Επιμήκυνση λέει του χρέους μας. Λες και δεν καταλάβαιναν ότι αυτά που μας βάζαν να κάνουμε δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε με τίποτε.
Όχι ότι τώρα αλλάζουν πολλά πράματα αλλά είμαστε δεσμευμένοι πιο πολύ καιρό.
Πάντως το ότι οι Ευρωπαίοι αλλάζουν στάση είναι στη σωστή κατεύθυνση. Κι αυτό γιατί αφού βλέπουν τα ντόμινο που «αρχίζει να πέφτουν» και καταλαβαίνουν πως δεν είμαστε μόνο εμείς το μαύρο πρόβατο, άσχετα αν μιλάμε για πρακτικές όλων των ευρωπαίων που ακολουθούσαμε κι εμείς, αλλά όλη σχεδόν η Ευρώπη.
Ακολουθεί λέει η Πορτογαλία ως τώρα φοβούνται για την Ισπανία την Ιταλία και την Γαλλία. Δηλαδή για τον Ευρωπαϊκό νότο. Τους Κηφήνες. Τους λαούς που ους απαρτίζουν άνθρωποι που σαν τα τζιτζίκια κάθονται στον ήλιο και τραγουδούν. Που γλεντούν με τα λεφτά των Βοριοευρωπαίων.
Τώρα άκουσα και για την Πολωνία και το Βέλγιο. Μα αυτοί είναι «καλοί» όπως καλοί είναι και οι Ιρλανδοί, που τους χρεοκόπησαν οι τράπεζες. Τις προάλλες άκουσα για τους Ιρλανδούς οτι τους έχουν τρελάνει στη λιτότητα τους ανθρώπους. Βέβαια δεν έχουν συνηθίσει όπως εμείς που όσο θυμάμαι τον εαυτό μου βρισκόμαστε σε στενωπό. Και κάνουμε λιτότητα για να πάμε καλά στο μέλλον.
Μα όλη η ευρωπαίοι, οι μη μπλεγμένοι με τα οικονομικά διαπλεκόμενα, το βλέπουμε πως η λύση είναι πολιτική. Και θα έρθει μόνο με πολιτικές αποφάσεις.
Όπως να γίνει πραγματικά η Ευρώπη σφιχτή συμμαχία, ένα κράτος δηλαδή.
Και να τυπώσει η Ευρωπαϊκη τράπεζα μερικά εκατοντάδες δισεκατομύρια Ευρώ δίνοντας αυτά τα Κωλόχαρτα, αφού θα υπάρχει αφθονία από ευρώ, στις Τράπεζες που χρωστάμε όλα τα κράτη. Θα γίνει αυτό βέβαια αφού μαζευτούν τα χρέη στην Ευρωπαϊκή Κοινή Τράπεζα για να εξοφληθούν όλα μαζί να μην έχουμε κερδισμένους και χαμένους από τα παιχνίδια με τις ισοτιμίες των νομισμάτων
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
Ακόμη μια επίσκεψη του κ. Βαλβέδε στο ΟΑΚΑ με ήττα
Ο δεύτερος αγώνας του Ολυμπιακού φέτος το Σάββατο στο ΟΑΚΑ η δεύτερη ήττα. Μάλιστα και αυτή η ήττα με κατεβασμένα τα χέρια. Αν μπορείς να πεις οτι είναι ελαφρυντικό ο τρόπος που επιτεύχθηκε έχει καλώς (Στο 90’με τον Πάπα πούμπα Ντιοπ να αποφεύγει ένα καπνογόνο). Αλλά ο Ολυμπιακός δεν είναι ούτε Παναθηναϊκος ούτε ΑΕΚ για τέτοιου είδους «κλαψουρίσματα»
Κι αυτόν τον αγώνα τον έχασε ο κ. Βαλβέδε. Είχε βέβαια τη ατυχία να πάθει θλάση ο Ριέρα στο 22’ αλλά η αλλαγή που έκανε ήταν σαν να μη την έκανε ποτέ. Ο Ιμπαγάσα δεν είχε συνέρθει ακόμη καλά από τον τραυματισμό του, αλήθεια που είναι ο Ζαϊρί.
Επιτέλους έκανε την αλλαγή που περίμεναν στον κόσμο όλοι οι «γαύροι» έβγαλε τον Φούτερ κι έβαλε τον Πάντελιτς στο ημίχρονο, αλλά η μηχανή δεν δούλευε όπως έπρεπε από την στιγμή που βγήκε ο Ριέρα.
Να μη πω για την αλλαγή του Ρόμενταλ στο 85, όταν ακόμη ο αγώνας ήταν 0 - 0 με τον Φετφατζίδη λες και χρειαζόταν να δουλέψει το «κέντρο» το τελευταίο πεντάλεπτο (12 λεπτο ήταν τελικά μαζί με τις καθυστερήσεις).
Βέβαια ο Μήτρογλου δεν μπαίνει με τίποτε.
Έτσι ο Ολυμπιακός απέκτησε συγκάτοικο στην κορυφή της βαθμολογίας το Σισέ (συγγνώμη τον Παναθηναϊκό).
Στο τέλος θα χάσει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα ή θα το πάρει στην διαφορά τερμάτων και θα πανηγυρίζει ο Ισπανός. Ένα πρωτάθλημα, το ξανάγραψα, πως αν δεν το πάρει με 5 βαθμούς διαφορά δεν θα νοείται πρωταθλητής.
Τι κάθεσαι κ. Μαρινάκη; Επειδή πήρε νταμπλ πριν δυο χρόνια με την ομάδα του Τακη Λεμονή θα έχει ασυλία. Ας πάει από εκεί που ήρθε.
Κι αυτόν τον αγώνα τον έχασε ο κ. Βαλβέδε. Είχε βέβαια τη ατυχία να πάθει θλάση ο Ριέρα στο 22’ αλλά η αλλαγή που έκανε ήταν σαν να μη την έκανε ποτέ. Ο Ιμπαγάσα δεν είχε συνέρθει ακόμη καλά από τον τραυματισμό του, αλήθεια που είναι ο Ζαϊρί.
Επιτέλους έκανε την αλλαγή που περίμεναν στον κόσμο όλοι οι «γαύροι» έβγαλε τον Φούτερ κι έβαλε τον Πάντελιτς στο ημίχρονο, αλλά η μηχανή δεν δούλευε όπως έπρεπε από την στιγμή που βγήκε ο Ριέρα.
Να μη πω για την αλλαγή του Ρόμενταλ στο 85, όταν ακόμη ο αγώνας ήταν 0 - 0 με τον Φετφατζίδη λες και χρειαζόταν να δουλέψει το «κέντρο» το τελευταίο πεντάλεπτο (12 λεπτο ήταν τελικά μαζί με τις καθυστερήσεις).
Βέβαια ο Μήτρογλου δεν μπαίνει με τίποτε.
Έτσι ο Ολυμπιακός απέκτησε συγκάτοικο στην κορυφή της βαθμολογίας το Σισέ (συγγνώμη τον Παναθηναϊκό).
Στο τέλος θα χάσει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα ή θα το πάρει στην διαφορά τερμάτων και θα πανηγυρίζει ο Ισπανός. Ένα πρωτάθλημα, το ξανάγραψα, πως αν δεν το πάρει με 5 βαθμούς διαφορά δεν θα νοείται πρωταθλητής.
Τι κάθεσαι κ. Μαρινάκη; Επειδή πήρε νταμπλ πριν δυο χρόνια με την ομάδα του Τακη Λεμονή θα έχει ασυλία. Ας πάει από εκεί που ήρθε.
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Φαντάσματα
Άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή της περασμένης Πέμπτης 25/11. Μου κάνει εντύπωση ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους πολιτικούς αρχηγούς για το ότι δε συνεργάζονται σε δύσκολες στιγμές. Αλήθεια πιστεύει πως αν κινδυνεύαμε (τουλάχιστον δεν το πιστεύουν) θα φερόταν έτσι;
Η Ευρώπη περνάει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική της κρίση, από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της χώρας μας. Στους επόμενους τρεις μήνες η Ελλάδα πρέπει να επιτύχει δέκα δύσκολους στόχους γιατί αλλιώς κινδυνεύει, πραγματικά κινδυνεύει, να μην πάρει την επόμενη δόση και να βρεθεί στον αέρα. Θα φανταζόσασταν ότι στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας τα κορυφαία ηγετικά στελέχη και οι στενοί συνεργάτες συσκέπτονται νυχθημερόν για να δουν αν και πώς μπορούν να βοηθήσουν με πρακτικές προτάσεις και αποφάσεις. Αμ δε!
Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά ένας στενός κύκλος συνεργατών του κ. Παπανδρέου, και ελπίζουμε όχι ο ίδιος, ασχολείται με το πόσα μέλη του κυβερνώντος κόμματος πήγαν στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ με τον Αλέκο Παπαδόπουλο, αν χειροκρότησαν θερμά ή όχι και αν σκοπεύουν να «το τραβήξουν». Ακόμη και την περασμένη Κυριακή, που η διαπραγμάτευση με την τρόικα βρισκόταν σε οριακό σημείο, η βασική μέριμνα ήταν να βρεθεί τι κρύβεται πίσω από ένα άρθρο στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Οι Σέρλοκ Χομς έχουν μάλιστα κινητοποιηθεί για να διαπιστώσουν αν υπάρχει νέα «συνωμοσία Βενιζέλου».
Και στη Ρηγίλλης όμως δεν πάνε πίσω. Το σπίτι μας κυριολεκτικώς φλέγεται και τα ηγετικά στελέχη ασχολούνται με το... μαγαζάκι. Εχει καταστεί ψύχωση πραγματική ποιον βλέπει η κ. Μπακογιάννη, ποιος πήγε στην εκδήλωσή της την Κυριακή και ποιος θα είναι ο επόμενος «αποστάτης». Δεν είμαι πολιτικά αφελής, γνωρίζω καλά πως η πολιτική έχει πάνω απ’ όλα να κάνει με τέτοια μικρά ζητήματα. Είναι όμως τόσο ξεπερασμένα, τόσο σαχλά όταν κανείς βλέπει ότι η χώρα πάει στα βράχια μέσα σε μια διεθνή τρικυμία χωρίς προηγούμενο. Δεν αμφιβάλλω ότι οι καθ’ έξιν συνωμοτικοί κύκλοι του ΠΑΣΟΚ συνεδριάζουν πάλι και θα ήθελαν τον κ. Βενιζέλο ή κάποιον άλλον να πάρει μια ρεβάνς από τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να τους βοηθήσει με το προσωπικό στυλ διακυβέρνησης. Αλλά για να το πω όπως θα το καταλάβαινε καλύτερα και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, αλλά και ο κ. Σαμαράς, «ποιος νοιάζεται;» ή αγγλιστί who cares? Δεν το βλέπουν και οι δύο ότι κινδυνεύουν να μείνουν υποσημειώσεις στη μεταπολιτευτική ιστορία, πολιτικοί που για λόγους προσωπικού η κομματικού εγωισμού δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από εμμονές και ανασφάλειες με μεγάλο κόστος για τη χώρα;
Ο κ. Παπανδρέου δικαιούται ασφαλώς να βλέπει φαντάσματα, είτε με τη μορφή του κ. Βενιζέλου είτε με τον ορθολογικό λόγο του κ. Παπαδόπουλου. Το ίδιο και ο κ. Σαμαράς που μοιάζει συνεχώς να θέλει να πάρει τη δική του προσωπική ρεβάνς για το τι συνέβη το 1993. Είναι όμως πολύ παρακμιακό αν το σκεφθεί κανείς μέσα στις πραγματικές συνθήκες της χώρας και του υπόλοιπου κόσμου. Στο κάτω κάτω έχουμε τόσους δαίμονες να παλέψουμε αυτή την ώρα που το τελευταίο το οποίο μας απασχολεί είναι πόσο τρομάζουν τους κ. Παπανδρέου και Σαμαρά τα φαντάσματα που τους κατατρέχουν.
* * *
Η Ευρώπη περνάει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική της κρίση, από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της χώρας μας. Στους επόμενους τρεις μήνες η Ελλάδα πρέπει να επιτύχει δέκα δύσκολους στόχους γιατί αλλιώς κινδυνεύει, πραγματικά κινδυνεύει, να μην πάρει την επόμενη δόση και να βρεθεί στον αέρα. Θα φανταζόσασταν ότι στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας τα κορυφαία ηγετικά στελέχη και οι στενοί συνεργάτες συσκέπτονται νυχθημερόν για να δουν αν και πώς μπορούν να βοηθήσουν με πρακτικές προτάσεις και αποφάσεις. Αμ δε!
Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά ένας στενός κύκλος συνεργατών του κ. Παπανδρέου, και ελπίζουμε όχι ο ίδιος, ασχολείται με το πόσα μέλη του κυβερνώντος κόμματος πήγαν στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ με τον Αλέκο Παπαδόπουλο, αν χειροκρότησαν θερμά ή όχι και αν σκοπεύουν να «το τραβήξουν». Ακόμη και την περασμένη Κυριακή, που η διαπραγμάτευση με την τρόικα βρισκόταν σε οριακό σημείο, η βασική μέριμνα ήταν να βρεθεί τι κρύβεται πίσω από ένα άρθρο στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Οι Σέρλοκ Χομς έχουν μάλιστα κινητοποιηθεί για να διαπιστώσουν αν υπάρχει νέα «συνωμοσία Βενιζέλου».
Και στη Ρηγίλλης όμως δεν πάνε πίσω. Το σπίτι μας κυριολεκτικώς φλέγεται και τα ηγετικά στελέχη ασχολούνται με το... μαγαζάκι. Εχει καταστεί ψύχωση πραγματική ποιον βλέπει η κ. Μπακογιάννη, ποιος πήγε στην εκδήλωσή της την Κυριακή και ποιος θα είναι ο επόμενος «αποστάτης». Δεν είμαι πολιτικά αφελής, γνωρίζω καλά πως η πολιτική έχει πάνω απ’ όλα να κάνει με τέτοια μικρά ζητήματα. Είναι όμως τόσο ξεπερασμένα, τόσο σαχλά όταν κανείς βλέπει ότι η χώρα πάει στα βράχια μέσα σε μια διεθνή τρικυμία χωρίς προηγούμενο. Δεν αμφιβάλλω ότι οι καθ’ έξιν συνωμοτικοί κύκλοι του ΠΑΣΟΚ συνεδριάζουν πάλι και θα ήθελαν τον κ. Βενιζέλο ή κάποιον άλλον να πάρει μια ρεβάνς από τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να τους βοηθήσει με το προσωπικό στυλ διακυβέρνησης. Αλλά για να το πω όπως θα το καταλάβαινε καλύτερα και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, αλλά και ο κ. Σαμαράς, «ποιος νοιάζεται;» ή αγγλιστί who cares? Δεν το βλέπουν και οι δύο ότι κινδυνεύουν να μείνουν υποσημειώσεις στη μεταπολιτευτική ιστορία, πολιτικοί που για λόγους προσωπικού η κομματικού εγωισμού δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από εμμονές και ανασφάλειες με μεγάλο κόστος για τη χώρα;
Ο κ. Παπανδρέου δικαιούται ασφαλώς να βλέπει φαντάσματα, είτε με τη μορφή του κ. Βενιζέλου είτε με τον ορθολογικό λόγο του κ. Παπαδόπουλου. Το ίδιο και ο κ. Σαμαράς που μοιάζει συνεχώς να θέλει να πάρει τη δική του προσωπική ρεβάνς για το τι συνέβη το 1993. Είναι όμως πολύ παρακμιακό αν το σκεφθεί κανείς μέσα στις πραγματικές συνθήκες της χώρας και του υπόλοιπου κόσμου. Στο κάτω κάτω έχουμε τόσους δαίμονες να παλέψουμε αυτή την ώρα που το τελευταίο το οποίο μας απασχολεί είναι πόσο τρομάζουν τους κ. Παπανδρέου και Σαμαρά τα φαντάσματα που τους κατατρέχουν.
Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
Η Επανάσταση στην Ευρώπη άρχισε
Προσωπικά από την στιγμή που έγινε το Ευρώ και ήρθε στην Ελλάδα είχα την αίσθηση πως βρισκόμαστε σε προεπαναστατική περίοδο. Κυρίως από το 2002 που καταργήθηκε τελείως η δραχμή.
Ήταν τόσο μεγάλη η κρίση, γιατί τότε άρχισε για μένα η κρίση, που όταν το 2008 άρχισαν να μας λένε για κρίση που έρχεται σιγά σιγά απο την Αμερική, δεν έβλεπα να αλλάζουν καθόλου τα πράγματα στην ζωή μας.
Να πω πως άλλαξε τώρα; Όχι, καθόλου. Δεν έχουμε μεγάλες αυξήσεις, οι αυξήσεις που έχουν τα αγαθά είναι αύξηση των φόρων, στις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων. Μόνο απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και κλεισίματα εμπορικών επιχειρήσεων. Και το παράξενο είναι πως δεν κουνιέται φύλλο.
