Ούτε κιλά, ούτε λεφτά

Τη διαφορά των φετινών αγροτικών κινητοποιήσεων από αυτές των περασμένων χρόνων αναδεικνύει σ«ΤΑ ΝΕΑ» της Τρίτης 9 Δεκεμβρίου η Τζίνα Μοσχολιού. Σε άρθρο της με τον ίδιο τίτλο στηλιτεύοντας τον επικοινωνιακό τρόπο που τις αντιμετωπίζει η κυβέρνηση

• • •

Αν η κυβέρνηση είχε αφιερώσει στα προβλήματα της χώρας το μισό ταλέντο και χρόνο που αφιερώνει στην προπαγάνδα, πιθανότατα τα φετινά αγροτικά μπλόκα να τα αντιμετωπίζαμε σαν μια ετήσια τελετουργία των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα, κάτι σαν έθιμο.

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι ακριβώς. Και η επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης είναι, πλέον, στον πυρήνα των αιτιών που βγάζουν τα τρακτέρ στα μπλόκα. Οι περισσότεροι αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι, αυτή τη στιγμή, διαλυμένοι. Τους έχουν φέρει στα όρια της καταστροφής οι φυσικές καταστροφές και το κλίμα, η ευλογιά των προβάτων, οι συνέπειες της «αναδιοργάνωσης» του ΟΠΕΚΕΠΕ που καθυστέρησε την καταβολή των ενισχύσεων και έδωσε δόσεις κουτσουρεμένες, την ίδια ώρα που οι υποχρεώσεις, τα δάνεια και οι εισφορές των αγροτών μαζεύονταν και σκάνε επιταγές και διαταγές πληρωμής.

Η κυβέρνηση τι κάνει; Παίζει το κλασικό παιχνίδι της χειραγώγησης. Απο τη μια πονετικά λέει πως καταλαβαίνει τους αγρότες και πως οι «πόρτες» της είναι ανοιχτές, έτσι, μεγαλόψυχα, λες και κάνει χάρη στους πλεμπαίους. Παράλληλα, διατυπώνει αυστηρά μηνύματα για τα μπλόκα, τους βάζει απέναντι την ΕΛ.ΑΣ. και ξαμολάει τα κάθε λογής φερέφωνα για να παρουσιάζουν τους αγροκτηνοτρόφους, συλλήβδην, περίπου ως ποινικούς, λαμόγια ή, έστω, κακομαθημένους. Δείτε, για παράδειγμα, με πόση σεμνότητα ο Παύλος Μαρινάκης στόχευσε, ταυτόχρονα, τους γαλάζιους αγροσυνδικαλιστές και τον Κώστα Καραμανλή που τους στήριξε, υπενθυμίζοντας το σύνθημα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», σαν να τους λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι δεν δικαιούνται διά να ομιλούν. Λογικό. Οποιος δεν παιανίζει την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι, άλλωστε, εξ ορισμού ύποπτος.

Την ίδια ώρα, βέβαια, οι ίδιοι «κακομαθημένοι» που πονάνε τα σφαγμένα ζώα τους αναγκάζονται να παρακολουθούν στην εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ κομματικά στελέχη της ΝΔ, όπως το ζεύγος με τις Πόρσε, τις Φεράρι και την τύχη στα τυχερά παιχνίδια. Ανθρώπους που ελέγχονται για παράνομες εισπράξεις επιδοτήσεων για ανύπαρκτα αιγοπρόβατα και προκαλούν με το ύφος και την επιθετικότητά τους. Πώς νομίζετε ότι αισθάνονται οι αγροκτηνοτρόφοι όταν τα ακούν όλα αυτά; Ή μήπως νομίζει η κυβέρνηση ότι η αγροτική πολιτική και η σύγκλιση με την περιφέρεια είναι μονάχα θέμα για συνέδρια, πάνελ ημερίδων και TedX; Οταν η ύπαιθρος φωνάζει, πρέπει να ακούμε. Διότι όταν η ύπαιθρος αδειάζει το πληρώνει όλη η χώρα.

