Απελευθερώθηκε χθες τα ξημερώματα από τους απαγωγείς του ο εφοπλιστής κ. Παναγόπουλος. Έτυχε να ακούσω δηλώσεις του. Κοντά στα άλλα που είπε είναι ότι οι απαγωγείς του τον συμπεριφέρθηκαν σωστά. Εκτός λέει ότι κάποια στιγμή τον είχαν κλεισμένο στο πορτ μπαγκάζ, η άλλη συμπεριφορά τους ήταν πολύ καλή. Και τα χρειώδη για να ζήσει είχε, και μια τηλεόραση μπροστά του ανοιχτή στο Mega, για να ξεχνιέται (λες και μπορεί να ξεχαστεί κάποιος που είναι σε ομηρία) και φάρμακα του αγόρασαν όταν τελειώσαν αυτά που είχε και τέλος είχε πάνω του 75 ευρώ που του τα άφησαν.
Ως εδώ η επικαιρότητα. Να δούμε το αντίστοιχο στους αντεξουσιαστές..
Πόσο πιο καλά θα ήταν αν αντί να σπάζατε όλο το κέντρο της Αθήνας, αφήνοντας χωρίς δουλειά υπαλλήλους και καταστηματάρχες οικογενειάρχες, Σπάγατε μόνο τράπεζες και Δημόσιες υπηρεσίες που θα καταλάβαινα αν και δεν θα δικαιολογούσα.
Ή ακόμη καλύτερα, να γράφανε στους τοίχους μετά από τεράστια κινητοποίηση με ορμή διάφορα αντεξουσιαστικά συνθήματα.
Δεν έχουν καταλάβει ότι για να πετύχει κανείς στους κοινωνικούς αγώνες πρέπει να έχει μαζί του την κοινή γνώμη.
Και ο υπάλληλος ή ο μικροκαταστηματάρχης μπορεί να συμφωνεί ότι η εξουσία τον καταπιέζει , αλλά πως να συμφωνήσει μαζί σου όταν τον βάζεις απέναντι σου.
Σκέφτεται λοιπόν «ας έχω την ησυχία μου, με όποιο κόστος». Το βλέπαμε αυτό άλλες εποχές (εγώ από βιβλία και ταινίες) της κατοχής ή της δικτατορίας και το κατακρίναμε. Αλλά σήμερα που δεν υπάρχει καταπίεση της, όποιας ελευθερίας μας, το νιώθουμε πιο πολύ
Έτσι δικαιολογείται ο τίτλος του σχολίου και μάλλον θα πρέπει να πάρουν πολλοί το μάθημά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου