλήθεια κ Τσίχλα δεν «σηκώνουν» αγωγή όλοι αυτοί;
Τον πρωθυπουργό μας δηλαδή και όλο το οικονομικό επιτελείο.
Μας διαβεβαίωναν για το αντίθετο ενώ είχαν πάρει την απόφαση να προσχωρήσουμε.
Μετά πώς να τους πιστέψουμε και αυτούς;
Δυστυχώς εδώ που φτάσαμε μόνο με την απειλή αγωγής μπορεί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Οι προηγούμενοι δηλαδή. Γιατί αυτοί εδώ δεν αποδείχθηκαν ακόμη ούτε απατεώνες ούτε κλέφτες ούτε ανίκανοι.
Μόνο αναξιόπιστοι ψεύτες

«Κλέφτες, κλέφτες», ώς εδώ

Ενδιαφέρων άρθρο του Κύπριου Πανεπιστημιακού κ. Χαρίδημου Κ. Τσουκα* στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής (6/6).
Μας πήραν χαμπάρι ως και στην Κύπρο δηλαδή
Αφήνω στο τέλος την επεξήγηση μια που θεωρώ πως πρέπει να φαίνονται οι ιδιότητες του, όπως και το mail του όπως μπήκαν στην εφημερίδα

* * *

«Έχουν αντιληφθεί όσοι διαδηλώνουν κατά των μέτρων του πακέτου διάσωσης πόσο παράλογα είναι τα αιτήματά τους; Οι εναλλακτικές είναι ακόμη χειρότερες: αναδιάρθρωση χρέους, χρεοκοπία, έξοδος από το ευρώ», είπα στον Χρήστο, υπάλληλο λογιστηρίου. «Το προσεγγίζεις πολύ λογικά, κύριε καθηγητά», μου απάντησε ελαφρώς περιπαικτικά. «Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για να διαδηλώσει κανείς». «Όπως;», ρώτησα με περιέργεια. «Κοίτα... Δεν μπόρεσα να πάω στο πρόσφατο συλλαλητήριο τον Μάη, αλλά θα ήθελα να είμαι εκεί», είπε. «Ξέρεις γιατί; Για να φωνάξω με όση δύναμη έχω: “Κλέφτες, κλέφτες”. Η πενιχρή σύνταξη του πατέρα μου έχει περικοπεί, είναι θέμα χρόνου πότε θα μειωθεί και ο δικός μου μισθός, οι φόροι αυξάνονται, οι τιμές ανεβαίνουν, σύνταξη δεν ξέρω αν θα πάρω, η οικονομία καταρρέει, το στεγαστικό δάνειο με αγχώνει, ανησυχώ για τη δουλειά μου. Είμαι 35, έχω τρία παιδιά να θρέψω, πώς θα τα βγάλω πέρα; Κι όλα αυτά γιατί; Διότι αυτοί που για χρόνια μας κυβερνούν νοιάζονται μόνο για τη “μάσα”: να κάνουν τα ρουσφέτια τους, να πάρουν τις μίζες τους, να διορίσουν τα παιδιά τους, να χτίσουν τα αυθαίρετά τους, να καταπατήσουν δημόσια γη… Εχουν ασυλία, δεν διώκονται για τίποτε, ζουν στη χλιδή. Τους έχω σιχαθεί… Γι’ αυτό θα διαδήλωνα - να εκφράσω την αηδία μου...».
Όσο μιλούσε άναβε. Ήταν εμφανώς οργισμένος. Δεν είναι φυσικά ο μόνος. Αρκετοί βετεράνοι πολιτικοί αποδοκιμάζονται σε δημόσιους χώρους, η Βουλή λοιδορείται ανενδοίαστα, ο λαϊκός θυμός ξεχειλίζει. Οι πολιτικοί πυγμαίοι, ωστόσο, επιμένουν να μας κουνάνε το δάχτυλο με το χαρακτηριστικό θράσος ανθρώπων μειωμένης αυτεπίγνωσης. Ο Παπουτσής κι ο Πετσάλνικος, ο Κοντός κι ο Παναγιωτόπουλος, και πλείστοι άλλοι όμοιοί τους καταγγέλλουν -ναι, μη γελάτε- την «απαξίωση του πολιτικού συστήματος»! Είναι τόσο πιστευτοί όσο οι μαφιόζοι των Ζωνιανών που κατήγγειλαν την αστυνομία για «παρενόχληση»! Στο βάθος, οι πολιτικάντηδες ξέρουν καλά ότι στη συνείδηση του κόσμου θεωρούνται ανάξιοι, φαύλοι, «κλέφτες, κλέφτες».
Αφοριστικό το σύνθημα, αναμφίβολα. Μήπως όμως όλα τα συνθήματα που συμπυκνώνουν λαϊκή οργή δεν είναι αφοριστικά; Όπως η κραυγή «δολοφόνοι» στο ξέσπασμα του Δεκέμβρη 2008, μετά τον φόνο του ανυποψίαστου εφήβου Αλέξη Γρηγορόπουλου, έτσι το σύνθημα «κλέφτες» δεν συνιστά εμπειρικά ελέγξιμη υπόθεση αλλά, πρωτίστως, συναισθηματική έκφραση θυμού. Δηλώνει οργή, αηδία, αποστροφή για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που κυβερνά τη χώρα επί δεκαετίες• αναδεικνύει -δηλαδή καθιστά δημοσίως εμφανές- ένα σημαντικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος (την κλεπτοκρατία), το οποίο θέτει στον δημόσιο λόγο.
Ο χαρακτηρισμός «κλέφτες» απολυτοποιεί ένα γνώρισμα του συστήματος, αλλά δεν το κάνει τόσο για να αποτυπώσει στατιστικά μια κατάσταση, όσο για να κινητοποιήσει συγκινησιακά τους πολίτες να απαλλαγούν από αυτή («όχι στους κλέφτες»). Το άρρητο μέρος του συνθήματος (η κάθαρση από τους κλέφτες) είναι η αιχμή του. Αρθρώνοντας αυτό που μας δυσαρεστεί, δηλώνουμε συγχρόνως την επιθυμία μας να απαλλαγούμε από αυτό. Όπως λέει ο Βιτγκενστάιν, όταν ονοματίζουμε το «παιχνίδι» που παίζεται, οι συμμέτοχοι δεν μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν ανυποψίαστοι.
Γιατί δεν εκφράζεται η δυσαρέσκεια νηφάλια; Γιατί δεν ζητούμε απλώς την εφαρμογή των νόμων; Γιατί πρέπει να βιώσουμε το συναίσθημα της οργής προκειμένου να γνωστοποιήσουμε τις επιθυμίες μας; Διότι «τα πάθη θεσμίζουν τις πόλεις», γράφει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στην υπέροχη ανάλυση της «Αντιγόνης». Σκεφτόμαστε συνήθως τους νόμους και τους θεσμούς ως απολύτως αντίθετους με τα πάθη, τις Σοφόκλειες «αστυνόμους οργάς», ενώ το αντίθετο ισχύει. «Στη ρίζα του πρωταρχικού θεσμού υπάρχει μια προ-λογική “βούληση” και πρόθεση, [...] οι θεσμοί δεν μπορούν να διατηρηθούν χωρίς πάθος», παρατηρεί ο Καστοριάδης.
Όταν οργιζόμαστε κατά των «κλεφτών» δηλώνουμε τη συγκινησιακή μας ταύτιση σε μια οργανωμένη συλλογικότητα που επιθυμεί να ζήσει χωρίς διαφθορά, χωρίς κλοπή δημόσιου πλούτου, χωρίς φαυλότητα. Η επιθυμία μας αυτή δεν είναι προϊόν ορθολογικού υπολογισμού ή ηθικής διαβούλευσης, αλλά προ-λογική βούληση για το πώς θέλουμε να ζούμε. Όλες οι σημαντικές κοινωνικές κατακτήσεις -από το φιλελεύθερο ιδεώδες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συναφή νομοθεσία, μέχρι την ισότητα, την προστασία του περιβάλλοντος και τους συνακόλουθους θεσμούς διαχείρισης δημοσίων αγαθών- προέκυψαν όχι τόσο γιατί σκεφτήκαμε, όσο γιατί θυμώσαμε, αγανακτήσαμε, είπαμε «δεν πάει άλλο». Εν αρχή ην το πάθος, ο Λόγος έπεται.
Όταν βιώνουμε συγκεκριμένα συναισθήματα (π.χ. θυμό, ενοχή) δημιουργούμε τις συνθήκες για μια διαφορετική θέσμιση. Δεσμευόμαστε να επιβάλουμε στον εαυτό μας συλλογικά επωφελείς συμπεριφορές, τις οποίες πιθανόν να μην υιοθετούσαμε αν απλώς σκεφτόμασταν υπολογιστικά. Είναι προς το ατομικό μας συμφέρον να φοροκλέπτουμε, αλλά έτσι φτωχαίνουμε όλοι. Αν αισθανόμαστε ενοχή για τη φοροκλοπή, θα αποφύγουμε να το κάνουμε, ακόμα κι όταν μας δίνεται η δυνατότητα. Φωνάζοντας θυμωμένα «κλέφτες, κλέφτες» δημιουργούμε, άθελά μας ίσως, το απαραίτητο συναισθηματικό υπόστρωμα για να εμπεδωθεί το συναίσθημα της ενοχής μεταξύ όλων όσοι ιδιοτελώς διαχειρίζονται δημόσιο πλούτο. Στιγματίζουμε για να αποτρέψουμε.
Ο Χρήστος έχει, τελικά, δίκιο. Μπορεί οι αντιδράσεις κατά των μέτρων να μην είναι λογικές, αλλά είναι συναισθηματικά αναγκαίες. Οχι τόσο γιατί επιτρέπουν την εκτόνωση, όσο γιατί θέτουν την προ-λογική βάση για μια διαφορετική θέσμιση. Μόνο όταν γνωρίσουν την οργή μας, οι φαύλοι πολιτικάντηδες ενδέχεται να συγ-κινηθούν. Μόνο όταν θυμώσουμε αρκετά με τον εαυτό μας θα πούμε «ώς εδώ».

* * *

* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail.com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.

Ξεκινά του Μουντιάλ και οι Έλληνες περιμένουμε κάτι να αισιδοξίσουμε

Αρχίζει σήμερα, σε μερικές ώρες. το Μουντιάλ.
Σ’ ένα Μουντιάλ που συμμετέχει και η Ελλάδα μας. Βλέπω και λογικό είναι με τα τόσα που συμβαίνουν στην χώρα μας πως οι εφημερίδες σήμερα άρχισαν δειλά δειλά να ασχολούνται.
Μάλιστα και οι αθλητικές. Αυτές ασχολούνται πιο πολύ με το Παναθηναϊκό που δεν έχει διοίκηση. Με τον Ολυμπιακό που δεν έχει ούτε διοίκηση ούτε προπονητή και με τις άλλες ομάδες με
Βέβαια αφιερωματικά τα ένθετα μπήκαν (ως και σήμερα το τελευταίο).
Σαν να μην είναι ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό γεγονός που πολλοί άντρες και τελευταία πολλές γυναίκες ενδιαφέρονται πέρα πολύ κάθε τέσσερα χρόνια
Ο κόσμος όμως θέλει να ξεφύγει με κάθε ευκαιρία από την δυσωδία της ζωής μας. Πολιτικής και κοινωνικής.
Και από τα προβλήματα που μας φορτώνουν οι φίλοι μας ευρωπαίοι, οι κύριοι του ΔοΝιΤη και οι πολιτικοί μας.
Γι’ αυτό βλέπω ένα κλίμα που δεν υπήρχε το 1994. Παρασυρμένος ίσως ο κόσμος από τον θρίαμβο, τον βαθμολογικό όχι τον αγωνιστικό, περιμένει πως και πως το αυριανό μεσημέρι να πανηγυρίσει μια επιτυχία.
Βέβαια αν θα του αρέσει το ποδόσφαιρο που θα δει δεν τον νοιάζει. Αυτό που θέλει είναι μια νίκη, αχτίδα φωτός κι ελπίδας στην δύσκολη καθημερινότητά του. Να πάρει την δόση του. Το ναρκωτικό του να παλέψει.
Ξέρει ο Έλληνας ότι μ αυτά που του συμβαίνουν, με τους ανθρώπους που τον κυβερνούν τα τελευταία 20 χρόνια δεν πρόκριτε να δει εύκολα χαρά.
Και αισιοδοξεί έστω στον αθλητισμό. Και μάλιστα στο ποδόσφαιρο στο οποίο ηγείται, στην εθνική Ελλάδας, ένας Γερμανός.
Να δείτε τι θα γίνει αν κάνουμε μια νίκη στα τρία αυτά παιχνίδια. Να μη πω αν περάσουμε στους 16 ή ακόμη πιο ψηλά. Θα καεί η χώρα.
Και στην αδύνατη περίπτωση που πάρουμε το κύπελλο; Θα τους πετάξουμε έξω τους ΔυΝασΤες μας. Θα βγάλουμε τη γλώσσα στους «σύμμαχους» και «συνεταίρους» μας και θα τους πει σύσωμος ο Ελληνικός Λαός:
Να φύγετε να πάτε αλλού. Εμείς δεν πληρώνουμε.