Γιατί οι νέοι είναι τόσο επιρρεπείς στα διαδικτυακά challenges

Σοβαρούς και μοιραίους κινδύνους που κρύβουν τα challenge, διαδικτυακά ή μη, για τα άτομα νεαρής ηλικίας. Τι είναι αυτό όμως, που κάνει τους νέους και ιδιαίτερα παιδιά και εφήβους, σε διάφορα διαδικτυακά challenges ή και απλά στοιχήματα μεταξύ των φίλων τους;

• • •

«Τα νεαρά άτομα και πολύ περισσότερο οι έφηβοι βλέπουν τα challenge σαν ένα μέσο επιβεβαίωσης» υπογραμμίζει η Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου.

Εξ ου και η ίδια θεωρεί πολύ σημαντικό τον ρόλο της οικογένειας, αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος στο αν θα πέσουν τα άτομα νεαρής ηλικίας, που μπορεί να μην έχουν σχηματίσει πλήρως την προσωπικότητά τους, στην παγίδα επικίνδυνων διαδικτυακών trend.

 

Κοινωνικοί και οικογενειακοί παράγοντες οδηγούν στα challenge

Όπως σημειώνει «υπάρχουν κοινωνικοί και οικογενειακοί παράγοντες που μπορεί να κάνουν πολύ δημοφιλή αυτά τα challenges στα νεαρά άτομα».

«Η έλλειψη στήριξης από την οικογένεια, η ανάγκη να γίνουν αποδεκτά, η απουσία ουσιαστικής σχέσης με τους γονείς και η ανεπάρκεια γονικής εποπτείας μπορούν εύκολα να κάνουν ένα ευάλωτο νεαρό άτομο να στραφεί στα challenge ως τρόπο επιβεβαίωσης», συνεχίζει η κα Καππάτου (φωτο).

Σημαντικό θεωρεί η κα Καππάτου το να βάζουν οι γονείς όρια στα παιδιά τους, ενώ παράλληλα πρέπει να αφουγκράζονται τις ανάγκες τους καθώς αρκετές φορές νεαρά άτομα πάσχουν από άγχος και κατάθλιψη ή πέφτουν θύματα bulling και στρέφονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα challenge για επιβεβαίωση.

 

Πιο ευάλωτα τα απομονωμένα άτομα

«Τα νεαρά άτομα που είναι απομονωμένα και δεν έχουν επαφές με συνομηλίκους τους είναι πιο ευάλωτα. Αναζητούν τη συγκίνηση, την απόκτηση εμπειριών και αναλαμβάνουν ρίσκα χωρίς δεύτερη σκέψη», τονίζει.

«Γι' αυτό και στρέφονται στα social media αναζητώντας την αναγνώριση, καθώς συχνά διακατέχονται από αίσθημα ανασφάλειας γιατί δεν έχουν δεχθεί τον έπαινο από το περιβάλλον τους» υπογραμμίζει ακόμη η κα Καππάτου.

«Τα άτομα νεαρής ηλικίας έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου και αυτό προσπαθούν να το πετύχουν μέσα από το φιλικό τους περιβάλλον και εισπράττοντας like», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η ίδια τονίζει ακόμη «πόσο σημαντική είναι η ψηφιακή εκπαίδευση για τους γονείς, η οποία είναι συνήθως πολύ χαμηλή με αποτέλεσμα πολύ συχνά να γίνονται απλοί παρατηρητές».

 

Διαφορές ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια

Όσο για το αν αγόρια και κορίτσια εμφανίζουν διαφορετικές συμπεριφορές η κα Καππάτου δηλώνει ότι «υπάρχουν σημαντικές διαφορές».

«Τα αγόρια σύμφωνα με μελέτες είναι πιθανότερο να εμπλακούν σε επικίνδυνες συμπεριφορές με εκφοβισμό και άλλου είδους πράξεις. Επηρεάζονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τους φίλους και είναι πιο εύκολο για εκείνα», τονίζει.