Λόγω της κακής ψυχολογίας του κόσμου. Κι αυτό γιατί η παρούσα κυβέρνηση έχει MEGAλη ικανότητα στην δημιουργία κλίματος και στην προπαγάνδα.
Αυτό όμως που δεν είχαν προβλέψει οι κυβερνώντες μας είναι πως η κρίση, το τωρινό μέγεθος το έφτασε η τωρινή κυβέρνηση, είναι πως θα προκαλούνταν ένα ντόμινο στην ευρωζώνη. Και οι άλλοι λαοί δεν θα τα ανεχόταν έτσι εύκολα, παρ’ όλο που οι Έλληνες θεωρούμαστε αναρχικοί και επαναστάτες.
Άρχισαν να αντιδρούν οι επόμενοι από μας, Ιρλανδοί. Αντιδρούν νωρίς νωρίς και οι Πορτογάλοι. Αν και δεν έχουμε πλήρη ενημέρωση, μας δείχνουν επιφανειακά στο όνομα της Δημοκρατίας, βλέπουμε τον ξεσηκωμό τους, Και όλοι φαντάζονται τι θα γίνει όταν η «κρίση» φτάσει στην Ισπανία. Πολύ περισσότερο στην Ιταλία και τελικά στην Γαλλία.
Έφτασε να βγαίνει η καγκελάριος Χίτλερ (συγγνώμη Μέρκελ) να λέει πως η Ελλάδα είναι σε καλό δρόμο. Αυτή η κίνηση μου θυμίζει τα προ δεκαπενταετίας συγχαρητήρια της Τουρκίας στον τότε υπουργό εξωτερικών και νυν πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου όπως και το πρωτοσέλιδο της Χουριέτ, Bravo Yiorgo
Η επανάσταση λοιπόν στην Ευρώπη άρχισε. Να δούμε τι θα βγάλει. Σίγουρα καλό μια που χειρότερα δε γίνεται
Ήταν τόσο μεγάλη η κρίση, γιατί τότε άρχισε για μένα η κρίση, που όταν το 2008 άρχισαν να μας λένε για κρίση που έρχεται σιγά σιγά απο την Αμερική, δεν έβλεπα να αλλάζουν καθόλου τα πράγματα στην ζωή μας.
Να πω πως άλλαξε τώρα; Όχι, καθόλου. Δεν έχουμε μεγάλες αυξήσεις, οι αυξήσεις που έχουν τα αγαθά είναι αύξηση των φόρων, στις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων. Μόνο απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και κλεισίματα εμπορικών επιχειρήσεων. Και το παράξενο είναι πως δεν κουνιέται φύλλο.
Λόγω της κακής ψυχολογίας του κόσμου. Κι αυτό γιατί η παρούσα κυβέρνηση έχει MEGAλη ικανότητα στην δημιουργία κλίματος και στην προπαγάνδα.
Αυτό όμως που δεν είχαν προβλέψει οι κυβερνώντες μας είναι πως η κρίση, το τωρινό μέγεθος το έφτασε η τωρινή κυβέρνηση, είναι πως θα προκαλούνταν ένα ντόμινο στην ευρωζώνη. Και οι άλλοι λαοί δεν θα τα ανεχόταν έτσι εύκολα, παρ’ όλο που οι Έλληνες θεωρούμαστε αναρχικοί και επαναστάτες.
Άρχισαν να αντιδρούν οι επόμενοι από μας, Ιρλανδοί. Αντιδρούν νωρίς νωρίς και οι Πορτογάλοι. Αν και δεν έχουμε πλήρη ενημέρωση, μας δείχνουν επιφανειακά στο όνομα της Δημοκρατίας, βλέπουμε τον ξεσηκωμό τους, Και όλοι φαντάζονται τι θα γίνει όταν η «κρίση» φτάσει στην Ισπανία. Πολύ περισσότερο στην Ιταλία και τελικά στην Γαλλία.
Έφτασε να βγαίνει η καγκελάριος Χίτλερ (συγγνώμη Μέρκελ) να λέει πως η Ελλάδα είναι σε καλό δρόμο. Αυτή η κίνηση μου θυμίζει τα προ δεκαπενταετίας συγχαρητήρια της Τουρκίας στον τότε υπουργό εξωτερικών και νυν πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου όπως και το πρωτοσέλιδο της Χουριέτ, Bravo Yiorgo
Η επανάσταση λοιπόν στην Ευρώπη άρχισε. Να δούμε τι θα βγάλει. Σίγουρα καλό μια που χειρότερα δε γίνεται
Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010
Είδαμε (και χθες) τις διαφορές μας και στο ποδόσφαιρο
Χθες (Τετάρτη 24/11) ήταν το ματς ΠΑΟ – Μπαρτσελόνα. Ρεβάνς του υπέροχου αγώνα διαφήμιση για το άθλημα, στο οποίο ο Παναθηναϊκός έκανε το λάθος να προηγηθεί.
Χθες έπαιξε ένα (και κάτι) ημίχρονο και νίκησε μόνο με 3 – 0. Εδώ δεν προηγήθηκε μια που ο Βαλντέζ «έβγαλε» το τετ α τετ με τον Σισέ στο 0 - 0
Με νέο προπονητή ο Παναθηναϊκός και με τον Τζόρβα πολύ καλό (ως συνήθως στα σουτ) έκανε δυο τρεις φάσεις που θύμισαν τη χιλιοειπωμένη σύγκριση με το Playstation και μετά έσβησε τις μηχανές.
Έτσι ο φίλος μου ο Γιώργος δεν «το έπιασε» στο στοίχημα που το έπαιξε 5 – 0. Ένα σκορ που όσο απίστευτο και να φαίνεται, ήταν πολύ κοντά, όταν έπαιζε η Μπάρτσα Και θα ήταν γεγονός αν δεν έκανε τις φοβερές, με δόση τύχης, αποκρούσεις ο Τζιόρβας.
Και να πάμε στο απογευματινό ματς που ο Ολυμπιακός νίκησε στο δεύτερο ημίχρονο (που έγινε μετά από δέκα τέσσερις μέρες μετά την γελοιότητα εκείνου του Σαββάτου που προσπαθούσαν να καθαρίσουν το γήπεδο με την σκούπα), με 2 – 0. Οι εφημερίδες που υποστηρίζουν υπόλοιπους «μεγάλους» διαμαρτύρονται πια γιατί δεν είναι σίγουροι αν το κόρνερ που προήλθε το πρώτο γκολ ήταν κανονικό ή η μπάλα βγήκε άουτ.
Αν το ματς έληγε 0 – 0 θα φώναζε ο Ολυμπιακός (μάλλον οι προσκείμενες στον Ολυμπιακό εφημερίδες) για το γκολ που κακώς (ή καλώς;) ακυρώθηκε στο πρώτο μέρος αλλά και γιατί είχε ξεκινήσει ο αγώνας εκείνο το Σάββατο αλλά και γιατί δεν συνεχίστηκε.
Αυτό είναι το ποδόσφαιρό μας. Μάλλον όχι ακριβώς ποδόσφαιρο παίζει η υπόλοιπη Ευρώπη (λίγα δείγματα του είδαμε χθες το βράδυ από την Μπαρτσελόνα). Εμείς παίζουμε κάτι άλλο (κλοτσοσκούφι (;) που έπαιζε ο Παναθηναϊκος χθες το βράδυ.
Χθες έπαιξε ένα (και κάτι) ημίχρονο και νίκησε μόνο με 3 – 0. Εδώ δεν προηγήθηκε μια που ο Βαλντέζ «έβγαλε» το τετ α τετ με τον Σισέ στο 0 - 0
Με νέο προπονητή ο Παναθηναϊκός και με τον Τζόρβα πολύ καλό (ως συνήθως στα σουτ) έκανε δυο τρεις φάσεις που θύμισαν τη χιλιοειπωμένη σύγκριση με το Playstation και μετά έσβησε τις μηχανές.
Έτσι ο φίλος μου ο Γιώργος δεν «το έπιασε» στο στοίχημα που το έπαιξε 5 – 0. Ένα σκορ που όσο απίστευτο και να φαίνεται, ήταν πολύ κοντά, όταν έπαιζε η Μπάρτσα Και θα ήταν γεγονός αν δεν έκανε τις φοβερές, με δόση τύχης, αποκρούσεις ο Τζιόρβας.
Και να πάμε στο απογευματινό ματς που ο Ολυμπιακός νίκησε στο δεύτερο ημίχρονο (που έγινε μετά από δέκα τέσσερις μέρες μετά την γελοιότητα εκείνου του Σαββάτου που προσπαθούσαν να καθαρίσουν το γήπεδο με την σκούπα), με 2 – 0. Οι εφημερίδες που υποστηρίζουν υπόλοιπους «μεγάλους» διαμαρτύρονται πια γιατί δεν είναι σίγουροι αν το κόρνερ που προήλθε το πρώτο γκολ ήταν κανονικό ή η μπάλα βγήκε άουτ.
Αν το ματς έληγε 0 – 0 θα φώναζε ο Ολυμπιακός (μάλλον οι προσκείμενες στον Ολυμπιακό εφημερίδες) για το γκολ που κακώς (ή καλώς;) ακυρώθηκε στο πρώτο μέρος αλλά και γιατί είχε ξεκινήσει ο αγώνας εκείνο το Σάββατο αλλά και γιατί δεν συνεχίστηκε.
Αυτό είναι το ποδόσφαιρό μας. Μάλλον όχι ακριβώς ποδόσφαιρο παίζει η υπόλοιπη Ευρώπη (λίγα δείγματα του είδαμε χθες το βράδυ από την Μπαρτσελόνα). Εμείς παίζουμε κάτι άλλο (κλοτσοσκούφι (;) που έπαιζε ο Παναθηναϊκος χθες το βράδυ.
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Οι Δέκα εντολές των τοϊκανών
Έδωσαν χθες συνέντευξη τύπου οι «τροϊκανοί». Οι original κι όχι οι imitation, αυτοί που εκτελούν τις εντολές τους. Οι κυβερνώντες.
Οι εφημερίδες σήμερα το αντιμετωπίζουν σαν εντολές προς την κυβέρνηση για τον Ελληνικό λαό και τις παρομοιάζουν με τις εντολές του Θεό στον Μωυσή για τον Ισραηλινό λαό.
Έχω την εντύπωση δεν είναι όλα τις τρόικας αλλά υπάρχουν και επιθυμίες της κυβέρνησης που θέλει να τις περάσει χωρίς μεγάλο πολιτικό κόστος.
Η αλήθεια είναι κάπως έτσι και να δούμε πως τις συνοψίζει «το Βήμα». Έντονα η άποψή μου ποιανού επιθυμία είναι και αν είναι σωστό να γίνει ή όχι τελείως υποκειμενικά ως απλού πολίτη πάντα.
1) Μείωση δαπανών, επιθεωρητές παντού Της τρόικας, σωστό
2) Πόλεμος στη φοροδιαφυγή, φοροδίκες εξπρές Της τρόικας, σωστό
3) Αναδιάθρωση αστικών συγκοινωνιών Κυβερνητικό, λάθος
4) Ενιαίο μισθλόγιο στο δημόσιο Της τρόικας, σωστό
5) Fast track στις επιχειρήσεις Της τρόικας, σωστό
6) Μείωση τιμών φαρμάκων έλεγχος προμηθειών στην υγεία Κυβερνητικό, σωστό
7) Μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, επιχειρησιακές συμβάσεις Της τρόικας, λάθος
8) Απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων Της τρόικας, λάθος
9) Αναδιάρθρωση της Α.Τ.Ε. Της τρόικας, λάθος
10) Αποκρατικοποιήσεις με στόχο 7 δισ. Ευρώ Της τρόικας, λάθος
Οι εφημερίδες σήμερα το αντιμετωπίζουν σαν εντολές προς την κυβέρνηση για τον Ελληνικό λαό και τις παρομοιάζουν με τις εντολές του Θεό στον Μωυσή για τον Ισραηλινό λαό.
Έχω την εντύπωση δεν είναι όλα τις τρόικας αλλά υπάρχουν και επιθυμίες της κυβέρνησης που θέλει να τις περάσει χωρίς μεγάλο πολιτικό κόστος.
Η αλήθεια είναι κάπως έτσι και να δούμε πως τις συνοψίζει «το Βήμα». Έντονα η άποψή μου ποιανού επιθυμία είναι και αν είναι σωστό να γίνει ή όχι τελείως υποκειμενικά ως απλού πολίτη πάντα.
1) Μείωση δαπανών, επιθεωρητές παντού Της τρόικας, σωστό
2) Πόλεμος στη φοροδιαφυγή, φοροδίκες εξπρές Της τρόικας, σωστό
3) Αναδιάθρωση αστικών συγκοινωνιών Κυβερνητικό, λάθος
4) Ενιαίο μισθλόγιο στο δημόσιο Της τρόικας, σωστό
5) Fast track στις επιχειρήσεις Της τρόικας, σωστό
6) Μείωση τιμών φαρμάκων έλεγχος προμηθειών στην υγεία Κυβερνητικό, σωστό
7) Μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, επιχειρησιακές συμβάσεις Της τρόικας, λάθος
8) Απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων Της τρόικας, λάθος
9) Αναδιάρθρωση της Α.Τ.Ε. Της τρόικας, λάθος
10) Αποκρατικοποιήσεις με στόχο 7 δισ. Ευρώ Της τρόικας, λάθος
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
Ελλάδα και Ιρλανδία στο ίδιο καζάνι
Και η Ιρλανδία στον μηχανισμό στήριξης και στο ΔΝΤ. Η χώρα πρότυπο για τους Ευρωπαίους. Δεν είναι μόνο η κακή Ελλάδα με τους ανθρώπους που γλεντάνε κατά τους ίδιους.
Για τους Ευρωπαίους (σε παρένθεση η σκέψεις μου στις ιδέες τους για μας), είμαστε οι άνθρωποι που ξενυχτάμε (το έχουμε αυτό) ακούγοντας εκείνον τον κουμουνιστή τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκη (να δούμε πως θα μας τον κόψουν, η προηγούμενη χούντα τον είχε απαγορέψει) καπνίζοντας (κάνουν ακόμη προσπάθειες αφού απαγόρεψαν την καλλιέργεια καπνού, που πέρασε ο κ. Χατζημιχάλης την απαγόρευση σε δημόσιους χόρους δεν μπορεί να περάσει ο κ. Λοβέρδος) και πίνοντας (ευτυχώς κόψαμε το τσίπουρο και ούζο και πίνουμε ουίσκι).
Μαζί με μας και η καλή Ιρλανδία που δουλεύουν, δουλεύουν και πίνουν τα Σαββατόβραδα στις Παμπ. Και η Ιρλανδία που έκανε λιτότητα να σώσει του τοκογλύφους της (συγγνώμη τις τράπεζες τους). Η διαφορά είναι ότι εκει ξεσηκώνεται ο λαός και η κυβέρνησή τους θα κάνει εκλογές. Πραγματικές όχι για να βγάλουν τον αντίστοιχο Σγουρό αντί του αντίστοιχου Κικκίλια ή Δημαρά.
Και η ομοιότητά μας; Αρχίζουν να φωνάζουν τους πολιτικούς κλέφτες κι αυτοί, όπως και οι Ελληνες. Μετά τους Ιρλανδούς λέει ακολουθεί η Πορτογαλία μετά η Ισπανία και έπεται η Ιταλία και τέλος η Γαλλία. Τότε θα έρθει η δικαίωση του πρωθυπουργού μας, αν μας σώσουν και διώξουνε τους εκμεταλλευτές της Ευρωζώνης. Αλλά μέχρι εκεί ο δρόμος είναι μακρύς και οι αποφάσεις δύσκολες μια που πρέπει ν’ αποφασίσουν κοντά στ’ άλλα την μη πληρωμή των χρεών μας ως κράτη στους διεθνές τοκογλυφικό (και πάλι λάθος εκ παραδρομής, τραπεζικό) σύστημα.
Για τους Ευρωπαίους (σε παρένθεση η σκέψεις μου στις ιδέες τους για μας), είμαστε οι άνθρωποι που ξενυχτάμε (το έχουμε αυτό) ακούγοντας εκείνον τον κουμουνιστή τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκη (να δούμε πως θα μας τον κόψουν, η προηγούμενη χούντα τον είχε απαγορέψει) καπνίζοντας (κάνουν ακόμη προσπάθειες αφού απαγόρεψαν την καλλιέργεια καπνού, που πέρασε ο κ. Χατζημιχάλης την απαγόρευση σε δημόσιους χόρους δεν μπορεί να περάσει ο κ. Λοβέρδος) και πίνοντας (ευτυχώς κόψαμε το τσίπουρο και ούζο και πίνουμε ουίσκι).