Το δίκαιο των πολλών ισχύει

Πάντα πίστευα ότι τα πολιτικά και αθλητικά γεγονότα είναι ανάλογα. Είναι κάτι που το έμαθε ο κ Κώστας Παπαϊωάννου δτο παλιό κάλο «Ποντίκι» ποτ ήμουν τακτικός αναγνώστης. (Να με συγχωρεί ο κ. Δελατόλας αλλά «το Ποντίκι» σήμερα είναι τελείως διαφορετικό έντυπο)
Μου το επιβεβαίωσε χθες με τα σχόλιά του στο χθεσινό Goal ο κ Κώστας Καίσαρης, με τον τρόπο που συνδιάζει τα τρέχοντα αθλητικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα.
Θα το βρείτε ενδιαφέρων και είναι υπό τον ίδιο τίτλο που έχω στο σχόλιο μου

* * *

Ο Παναγόπουλος της ΓΣΣΕ κι ο Παπασπύρου της ΑΔΕΔΥ κάνουν μια μέρα απεργία. Για την τιμή των όπλων. Oπως κι ο Πάνος Σόμπολος με την Ενυ Μαγιάση στην Eνωση Συντακτών. Λες και θα ιδρώσει τ’ αυτί του Ολι Ρεν και θα πάρει τα μέτρα πίσω. Για τον Λοβέρδο ούτε λόγος. Ακόμα και τον μισθό ως υπουργός Εργασίας τσάμπα τον εισπράττει κάθε πρώτη του μηνός. Και τζάμπα καίει τη βενζίνα με το υπουργικό αυτοκίνητο.
Η μοναδική αρμοδιότητα που έχει και η μοναδική δουλειά που κάνει είναι να βάζει την υπογραφή του στις αποφάσεις που παίρνει το Δέλτα Νι Ταφ. Οπως κάποιοι προπονητές παίρνουνε χαρτάκι από τον πρόεδρο για τη σύνθεση, έτσι κι ο Λοβέρδος παίρνει το χαρτάκι από το ΔΝΤ για το «μαχαίρι» σε μισθούς και συντάξεις. Και κάπως έτσι πήγαμε από την πολιτική στο ποδόσφαιρο. Ενώ οι εργαζόμενοι λοιπόν είναι στο δρόμο μια φορά το μήνα, ο κόσμος του Ηρακλή είναι κάθε μέρα. Ούτε ένα ρεπό δεν κάνανε απ’ όταν βγήκε η απόφαση, που τους πετάει έξω από το πρωτάθλημα. Κάθε μέρα στους δρόμους.
Και για σήμερα έχουνε κάθοδο στην Αθήνα. Θα ξεκινήσουνε από τα γραφεία της ΕΠΟ, θα συνεχίσουνε στο Μέγαρο Μαξίμου και θα καταλήξουνε στη Βουλή. Οπως αναφέρεται μάλιστα σε σχετικό ρεπορτάζ «τα εντυπωσιακά σε όγκο συλλαλητήρια γύρω από τη Θεσσαλονίκη "δίνουν υποσχέσεις" για δυναμική παρουσία και στην Αθήνα που θ’ αλλάξει την καθημερινότητα στους δρόμους της». Ετσι πάει. Δεν είναι ότι οι ρεπόρτερ του Ηρακλή συμπαρίστανται στην ομάδα. Τα συμφέροντα είναι κοινά και τα αισθήματα αμοιβαία.
Πέφτοντας ο Ηρακλής κατηγορία υποβιβάζεται μαζί του κι ο δημοσιογράφος που καλύπτει το ρεπορτάζ. Υποβιβάζεται κι αυτός μαζί με την ομάδα. Αλλο είναι να γράφεις κάθε μέρα μια σελίδα για μια ομάδα Α' Εθνικής κι άλλο ένα μονόστηλο στη σελίδα της Β' Εθνικής. Δίπλα σ' αυτό της Καλλιθέας και του Αγροτικού Αστέρα. Καλά κάνουν λοιπόν και βγαίνουν στους δρόμους. Πολύ καλά κάνουν. Το είπε άλλωστε με πάσα ειλικρίνεια ο Τάσος Κατσαμπής: «Με τόσο κόσμο δεν νομίζω ότι θα σταθεί η απόφαση».
Ετσι πάει στην Ελλάδα: Ούτε νόμοι υπάρχουν ούτε κανονισμοί. Το δίκαιο των πολλών ισχύει. Αν δεν έχεις κόσμο, σ’ έφαγε η μαρμάγκα. Αν έχεις κόσμο, κανένας δεν μπορεί να σε ακουμπήσει. Κι αν έγινε κάποιο λάθος στην πρώτη απόφαση, θα διορθωθεί στη δεύτερη.