«Τα κορίτσια πάλι έχουν υψηλότερα ποσοστά κατάχρησης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα οποία χρησιμοποιούν κυρίως για επικοινωνία», υπογραμμίζει.

 

Κλειδί η επικοινωνία και η ενημέρωση

Η ίδια βλέπει ότι η λύση για να μειωθούν αυτά τα φαινόμενα είναι να υπάρχουν ειδικές καμπάνιες και συζητήσεις με τη συμμετοχή ειδικών στα σχολεία.

Αυτό,όμως, δεν είναι αρκετό. «Εξίσου σημαντικό είναι οι γονείς να έχουν ανοικτή επικοινωνία με τα νεαρά άτομα σε καθημερινή βάση, να τα ακούν και τα βοηθούν να αποκτούν κριτική στάση», τονίζει η κα Καππάτου.

«Η οποιαδήποτε αλλαγή συμπεριφοράς πρέπει να κινητοποιεί τους γονείς» σημειώνει για να καταλήξει ότι «οι γονείς είναι μοντέλα προς μίμηση».

 

Τα πιο επικίνδυνα challenge

Tα challenge άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους το 2016 όταν έγινε viral η επονομαζόμενη «μπλε φάλαινα» (blue whale), ωστόσο αντίστοιχα επικίνδυνα «παιχνίδια» -όπως το «παιχνίδι του πνιγμού» υπήρχαν και πριν από την εποχή του διαδικτύου.

Η «μπλε φάλαινα» προέτρεπε τα παιδιά και τους εφήβους να προβούν σε μια σειρά επικίνδυνων πράξεων, ακόμα και σε online απόπειρα αυτοκτονίας.

Το «παιχνίδι» σχεδιάστηκε από έναν Ρώσο που κατέληξε στη φυλακή και ήταν μέρος μιας σειράς κλιμακούμενων προκλήσεων που περιλάμβαναν αυτοτραυματισμό, απομόνωση και απόπειρα αυτοκτονίας. Το challenge αυτό διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, ενώ για ένα διάστημα υπήρξε διαθέσιμο και σε online εφαρμογή (app).

Το app έχει πλέον διαγραφεί από τις Διεθνείς Αρχές Ασφάλειας στο Διαδίκτυο, αλλά το επικίνδυνο challenge, που διαδόθηκε και με εναλλακτικά ονόματα, πρόλαβε να επηρεάσει χιλιάδες νέους. Αργότερα έκανε την εμφάνισή του και το blackout challenge, που προέτρεπε τους «παίκτες» να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι να λιποθυμήσουν.

Η επικίνδυνη αυτή «μόδα» έχει συνδεθεί με περισσότερους από 100 θανάτους παγκοσμίως.

Ακολούθησε η «πρόκληση με τα απορρυπαντικά», με πάνω από 35.000 έφηβους και παιδιά να καταλήγουν στο νοσοκομείο με εγκαύματα και επιληπτικές κρίσεις επειδή κατανάλωσαν κάψουλες πλυντηρίων ρούχων ή πιάτων, ενώ σάλο είχε προκαλέσει και η «πρόκληση της φωτιάς», που ήθελε νέους να αλείφονται με οινόπνευμα ή απολυμαντικό και να το ανάβουν -με αρκετά παιδιά να καταλήγουν στην εντατική με σοβαρά εγκαύματα και ορισμένα να υποκύπτουν στα τραύματά τους.

 

 

Αναδημοσίευση: cnn.gr

Τα κοράκια κάνουν… κηδείες - Σοκαριστική αλήθεια για τη νοημοσύνη τους

Τα κοράκια, γνωστά για την εκπληκτική ευφυΐα τους, παρουσιάζουν μια συμπεριφορά που συναρπάζει τους επιστήμονες και συχνά παρομοιάζεται με «κηδεία». Όταν ένα μέλος της ομάδας πεθαίνει, άλλα κοράκια συγκεντρώνονται γύρω από το σώμα του, όχι από θλίψη, αλλά για να μελετήσουν το περιβάλλον και να αξιολογήσουν πιθανούς κινδύνους.