Μαζί με μας και η καλή Ιρλανδία που δουλεύουν, δουλεύουν και πίνουν τα Σαββατόβραδα στις Παμπ. Και η Ιρλανδία που έκανε λιτότητα να σώσει του τοκογλύφους της (συγγνώμη τις τράπεζες τους). Η διαφορά είναι ότι εκει ξεσηκώνεται ο λαός και η κυβέρνησή τους θα κάνει εκλογές. Πραγματικές όχι για να βγάλουν τον αντίστοιχο Σγουρό αντί του αντίστοιχου Κικκίλια ή Δημαρά.
Και η ομοιότητά μας; Αρχίζουν να φωνάζουν τους πολιτικούς κλέφτες κι αυτοί, όπως και οι Ελληνες. Μετά τους Ιρλανδούς λέει ακολουθεί η Πορτογαλία μετά η Ισπανία και έπεται η Ιταλία και τέλος η Γαλλία. Τότε θα έρθει η δικαίωση του πρωθυπουργού μας, αν μας σώσουν και διώξουνε τους εκμεταλλευτές της Ευρωζώνης. Αλλά μέχρι εκεί ο δρόμος είναι μακρύς και οι αποφάσεις δύσκολες μια που πρέπει ν’ αποφασίσουν κοντά στ’ άλλα την μη πληρωμή των χρεών μας ως κράτη στους διεθνές τοκογλυφικό (και πάλι λάθος εκ παραδρομής, τραπεζικό) σύστημα.
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
Βλάκας ή Μεγάλος πολιτικός;
Προς αδιέξοδο
Απογοητευτική είναι η συμπεριφορά των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο πρωθυπουργός όχι απλώς δεν έκανε καμία ουσιαστική κίνηση για να προωθήσει τη συναίνεση, αλλά δείχνει να μην μπορεί να την πετύχει μέσα στην ίδια του την κυβέρνηση. Είναι πρωτοφανές να ξεκινά μια απίθανα δύσκολη μάχη για μεγάλες αλλαγές και την περικοπή της σπατάλης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ορισμένοι υπουργοί, όπως η υπουργός Εργασίας, να ακολουθούν δική τους πολιτική αγνοώντας επιδεικτικά τον κ. Παπανδρέου και τις υποχρεώσεις της χώρας.
Οσο για τον κ. Σαμαρά, επιμένει στην αντιμνημονιακή του ρητορεία, αλλά και στην εκπροσώπηση της Ν.Δ. από οπαδούς του ακραίου λαϊκισμού.
Αν ο κ. Παπανδρέου δεν επιβληθεί στο σύνολο των υπουργών του και ο κ. Σαμαράς δεν απαγκιστρωθεί από τον εύκολο αντιμνημονιακό λόγο, η χώρα θα βρεθεί σύντομα σε αδιέξοδο.
* * *
Το πιο πάνω κείμενο είναι το κύριο άρθρο της χθεσινής Κυριακάτικης Καθημερινής (21/11). Ενα άρθρο που με προβηγάτισε.
Οχι τόσο για την (όπως λέει) συμπεριφορά του κ. Σαμαρά, αλλά για την συμπεριφορά του πρωθυπουργού μας κ. Παπανδρέου.
Βέβαια όπως είναι λογικό να σκεφτόμαστε όλοι πόσο θράσος πρέπει να έχει να ζητήσει την βοήθεια των άλλων κομμάτων. Και το λέω αυτό γιατί την στήριξη της αντιπολίτευσης είχε ζητήσει την άνοιξη του 2009 ο κ. Καραμανλής και ο μόνος που προσφέρθηκε να του δόσει χέρι βοήθειας ήταν ο κ. Καρατζαφερης.
Για τα κόμματα της αριστεράς δεν κάνω λόγο μια που πιστεύουν και δεν ξέρω ακόμη πόσο αλήθεια κρύβουν τα λόγια τους, πως πήραμε λάθος δρόμο. Τον δρόμο του φιλελευθερισμού. Όμως ο κ. Παπανδρέου επέμενε να λέει πως θα προκαλέσει εκλογές με αφορμή την εκλογή του πρόεδρου της Δημοκρατίας.
Πήρε αφορμή απ’ αυτή την επιμονή ο κ. Καραμανλής και το έσκασε από το τιμόνι της χώρας, μια που απειλούσε πως θα κακοπεράσουμε αν εκλεγεί ενω ο κ. Παπανδρέου έλεγε πως λεφτά υπάρχουν.
Τώρα γιατί έχει αυτή την στάση;
Δεν ξέρω τι να πω. Ή είναι βλάκας και «πατάει γκάζι» προς τον γκρεμό που μας οδηγούν οι ιμπεριαλιστές. Οι ιμπεριαλιστές που αυτός άνοιξε την κερκόπορτα για να έρθουν. Και να ναι ομοϊδεάτες του; Να έλεγες πως ήλπιζε με τη δική τους συνταγή θα βγούμε από την κρίση. Είμαι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς όμως.
Και γι’ αυτό λέω πως είναι μια βλακώδης κίνηση όντας παγκόσμιος Αρχι-Σοσιαλιστής να μας οδηγήσει στα σαγόνια των Νεοφιλελεύθερων ιμπεριαλιστών.
Εκτός αν έχει πάρει διαβεβαιώσεις από τους ευρωπαίους ηγέτες και περιμένει κάποια κίνηση απ’ αυτούς. Να τον είπαν δηλαδή: «Πήδα πρώτος στον γκρεμό για ν’ αλλάξεις και πράγματα χωρίς πολλές αντιδράσεις κι εμείς όταν θα φτάσουν κι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα σας σώσουμε. ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ»
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο ο κ. Παπανδρέου είναι μεγάλος πολιτικός αντάξιος του πατέρα του. Και το λέω εγώ που του «σούρνω» ένα σωρό από εδώ.
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Οταν το κάρο μπαίνει μπροστά από το άλογο
Άρθρο του Σταύρου Λυγερού στην χθεσινή (Παρασκευή 19/11) «Καθημερινή» που δείχνει τις στρεβλώσεις της νομισματικής ένωσης και κυρίως της Μερκελικής (κατά το Χιτλερικής) Γερμανίας
Είναι κοινός τόπος ότι η Ευρωζώνη βυθίζεται σε κρίση. Οι αντιφάσεις της, που στην περίοδο των «παχιών αγελάδων» επικαλύπτονταν από το κλίμα ευφορίας, έχουν βγει με δύναμη στην επιφάνεια. Τα επιμέρους προβλήματα χωρών–μελών υφίστανται, αλλά το μείζον είναι η ανισομερής ανάπτυξη και η διαφορά ανταγωνιστικότητας στους κόλπους της Ευρωζώνης. Αυτές δημιουργούν αναπόφευκτα ανισορροπία και αδύνατους κρίκους.
Είναι αποδεδειγμένο ότι από την ύπαρξη του κοινού νομίσματος επωφελούνται οι πιο ανταγωνιστικές οικονομίες, με πρώτη τη γερμανική. Τα γερμανικά πλεονάσματα κατά βάσιν είναι τα ελλείμματα του ευρωπαϊκού Νότου. Το ευρώ εμποδίζει τις λιγότερο ανταγωνιστικές χώρες–μέλη να εξισορροπήσουν το μειονέκτημά τους. Επειδή καμία χώρα–μέλος δεν μπορεί να ανεχθεί για πολύ την υπονόμευση των συμφερόντων της, όσες χάνουν έδαφος, θα αντιδράσουν. Η ιδεολογική ισχύς του ευρώ θα καθυστερήσει, αλλά δεν θα ανασχέσει αυτή την αντίδραση.
Οι Γερμανοί τα θέλουν όλα δικά τους. Θέλουν την Ευρωζώνη, επειδή εκεί διοχετεύουν τα δύο τρίτα των εξαγωγών τους και επίσης επειδή απολαμβάνουν το άυλο κεφάλαιο της ηγεμονίας. Ταυτοχρόνως, επιχειρούν να επιβάλουν τους δικούς τους ιδιοτελείς όρους. Η Ευρωζώνη, όμως, δεν θα επιβιώσει μόνο με δρακόντεια δημοσιονομικά μέτρα και αυστηρές ποινές. Η μέθοδος αυτή είναι αμφίβολης οικονομικής αποτελεσματικότητας, αφού εγκλωβίζει τις οικονομίες στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Επίσης, θίγει το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που είναι η ισότιμη συμμετοχή των χωρών–μελών.
Η κ. Μέρκελ φρόντισε να διαλύσει και τις όποιες ψευδαισθήσεις, σφίγγοντας με την πολιτική της τη θηλιά στο λαιμό των αδύνατων κρίκων. Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι οι γερμανικές ελίτ δεν είναι σε θέση να διαχειρισθούν με σοφία τη δύναμή τους. Στην πραγματικότητα, με τον οικονομικό εθνικισμό τους, υπονομεύουν την Ευρωζώνη και μαζί τα μεσομακροπρόθεσμα συμφέροντά τους.
Οι μουτζαχεντίν του μονεταρισμού έχτισαν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, βάζοντας «το κάρο μπροστά από το άλογο». Θεσπίζοντας κοινό νόμισμα χωρίς μηχανισμούς εξισορρόπησης, βάθυναν το εσωτερικό χάσμα. Στο σημείο όπου έχουν φθάσει τα πράγματα, χωρίς κοινή οικονομική διακυβέρνηση και χωρίς αποφασιστικά βήματα προς την πολιτική ενοποίηση, το ευρώ θα γεννήσει αναπόφευκτα διαλυτικές τάσεις.
* * *
Είναι κοινός τόπος ότι η Ευρωζώνη βυθίζεται σε κρίση. Οι αντιφάσεις της, που στην περίοδο των «παχιών αγελάδων» επικαλύπτονταν από το κλίμα ευφορίας, έχουν βγει με δύναμη στην επιφάνεια. Τα επιμέρους προβλήματα χωρών–μελών υφίστανται, αλλά το μείζον είναι η ανισομερής ανάπτυξη και η διαφορά ανταγωνιστικότητας στους κόλπους της Ευρωζώνης. Αυτές δημιουργούν αναπόφευκτα ανισορροπία και αδύνατους κρίκους.
Είναι αποδεδειγμένο ότι από την ύπαρξη του κοινού νομίσματος επωφελούνται οι πιο ανταγωνιστικές οικονομίες, με πρώτη τη γερμανική. Τα γερμανικά πλεονάσματα κατά βάσιν είναι τα ελλείμματα του ευρωπαϊκού Νότου. Το ευρώ εμποδίζει τις λιγότερο ανταγωνιστικές χώρες–μέλη να εξισορροπήσουν το μειονέκτημά τους. Επειδή καμία χώρα–μέλος δεν μπορεί να ανεχθεί για πολύ την υπονόμευση των συμφερόντων της, όσες χάνουν έδαφος, θα αντιδράσουν. Η ιδεολογική ισχύς του ευρώ θα καθυστερήσει, αλλά δεν θα ανασχέσει αυτή την αντίδραση.
Οι Γερμανοί τα θέλουν όλα δικά τους. Θέλουν την Ευρωζώνη, επειδή εκεί διοχετεύουν τα δύο τρίτα των εξαγωγών τους και επίσης επειδή απολαμβάνουν το άυλο κεφάλαιο της ηγεμονίας. Ταυτοχρόνως, επιχειρούν να επιβάλουν τους δικούς τους ιδιοτελείς όρους. Η Ευρωζώνη, όμως, δεν θα επιβιώσει μόνο με δρακόντεια δημοσιονομικά μέτρα και αυστηρές ποινές. Η μέθοδος αυτή είναι αμφίβολης οικονομικής αποτελεσματικότητας, αφού εγκλωβίζει τις οικονομίες στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Επίσης, θίγει το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που είναι η ισότιμη συμμετοχή των χωρών–μελών.
Η κ. Μέρκελ φρόντισε να διαλύσει και τις όποιες ψευδαισθήσεις, σφίγγοντας με την πολιτική της τη θηλιά στο λαιμό των αδύνατων κρίκων. Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι οι γερμανικές ελίτ δεν είναι σε θέση να διαχειρισθούν με σοφία τη δύναμή τους. Στην πραγματικότητα, με τον οικονομικό εθνικισμό τους, υπονομεύουν την Ευρωζώνη και μαζί τα μεσομακροπρόθεσμα συμφέροντά τους.
Οι μουτζαχεντίν του μονεταρισμού έχτισαν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, βάζοντας «το κάρο μπροστά από το άλογο». Θεσπίζοντας κοινό νόμισμα χωρίς μηχανισμούς εξισορρόπησης, βάθυναν το εσωτερικό χάσμα. Στο σημείο όπου έχουν φθάσει τα πράγματα, χωρίς κοινή οικονομική διακυβέρνηση και χωρίς αποφασιστικά βήματα προς την πολιτική ενοποίηση, το ευρώ θα γεννήσει αναπόφευκτα διαλυτικές τάσεις.
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Ποιόν υπηρετείτε κύριοι της κυβέρνησης;
Η είδηση που μ’ εντυπωσίασε χθες δεν ήταν τα, σκληρά φιλελεύθερα, μέτρα που πήρε η σοσιαλιστική, κατά δήλωσή της, κυβέρνηση. Είναι η είδηση που διάβασα οτι οι «Τροϊκανοί» έχουν ισχυρές επιφυλάξεις για το σχέδιο διάσωσης της ΑΤΕ.
Θεωρούν, λέει, ότι το σχέδιο αποτελεί έμμεση κρατική ενίσχυση που καταστρατηγεί τους όρου ανταγωνισμού.
Αυτό και μόνο μου λέει πως οι Κυβερνώντες πρέπει να θέσουν σθεναρή αντίσταση να σώσουν την ΑΤΕ, κάτι που δεν νομίζω να έχουν διάθεση να κάνουν.
Οι «Τροϊκανοί» λογικό να υποστηρίξουν τους εδώ συναδέρφους τους. Το θέμα είναι της Κυβέρνησης. Πόσο θέλει να υποστηρίξει την ΑΤΕ και όλες τις τις ΔΕΚΟ που είναι πραγματικά κοινωφελείς, Θα έβαζα και την ΔΕΗ σ’ αυτές και τον ΟΤΕ, που πρόλαβε να τον ξεπουλήσει οι πραγματικοί φιλελεύθεροι.
Είναι θέμα της κυβέρνησης να δείξει αν της έχει μείνει καμιά Σοσιαλιστική ιδέα ή θα τα δούμε όλα στους πιστωτές μας κι επιβήτορες του Ελληνικού Λαού.
Ναι ρε κύριοι ξεπουλήστε τα όλα. Δεν βλέπετε τι γίνετε;
Πως όλος ο κόσμος θέλει να φύγει απ την Ελλάδα, να μεταναστεύσει; Στο τέλος όπως πάτε, οι πολιτικοί και πιο πολύ οι κυβερνώντες, θα σώσετε την χώρα αλλά ποιους θα έχετε να διοικείτε;
Ανενεργούς πολίτες. Γέρους συνταξιούχους που θα παίρνουν τρεις κι εξήντα, αλλά μ’ αυτά θα φτάνουν να αγοράσουν την περιουσία των νέων αγροτών που θα μεταναστεύσουν. Τους γέρους που πεθαίνουν θα τους αγοράζουν την περιουσία, λίγο πριν πεθάνουν, Αλβανοί κυρίως που αρχικά θα την καλλιεργούν την περιουσία τους ως εργάτες γης.
Θα μείνουν και Ασιάτες μετανάστες που θα θέλουν να φύγουν απ’ την Ελλάδα.
Κύριοι της «Σοσιαλιστικής» κυβέρνησης να σας θυμίσω τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι ο πατέρας του πρωθυπουργού σας (μας) και ιδρυτή του κόμματος που λέτε (ναι ούτε το όνομα του κόμματος δεν άλλαξαν) ότι υπηρετείται όπως το γράφει στο βιβλίο του «Η Ελλάδα στους Έλληνες:
«το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα»
Εσείς ποιόν υπηρετείτε;
Θεωρούν, λέει, ότι το σχέδιο αποτελεί έμμεση κρατική ενίσχυση που καταστρατηγεί τους όρου ανταγωνισμού.
Αυτό και μόνο μου λέει πως οι Κυβερνώντες πρέπει να θέσουν σθεναρή αντίσταση να σώσουν την ΑΤΕ, κάτι που δεν νομίζω να έχουν διάθεση να κάνουν.
Οι «Τροϊκανοί» λογικό να υποστηρίξουν τους εδώ συναδέρφους τους. Το θέμα είναι της Κυβέρνησης. Πόσο θέλει να υποστηρίξει την ΑΤΕ και όλες τις τις ΔΕΚΟ που είναι πραγματικά κοινωφελείς, Θα έβαζα και την ΔΕΗ σ’ αυτές και τον ΟΤΕ, που πρόλαβε να τον ξεπουλήσει οι πραγματικοί φιλελεύθεροι.
Είναι θέμα της κυβέρνησης να δείξει αν της έχει μείνει καμιά Σοσιαλιστική ιδέα ή θα τα δούμε όλα στους πιστωτές μας κι επιβήτορες του Ελληνικού Λαού.