Θα κάτσουνε σούζα
ΟΥΤΕ οι πρώτοι είναι στον Ηρακλή που εφαρμόζουν το δίκαιο των πολλών ούτε οι τελευταίοι. Στο ματς Πανιώνιου - Ολυμπιακού, που δεν είχε γίνει λόγω επεισοδίων στη Νέα Σμύρνη, η πρώτη απόφαση ήτανε να μηδενιστεί ο Ολυμπιακός. Δεν μιλάμε για υποβιβασμό, αλλά για αφαίρεση βαθμών. Και σιγά που θα εφαρμοζότανε. Δήμαρχος και βουλευτές του Πειραιά είχανε βάλει τα στήθια τους μπροστά: «Θα κλείσουμε το λιμάνι». Δεν το είχε πει αυτό η «Θύρα 7».
Ο πολιτικός κόσμος με πρώτο και καλύτερο τον Μαντούβαλο (φωτό) ξεκίνησε τους τσαμπουκάδες. Και η απόφαση στην Εφέσεων άλλαξε μέσα σε πέντε λεπτά. Γιατί να σταθεί λοιπόν η απόφαση για τον Ηρακλή; Και καμιά σημασία δεν έχει αν είναι σωστή ή λάθος. Αυτό που μετράει είναι η δύναμη του κόσμου. Απαξ και πάρει ο κόσμος την κατάσταση στα χέρια του, όλοι κάθονται σούζα. Οπως θα κάτσουνε σούζα τώρα με τον Ηρακλή.

Αν τα παγκάρια αδειάσουνε, θα κάνουνε στροφή
Το δεύτερο μείζον θέμα της συμπρωτεύουσας μετά τον Ηρακλή είναι η καθαίρεση του παπα-Χρήστου η «παπα-ΠΑΟΚ». Επειδή πάει στην Τούμπα, ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας Νικόδημος έβαλε άλλον παπά στη θέση του στον Ιερό ναό Αγίου Αθανασίου στο Τρίλοφο Θεσσαλονίκης. Λες και υπάρχει ναός ανίερος. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ισχύει αυτό που λέει «εδώ ο κόσμος καίγεται και η εκκλησία χτενίζεται».
Αντί ν’ ασχοληθούμε με τους παπάδες που τουρλοκωλιάζονται με τα παιδάκια, τους ενόχλησε ο παπα-Χρήστος. Επειδή, λέει, μόλις τον βλέπουνε τα αλάνια στην Τούμπα, αρχίζουνε και φωνάζουνε: «Γεια σου, παπά, παπά, γάμα τον Πειραιά». Κι έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Και σιγά που θα κώλωνε ο παπάς. Πρώτος και καλύτερος πήγε να ανανεώσει τα διαρκείας του (το δικό του και των δύο παιδιών του) στη θύρα 4. Τι θα του κάνουνε δηλαδή; Θα τον ξυρίσουνε επειδή πάει στο γήπεδο; Επειδή όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Ιεράς Μητρόπολης «έχει δημιουργηθεί σχετικός θόρυβος για τη συμμετοχή του εις αήθεις για το ιερατικό σχήμα συμπεριφοράς».
Η παρουσία του παπα-Χρήστου στο γήπεδο τους ενόχλησε. Τους παπάδες που πάνε και ψωνίζουνε πιτσιρίκια δεν ψάχνουνε να τους βρούνε. Ο «παπα-ΠΑΟΚ», όμως, όχι μόνο πήρε τα διαρκείας του αλλά έκανε και δηλώσεις: «Δεν αφήνω τους αγαπημένους μου "αλήτες". Ούτε συμβιβάζομαι. Δεν φοβάμαι τίποτα. Μόνο τον Θεό και τη συνείδησή μου» με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ μάλιστα να ετοιμάζουν συλλαλητήριο για την πάρτη του.
Λάθος κίνηση όμως. Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να δώσουν εντολή στους πιστούς ΠΑΟΚτσήδες να μη ρίχνουν στα παγκάρια ούτε σέντσι. Σε ένδειξη συμπαράστασης και διαμαρτυρίας. Με το συλλαλητήριο κανένας δεν θα ενοχληθεί. Στα λεφτά είναι που θα πονέσουνε οι Μητροπολίτες. Αν τα παγκάρια αδειάσουνε, θα κάνουνε στροφή 180 μοιρών. Οχι μόνο θα πάρουνε πίσω την απόφαση, αλλά θα του δώσουνε και προαγωγή και θα τον κάνουνε Αρχιμανδρίτη. Χαίρετε.

Να πουλήσουμε την Ακρόπολη και κάνα δυο νησιά
ΠΟΙΑ είναι η πρώτη σε πιθανότητες χώρα του πλανήτη για χρεοκοπία; Σαφώς η Ελλάδα. Μακράν της δεύτερης και της τρίτης. Και είναι προφανές. Αυτό το δημόσιο χρέος βγαίνει μόνο αν ακολουθήσουμε τις συμβουλές του «Φόκους». Να πουλήσουμε την Ακρόπολη και κάνα δυο νησιά. Για να μπορέσουμε να ξοφλήσουμε τα δανεικά, δεν υπάρχει περίπτωση. Ωστόσο, οι κυβερνώντες, που εκτελούν τις εντολές του Δέλτα Νι Ταφ και μαζί μ’ αυτές και τον ελληνικό λαό, είναι κατηγορηματικοί: «Δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο πτώχευσης». Με τέτοια σιγουριά και αυτοπεποίθηση μιλάνε Παπακωνσταντίνου και σία. Δεν υπάρχει μέρα που να μη βρουν αφορμή για να το επαναλάβουν. Μπας και σταματήσουνε τον κόσμο που τρέχει άρον άρον και βγάζει τα λεφτά του στο εξωτερικό.