• • •

Η συμπεριφορά αυτή έχει παρατηρηθεί κυρίως σε American crows (Corvus brachyrhynchos), αλλά ενδείξεις υπάρχουν και σε άλλα κορακοειδή, αποκαλύπτοντας μια απρόσμενα σύνθετη κοινωνική δυναμική.

 

Θανατολογία: Η επιστήμη πίσω από τη συμπεριφορά

Οι επιστήμονες ονομάζουν αυτή τη διαδικασία «θανατολογία» - τη μελέτη της αντίδρασης των πουλιών στον θάνατο των ομοειδών τους. Μέσα από την παρατήρηση αυτών των συγκεντρώσεων, τα κοράκια εντοπίζουν πιθανές απειλές, μαθαίνουν ποιες περιοχές είναι επικίνδυνες και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους αναλόγως.

Η πρακτική αυτή λειτουργεί ως είδος «εκπαίδευσης επιβίωσης» για την κοινωνική ομάδα, καθώς οι πληροφορίες που συλλέγονται από έναν νεκρό σύντροφο μεταφέρονται και στους υπόλοιπους. Πρόκειται για μια στρατηγική που βελτιώνει σημαντικά τις πιθανότητες επιβίωσης σε περιβάλλοντα όπου αρπακτικά ή επικίνδυνες καταστάσεις μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά.

 

Κοινωνική μάθηση και προσαρμοστική στρατηγική

Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον παρατήρησαν ότι τα κοράκια δεν περιορίζονται στην απλή περιέργεια. Οι συγκεντρώσεις γύρω από τα πτώματα συνοδεύονται από «alarm calls» - κραυγές που ειδοποιούν τους άλλους για κίνδυνο - και σχολαστική μελέτη της περιοχής.

Επιπλέον, τα κοράκια φαίνεται να συσχετίζουν ανθρώπινα πρόσωπα με πιθανούς κινδύνους. Για παράδειγμα, άτομα που έχουν χειριστεί ένα νεκρό κοράκι μπορεί μελλοντικά να αναγνωρίζονται ως απειλή. Η ικανότητα αυτή υποδηλώνει ότι τα κοράκια διαθέτουν κοινωνική μνήμη και εκτεταμένη ικανότητα μάθησης, κάτι που τα καθιστά εξαιρετικά προσαρμοστικά πλάσματα.

 

Τι σημαίνει η «κηδεία»

Παρά τις εντυπωσιακές συγκεντρώσεις γύρω από νεκρά μέλη της ομάδας, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι δεν πρόκειται για πένθος όπως το κατανοεί ο άνθρωπος. Η συμπεριφορά δεν συνδέεται με συναισθηματική λύπη ή θλίψη. Είναι καθαρά προσανατολισμένη στην επιβίωση και την κοινωνική μάθηση.

Το γεγονός ότι τα κοράκια χρησιμοποιούν τέτοιες τεχνικές για να προστατευτούν και να προειδοποιούν τα μέλη της ομάδας τους υπογραμμίζει την ευφυΐα τους και τον πολύπλοκο κοινωνικό τους ιστό.

Οι «κηδείες» των κορακιών μας δείχνουν πόσο προσαρμοστικά και παρατηρητικά μπορούν να είναι τα πουλιά. Κάθε πτώμα αποτελεί μια ευκαιρία για μάθηση και επιβίωση. Η συμπεριφορά τους αποτελεί ζωντανό παράδειγμα κοινωνικής νοημοσύνης στη φύση, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και τα πιο συνηθισμένα πλάσματα έχουν στρατηγικές και μεθόδους που ξεπερνούν κατά πολύ την απλή επιβίωση. Η παρατήρηση των κορακιών υπενθυμίζει ότι η φύση διαθέτει πολυπλοκότητα και σοφία που συχνά μένει αθέατη σε όσους δεν σταματούν να παρατηρούν.