Ναι ρε κύριοι ξεπουλήστε τα όλα. Δεν βλέπετε τι γίνετε;
Πως όλος ο κόσμος θέλει να φύγει απ την Ελλάδα, να μεταναστεύσει; Στο τέλος όπως πάτε, οι πολιτικοί και πιο πολύ οι κυβερνώντες, θα σώσετε την χώρα αλλά ποιους θα έχετε να διοικείτε;
Ανενεργούς πολίτες. Γέρους συνταξιούχους που θα παίρνουν τρεις κι εξήντα, αλλά μ’ αυτά θα φτάνουν να αγοράσουν την περιουσία των νέων αγροτών που θα μεταναστεύσουν. Τους γέρους που πεθαίνουν θα τους αγοράζουν την περιουσία, λίγο πριν πεθάνουν, Αλβανοί κυρίως που αρχικά θα την καλλιεργούν την περιουσία τους ως εργάτες γης.
Θα μείνουν και Ασιάτες μετανάστες που θα θέλουν να φύγουν απ’ την Ελλάδα.
Κύριοι της «Σοσιαλιστικής» κυβέρνησης να σας θυμίσω τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι ο πατέρας του πρωθυπουργού σας (μας) και ιδρυτή του κόμματος που λέτε (ναι ούτε το όνομα του κόμματος δεν άλλαξαν) ότι υπηρετείται όπως το γράφει στο βιβλίο του «Η Ελλάδα στους Έλληνες:
«το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα»
Εσείς ποιόν υπηρετείτε;
Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010
Πετάχτε την έξω να μη βουλιάξουμε (όλοι μαζί)
Προς την έξοδο οδηγούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες από την Ευρωπαϊκή Ενωση την Γερμανία.
Έχει πρόβλημα η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Μ. Βρετανία (αλλά αυτή είναι εκτός Ευρώ και μπορεί να κάνει παιχνίδι μόνη της).
Της επιτέθηκε της κ. Μέρκελ ο κ. Παπανδρέου ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Δεν τα πάει καλά και με τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Ούτε με τον κ. Σαρκοζί τα πάει καλά.
Είναι η Γερμανία, λένε και όντως είναι, η ατμομηχανή της Ευρώπης. Της Ευρώπης που όλοι οι λαοί της βάλαμε πλάτη να ορθοποδήσει μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τώρα (είκοσι χρόνια μετά την επανένωση της) φτάσαμε πάλι στο 1936. Μια τρελή αυτή τη φορά (κι όχι τρελός όπως ο Χίτλερ) έφτασε στην Καγκελαρία και κατέλαβε πάλι όλη την Ευρώπη. Οικονομικά αυτή τη φορά, .
Οι Ευρωπαίοι, κι όλου του κόσμου ηγέτες, θα πρέπει να της πουν της κ. Μέρκελ, αυτό που λέει στην Ελλάδα ο κ. Παπανδρέου: «Αλλάζετε ή (σας) βουλιάζουμε», δείχνοντας της την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ή στους Γερμανούς πολίτες αντίστοιχα «Την αλλάζετε ή βουλιάζετε».
Διώξτε αυτή την Γερμανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που με το ενώθηκε πάλι θέλει (και τα κατάφερε ως ένα βαθμό) να γίνει ηγεμόνας της Ευρώπης. Η Γερμανία που είναι υπαίτια για τους δυο Παγκόσμιους πολέμους να μη προλάβει να γίνει αιτία και για έναν ακόμη οικονομικό.
Έχει πρόβλημα η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Μ. Βρετανία (αλλά αυτή είναι εκτός Ευρώ και μπορεί να κάνει παιχνίδι μόνη της).
Της επιτέθηκε της κ. Μέρκελ ο κ. Παπανδρέου ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Δεν τα πάει καλά και με τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Ούτε με τον κ. Σαρκοζί τα πάει καλά.
Είναι η Γερμανία, λένε και όντως είναι, η ατμομηχανή της Ευρώπης. Της Ευρώπης που όλοι οι λαοί της βάλαμε πλάτη να ορθοποδήσει μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τώρα (είκοσι χρόνια μετά την επανένωση της) φτάσαμε πάλι στο 1936. Μια τρελή αυτή τη φορά (κι όχι τρελός όπως ο Χίτλερ) έφτασε στην Καγκελαρία και κατέλαβε πάλι όλη την Ευρώπη. Οικονομικά αυτή τη φορά, .
Οι Ευρωπαίοι, κι όλου του κόσμου ηγέτες, θα πρέπει να της πουν της κ. Μέρκελ, αυτό που λέει στην Ελλάδα ο κ. Παπανδρέου: «Αλλάζετε ή (σας) βουλιάζουμε», δείχνοντας της την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ή στους Γερμανούς πολίτες αντίστοιχα «Την αλλάζετε ή βουλιάζετε».
Διώξτε αυτή την Γερμανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που με το ενώθηκε πάλι θέλει (και τα κατάφερε ως ένα βαθμό) να γίνει ηγεμόνας της Ευρώπης. Η Γερμανία που είναι υπαίτια για τους δυο Παγκόσμιους πολέμους να μη προλάβει να γίνει αιτία και για έναν ακόμη οικονομικό.
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
«Ψωμί, Παιδεία Ελευθερία» πιο επίκαιρο από ποτέ
Συμπληρώθηκαν σήμερα 27 χρόνια από την βραδιά που μπήκε το τανκ στο Πολυτεχνείο. Ένα από τα συνθήματα που κυριαρχούσαν στην εξέγερση των φοιτητών ήταν το «ψωμί παιδεία Ελευθερία». Το σύνθημα αυτό δυστυχώς έγινε πιο επίκαιρο τον τελευταίο χρόνο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι φοιτητές τότε, ζητούσαν τρία πράγματα. Το ένα (η παιδεία) ήταν πάντα ζητούμενο σ’ αυτή τη χώρα. Δεν ξέρω αν οι νέοι μας σήμερα παίρνουν καλύτερη εκπαίδευση από μας, που ήμασταν στο σχολείο την δεκαετία του ’80 κι εμείς πόσο πιο καλά εκπαιδευτήκαμε στο σχολείο σε σχέση με τους γονείς μας.
Όμως με το που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός μας την εθελουσία μας κατοχή από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, έγινε επίκαιρο και ένα δεύτερο στοιχείο που ζητούσαν οι νέοι μας εκείνη την εποχή. Κι αν το 1973 ‘θέλαν ελευθερία από την «χούντα των συνταγματαρχών» τη χούντα δηλαδή που έκαναν άνθρωποι που ήταν εντεταλμένοι (ως στρατιωτικοί) να μας προστατεύουν από κάθε ξένη απειλή, η σημερινή χούντα έγινε από συνεταίρους και συμμάχους (που σαν συνέταιροι και σύμμαχοι) πρέπει να μας προστατεύουν από την χρωκοπία (συνέταιροι) και τους ξένους εισβολείς (σύμμαχοι).
Ούτε το ένα κάνουν ούτε το άλλο αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη. Χειρότερο. Η γυναίκα που μας εκπροσωπεί μονίμως αυτή την εποχή και είναι η φωνή της Ευρώπης σε θέματα Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας είναι μια πρωτεργάτης του κινήματος των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Μάλιστα για να πάρει αυτή τη θέση πέρασε από συνέντευξη μαζί με την Βουλγάρα ομόλογό της Kristalina Georgieva, για το πόσο πιστεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της ιστορίας τους (Η κ. Δ αμάνικη πρώην επαναστάτρια ενώ η κ. Γκεοργίεβα προέρχεται από πρώην κομουνιστική χώρα).
Το αίτημα για ψωμί είναι η συνέπεια της σημερινής χούντας. Πάνε να σώσουν την Ελλάδα κι όχι τον λαό της. Να έχει δηλαδή η Ελλάδα λεφτά να εκπληρώνει τις πληρωμές των δόσεων των δανείων. Έστω και σε βάρος της ζωής των Ελλήνων. Έτσι κάθε φορά στο «μαζί τα φάγαμε» που ξεστόμισε χυδαία και προβλητικότατα ο κ. Πάγκαλος, μαζί με τους πολιτικούς, μπαίνει και μια ομάδα.
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες (μερικοί δίκαια), οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι φορτηγατζήδες, οι αγρότες, και σιγά σιγά όλοι οι Έλληνες.
Πρότασης Ίσως λίγο παράλογη: Να βροντοφωνάξουμε σήμερα στους Τροϊκανούς Ψωμί παιδεία ελευθερία ή μάλλον στου εδώ υπαλλήλους τους στο μέγαρο Μαξίμου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι φοιτητές τότε, ζητούσαν τρία πράγματα. Το ένα (η παιδεία) ήταν πάντα ζητούμενο σ’ αυτή τη χώρα. Δεν ξέρω αν οι νέοι μας σήμερα παίρνουν καλύτερη εκπαίδευση από μας, που ήμασταν στο σχολείο την δεκαετία του ’80 κι εμείς πόσο πιο καλά εκπαιδευτήκαμε στο σχολείο σε σχέση με τους γονείς μας.
Όμως με το που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός μας την εθελουσία μας κατοχή από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, έγινε επίκαιρο και ένα δεύτερο στοιχείο που ζητούσαν οι νέοι μας εκείνη την εποχή. Κι αν το 1973 ‘θέλαν ελευθερία από την «χούντα των συνταγματαρχών» τη χούντα δηλαδή που έκαναν άνθρωποι που ήταν εντεταλμένοι (ως στρατιωτικοί) να μας προστατεύουν από κάθε ξένη απειλή, η σημερινή χούντα έγινε από συνεταίρους και συμμάχους (που σαν συνέταιροι και σύμμαχοι) πρέπει να μας προστατεύουν από την χρωκοπία (συνέταιροι) και τους ξένους εισβολείς (σύμμαχοι).
Ούτε το ένα κάνουν ούτε το άλλο αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη. Χειρότερο. Η γυναίκα που μας εκπροσωπεί μονίμως αυτή την εποχή και είναι η φωνή της Ευρώπης σε θέματα Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας είναι μια πρωτεργάτης του κινήματος των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Μάλιστα για να πάρει αυτή τη θέση πέρασε από συνέντευξη μαζί με την Βουλγάρα ομόλογό της Kristalina Georgieva, για το πόσο πιστεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της ιστορίας τους (Η κ. Δ αμάνικη πρώην επαναστάτρια ενώ η κ. Γκεοργίεβα προέρχεται από πρώην κομουνιστική χώρα).
Το αίτημα για ψωμί είναι η συνέπεια της σημερινής χούντας. Πάνε να σώσουν την Ελλάδα κι όχι τον λαό της. Να έχει δηλαδή η Ελλάδα λεφτά να εκπληρώνει τις πληρωμές των δόσεων των δανείων. Έστω και σε βάρος της ζωής των Ελλήνων. Έτσι κάθε φορά στο «μαζί τα φάγαμε» που ξεστόμισε χυδαία και προβλητικότατα ο κ. Πάγκαλος, μαζί με τους πολιτικούς, μπαίνει και μια ομάδα.
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες (μερικοί δίκαια), οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι φορτηγατζήδες, οι αγρότες, και σιγά σιγά όλοι οι Έλληνες.
Πρότασης Ίσως λίγο παράλογη: Να βροντοφωνάξουμε σήμερα στους Τροϊκανούς Ψωμί παιδεία ελευθερία ή μάλλον στου εδώ υπαλλήλους τους στο μέγαρο Μαξίμου.
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
Ο κ. Νίκος Νιόμπλιας θα πάει να κάνει το «αγροτικό» του
Παραιτήθηκε ή ίσως τον παραίτησαν ο κ. Νίκος Νιόμπλιας από προπονητής του Παναθηναϊκού. Χθες μετά την ισοπαλία που έφερε με την ΑΕΛ στο ΟΑΚΑ.
Ήταν βλέπεις σίγουροι πως θα νικήσει. Δεν έβλεπε ο κ. Πατέρας πως ο Παναθηναϊκός σερνόταν; Επειδή πήρε πέρυσι νταμπλ από τον Ολυμπιακό με τα χιλιάδες προβλήματα και τους τρεις προπονητές;
Όμως έτσι συμβαίνει όταν ποδοσφαιριστές αναλαμβάνουν αμέσως μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα. Όχι σε ιστορία, μια που κάθε μια ομάδα έχει την δική της ιστορία μα σε απαιτήσεις.
Για να γίνει κάποιος προπονητής πρέπει εκτός από τα προπονητικά σεμινάρια, να κάνει το «αγροτικό του» σε μικρότερες (σε απαιτήσεις πάντα) ομάδες.
Δεν είναι τυχαίο πως ο κ. Νίκος Αναστόπουλος αρνήθηκε κάποια στιγμή την δελεαστικότατη πρόταση του κ. Κόκαλη να αναλάβει τον Ολυμπιακό. Αν και ήταν άνεργος εκείνη την εποχή, προτίμησε να πίνει το espressaκι του στο Da Cappo του Κολωνακίου παρά να τελειώσει στα σίγουρα την προπονητική του καριέρα. Και λέω πως θα την τελείωνε γιατί αν αναλάμβανε τον Ολυμπιακό τότε ίσως να ήταν η πρώτη ομάδα που θα αναλάμβανε. Και προτίμησε να πάει μετα έξι μήνες στα Γιάννενα και τώρα είναι στον ΟΦΗ σαν ένας καλός εξελίξιμος έλληνας προπονητής.
Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά αυτές είναι λίγες κι έχουν θητεύσει κοντα σε άλλους εμπειρότερους προπονητές (λίγο – πολύ). Όπως οι κ.κ. Αναστασιάδης, Λεμονής, Κυράτσας κι έχουν μπει στο «πετσί του ρόλου» του προπονητή
Έχώ από παλιά παρατηρήσει πως ενώ τους αθλητές σε οποιοδήποτε άθλημα οι εφημερίδες τους ταφούν στον ενικό, λες και είναι φίλος, τους προπονητές τους γράφουν στον πληθυντικό και αναφέρουν και το «κ.» στο γραπτό λόγο. Εκτός από τους ανθρώπους που έπαιζαν ως πρόσφατα ποδόσφαιρο. Ο κ. Νιόμπλιας έπαιζε ως το 2004 γι’ αυτό οι εφημερίδες τον αναφέρουν σαν Ο Νίκος Νιόμπλιας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον κ. Λεμονή τον γράφουν συνέχεια ο Τάκης Λεμονής. Και με τον κ. Άγγελο Αναστασιάδη και με τον κ. Χουαν Ραμόν Ρότσα έτσι έγραφαν και τον μακαρίτη τον Γιάννη Κυράτσα. Τον κ. Νίκο Αναστόπουλο δεν τον γράφουν έτσι. Μάλλον δεν τον γράφουν συχνά μια που οι ομάδες που προπονεί δεν είναι από αυτές που ασχολούνται οι πάμπολλες αθλητικές εφημερίδες.
Αυτή την εποχή όλοι παραπάνω προπονητές (ως πρόσφατα ποδοσφαιριστές) κάνουν το αγροτικό τους. Ε ήρθε και η ωρα του κ. Νίκου Νιόμπλια
Ήταν βλέπεις σίγουροι πως θα νικήσει. Δεν έβλεπε ο κ. Πατέρας πως ο Παναθηναϊκός σερνόταν; Επειδή πήρε πέρυσι νταμπλ από τον Ολυμπιακό με τα χιλιάδες προβλήματα και τους τρεις προπονητές;
Όμως έτσι συμβαίνει όταν ποδοσφαιριστές αναλαμβάνουν αμέσως μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα. Όχι σε ιστορία, μια που κάθε μια ομάδα έχει την δική της ιστορία μα σε απαιτήσεις.
Για να γίνει κάποιος προπονητής πρέπει εκτός από τα προπονητικά σεμινάρια, να κάνει το «αγροτικό του» σε μικρότερες (σε απαιτήσεις πάντα) ομάδες.
Δεν είναι τυχαίο πως ο κ. Νίκος Αναστόπουλος αρνήθηκε κάποια στιγμή την δελεαστικότατη πρόταση του κ. Κόκαλη να αναλάβει τον Ολυμπιακό. Αν και ήταν άνεργος εκείνη την εποχή, προτίμησε να πίνει το espressaκι του στο Da Cappo του Κολωνακίου παρά να τελειώσει στα σίγουρα την προπονητική του καριέρα. Και λέω πως θα την τελείωνε γιατί αν αναλάμβανε τον Ολυμπιακό τότε ίσως να ήταν η πρώτη ομάδα που θα αναλάμβανε. Και προτίμησε να πάει μετα έξι μήνες στα Γιάννενα και τώρα είναι στον ΟΦΗ σαν ένας καλός εξελίξιμος έλληνας προπονητής.
Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά αυτές είναι λίγες κι έχουν θητεύσει κοντα σε άλλους εμπειρότερους προπονητές (λίγο – πολύ). Όπως οι κ.κ. Αναστασιάδης, Λεμονής, Κυράτσας κι έχουν μπει στο «πετσί του ρόλου» του προπονητή
Έχώ από παλιά παρατηρήσει πως ενώ τους αθλητές σε οποιοδήποτε άθλημα οι εφημερίδες τους ταφούν στον ενικό, λες και είναι φίλος, τους προπονητές τους γράφουν στον πληθυντικό και αναφέρουν και το «κ.» στο γραπτό λόγο. Εκτός από τους ανθρώπους που έπαιζαν ως πρόσφατα ποδόσφαιρο. Ο κ. Νιόμπλιας έπαιζε ως το 2004 γι’ αυτό οι εφημερίδες τον αναφέρουν σαν Ο Νίκος Νιόμπλιας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον κ. Λεμονή τον γράφουν συνέχεια ο Τάκης Λεμονής. Και με τον κ. Άγγελο Αναστασιάδη και με τον κ. Χουαν Ραμόν Ρότσα έτσι έγραφαν και τον μακαρίτη τον Γιάννη Κυράτσα. Τον κ. Νίκο Αναστόπουλο δεν τον γράφουν έτσι. Μάλλον δεν τον γράφουν συχνά μια που οι ομάδες που προπονεί δεν είναι από αυτές που ασχολούνται οι πάμπολλες αθλητικές εφημερίδες.
Αυτή την εποχή όλοι παραπάνω προπονητές (ως πρόσφατα ποδοσφαιριστές) κάνουν το αγροτικό τους. Ε ήρθε και η ωρα του κ. Νίκου Νιόμπλια
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Ο Αλφρεντ Χιτσκοκ ήταν Λαρισαίος;
Τέλειωσε και η δεύτερη Κυριακή των περιφερειακών εκλογών. Ομαλότατα. Στην Θεσσαλία και πιο πολύ στη Λάρισα πρέπει να παίχτηκε το θρίλερ της βραδιάς. Μεγαλύτερο κι απ’ αυτό της Θεσσαλονίκης. Κάποια στιγμή πανηγύριζαν και δυο σαν νικητές στον δήμο.
Βέβαια από την αρχή φαινόταν μερικά θρίλερ στο νομό αλλά αργά ή γρήγορα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Εκτός από εκεί που ήταν αναμειγμένοι Λαρισαίοι (ψηφοφόροι και πολιτικοί). Στην Περιφέρεια και στον δήμο.
Κι ενώ στην περιφέρεια υπήρχε συνέχεια σταθερά μια διαφορά υπέρ του κ. Αγοραστού, αυτή ήταν μικρή (1500 – 2000 ψήφους), κι ενώ στον Βόλο που είναι ο τόπος του πήρε μεγάλο ποσοστό στην Καρδίτσα δεν πλησίαζε καν τον αριθμό ψήφων της πρώτης Κυριακής. Τελικά η διαφορά «κάθισε» 3861 ψήφους Πανθεσσαλικά ενώ η Καρδίτσα δεν του έδωσε ούτε τις ψήφους της 1ης Κυριακής, προκαλώντας την διαμαρτυρία του.
Στη Λάρισα ο κ. Σάπκας προηγούνταν απ την αρχή με λιγότερους από 50 ψήφους. Κάποια στιγμή αυτή η διαφορά άνοιξε λίγο, ο κ. Τζανακούλης έκλεισε το εκλογικό του τμήμα.
Κι ενώ απέμειναν λιγότερα από 10 τμήματα κι ενώ η νομαρχία τον έδινε ακόμη μπροστά τον κ. Σάπκα βγήκε ο κ. Τζανακούλης ευχαριστώντας τον λαό της Λάρισας για την τέταρτη τετραετία που του έδωσε. Καπάκι βγαίνει και ο κ.Σάπκας ευχαριστώντας τον κόσμο που θέλει αλλαγή στον δήμο.
Τα τοπικά κανάλια τρελάθηκαν, όπως τρελάθηκε στη συνέχεια οκ. Τζανακούλης που ήταν καλωδιωμένος σε 2 διαφορετικούς τηλεοπτικούς σταθμούς να εξηγεί πως έχει τα τελικά αποτελέσματα (από εκλογικούς αντιπροσώπους του μάλλον) και πως έχει νικήσει με 216 ψήφους διαφορά. Εν τω μεταξύ και απ τη νομαρχία είχαν ανατραπεί τα αποτελέσματα κι απέλειπαν τρία τμήματα. Η διαφορά όμως θα μπορούσε και πάλι να ανατραπεί μια που ήταν μικρή.
Και ήρθαν και αυτά (τα αποτελέσματα των δυο τμημάτων) σύντομα κι αποδείχτηκε πως ο κ. Τζανακούλης είχε δίκιο αφήνοντας στον κ. Σάπκα μια πικρή γεύση αφού στο τσακ δεν εκλέχτηκε δήμαρχος.
Βέβαια από την αρχή φαινόταν μερικά θρίλερ στο νομό αλλά αργά ή γρήγορα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Εκτός από εκεί που ήταν αναμειγμένοι Λαρισαίοι (ψηφοφόροι και πολιτικοί). Στην Περιφέρεια και στον δήμο.
Κι ενώ στην περιφέρεια υπήρχε συνέχεια σταθερά μια διαφορά υπέρ του κ. Αγοραστού, αυτή ήταν μικρή (1500 – 2000 ψήφους), κι ενώ στον Βόλο που είναι ο τόπος του πήρε μεγάλο ποσοστό στην Καρδίτσα δεν πλησίαζε καν τον αριθμό ψήφων της πρώτης Κυριακής. Τελικά η διαφορά «κάθισε» 3861 ψήφους Πανθεσσαλικά ενώ η Καρδίτσα δεν του έδωσε ούτε τις ψήφους της 1ης Κυριακής, προκαλώντας την διαμαρτυρία του.
Στη Λάρισα ο κ. Σάπκας προηγούνταν απ την αρχή με λιγότερους από 50 ψήφους. Κάποια στιγμή αυτή η διαφορά άνοιξε λίγο, ο κ. Τζανακούλης έκλεισε το εκλογικό του τμήμα.
Κι ενώ απέμειναν λιγότερα από 10 τμήματα κι ενώ η νομαρχία τον έδινε ακόμη μπροστά τον κ. Σάπκα βγήκε ο κ. Τζανακούλης ευχαριστώντας τον λαό της Λάρισας για την τέταρτη τετραετία που του έδωσε. Καπάκι βγαίνει και ο κ.Σάπκας ευχαριστώντας τον κόσμο που θέλει αλλαγή στον δήμο.
Τα τοπικά κανάλια τρελάθηκαν, όπως τρελάθηκε στη συνέχεια οκ. Τζανακούλης που ήταν καλωδιωμένος σε 2 διαφορετικούς τηλεοπτικούς σταθμούς να εξηγεί πως έχει τα τελικά αποτελέσματα (από εκλογικούς αντιπροσώπους του μάλλον) και πως έχει νικήσει με 216 ψήφους διαφορά. Εν τω μεταξύ και απ τη νομαρχία είχαν ανατραπεί τα αποτελέσματα κι απέλειπαν τρία τμήματα. Η διαφορά όμως θα μπορούσε και πάλι να ανατραπεί μια που ήταν μικρή.
Και ήρθαν και αυτά (τα αποτελέσματα των δυο τμημάτων) σύντομα κι αποδείχτηκε πως ο κ. Τζανακούλης είχε δίκιο αφήνοντας στον κ. Σάπκα μια πικρή γεύση αφού στο τσακ δεν εκλέχτηκε δήμαρχος.
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
«Πόσο να αντέξουν ακόμη οι αγρότες κ. υπουργέ;»
Λόγω υποχρεώσεων χθες και προχθές δεν μπόρεσα να γράψω σκέψεις μου.
Για αύριο και μεθαύριο δεν υπόσχομαι τίποτε, αλλά από Δευτερα επανέρχομαι κανονικά. Επειδή και σήμερα δεν μπορώ λόγω έλλειψης χρόνου βάζω μια είδηση απο την χθεσινή τοπική «Ελευθερία» υπό τον ίδιο τίτλο και ακριβώς όπως δημοσιεύεται στο Internet (με τη φωτογραφία) για να δείτε κυρίως δυο πράγματα:
- Το ότι έχουν προβλήματα και άλλες τάξεις, που δεν ακούγονται καθόλου. Αλήθεια ποιος είχε γνώση για την υπερβολική αύξηση των αγροτικών εφοδίων; Ενώ για την, πραγματική, κρίση των εμπόρων «μας έχουν ζαλίζει τον έρωτα».
- Πως συμπεριφέρεται ο πολιτικός που εκτιμά την ψήφο που του έδωσε ο λαός.
Ο κ. Κατσαρός είναι για τρίτη φορά αιρετός νομάρχης νομού Λάρισας και θα παραδώσει στην κ. Καραλαριώτου ή στην κ. Λιακούλη που είναι οι αντίστοιχες αντινομάρχισσες Λάρισας των κ. Αγοραστού και Παπατόλια (υην σειρά την έδωσε η κάλπη της πρώτης Κυριακής. Παρ’ όλα αυτά ασκεί ως την τελευταία στιγμή τα δικαιώματα του υπερασπίζοντας τα δίκαια των ανθρώπων του τόπου του. Μπράβο κ. Λουκά
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ
«Πόσο να αντέξουν ακόμη οι αγρότες κ. υπουργέ;»
* Το κόψιμο της νιτρορύπανσης τους στέλνει στα πανάκριβα πια λιπάσματα αυξάνοντας δραματικά το κόστος παραγωγής
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη, 11 Νοεμβρίου 2010
«Πόσο να αντέξουν ακόμη οι αγρότες κ. Υπουργέ; Όταν από τη μια τους κόβετε τη νιτρορύπανση και τους στρέφετε στα λιπάσματα και από την άλλη βλέπουμε αυτά να αυξάνονται έως και 40%; Έως πότε θα τους τιμωρείτε;»
Τα ερωτήματα αυτά έθεσε χτες με δηλώσεις του ο νομάρχης Λάρισας κ. Λουκάς Κατσαρός με αφορμή την αύξηση των λιπασμάτων που παρατηρείται ήδη στην αγορά και που αναμένεται να εκτινάξουν στα ύψη το κόστος παραγωγής.
Ο νομάρχης χαρακτήρισε «για το θεαθήναι» τη συνέντευξη που έδωσαν οι υφυπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης και Ανάπτυξης που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τις αυξήσεις καλώντας τις εταιρίες να δώσουν εξηγήσεις.
Συγκεκριμένα ο κ. Κατσαρός τόνισε:
«Οι φετινές αυξήσεις στα λιπάσματα εκτινάσσουν πλέον στα ύψη το κόστος παραγωγής εις βάρος των αγροτών που μετά το κόψιμο της νιτρορύπανσης δέχονται ένα ακόμη πλήγμα που θα μεταφερθεί και στους καταναλωτές με ακριβότερα προϊόντα.
«Η δήθεν «παρέμβαση» των συναρμόδιων υπουργείων Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δια των αρμόδιων υφυπουργών κ. Ντ. Ρόβλια και Γ. Κουτσούκου, που ανακοίνωσαν ότι θα καλέσουν τις εταιρίες λιπασμάτων να αιτιολογήσουν τις αυξήσεις, δεν έπεισαν κανέναν και κυρίως τους αγρότες που για ακόμη μία φορά το τελευταίο διάστημα βρίσκονται προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Τα λιπάσματα αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 30 % από την άνοιξη κι αυτό σημαίνει ότι οι αγρότες που ήδη έχουν ξεκινήσει να ρίχνουν λιπάσματα στα χωράφια τους (αλλά και αυτοί που θα ρίξουν την ερχόμενη άνοιξη στις ποτιστικές καλλιέργειες) θα επιβαρυνθούν με 30 % επιπλέον τουλάχιστον. Άρα, η αύξηση του κόστους παραγωγής εκτινάσσεται στα ύψη και αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο καλύτερος συνεργάτης για τις λιπασματοβιομηχανίες και τους εισαγωγείς λιπασμάτων είναι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το «ψαλίδισμα» των εγκεκριμένων πόρων για τα γεωργοπεριβαλλοντικά προγράμματα, καθώς και το ότι ο αρμόδιος υπουργός δεν προκηρύσσει το πρόγραμμα μείωσης της νιτρορρύπανσης για την επόμενη πενταετία, γκρεμίζοντας ότι χτίστηκε με κόπο από το 2005 και μετά.
Δύο μεγάλες πληγές ανοίγουν από την απόφαση του υπουργού για τη μη προκήρυξη γεωργοπεριβαλλοντικών προγραμμάτων: Καταρχάς, χιλιάδες τόνοι λιπασμάτων θα «βρωμίσουν» και πάλι τον θεσσαλικό κάμπο, αδειάζοντας ταυτόχρονα τις τσέπες των παραγωγών και προσφέροντας μεγάλα κέρδη στις λιπασματοβιομηχανίες. Άραγε, αυτό θέλει το υπουργείο; Επιπλέον, όλοι κάνουν λόγο για προστασία του περιβάλλοντος, για ποιοτικά - «καθαρά» προϊόντα και κυρίως για αλλαγή της νοοτροπίας των αγροτών.
Όμως όλα αυτά γκρεμίζονται και τώρα οι κ. Ρόβλιας και Κουτσούκος καλούν τις λιπασματοβιομηχανίες να μειώσουν το κόστος, επιχειρώντας φυσικά να ρίξουν στάχτη στα μάτια των αγροτών.
Κύριοι της Κυβέρνησης, γιατί δεν προκηρύσσετε τις επόμενες ημέρες το πιο επιτυχημένο πρόγραμμα της χώρας, αυτό της μείωσης της νιτρορρύπανσης; Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που η Ε.Ε. το κατατάσσει στα πέντε πρώτα καλύτερα προγράμματά της, ένα πρόγραμμα που το γνωρίζουν οι παραγωγοί και το εφαρμόζουν αποτελεσματικά τα τελευταία χρόνια, ένα πρόγραμμα με πλήρη διαφάνεια που ελέγχεται πλήρως τόσο από τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας μας όσο και από τους ελεγκτικούς μηχανσιμούς της Ε.Ε.
Τέλος, γιατί τα εγκεκριμένα 400 εκατ. ευρώ από το πρόγραμμα «Αλεξ. Μπαλτατζής» δεν οδηγούνται στις δράσεις της μείωσης της νιτρορύπανσης καθώς και της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας; Αλήθεια πού θα πάνε αυτά τα χρήματα;
Κύριε υπουργέ, τόσο ο αγροτικός κόσμος όσο και οι εμπλεκόμενοι φορείς στον πρωτογενή τομέα σας καλούν έστω και τώρα να αλλάξετε την απόφασή σας για το καλό των αγροτών, για τη στήριξη των ποιοτικών προϊόντων, για την προστασία του περιβάλλοντος και τη στήριξη μιας νέας νοοτροπίας στην αγροτική δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια».
Για όσους θέλουν να το ψάξουν το κείμενο είναι στο url: http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=23920&pid=7&CategoryID=7
Για αύριο και μεθαύριο δεν υπόσχομαι τίποτε, αλλά από Δευτερα επανέρχομαι κανονικά. Επειδή και σήμερα δεν μπορώ λόγω έλλειψης χρόνου βάζω μια είδηση απο την χθεσινή τοπική «Ελευθερία» υπό τον ίδιο τίτλο και ακριβώς όπως δημοσιεύεται στο Internet (με τη φωτογραφία) για να δείτε κυρίως δυο πράγματα:
- Το ότι έχουν προβλήματα και άλλες τάξεις, που δεν ακούγονται καθόλου. Αλήθεια ποιος είχε γνώση για την υπερβολική αύξηση των αγροτικών εφοδίων; Ενώ για την, πραγματική, κρίση των εμπόρων «μας έχουν ζαλίζει τον έρωτα».
- Πως συμπεριφέρεται ο πολιτικός που εκτιμά την ψήφο που του έδωσε ο λαός.
Ο κ. Κατσαρός είναι για τρίτη φορά αιρετός νομάρχης νομού Λάρισας και θα παραδώσει στην κ. Καραλαριώτου ή στην κ. Λιακούλη που είναι οι αντίστοιχες αντινομάρχισσες Λάρισας των κ. Αγοραστού και Παπατόλια (υην σειρά την έδωσε η κάλπη της πρώτης Κυριακής. Παρ’ όλα αυτά ασκεί ως την τελευταία στιγμή τα δικαιώματα του υπερασπίζοντας τα δίκαια των ανθρώπων του τόπου του. Μπράβο κ. Λουκά
* * *
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ
«Πόσο να αντέξουν ακόμη οι αγρότες κ. υπουργέ;»
* Το κόψιμο της νιτρορύπανσης τους στέλνει στα πανάκριβα πια λιπάσματα αυξάνοντας δραματικά το κόστος παραγωγής
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη, 11 Νοεμβρίου 2010
«Πόσο να αντέξουν ακόμη οι αγρότες κ. Υπουργέ; Όταν από τη μια τους κόβετε τη νιτρορύπανση και τους στρέφετε στα λιπάσματα και από την άλλη βλέπουμε αυτά να αυξάνονται έως και 40%; Έως πότε θα τους τιμωρείτε;»
Τα ερωτήματα αυτά έθεσε χτες με δηλώσεις του ο νομάρχης Λάρισας κ. Λουκάς Κατσαρός με αφορμή την αύξηση των λιπασμάτων που παρατηρείται ήδη στην αγορά και που αναμένεται να εκτινάξουν στα ύψη το κόστος παραγωγής.