Πρέπει να το πούνε
ΚΑΘΕ φορά λοιπόν που ακούω το «δεν θα χρεοκοπήσουμε» κάνω συνειρμό με την ΑΕΚ. Τη δήλωση του Νίκου Λυμπερόπουλου ταυτόχρονα με την επικείμενη επιστροφή του: «Πάμε για πρωτάθλημα». Τις δηλώσεις του Μπάγιεβιτς σε βοσνιακή ιστοσελίδα: «Πέρυσι είχαμε μια κάκιστη σεζόν. Νομίζω όμως ότι η ΑΕΚ πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη θέση». Τι να πούνε δηλαδή παίκτες και προπονητής Ιούνιο μήνα; Οτι πάμε για ένα καλό πλασάρισμα στην πρώτη πεντάδα για να τα δώσουμε όλα στα πλέι οφ; Δεν γίνεται. Πώς όμως γίνεται να πάνε για πρωτάθλημα, όταν πουλάνε τον Σκόκο και παίρνουνε στη θέση του τον Μάρκοφσκι από τους ιστορικούς Μαυραετούς της Δόξας Δράμας; Το λένε, όμως, επειδή πρέπει να το πούνε. Οσο λοιπόν πιστεύει στην πραγματικότητα ο Λυμπερόπουλος, ότι η ΑΕΚ θα πάρει το πρωτάθλημα, άλλο τόσο πιστεύει κι ο Παπακωνσταντίνου ότι θα γλιτώσει την Ελλάδα από τη χρεοκοπία.

Επιστρέφουμε στην δραχμή;

Φήμες λένε πως θα βγούμε από τη ζώνη του Ευρώ. Και το λένε σαν απειλή. Ίσως και να ’ναι με την πορεία που είχε η χώρα μας τα τελευταία 15 χρόνια.
Όμως είναι φήμες. Χθες κυβέρνηση, τραπεζικοί, και αξιωματική αντιπολίτευση μας διαβεβαίωσαν για το αντίθετο. Σήμερα αυτό διαβεβαιώνει ο Σκάι στην εκπομπή της κ. Πόπης Τσαπανίδου, Σκάι Τώρα. Τουλάχιστον στο ότι το νομισματοκοπείο δεν δουλεύει. Λες και θα ξαναδούλευε και δεν θα τυπωθούν (αν επιστρέψουμε στην δραχμούλα μας) στην Ευρώπη.
Οι φίλοι μας βλέπεις είναι τόσο καλοί άνθρωποι που όχι μόνο μπορούν να μας οδηγήσουν στην καταστροφή αλλά και να μας πουλήσουν, προσοχή όχι να μα το χαρίσουν, και μάλιστα πανάκριβα το πιστόλι με το οποίο θα αυτοκτονήσουμε.
Τώρα είναι καλό ή κακό να φύγουμε από το Ευρώ;
Βέβαια κάποιες προβλέψεις λένε πως το Ευρώ θα καταργηθεί ούτως ή άλλως το 2015. Θα αποτύχει δηλαδή το πείραμα της νομισματικά ενωμένης Ευρώπη όπως είναι σήμερα. Που έχει κατ’ εμέ αποτύχει από την αρχή.
Ακουσα προχθές μια ανάλυση ενός Γερμανού, δεν συγκράτησα το όνομά του, που έλεγε πως «αυτό που κάνει η Ελλάδα δεν στηρίζει την οικονομία της, αλλά τις Τράπεζες. Το πιο καλό γι’ αυτήν είναι να βγει από τη ζώνη του Ευρώ και να υποτιμήσει το νόμισμά της ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα».
Δεν μπορώ να πω έχει άδικο. Εμένα τι μ ενδιαφέρει αν δεν μπορώ να αγοράσω πάμφθηνα στο Super market της Γερμανίας; Τι μ’ ενδιαφέρει αν για παράδειγμα η Γερμανική μπίρα μου έρχεται πανάκριβα; Όταν έχω Ελληνικές ωραιότατες;
Θα μου πείτε πως οι Γερμανικές είναι αξεπέραστες.
Αλλά αν θελήσω να την απολαύσω (που θα θελήσω) εν γνώση μου θα την πληρώση πανάκριβα.
Εγραφε σε άρθρο του πρόσφατα ο Σημίτης, λες και δεν είναι ο υπεύθυνος για την κατάντια της Ελλάδας, στο «Πρώτο Θέμα» πως αν είχαμε δραχμή θα την υποτιμούσαμε κατά 30%.
Και το έγραφε ως κακό. Δεν μας είπε ότι και τα Ελληνικά προϊόντα θα πέφταν κατά 30%. Προσοχή τα Ελληνικά όχι τα εισαγόμενα από την Ευρώπη.
Άθελα του δηλαδή έδειξε ένα μέρος του εαυτού του.
Δηλαδή πως τον ενδιέφερε πάντα το καλό της Ευρώπης (και της Γερμανίας) και όχι της χώρας που είχε την ατυχία να’ ναι πρωθυπουργός.
Βέβαια αυτούς που τους ενδιαφέρει, είναι οι άνθρωποι , όπως και ο τάπερμαν, που έχουν την δυνατότητα να αγοράζουν από Ευρωπαϊκές αγορές.

Πρόταση για την σωτηρία της Ελλάδας

Έπεσε χθες στα χέρια μου ένα απ’ τα λίγα φέτος ως τώρα αφιερώμα για το Μουντιάλ που ξεκινά την Παρασκευή.
Σε οκτώ γήπεδα θα γίνουν όλοι οι αγώνες. Εμείς συλλογίστηκα έχουμε τόσα σύγχρονα γήπεδα;
Έχουμε την υποδομή των Ολυμπιακών αγώνων (δύο στην Αθήνα, ένα στην Θεσ/νικη, ένα στην Πάτρα. ένα στο Ηράκλειο κι ένα στον Βόλο) έξι υπερσύγχρονα γήπεδα.
Το Νοέμβριο θα γίνουν τα εγκαίνια κι αυτό της Λάρισας. Στα σκαριά είναι αυτά του Βοτανικου (ΠΑΟ), της Νέας Σμύρνης (Πανιωνίου) της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Και δεν ξέρω αν μου ξεγεύγει κανένα άλλο.
Τελικά απ’ ότι κατάλαβα ο πονηρός Ανδρέας Παπανδρέου κάτι τέτοιο Ηθελε να κάνει.
Να γίνουν οι υποδομές (γήπεδα) στην Ελλάδα για πολλά αθλήματα κυρίως οπαδικά να εξελίξει την πρόταση τού εταίρου μεγάλου Έλληνα πολιτικού. Του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Να γίνει η Ελλάδα μας μόνιμος τόπος τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων. Κι όχι μόνο Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλά και Μουντιάλ και μουντομπάσκετ (Ποιό καλά θα ήταν να μεταφερθεί αυτό κατά δύο χρόνια όπως το σκέφτομαι).
Ίσως και του Euro και Eurobasket αντίστοιχα τα μονά χρονια.
Έτσι θα έχουμε μόνιμα αθλητικές οργανώσεις στην Ελλάδα μας με τεράστια κέρδη από θεατές και δημοσιογράφους. Αλλά και χορηγούς.
Και καλά η Ελλάδα που φυσικά έχει το επιχείρημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή πως ουσιαστικά από εδώ αρχίσαν όλα. Φυσικά δεν γράφω για την πολιτιστική αξιοποίηση μόνιμων τελέσεων τέτοιων διοργανώσεων. Αλλά ο υπόλοιπος κόσμος;
Κι αυτός θα έχει τεράστια οφέλη.
Εκτός του ότι θα υπάρχουν αφορμές να επισκέπτεται μια από τις πιο ωραίες χώρες του κόσμου, δε θα χρειαστούν να γίνονται άλλα τεράστια στάδια και θα γλιτώσουν πολλές χώρες από μελλοντικά χρέη. Η Βαρκελώνη λέει ακόμη χρωστάει για τοιυ Ολυμπιακούς αγώνες του 1992.
Εμείς μ’ αυτά που βγάζουμε βέβαια θα έχουμε την υποχρέωση να ανανεώνουμε τις υποδομές.
Δε πρόλαβε όμως ο άλλος μεγάλος πολιτικός μας ο Ανδρέας Παπανδρέου και τους Ολυμπιακούς αγώνες σχεδίασε ο Σημίτης και διοργάνωσε ο κ. Κώστας Καραμανλής.

Να γιατί δεν τους αλλάζει ο κ. Παπανδρέου

Άκουσα το Σαββατοκύριακο πως στον ΟΤΕ είναι ακόμη διευθύνων ο κ. Βουρλούμης. Και η απορία του Νεοδημοκράτη μάλιστα βουλευτή ήταν γιατί τον κρατά αφού και στο αντίπαλο (με την κυβέρνηση) κόμμα πρόσκειται και τα δωράκια του πήρε.
Στο μυαλό μου ήρθε πως και σ’ άλλες ΔΕΚΟ και αντίστοιχες θέσεις παραμένουν διορισμένοι από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Ως τώρα νόμιζα πω δεν τους αλλάζει ο κ. Παπανδρέου επειδή θέλει να ψάξει, επειδή δεν έχει χρόνο (λόγω της χρεωκοπίας). Και απ’ το μυαλό μου πέρασε λίγο μηπως είναι ακόμη μια ένδειξη της γενικής ανικανότητας των κυβερνόντων.
Τελικά κατά την άποψή μου είναι η πιο έξυπνη κίνηση που έκανε όλο αυτό τον καιρό. Να τους αφήσει δηλαδή στη θέση τους.
Βλέπεται στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν «πράσινα λαμόγια» στερημένα από εξουσία που ‘θέλαν να πάρουν μια κερδοφόρα θέση στον κρατικό μηχανισμό. Να προσφέρουν; ΟΧΙ να δωροδοκηθούν.
Ετσι δεν την πάτησε ο κ. Καραμανλής; Μπορεί να έκανε χίλια λάθη αλλά αυτόν που τον (και μας) στοίχησε, είναι πως πολλά γαλάζια τροκτικά έτρωγαν, έτρωγαν και σταματημό δεν είχαν.
Βέβαια σε μία περίπτωση θέλησε να κρατήσει τον ΠΑΣΟΚο , υπεύθυνο για τα έργα των Ολυμπιακών αγώνων αλλά αυτός, ο κ. Καρτάλης αρνήθηκε. Αν και ήταν εθνική υπόθεση το 2004 και είχαμε φτάσει στην τελική ευθεία (σε έξι μήνες γινόταν οι αγώνες)