Ο νομάρχης χαρακτήρισε «για το θεαθήναι» τη συνέντευξη που έδωσαν οι υφυπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης και Ανάπτυξης που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τις αυξήσεις καλώντας τις εταιρίες να δώσουν εξηγήσεις.
Συγκεκριμένα ο κ. Κατσαρός τόνισε:
«Οι φετινές αυξήσεις στα λιπάσματα εκτινάσσουν πλέον στα ύψη το κόστος παραγωγής εις βάρος των αγροτών που μετά το κόψιμο της νιτρορύπανσης δέχονται ένα ακόμη πλήγμα που θα μεταφερθεί και στους καταναλωτές με ακριβότερα προϊόντα.
«Η δήθεν «παρέμβαση» των συναρμόδιων υπουργείων Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δια των αρμόδιων υφυπουργών κ. Ντ. Ρόβλια και Γ. Κουτσούκου, που ανακοίνωσαν ότι θα καλέσουν τις εταιρίες λιπασμάτων να αιτιολογήσουν τις αυξήσεις, δεν έπεισαν κανέναν και κυρίως τους αγρότες που για ακόμη μία φορά το τελευταίο διάστημα βρίσκονται προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Τα λιπάσματα αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 30 % από την άνοιξη κι αυτό σημαίνει ότι οι αγρότες που ήδη έχουν ξεκινήσει να ρίχνουν λιπάσματα στα χωράφια τους (αλλά και αυτοί που θα ρίξουν την ερχόμενη άνοιξη στις ποτιστικές καλλιέργειες) θα επιβαρυνθούν με 30 % επιπλέον τουλάχιστον. Άρα, η αύξηση του κόστους παραγωγής εκτινάσσεται στα ύψη και αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο καλύτερος συνεργάτης για τις λιπασματοβιομηχανίες και τους εισαγωγείς λιπασμάτων είναι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το «ψαλίδισμα» των εγκεκριμένων πόρων για τα γεωργοπεριβαλλοντικά προγράμματα, καθώς και το ότι ο αρμόδιος υπουργός δεν προκηρύσσει το πρόγραμμα μείωσης της νιτρορρύπανσης για την επόμενη πενταετία, γκρεμίζοντας ότι χτίστηκε με κόπο από το 2005 και μετά.
Δύο μεγάλες πληγές ανοίγουν από την απόφαση του υπουργού για τη μη προκήρυξη γεωργοπεριβαλλοντικών προγραμμάτων: Καταρχάς, χιλιάδες τόνοι λιπασμάτων θα «βρωμίσουν» και πάλι τον θεσσαλικό κάμπο, αδειάζοντας ταυτόχρονα τις τσέπες των παραγωγών και προσφέροντας μεγάλα κέρδη στις λιπασματοβιομηχανίες. Άραγε, αυτό θέλει το υπουργείο; Επιπλέον, όλοι κάνουν λόγο για προστασία του περιβάλλοντος, για ποιοτικά - «καθαρά» προϊόντα και κυρίως για αλλαγή της νοοτροπίας των αγροτών.
Όμως όλα αυτά γκρεμίζονται και τώρα οι κ. Ρόβλιας και Κουτσούκος καλούν τις λιπασματοβιομηχανίες να μειώσουν το κόστος, επιχειρώντας φυσικά να ρίξουν στάχτη στα μάτια των αγροτών.
Κύριοι της Κυβέρνησης, γιατί δεν προκηρύσσετε τις επόμενες ημέρες το πιο επιτυχημένο πρόγραμμα της χώρας, αυτό της μείωσης της νιτρορρύπανσης; Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που η Ε.Ε. το κατατάσσει στα πέντε πρώτα καλύτερα προγράμματά της, ένα πρόγραμμα που το γνωρίζουν οι παραγωγοί και το εφαρμόζουν αποτελεσματικά τα τελευταία χρόνια, ένα πρόγραμμα με πλήρη διαφάνεια που ελέγχεται πλήρως τόσο από τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας μας όσο και από τους ελεγκτικούς μηχανσιμούς της Ε.Ε.
Τέλος, γιατί τα εγκεκριμένα 400 εκατ. ευρώ από το πρόγραμμα «Αλεξ. Μπαλτατζής» δεν οδηγούνται στις δράσεις της μείωσης της νιτρορύπανσης καθώς και της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας; Αλήθεια πού θα πάνε αυτά τα χρήματα;
Κύριε υπουργέ, τόσο ο αγροτικός κόσμος όσο και οι εμπλεκόμενοι φορείς στον πρωτογενή τομέα σας καλούν έστω και τώρα να αλλάξετε την απόφασή σας για το καλό των αγροτών, για τη στήριξη των ποιοτικών προϊόντων, για την προστασία του περιβάλλοντος και τη στήριξη μιας νέας νοοτροπίας στην αγροτική δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια».
* * *
Για όσους θέλουν να το ψάξουν το κείμενο είναι στο url: http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=23920&pid=7&CategoryID=7
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010
Ανάμεσα ας δυο εκλογικές μάχες
Η εβδομάδα που διανύουμε είναι αυτή ανάμεσα στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις. Σ’ όλο το νομό Λάρισας έχουμε δεύτερη Κυριακή. Οπως και σχεδόν σ’ όλη την Ελλάδα εκτός 2 περιφέρειες που «πρασίνισαν»¨και μερικούς δήμους.
Η είδηση είναι η άνοδος των συνδυασμών του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και σίγουρα πολλοί θα αναρωτιούνται αν είναι μόνιμη αυτή η άνοδος ή περιστασιακή. Θα είναι μόνιμη πιστεύω μια που το 1,8% που πήραν πανελλαδικά έγινε με λίγα μέσα. Κι ευτυχώς που κάποιοι εργάζονται σε εφημερίδες κι έχουν κάποια φωνή.
Σίγουρα από τον κόσμο που προτίμησε να απέχει πολλοί δεν τους έμαθαν, λογικό αφού είναι αποκλεισμένοι από MEGAλα τηλεοπτικά δίκτυα. Αν τους ξέραν η αποχή θα ήταν λιγότερη. Έτσι και οι μεγάλοι συνδυασμοί θα έπαιρναν μικρότερο ποσοστό και οι συνδυασμοί του ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έπαιρναν πιο πολλά.
Φυσικά αν το ποσοστό ήταν κοντά στο 5% θα ήταν παροδικό. Τώρα με την δυναμική το 1,8% θα αναδκαστούν και οι «δημοκρατικές εφημερίδες» να τους δουν όπως και τα MEGAλα τηλεοπτικά μέσα. Αν και τα σοβαρά όπως η ΝΕΤ τους είχαν, αν και σε άλλο στούντιο ή όπως ο Σκάι μετέδωσαν το αξιοσημείωτο αυτό γεγονός.
Η είδηση είναι η άνοδος των συνδυασμών του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και σίγουρα πολλοί θα αναρωτιούνται αν είναι μόνιμη αυτή η άνοδος ή περιστασιακή. Θα είναι μόνιμη πιστεύω μια που το 1,8% που πήραν πανελλαδικά έγινε με λίγα μέσα. Κι ευτυχώς που κάποιοι εργάζονται σε εφημερίδες κι έχουν κάποια φωνή.
Σίγουρα από τον κόσμο που προτίμησε να απέχει πολλοί δεν τους έμαθαν, λογικό αφού είναι αποκλεισμένοι από MEGAλα τηλεοπτικά δίκτυα. Αν τους ξέραν η αποχή θα ήταν λιγότερη. Έτσι και οι μεγάλοι συνδυασμοί θα έπαιρναν μικρότερο ποσοστό και οι συνδυασμοί του ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έπαιρναν πιο πολλά.
Φυσικά αν το ποσοστό ήταν κοντά στο 5% θα ήταν παροδικό. Τώρα με την δυναμική το 1,8% θα αναδκαστούν και οι «δημοκρατικές εφημερίδες» να τους δουν όπως και τα MEGAλα τηλεοπτικά μέσα. Αν και τα σοβαρά όπως η ΝΕΤ τους είχαν, αν και σε άλλο στούντιο ή όπως ο Σκάι μετέδωσαν το αξιοσημείωτο αυτό γεγονός.
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Ο λαός μίλησε με την αποχή του
Συνηθίζουμε να λέμε όλοι μας τον ελληνικό λαό «σοφό». Χθες στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έδειξε την σοφία του.
Με την τεράστια αποχή που προκάλεσε στις εκλογές (κοντά στο 50% μαζί με τα λευκά και άκυρα) δεν επέτρεψε κανέναν να πανηγυρίζει.
Το ΠΑΣΟΚ έχασε το σημαντικό ποσοστό του περσινού του θριάμβου αλλά κέρδισε στην Αττική ο Γιάννης Σγουρός (Πήγε στον 2ο γύρο με τον Βασίλη Κικίλια).
Η ΝΔ νίκησε, αλλά κανείς δεν εκλέχτικε περιφερειάρχης απ’ τον πρώτο γύρο. Κι όταν λέω νίκησε το βλέπω ως εξής:
Από την Θεσσαλία και πάνω οι επιλογές της προηγούνται με πάνω από 5%, αν αγνοήσουμε το ντέρμπυ της Θράκης. Στην υπόλοιπη Ελλάδα τα αποτελέσματα είναι αναστρέψιμα, αν εξαιρέσουμε την παραλίγο νίκη του ΠΑΣΟΚου υποψηφίου της Κρήτης και το Νότιο Αιγαίο από τον πρώτο γύρο (Αν δεν εκλέχτηκε γιατί απομένουν ακόμη τμήματα κι έχει 49,7%). Φυσικά ανάλογα είναι και για το ΠΑΣΟΚ, αλλά ειδίκοι και «παπαρολόγοι» μιλάνε για ποσοστά σε σχέση με το 2009.
Η αριστερά πληρώνει ακόμη το λάθος της του 1989. Κι εξηγούμαι:
Το 1989 η δημιουργία του Συνασπισμού και η συγκυβέρνηση οδήγησε την αριστερά σε εκλογική συρρίκνωση. Κάποια στιγμή το ΚΚΕ έφυγε απ’ αυτή την συμμαχία αλλά κλείστηκε στο καβούκι του. Έτσι ενώ το σύνολο των «αριστερών δυνάμεων» στη Αττική έχει κοντά στο 30%, ποσοστό που δίνει είσοδο στον δεύτερο γύρο, επειδή κυρίως το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται με κανέναν ο κ. Παφίλης έχει το 15% με τα άλλα αριστερά κομματίδια να πλησιάζουν άλλο ένα 15%.
Κι έτσι το ΚΚΕ αν και είναι το μοναδικό αντικειμενικά κερδισμένο εκλογικά κόμμα να μην διεκδικεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ περιφέρεια.
Η όλη κατάσταση μου θυμίζει τον το δίσκο του Χαρρυ Κλυνν στα τέλη της δεκαετίας του ’70, και με την ευκαιρία καλή επιτυχία Βασίλη (Τριανταφυλλίδη) που χωρίς καμιά στήριξη κατάφερες να μπεις στον δεύτερο γύρο διεκδικώντας τον Δήμο Καλαμαριάς), που παίζοντας τις πιτσικουλιές οι πολιτικοί μας «Βγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι»
Με την τεράστια αποχή που προκάλεσε στις εκλογές (κοντά στο 50% μαζί με τα λευκά και άκυρα) δεν επέτρεψε κανέναν να πανηγυρίζει.
Το ΠΑΣΟΚ έχασε το σημαντικό ποσοστό του περσινού του θριάμβου αλλά κέρδισε στην Αττική ο Γιάννης Σγουρός (Πήγε στον 2ο γύρο με τον Βασίλη Κικίλια).
Η ΝΔ νίκησε, αλλά κανείς δεν εκλέχτικε περιφερειάρχης απ’ τον πρώτο γύρο. Κι όταν λέω νίκησε το βλέπω ως εξής:
Από την Θεσσαλία και πάνω οι επιλογές της προηγούνται με πάνω από 5%, αν αγνοήσουμε το ντέρμπυ της Θράκης. Στην υπόλοιπη Ελλάδα τα αποτελέσματα είναι αναστρέψιμα, αν εξαιρέσουμε την παραλίγο νίκη του ΠΑΣΟΚου υποψηφίου της Κρήτης και το Νότιο Αιγαίο από τον πρώτο γύρο (Αν δεν εκλέχτηκε γιατί απομένουν ακόμη τμήματα κι έχει 49,7%). Φυσικά ανάλογα είναι και για το ΠΑΣΟΚ, αλλά ειδίκοι και «παπαρολόγοι» μιλάνε για ποσοστά σε σχέση με το 2009.
Η αριστερά πληρώνει ακόμη το λάθος της του 1989. Κι εξηγούμαι:
Το 1989 η δημιουργία του Συνασπισμού και η συγκυβέρνηση οδήγησε την αριστερά σε εκλογική συρρίκνωση. Κάποια στιγμή το ΚΚΕ έφυγε απ’ αυτή την συμμαχία αλλά κλείστηκε στο καβούκι του. Έτσι ενώ το σύνολο των «αριστερών δυνάμεων» στη Αττική έχει κοντά στο 30%, ποσοστό που δίνει είσοδο στον δεύτερο γύρο, επειδή κυρίως το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται με κανέναν ο κ. Παφίλης έχει το 15% με τα άλλα αριστερά κομματίδια να πλησιάζουν άλλο ένα 15%.
Κι έτσι το ΚΚΕ αν και είναι το μοναδικό αντικειμενικά κερδισμένο εκλογικά κόμμα να μην διεκδικεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ περιφέρεια.
Η όλη κατάσταση μου θυμίζει τον το δίσκο του Χαρρυ Κλυνν στα τέλη της δεκαετίας του ’70, και με την ευκαιρία καλή επιτυχία Βασίλη (Τριανταφυλλίδη) που χωρίς καμιά στήριξη κατάφερες να μπεις στον δεύτερο γύρο διεκδικώντας τον Δήμο Καλαμαριάς), που παίζοντας τις πιτσικουλιές οι πολιτικοί μας «Βγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι»
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010
Τα ερωτήματα πριν από τις εκλογές
Το τι μας περιμένει από αύριο, ίσως την επόμενη Δευτέρα προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει η κ. Ελλη Τριανταφυλλου με άρθρο της στη χθεσινή (Παρασκευή 5/11) «Καθημερινή».