Ενα κράτος σε ρόλο πειρατή

Η είδηση που κυριάρχησε αυτή τη βδομάδα είναι η πειρατεία των Ισραηλινών στο καραβάνι της ελευθερίας. Δημοσιεύω το σχετικό και ενδιαφέρων άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην «Καθημερινή» της περασμένης Τρίτης
* * *
Ο στρατός του Ισραήλ θα πρέπει να είναι ο καλύτερα εκπαιδευμένος παγκοσμίως, φαίνεται ωστόσο πως η εκπαίδευσή του δεν αποβλέπει στην αυτοσυγκράτησή του αλλά στο εντελώς αντίθετο: στο να νομιμοποιήσει εκ των προτέρων τους στρατιώτες για οτιδήποτε ενδέχεται να πράξουν, και το εγκληματικότερο ακόμη, στο να απελευθερώσει τα χέρια και τα όπλα τους ακόμα κι αν πρόκειται να πλήξουν αμάχους, των νηπίων συμπεριλαμβανομένων. Στα αμέτρητα επεισόδια βάρβαρης δράσης του (πολλά από τα οποία τα καταγγέλλουν οι ίδιοι οι στρατιώτες όταν το φορτίο της ενοχής αρχίζει να τους πνίγει) προστέθηκε τώρα η φονική πειρατεία των κομάντος, στα διεθνή ύδατα μάλιστα, εναντίον των έξι πλοιαρίων του «Στολίσκου της Ελευθερίας». Φάρμακα μετάφεραν, βιβλία κι άλλα τέτοια επικίνδυνα πράγματα, όσα συγκέντρωσε η διεθνής αλληλεγγύη, παγερά αδιάφορη για τα παιχνίδια της διπλωματίας και για το συγχωροχάρτι διαρκείας που απαιτούν οι Ισραηλινοί.
Αλλά βέβαια οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας και κατασκοπείας έχουν πια κάθε δυνατότητα να κρύψουν στα αμπάρια των κατειλημμένων πλοίων ακόμα και τα όπλα μαζικής καταστροφής που δεν βρέθηκαν ποτέ στο Ιράκ.
Στο άγος του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, που έχει αφήσει τα νοσοκομεία δίχως τα στοιχειώδη και οδηγεί συστηματικά έναν λαό στη λιμοκτονία και την απελπισία (κατά 300% αυξήθηκε το ποσοστό της φτώχειας την τελευταία χρονιά, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ), προστέθηκε τώρα το όνειδος της δολοφονίας δεκαεννέα ακτιβιστών που πήραν το ρίσκο να σπάσουν τον αποκλεισμό, να σταθούν αρωγοί στους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους και να θυμίσουν πως όταν ένας λαός σβήνει αβοήθητος, πολιορκημένος από στεριά, θάλασσα και αέρα, η ανθρωπότητα δεν δικαιούται να περηφανεύεται για την ελευθερία και τον πολιτισμό της. Αλλά βέβαια η ισραηλινή κυβέρνηση βρήκε το αντιφάρμακο: η στρατιωτική λογοκρισία απαγόρευσε (στην εποχή του Διαδικτύου) τη μετάδοση κάθε πληροφορίας για τους νεκρούς και τους τραυματίες, σάμπως το μη λεγόμενο να ισούται με το μη γενόμενο.
«Κατά την επιχείρηση, οι Ισραηλινοί στρατιώτες αντιμετώπισαν ισχυρή σωματική βία. Ορισμένοι από τους επιβάτες των πλοίων χρησιμοποίησαν μαχαίρια και σιδηρογροθιές και επιχείρησαν επίσης να αρπάξουν το όπλο ενός στρατιώτη. Μπροστά στην αναγκαιότητα να υπερασπιστούν τη ζωή τους, οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ» ανακοίνωσε αυτοαπαλλασσόμενος ο ισραηλινός στρατός. Αλλά βέβαια ο εν λόγω στρατός πρωτοπορεί στην ασύμμετρη βία δεκαετίες τώρα, πολυβολώντας νοσοκομεία, σχολεία, προσφυγικούς καταυλισμούς, εγκαταστάσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων ή του ΟΗΕ. Το δόγμα του δεν είναι πια «οδόντα αντί οδόντος» αλλά «κεφαλήν αντί οδόντος», ακόμα και προληπτικώς, ακόμα δηλαδή κι αν τίποτα δεν έχει πάθει το δικό του δόντι.

Πουλάτε την Ελλάδα γιατί δεν τη Νοικιάζετε;

Ξεπουλιέται λέει η Ελλάδα. Κατά το προχθεσινό υπουργικό συμβούλιο αποφασίστηκε να πουληθεί (όλο ή ποσοστό) του ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, ΟΠΑΠ, ΟΤΕ ΔΕΠΑ ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, Καζίνων, Διαχείριση οδικών αξώνων, Ξενία, Λιμανιών κα (αν ξεχνω κάτι) Και να επεκταθεί η σύμβαση διαχείρισης του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος.
Η δική μου απορία (του απλού ανθρώπου).
Γιατί να την πουλήσουμε; Να τη νοικιάσουμε. Για 20 για 50 ή ακόμη και για 100 χρόνια.
Να τους πούμε ουσιαστικά. Έχουμε μια περιουσία δεν μπορούμε να την κουμαντάρουμε. Στα μαγαζιά μας αντί για 2 υπαλλήλους έχουμε 10 και μάλιστα κάθονται και την όποια δουλειά την βγάζουν οι μαθητευόμενοι (Stage και συμβασιούχοι). Άσε που έχουμε πίεση από τους τελευταίους να του κάνουμε μόνιμους και όταν το κάνουμε δεν κάνουν τίποτε άλλο απ’ το να κάθονται κι αυτοί.
Πάρτε τα και απολύστε όσους σας είναι πλεόνασμα, αρκεί να μη προσληφθεί άλλος στην ίδια θέση κάποιου απολυμένου.
Να δουλέψει επιτέλους και η Ελλάδα.
Μα κι αν τα πουλήσουμε δεν θα ‘χουμε τα ίδια αποτελέσματα; Θα έχουμε. Αλλά μπορεί όταν τελειώσουν οι συμβάσεις οι τότε πολιτικοί να είναι πιο ικανοί απ τους σημερινούς. Απ αυτούς που δε θα έδινα σε κανέναν (όσους ξέρω πολύ ή λίγο) να διαχειριστούν όχι μόνο μια μικρή επιχείρηση, έστω περίπτερο, αλλά ούτε 1 ευρώ βγαλμένο με τον ιδρώτα μου.
Και να μη πάμε από μια οικονομία «Σοβιετικού τύπου» (που πέθανε υο 1989) όπως λένε οι Ευρωλιγούρηδες στον άκρατο φιλευθερισμό Αμερικάνικου. Αυτόν που πέθανε το 2008 και τον κοιτάμε επιδή δε θέλουμε να το πιστέψουμε σχεδόν 2 χρόνια τωρα.

Βιάζονται να τι κάνουν γαλάζιο το σκάνδαλο Siemens

Αυτό που «έπεσε» στην πολιτική σκηνή την προηγούμενη βδομάδα αγγίζει τα όρια της γελοιότητας.
Και αποκαλύφθηκε το εξής:
Ήρθε σε γνώση του προέδρου της Εξεταστικής επιτροπής για την siemens, mail που έλεγε να πληρωθεί ο cabinet man με το 50% του λογαριασμού.
Ο αποστολέας ήταν ο κ. Κάτσικας, μέλος της διοίκησης του ερασιτέχνη Ολυμπιακού και συνεργάτης του κ. Σωκράτη Κόκαλη. Απ’ τους εκπροσώπους της Siemens στην Ελλάδα.
Το mail αυτό στάλθηκε στις 11/3/08.
Οι σύμβουλοι. Δεν πιστεύω να ναι τόσο επιπόλαιος ο κ. Βαλυράκης βλέποντας cabinat man τον είπαν άνθρωπο της τότε κυβέρνησης (άνθρωπος υπουργικό συμβούλιου στα Γαλλικά).
Εγινε χαμός το έδωσαν το θέμα στην «ελευθεροτυπία» το περασμένο Σάββατο και στο «Πρώτο θέμα» την Κυριακή.
Μάλιστα οκ. Θέμος Αναστασιάδης πριμοδότησε το φύλλο με την χολιγουντιανή ταινία – μιούζικαλ Mamma mia! που γυρίστηκε στις Σποράδες (τι σύμπτωση το 2008) με την Μέρυλ Στριπ και την υπέροχη μουσική των Abba.
Αποδέχθηκε την Δευτέρα πως επρόκειτο για επιπλοποιό!!!
Έπρεπε όμως να το ‘χουν σκεφτεί πως κάτι τρέχει μια που το σκάνδαλο βγήκε στα μέσα του 2007 και ο εδώ διανομέας χρημάτων κ. Χριστοφοράκος παραιτήθηκε στο τέλος του ίδιου έτους. Ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία να βγει κι ένας ΝεοΔημοκράτης όμως που δεν σκεφτόταν τίποτε. Βλέπεις οι μοναδικοί που τα πιάσαν ως τώρα είναι οι Σημιτοφύλακες κ.κ Τσουκάτος και Μαντέλης, Πολλοί περιμένουμε τώρα τον ίδιο τον τάπερμαν ή διάφορα τοπικά Σημιτάκια (αν και ένας μεγάλος Σημιτοφύλακας μου έρχεται τώρα στο μυαλό.
Θα μου πείτε το «πολίτικος ή προσωπικός φίλος του τάπερμαν σημαίνει και απατεώνας; Ναι σημαίνει όπως σήμαινε γι’ αυτούς και τους τότε Συνκυβερνώντες, το καλοκαίρι του ’89, κλέφτης όταν δήλωνες φίλος του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου.
Και τι τον χρεώναν; Οταν είχε πιαστεί ο κ. Λούβρης να έχει πάρει κάποιες μίζες είχε βγει να πει ευθέως, ο Ανδρεας, Ναι είναι φίλος μου.
Έτσι πάει και η αξιοπιστία αυτής της επιτροπής.
Μη βιάζεστε παιδιά θα βγουν και οι γαλάζιοι, πιστεύω ως αντιπολίτευση το ’94 – 2004 μια που ως το καλοκαίρι του 2007 που έσκασε το σκάνδαλο Siemens κυβέρνησαν μόνο δυο χρόνια

Οι μαθητές του Χίτλερ και ο πρωθυπουργός μας

Οι εβραίοι έπαθαν πολλά από το Ναζισμό του Χίτλερ αλλα έμαθαν πολλά, μαλλόν έμαθε το κράτος τους το Ισραήλ και συγγώμη που τους έβαλα όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Τι πειρατική κένωση ήταν η χθεσινή. Δεν ‘θέλαν να φτάσουν τα πλοία στη Γάζα θεμιτό, καθόλου αλλά για να ολοκληρώσω την σκέψη μου, έπρεπε να κάναν επέλαση δηλαδή; Δεν μπορούσαν να μπουν μπροστά να μη περάσουν;
Κι έχουν το θράσος να λένε ότι τους χτυπήσαν οι επιβαίνοντες. Δηλαδή να ανεβαίνουν στο σκάφος μας και να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια;
Και τι έκανε η Ελλάδα; Έκανε την «πάπια» κάνοντας ήρωα στα μάτια όλου του κόσμου τον Ερτογάν που σήκωσε τους τόνους και μπράβο του.
Ο κ. Παπανδρέου τίποτε μάλλον ελάχιστα. Λες και δεν είναι γιος του Ανδρέα που σε τέτοιες περιπτώσεις μας έκανε περιφανούς που απελευθέρωσε τον Γιασέρ Αραφάτ, και τον έφερε από τον Λίβανο.
Που για να λύσει το πρόβλημα του Τσαντ έφερε σε επαφή στην Ελούντα τον Μουαμάρ Καντάφι με τον Φρανσουά Μιτεράν. Που έκανε την «κίνηση των έξι» μαζί με το Σουηδό Πρόεδρο Ούλωφ Πάλμε, την Ινδή Πρωθυπουργό Ίντιρα Γκάντι, ο Πρόεδρος της Αργεντινής Ραούλ Αλφονσίν, τον Πρόεδρο του Μεξικού Μιγκέλ Ντελαμαντρίτ και τον Πρόεδρο της Τανζανίας Τζούλιους Νιερέρε.
Κίνηση που έφερε τον θαυμασμό του κόσμου και την μήνη δυτικών «των αφεντικών». Μια μήνη που κατά την άποψη μου στοίχισαν τη ζωή τόσο του βαθιά δημοκράτη Πάλμε όσο και της Γκάντι, οι οποίοι δολοφονήθηκαν και οι δυο.
Τώρα; Παρόμοιες κινήσεις κάνει ο Ερτογάν, κάνοντας συνεργασία με τον Βραζιλιάνο Λούλα και τον Ιρανο Αμπατζιχμετζαντ.
Κύριε Νταγίπ σου ξέφυγε οι Β. Κορεα, Κούβα και Βενεζουέλα.