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, συνηθίζουν να κραυγάζουν οι πολιτικοί τις παραμονές των εκλογών. Σ’ αυτές που έρχονται την Κυριακή και το νησί καλύπτεται από σύννεφα και το άλμα φαντάζει στο κενό. Οι πολίτες θα στείλουν ένα ή περισσότερα μηνύματα, αυτό είναι σαφές. Ενα ερώτημα είναι πώς αυτό ή αυτά θα αξιολογηθούν και με ποια κριτήρια θα κριθεί αν η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος θα μας οδηγήσει ή όχι σε πρόωρες εκλογές, κατά πως μας απείλησε ο πρωθυπουργός. Ο ίδιος ο κ. Γ. Παπανδρέου απέφυγε επιμελώς μέχρι στιγμής να μας προσδιορίσει πού ακριβώς ή έστω περίπου βάζει τον πήχυ της αναμέτρησης, όπως και τι ακριβώς θα συναθροίσει το βράδυ της Κυριακής για να πάρει τις τελικές του αποφάσεις. Θα γίνει η σύγκριση αποκλειστικά με βάση τις περιφέρειες; Θα μπουν στο κάδρο και οι μεγάλοι δήμοι ή όλοι οι δήμοι; Η σύγκριση θα γίνει και σε ποσοστά και σε απόλυτους αριθμούς; Θα υπάρξει ευθεία αναγωγή στα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών ή θα συγκριθούν τα αποτελέσματα μεταξύ υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων; Και ποια είναι άραγε η «ασφαλής» διαφορά που θα μπλοκάρει τον δρόμο των πρόωρων εκλογών και των μετέπειτα πιθανών περιπετειών; Θα αναλύσει αρκούντως το πολιτικό σύστημα και τις επιδόσεις των υποψηφιοτήτων που δεν διαθέτουν κομματικό χρίσμα και στη βάση ποιου μοντέλου;
Ουδείς ξέρει. Οπως ουδείς μπορεί να αντιληφθεί με ακρίβεια ποιος είναι ο λόγος που κυριαρχεί στη σκέψη του πρωθυπουργού και τον οδηγεί να μετατρέπει μία μάχη χωρίς κίνδυνο αφανισμού σε αγώνα επιβίωσης της κυβέρνησής του μόλις δεκατρείς μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας. Εδώ μπαίνει το επόμενο ερώτημα. Θα περιμένει, άραγε, ο κ. Παπανδρέου το μήνυμα των πολιτών προκειμένου να πάρει τις αποφάσεις του ή έχει επιλέξει προκαταβολικά τι θα πράξει; Διότι αν το έχει αποφασίσει, όπως πολλά κυβερνητικά στελέχη διατείνονται στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, τότε τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ακόμη πιο καυτά. Το έχει αποφασίσει γιατί ξέρει τι πρέπει να κάνει την επομένη και δεν θέλει; Κινείται ήδη προς τα εκεί γιατί ξέρει ότι θα πρέπει να κάνει πολλά την επομένη, αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς; Μήπως γνωρίζει πόσα πολλά και δύσκολα έχει να κάνει και δεν θέλει να τα κάνει μόνος, αλλά με συνευθύνη άλλων; ΄Η δεν θέλει καθόλου να κάνει ό, τι του έχει ειπωθεί ότι πρέπει; Μήπως έχει λυγίσει από το βάρος των πρόσθετων επώδυνων μέτρων που είναι βέβαιο ότι θα κληθεί να λάβει την επομένη; ΄Η τον απασχολεί το Μνημόνιο νούμερο δύο που πολλοί προεξοφλούν ότι οσονούπω θα πρέπει να συνάψει η χώρα με την τρόικα;
Είναι λογικό όλα τα παραπάνω και προβληματισμό να προκαλούν και δέος. Είναι επίσης σαφές ότι δεν έχει και πολλή σημασία τι από όλα τα παραπάνω πυροδοτούν τα σενάρια των πρόωρων εκλογών. Τα γεγονότα προσδιορίζουν τις εξελίξεις, όχι τα συναισθήματα. Ούτε καν οι αντοχές. Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν έχουν πλέον απολύτως κανένα περιθώριο να ασκούν την πολιτική όπως τη γνώριζαν και την μπορούσαν. Γνωρίζουν και γνωρίζουμε ότι η από δω και πέρα πορεία θα είναι και πρωτόγνωρα δύσκολη και μακρά. Aς αφήσουν λοιπόν τα εκβιαστικά διλήμματα. Δεν θα κριθεί η τύχη μας από το αν εκλεγεί ο Γιάννης Σγουρός στην Περιφέρεια Αττικής ή ο Γιώργος Καμίνης στον Δήμο της Αθήνας. Ούτε καν αν εκλεγεί ο Γιάννης Δημαράς, ο Βασίλης Κικίλιας ή ο Νικήτας Κακλαμάνης. Το να προσπαθεί ο πρωθυπουργός να απαγορεύσει το δικαίωμα του πολίτη να ψηφίσει ό, τι ο ίδιος κρίνει μόνο μεγαλύτερο εκνευρισμό προκαλεί. Ο κόσμος αγωνιά για το σήμερα και το αύριο και με αυτό ως βασικό κριτήριο θα επιλέξει το ψηφοδέλτιο που θα ρίξει στην κάλπη. Αν έχει πειστεί ότι ο κ. Παπανδρέου και οι επιτελείς του δεν ευθύνονται για τίποτα από όσα σήμερα μας συμβαίνουν, αν θεωρεί ότι πράγματι δεν γνώριζε αυτά που δεν μας είπε πέρυσι, αν κρίνει ότι στους δεκατρεις μήνες της διακυβέρνησής του έκανε ό, τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να περιοριστεί και όχι για να διογκωθεί η ζημιά, θα τον επιβραβεύσει. Αν όχι, όχι.
Υ. Γ. Κάτι μου λέει, πάντως, ότι όσοι περιμένουν την ετυμηγορία της κάλπης για να νομιμοποιήσουν τις βουλήσεις τους θα περάσουν δύσκολα το βράδυ της Κυριακής...
* * *
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, συνηθίζουν να κραυγάζουν οι πολιτικοί τις παραμονές των εκλογών. Σ’ αυτές που έρχονται την Κυριακή και το νησί καλύπτεται από σύννεφα και το άλμα φαντάζει στο κενό. Οι πολίτες θα στείλουν ένα ή περισσότερα μηνύματα, αυτό είναι σαφές. Ενα ερώτημα είναι πώς αυτό ή αυτά θα αξιολογηθούν και με ποια κριτήρια θα κριθεί αν η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος θα μας οδηγήσει ή όχι σε πρόωρες εκλογές, κατά πως μας απείλησε ο πρωθυπουργός. Ο ίδιος ο κ. Γ. Παπανδρέου απέφυγε επιμελώς μέχρι στιγμής να μας προσδιορίσει πού ακριβώς ή έστω περίπου βάζει τον πήχυ της αναμέτρησης, όπως και τι ακριβώς θα συναθροίσει το βράδυ της Κυριακής για να πάρει τις τελικές του αποφάσεις. Θα γίνει η σύγκριση αποκλειστικά με βάση τις περιφέρειες; Θα μπουν στο κάδρο και οι μεγάλοι δήμοι ή όλοι οι δήμοι; Η σύγκριση θα γίνει και σε ποσοστά και σε απόλυτους αριθμούς; Θα υπάρξει ευθεία αναγωγή στα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών ή θα συγκριθούν τα αποτελέσματα μεταξύ υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων; Και ποια είναι άραγε η «ασφαλής» διαφορά που θα μπλοκάρει τον δρόμο των πρόωρων εκλογών και των μετέπειτα πιθανών περιπετειών; Θα αναλύσει αρκούντως το πολιτικό σύστημα και τις επιδόσεις των υποψηφιοτήτων που δεν διαθέτουν κομματικό χρίσμα και στη βάση ποιου μοντέλου;
Ουδείς ξέρει. Οπως ουδείς μπορεί να αντιληφθεί με ακρίβεια ποιος είναι ο λόγος που κυριαρχεί στη σκέψη του πρωθυπουργού και τον οδηγεί να μετατρέπει μία μάχη χωρίς κίνδυνο αφανισμού σε αγώνα επιβίωσης της κυβέρνησής του μόλις δεκατρείς μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας. Εδώ μπαίνει το επόμενο ερώτημα. Θα περιμένει, άραγε, ο κ. Παπανδρέου το μήνυμα των πολιτών προκειμένου να πάρει τις αποφάσεις του ή έχει επιλέξει προκαταβολικά τι θα πράξει; Διότι αν το έχει αποφασίσει, όπως πολλά κυβερνητικά στελέχη διατείνονται στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, τότε τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ακόμη πιο καυτά. Το έχει αποφασίσει γιατί ξέρει τι πρέπει να κάνει την επομένη και δεν θέλει; Κινείται ήδη προς τα εκεί γιατί ξέρει ότι θα πρέπει να κάνει πολλά την επομένη, αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς; Μήπως γνωρίζει πόσα πολλά και δύσκολα έχει να κάνει και δεν θέλει να τα κάνει μόνος, αλλά με συνευθύνη άλλων; ΄Η δεν θέλει καθόλου να κάνει ό, τι του έχει ειπωθεί ότι πρέπει; Μήπως έχει λυγίσει από το βάρος των πρόσθετων επώδυνων μέτρων που είναι βέβαιο ότι θα κληθεί να λάβει την επομένη; ΄Η τον απασχολεί το Μνημόνιο νούμερο δύο που πολλοί προεξοφλούν ότι οσονούπω θα πρέπει να συνάψει η χώρα με την τρόικα;
Είναι λογικό όλα τα παραπάνω και προβληματισμό να προκαλούν και δέος. Είναι επίσης σαφές ότι δεν έχει και πολλή σημασία τι από όλα τα παραπάνω πυροδοτούν τα σενάρια των πρόωρων εκλογών. Τα γεγονότα προσδιορίζουν τις εξελίξεις, όχι τα συναισθήματα. Ούτε καν οι αντοχές. Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν έχουν πλέον απολύτως κανένα περιθώριο να ασκούν την πολιτική όπως τη γνώριζαν και την μπορούσαν. Γνωρίζουν και γνωρίζουμε ότι η από δω και πέρα πορεία θα είναι και πρωτόγνωρα δύσκολη και μακρά. Aς αφήσουν λοιπόν τα εκβιαστικά διλήμματα. Δεν θα κριθεί η τύχη μας από το αν εκλεγεί ο Γιάννης Σγουρός στην Περιφέρεια Αττικής ή ο Γιώργος Καμίνης στον Δήμο της Αθήνας. Ούτε καν αν εκλεγεί ο Γιάννης Δημαράς, ο Βασίλης Κικίλιας ή ο Νικήτας Κακλαμάνης. Το να προσπαθεί ο πρωθυπουργός να απαγορεύσει το δικαίωμα του πολίτη να ψηφίσει ό, τι ο ίδιος κρίνει μόνο μεγαλύτερο εκνευρισμό προκαλεί. Ο κόσμος αγωνιά για το σήμερα και το αύριο και με αυτό ως βασικό κριτήριο θα επιλέξει το ψηφοδέλτιο που θα ρίξει στην κάλπη. Αν έχει πειστεί ότι ο κ. Παπανδρέου και οι επιτελείς του δεν ευθύνονται για τίποτα από όσα σήμερα μας συμβαίνουν, αν θεωρεί ότι πράγματι δεν γνώριζε αυτά που δεν μας είπε πέρυσι, αν κρίνει ότι στους δεκατρεις μήνες της διακυβέρνησής του έκανε ό, τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να περιοριστεί και όχι για να διογκωθεί η ζημιά, θα τον επιβραβεύσει. Αν όχι, όχι.
Υ. Γ. Κάτι μου λέει, πάντως, ότι όσοι περιμένουν την ετυμηγορία της κάλπης για να νομιμοποιήσουν τις βουλήσεις τους θα περάσουν δύσκολα το βράδυ της Κυριακής...
Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010
Την Κυριακή πηγαίνουμε και ψηφίζουμε!!!
Και φτάσαμε μια ανάσα από την πρώτη Κυριακή των εκλογών. Μια ανάσα από τη στιγμή που θα μιλήσει ο λαός.
Αυτή η εκλογική μάχη είναι παράξενη γιατί μπορεί να είναι τοπικού ενδιαφέροντος οι εκλογές κυριάρχησαν όμως τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά συνθήματα. Μάλιστα το τελευταίο δεκαπενθήμερο με ευθύνη και του ίδοιυ του πρωθυπουργού. «Αν δεν στηρίξετε τους δικούς μας πέφτουμε» υπονόησε στη συνέντευξη διάγγελμα που έδωσε.
Εκτιμώ όμως ότι δεν πρόκριτε να πέσει. Τον στηρίζουν οι Ευρωπαίοι και οι του ΔΝΤ. Ότι και να γίνει. Και κόκκινος και μπλε και όποιου άλλου χρωματισμού και να βαφτεί ο χάρτης το βράδυ της Κυριακής. Γιατί να κάνω μια γενική πρόβλεψη; Η Ελλάδα θα βαφεί ξανά μπλε στις περιφερειακές εκλογές. Με κάποια ίσως κόκκινα και πράσινα μπαλώματα.
Αυτή είναι η άποψή μου πρέπει να ψηφίσουμε να καταγραφεί η άποψή μας. Ο,τι και να ναι. Κυρίως αν είναι να ψηφίσουμε κάτι διαφορετικό απ’ αυτούς που (λένε) ότι μας φέραν στο χείλος του γκρεμού. Ψηφίζουμε χωρίς φόβο με πάθος.
Χωρίς φόβο για την επερχόμενη καταστροφή, άλλωστε ο Γιώργος (θυμηθείτε τα περυσινά σποτάκια) το «Πάμε» το είπε. Και με πάθος να καταδικάσουμε τους γαλαζοπράσινους που κυβερνάνε την Ελλάδα τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια. Ή να τους στηρίξουμε αν νομίζουμε (μακριά από μένα για την τελευταία δεκαπενταετία) πως τα κάναν όλα καλά.
Αυτή η εκλογική μάχη είναι παράξενη γιατί μπορεί να είναι τοπικού ενδιαφέροντος οι εκλογές κυριάρχησαν όμως τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά συνθήματα. Μάλιστα το τελευταίο δεκαπενθήμερο με ευθύνη και του ίδοιυ του πρωθυπουργού. «Αν δεν στηρίξετε τους δικούς μας πέφτουμε» υπονόησε στη συνέντευξη διάγγελμα που έδωσε.
Εκτιμώ όμως ότι δεν πρόκριτε να πέσει. Τον στηρίζουν οι Ευρωπαίοι και οι του ΔΝΤ. Ότι και να γίνει. Και κόκκινος και μπλε και όποιου άλλου χρωματισμού και να βαφτεί ο χάρτης το βράδυ της Κυριακής. Γιατί να κάνω μια γενική πρόβλεψη; Η Ελλάδα θα βαφεί ξανά μπλε στις περιφερειακές εκλογές. Με κάποια ίσως κόκκινα και πράσινα μπαλώματα.
Αυτή είναι η άποψή μου πρέπει να ψηφίσουμε να καταγραφεί η άποψή μας. Ο,τι και να ναι. Κυρίως αν είναι να ψηφίσουμε κάτι διαφορετικό απ’ αυτούς που (λένε) ότι μας φέραν στο χείλος του γκρεμού. Ψηφίζουμε χωρίς φόβο με πάθος.
Χωρίς φόβο για την επερχόμενη καταστροφή, άλλωστε ο Γιώργος (θυμηθείτε τα περυσινά σποτάκια) το «Πάμε» το είπε. Και με πάθος να καταδικάσουμε τους γαλαζοπράσινους που κυβερνάνε την Ελλάδα τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια. Ή να τους στηρίξουμε αν νομίζουμε (μακριά από μένα για την τελευταία δεκαπενταετία) πως τα κάναν όλα καλά.
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Εξω από την ΕΕ δημιουργία ΜΕ!!!
Ευρώπη δύο ταχυτήτων θέλουν οι Βορειοευρωπαίοι. Μάλλον καλύτερα οι άνθρωποι που κατάλαβαν τα αξιώματα στις ισχυρές οικονομικά Δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Τις χώρες που πλουτίζουν από την τεχνολογία και βιομηχανία τους. Έτσι θέλουν να «βάλουν στην γωνία» εμάς τους φτωχούς, και απατεώνες που τους τρώμε τα λεφτά. Μιλώ για μας τις Μεσογειακές κυρίως χώρες εκτός της Ελλάδας δηλαδή, της Ισπάνιας και της Πορτογαλίας.
Εκτός απ’ αυτές τις χώρες στο περιθώριο (για άλλους λόγους) πάνε να μπουν η Επαναστατημένη κατά καιρούς αναρχική Γαλλία και η ερωτική κομπιναδώρικη Ιτάλια.
Εδω φαίνεται πιο καλά η έλλειψη μεγάλων πολιτικών. Και δεν λέω μόνο που τα ηνία της Γερμανίας έχει μια πρώην Ανατολικογερμανίδα πολιτικός. Αλλα κι ότι και στην άλλη Ευρώπη δεν υπάρχουν πολιτικοί με οράματα. Που είναι ο διάδοχος του (να αρχίσω από τα καθ’ ημάς) του Κων/νου Καραμανλη και του Ανδρέα Παπανδρέου; Που είναι ο Διάδοχος του Ζισκάρ ντε στεν του Μιτεράν και του Σιράκ στην Γαλλία; Του Γκονζάλες στην Ισπανία και του Κράξι στην Ιτάλια;
Ζητώ πολλά μάλλον εδώ δεν έχουμε διάδοχο του Ζακ Ντεκόρ στις Κοινότητες.
Η άποψή μου είναι πως η λύση στο πρόβλημα την επειιχήρηση στραγγαλισμού (οικονομικού) της υγιούς κοινωνικά Ευρώπης, λέω υγιούς κοινωνικά γιατί θα παρατηρήσει ο καθένας πως στο στόχαστρο των Βορείων έχουν μπει οι άνθρωποι που κάνουν κι άλλα πράγματα εκτός του να δουλεύουν και να μπεκροπίνουν τα Σαββατόβραδα στα μπαρ, πρέπει να είναι επαναστατική.
Ομαδική αποχώρηση από την Ευρωπαϊκη Ενωση και δημιουργία μιας Μεσογειακής Ενωσης. Οι τρεις τέσσερις αποδοπομαίοι τράγοι της Ευρώπης μαζί με όλες τις Βαλκανικές χώρες και τη Ρωσία. Γιατί όχι και την Τουρκία και τις άλλες έξω από την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Δημιουργία μιας ισχυρής Οικονομικής ένωσης με τεράστιους δασμούς στα εισαγόμενα σ’ αυτή προϊόντα.
Εκτός απ’ αυτές τις χώρες στο περιθώριο (για άλλους λόγους) πάνε να μπουν η Επαναστατημένη κατά καιρούς αναρχική Γαλλία και η ερωτική κομπιναδώρικη Ιτάλια.
Εδω φαίνεται πιο καλά η έλλειψη μεγάλων πολιτικών. Και δεν λέω μόνο που τα ηνία της Γερμανίας έχει μια πρώην Ανατολικογερμανίδα πολιτικός. Αλλα κι ότι και στην άλλη Ευρώπη δεν υπάρχουν πολιτικοί με οράματα. Που είναι ο διάδοχος του (να αρχίσω από τα καθ’ ημάς) του Κων/νου Καραμανλη και του Ανδρέα Παπανδρέου; Που είναι ο Διάδοχος του Ζισκάρ ντε στεν του Μιτεράν και του Σιράκ στην Γαλλία; Του Γκονζάλες στην Ισπανία και του Κράξι στην Ιτάλια;
Ζητώ πολλά μάλλον εδώ δεν έχουμε διάδοχο του Ζακ Ντεκόρ στις Κοινότητες.
Η άποψή μου είναι πως η λύση στο πρόβλημα την επειιχήρηση στραγγαλισμού (οικονομικού) της υγιούς κοινωνικά Ευρώπης, λέω υγιούς κοινωνικά γιατί θα παρατηρήσει ο καθένας πως στο στόχαστρο των Βορείων έχουν μπει οι άνθρωποι που κάνουν κι άλλα πράγματα εκτός του να δουλεύουν και να μπεκροπίνουν τα Σαββατόβραδα στα μπαρ, πρέπει να είναι επαναστατική.
Ομαδική αποχώρηση από την Ευρωπαϊκη Ενωση και δημιουργία μιας Μεσογειακής Ενωσης. Οι τρεις τέσσερις αποδοπομαίοι τράγοι της Ευρώπης μαζί με όλες τις Βαλκανικές χώρες και τη Ρωσία. Γιατί όχι και την Τουρκία και τις άλλες έξω από την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Δημιουργία μιας ισχυρής Οικονομικής ένωσης με τεράστιους δασμούς στα εισαγόμενα σ’ αυτή προϊόντα.
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Να μας φοβούνται και λιγάκι
Χαμός έγινε χθες με παγιδευμένα δέματα που ταχυδρομούνταν με courier σ’ όλη την Ευρώπη από την Αθήνα με Courier. Eνα δέμα έσκασε στα χέρια της υπαλλήλου που το παρέλαβε.
Τα δέματα πηγαίναν σε πρεσβείες στην Αθήνα. Μάλιστα είπαν πως ένα πήγαινε στον ίδιο τον κ. Σαρκοζί. Αργά χθες το βράδυ είπαν για πανομοιότυπο δέμα βρέθηκε στο γραφείο της κ. Μέρκελ, όπως και σε αεροπλάνο για την Ιταλία βρέθηκε δέμα που απευθυνόταν στον κ. Μπερλουσκόνι.
Οι συνήθεις παπαρολόγοι στην ελληνική τηλεόραση, αλλά και σοβαροί αναλυτές λέγαν όλη μέρα χθες αλλά και σήμερα πως δυσφημείται ακόμη μια φορά Ελλάδα.
Εγώ έχω μια άλλη άποψη. Κάτσε να μας φοβούνται λιγάκι. Γίναμε καρπαζοεισπράκτορες με του Yesmen πρωθυπουργούς που εκλέγουμε από το 1996.
Τον τελευταίο χρόνο μας βιάζουν (ως λαό) επανειλημμένα και ασύστολα και ο πρωθυπουργός μας «κρατάει το φανάρι» (ή μήπως πρωτοστατεί;).
Άσχετα με την δυσφήμιση της χώρας μας (που την κάνουν όλοι από τον ξένο Τύπο, τους απεργούς ως και τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας) κάτσε να υπάρξει (έστω τέτοια) αντίδραση. Μη νομίσουν στο τέλος ότι μας αρέσει κιόλας
Τα δέματα πηγαίναν σε πρεσβείες στην Αθήνα. Μάλιστα είπαν πως ένα πήγαινε στον ίδιο τον κ. Σαρκοζί. Αργά χθες το βράδυ είπαν για πανομοιότυπο δέμα βρέθηκε στο γραφείο της κ. Μέρκελ, όπως και σε αεροπλάνο για την Ιταλία βρέθηκε δέμα που απευθυνόταν στον κ. Μπερλουσκόνι.
Οι συνήθεις παπαρολόγοι στην ελληνική τηλεόραση, αλλά και σοβαροί αναλυτές λέγαν όλη μέρα χθες αλλά και σήμερα πως δυσφημείται ακόμη μια φορά Ελλάδα.
Εγώ έχω μια άλλη άποψη. Κάτσε να μας φοβούνται λιγάκι. Γίναμε καρπαζοεισπράκτορες με του Yesmen πρωθυπουργούς που εκλέγουμε από το 1996.
Τον τελευταίο χρόνο μας βιάζουν (ως λαό) επανειλημμένα και ασύστολα και ο πρωθυπουργός μας «κρατάει το φανάρι» (ή μήπως πρωτοστατεί;).
Άσχετα με την δυσφήμιση της χώρας μας (που την κάνουν όλοι από τον ξένο Τύπο, τους απεργούς ως και τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας) κάτσε να υπάρξει (έστω τέτοια) αντίδραση. Μη νομίσουν στο τέλος ότι μας αρέσει κιόλας
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Καλός και ο κ. Σαμαράς στα λόγια
Συνέντευξη στον κ. Πρετεντέρη έδωσε χθες βράδυ κ. Σαμαράς. Και προσπάθησε να δείξει πως έχει σχέδιο. Φυσικά μίλησε καλά. Όπως όλοι οι πολιτικοί μας που βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
Είπε, αφού μ’ ένα ωραίο παράδειγμα θέλησε να δείξει πως κατάλαβε πως με κοψίματα δεν γίνεται δουλειά, θα ρίξει χρήματα στην αγορά. Θα ρίξει εδώ, θα ρίξει εκεί. Καλά όλα αυτά αλλά δεν τον ρώτησε ο κ. Πρετεντέρης που θα βρει τα λεφτά, αφού λεφτά δεν υπάρχουν. Και δεν τον ρώτησε πιστεύω για να μη τον υποχρεώσει να πει τη μαγική λέξη. ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Για να πέσουν λεφτά στην αγορά θα πρέπει να λογικευτούν οι επίσημοι τοκογλύφοι οι τράπεζες θα έπρεπε να πει. Να μην έχουν τόσο υψηλά επιτόκια δανείων.
Βλέπεις στην Ελλάδα οι Τράπεζες μας είναι ο μοναδικός οικονομικός τομέας που έχει κέρδη. Μήπως η παρούσα κυβέρνηση για τις τράπεζες δεν τα κάνει όλα αυτά; Για να πάρει ο διεθνής τραπεζικός τομές τα λεφτά του δεν στρίβει τον Ελληνικό λαό.
Βέβαια εγώ πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός μας κατάλαβε άλλο. Πως ο Έλληνας θέλει έναν «μπαμπούλα». Ή μια αυταρχική κυβέρνηση ή ένα φόβητρο. Έτσι με την προσφυγή στο μηχανισμό αυτό στήριξης κατάφερε να μας επισείει την χρεοκοπία και να περνά ότι μέτρο θελήσει.
Που αν τολμούσε να τα αγγίξει η ΝΔ θα γινόταν χαμός.
Μάλιστα αν τώρα που το χρέος μας το αναλαμβάνουν οι Ευρωπαίοι με μια απόφασή τους το πετάξουν στα σκουπίδια ο Γιωργάκης θα φανεί πως βλέπει πολύ μπροστά, μια που οι διαθρωτικές αλλαγές που κάνει θα μείνουν και μάλιστα χωρίς πολιτικό κόστος.
Είπε, αφού μ’ ένα ωραίο παράδειγμα θέλησε να δείξει πως κατάλαβε πως με κοψίματα δεν γίνεται δουλειά, θα ρίξει χρήματα στην αγορά. Θα ρίξει εδώ, θα ρίξει εκεί. Καλά όλα αυτά αλλά δεν τον ρώτησε ο κ. Πρετεντέρης που θα βρει τα λεφτά, αφού λεφτά δεν υπάρχουν. Και δεν τον ρώτησε πιστεύω για να μη τον υποχρεώσει να πει τη μαγική λέξη. ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Για να πέσουν λεφτά στην αγορά θα πρέπει να λογικευτούν οι επίσημοι τοκογλύφοι οι τράπεζες θα έπρεπε να πει. Να μην έχουν τόσο υψηλά επιτόκια δανείων.
Βλέπεις στην Ελλάδα οι Τράπεζες μας είναι ο μοναδικός οικονομικός τομέας που έχει κέρδη. Μήπως η παρούσα κυβέρνηση για τις τράπεζες δεν τα κάνει όλα αυτά; Για να πάρει ο διεθνής τραπεζικός τομές τα λεφτά του δεν στρίβει τον Ελληνικό λαό.
Βέβαια εγώ πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός μας κατάλαβε άλλο. Πως ο Έλληνας θέλει έναν «μπαμπούλα». Ή μια αυταρχική κυβέρνηση ή ένα φόβητρο. Έτσι με την προσφυγή στο μηχανισμό αυτό στήριξης κατάφερε να μας επισείει την χρεοκοπία και να περνά ότι μέτρο θελήσει.
Που αν τολμούσε να τα αγγίξει η ΝΔ θα γινόταν χαμός.
Μάλιστα αν τώρα που το χρέος μας το αναλαμβάνουν οι Ευρωπαίοι με μια απόφασή τους το πετάξουν στα σκουπίδια ο Γιωργάκης θα φανεί πως βλέπει πολύ μπροστά, μια που οι διαθρωτικές αλλαγές που κάνει θα μείνουν και μάλιστα χωρίς πολιτικό κόστος.
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
Το ντέρμπυ το έχασε ο κ. Βαλβέδε
Το Σάββατο το βράδυ είχαμε την ανάσταση το Παναθηναϊκού και την κι ένα βήμα του κ. Νιόμπλια που θέλει να γίνει προπονητής. Υπήρχε το ντέρμπι των αιωνίων στο ΟΑΚΑ, που έληξε με νίκη του Παναθηναϊκού και μάλιστα με ανατροπή του σκορ.
Στον αγώνα αυτό είχαμε και την «κλοπή της ταυτότητας» του κ. Βαλβέδε από τον κ Νιόμπλια. Φοβερό κατόρθωμα αν είναι όπως τα παρουσιάζουν οι δυο απ’ τις τρεις προσκείμενες στην ερυθρόλευκη ομάδα εφημερίδες. Δηλαδή μεγάλος προπονητής ο κ. Βαλβέδε.
Αυτό είναι κάτι για το οποίο αμφιβάλω εγώ και πάρα πολλοί φίλοι του Θρύλου. Και μάλιστα αυτό είναι που φοβόμουν. Αυτό που συνέβη στο ΟΑΚΑ.
Έκανε ο κ Νιόμπλιας στο ημίχρονο τις κινήσεις του ενώ έχανε, δεν εξετάζω αν ήταν σωστές ή όχι αλλά εκ του αποτελέσματος φάνηκαν σωστές, ο κ. Βαλβέδε τίποτε. Μπήκε το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού, τίποτε . Το δεύτερο, έκανε μια αλλαγή γυρίζοντας την ομάδα πιο πισω καμιά διορθωτική κίνηση. Στο τελευταίο τέταρτο άλλαξε σέντερ φορ άλλο αν λένε τώρα πως ο Μιραλάς που βγήκε ήταν χτυπημένος. Τελευταίο πεντάλεπτο έβαλε και τον Ζαϊρι (ίσως στην πρώτη του συμμετοχή επί Βαλβέδε). Η σεμνή τελετή τελείωσε εκεί.
Δεν λέω για την χρησιμοποίηση του Φετβατζίδη για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα στο αρχικό σχήμα ενώ κράτησε στον πάγκο έναν από τους πιο έμπειρους εξτρέμ της Ευρώπης. Να σημειώσω ότι λογικότατα καθ’ όλη τη διάρκεια της συμμετοχής του ο πιτσιρικάς φαινόταν φοβισμένος.
Και όταν λέω πως αυτό φοβόμουν εννοώ πως από την προηγούμενη θητεία του στον Ολυμπιακό ο άνθρωπος δεν έδειξε να μπορεί να διαχειριστεί το έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Τότε κατέστρεψε τον Γκαλίτσιο που καλό, γι’ αυτόν, είναι να φύγει. Τώρα τον Μήτρογλου και τον Ζαϊρί;
Ο συγκεκριμένος προπονητής πελαγώνει όταν ο αντίπαλος προπονητής κάνει διορθωτικές κινήσεις κι όταν τις κάνει τις κάνει πολύ αργά. Στην προηγούμενη θητεία του ο Ολυμπιακός είχε και Ευρώπη και του πρόσφερε δικαιολογίες, όπως κούραση, μεγάλοι αντίπαλοι κλπ. Φέτος οι μόνοι μεγάλοι αντίπαλοι είναι οι εγχώριοι συνεδιεκδικητές του ελληνικού πρωταθλήματος και μάλιστα αυτοί έχουν ευρωπαϊκούς αγώνες (εκτός του κυπέλλου Ελλάδας)
Θα πρέπει να ξέρει ο κ, Βαλβέδε πως την φετινή χρονιά θα θεωρηθεί και θα είναι, αποτυχημένος αν δεν κατακτήσει Νταμπλ με 5 (ολογράφως ΠΕΝΤΕ) τουλάχιστον βαθμούς διαφορά
Στον αγώνα αυτό είχαμε και την «κλοπή της ταυτότητας» του κ. Βαλβέδε από τον κ Νιόμπλια. Φοβερό κατόρθωμα αν είναι όπως τα παρουσιάζουν οι δυο απ’ τις τρεις προσκείμενες στην ερυθρόλευκη ομάδα εφημερίδες. Δηλαδή μεγάλος προπονητής ο κ. Βαλβέδε.
Αυτό είναι κάτι για το οποίο αμφιβάλω εγώ και πάρα πολλοί φίλοι του Θρύλου. Και μάλιστα αυτό είναι που φοβόμουν. Αυτό που συνέβη στο ΟΑΚΑ.
Έκανε ο κ Νιόμπλιας στο ημίχρονο τις κινήσεις του ενώ έχανε, δεν εξετάζω αν ήταν σωστές ή όχι αλλά εκ του αποτελέσματος φάνηκαν σωστές, ο κ. Βαλβέδε τίποτε. Μπήκε το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού, τίποτε . Το δεύτερο, έκανε μια αλλαγή γυρίζοντας την ομάδα πιο πισω καμιά διορθωτική κίνηση. Στο τελευταίο τέταρτο άλλαξε σέντερ φορ άλλο αν λένε τώρα πως ο Μιραλάς που βγήκε ήταν χτυπημένος. Τελευταίο πεντάλεπτο έβαλε και τον Ζαϊρι (ίσως στην πρώτη του συμμετοχή επί Βαλβέδε). Η σεμνή τελετή τελείωσε εκεί.
Δεν λέω για την χρησιμοποίηση του Φετβατζίδη για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα στο αρχικό σχήμα ενώ κράτησε στον πάγκο έναν από τους πιο έμπειρους εξτρέμ της Ευρώπης. Να σημειώσω ότι λογικότατα καθ’ όλη τη διάρκεια της συμμετοχής του ο πιτσιρικάς φαινόταν φοβισμένος.
Και όταν λέω πως αυτό φοβόμουν εννοώ πως από την προηγούμενη θητεία του στον Ολυμπιακό ο άνθρωπος δεν έδειξε να μπορεί να διαχειριστεί το έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Τότε κατέστρεψε τον Γκαλίτσιο που καλό, γι’ αυτόν, είναι να φύγει. Τώρα τον Μήτρογλου και τον Ζαϊρί;
Ο συγκεκριμένος προπονητής πελαγώνει όταν ο αντίπαλος προπονητής κάνει διορθωτικές κινήσεις κι όταν τις κάνει τις κάνει πολύ αργά. Στην προηγούμενη θητεία του ο Ολυμπιακός είχε και Ευρώπη και του πρόσφερε δικαιολογίες, όπως κούραση, μεγάλοι αντίπαλοι κλπ. Φέτος οι μόνοι μεγάλοι αντίπαλοι είναι οι εγχώριοι συνεδιεκδικητές του ελληνικού πρωταθλήματος και μάλιστα αυτοί έχουν ευρωπαϊκούς αγώνες (εκτός του κυπέλλου Ελλάδας)
Θα πρέπει να ξέρει ο κ, Βαλβέδε πως την φετινή χρονιά θα θεωρηθεί και θα είναι, αποτυχημένος αν δεν κατακτήσει Νταμπλ με 5 (ολογράφως ΠΕΝΤΕ) τουλάχιστον βαθμούς διαφορά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)