 

 

Αναδημοσίευση: gazzetta.gr

Σημάδια που δείχνουν ότι κάποιος προσποιείται ότι είναι καλός ενώ δεν είναι

Δεν είναι πάντα εύκολο να διακρίνετε ποιος είναι πραγματικά καλός, ειδικά όταν ορισμένοι είναι επιδέξιοι στο να φαίνονται ευγενικοί μπροστά σε κόσμο. Αυτά τα 10 σημάδια μπορούν να σας βοηθήσουν να αποκαλύψετε πότε η «καλοσύνη» είναι απλώς προσποίηση και η συμπεριφορά του είναι πηγαία.

• • •

Το να εντοπίσετε ποιοι είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί όσοι έχουν αληθινή ακεραιότητα σπάνια νιώθουν την ανάγκη να το διαφημίσουν — οι πράξεις τους είναι εκείνες που μιλούν για αυτούς. Η δυσκολία ξεκινά όταν πρόκειται για άτομα που έχουν τελειοποιήσει την τέχνη του να φαίνονται καλοί, ενώ συμπεριφέρονται εντελώς διαφορετικά όταν δεν τους βλέπει κανείς. Ποια είναι τα 10 σημάδια που αποκαλύπτουν πότε κάποιος προσποιείται ότι είναι καλός ενώ δεν είναι;;

Τι κάνει κάποιον «πραγματικά καλό»;

Ένας «καλός άνθρωπος» θεωρείται, τόσο στη φιλοσοφία όσο και στην ψυχολογία, ως ένα άτομο του οποίου ο χαρακτήρας και οι πράξεις αντικατοπτρίζουν σταθερά την ειλικρίνεια, τη δικαιοσύνη, τη φροντίδα για τους άλλους και το αίσθημα ευθύνης. Οι φιλόσοφοι περιγράφουν την καλοσύνη μέσα από ηθικές αρχές, θετικά αποτελέσματα ή προσωπικές αρετές, ενώ οι ψυχολόγοι εστιάζουν σε μετρήσιμα χαρακτηριστικά όπως η ηθική συμπεριφορά, η ενσυναίσθηση και η σταθερή ηθική ταυτότητα.

Σύμφωνα με εργασία του 2025 με τίτλο «A structured literature review of personality traits research in the knowledge behavior context: synthesis of the findings and practical recommendations», οι περισσότερες μελέτες πάνω στη συμπεριφορά γνώσης χρησιμοποιούν τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας με υπερβολικά απλό τρόπο και αγνοούν το πώς οι καταστάσεις επηρεάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά, γεγονός που οδηγεί σε ασαφή και αναξιόπιστα αποτελέσματα.

Άλλες πρόσφατες μελέτες δείχνουν επίσης ότι το να είστε «καλοί» σχετίζεται με την ευημερία — και ότι οι άνθρωποι μερικές φορές δηλώνουν ότι έχουν ηθικό χαρακτήρα μόνο για να δείχνουν καλοί, όχι απαραίτητα για να συμπεριφέρονται σωστά.

·          Οι φιλόσοφοι ορίζουν την καλοσύνη μέσω κανόνων, αποτελεσμάτων ή αρετών, π.χ., η ηθική της αρετής δίνει έμφαση σε σταθερά χαρακτηριστικά όπως η ειλικρίνεια και η γενναιοδωρία

·          Η ψυχολογία διαπιστώνει ότι η ηθική συμπεριφορά υποστηρίζει την κοινωνική ευημερία και τις θετικές σχέσεις

·          Η δηλωμένη «ηθική ταυτότητα» επηρεάζεται συχνά από την επιθυμία να φαινόμαστε καλοί και όχι από την πραγματική καλή συμπεριφορά

·          Η ηθική ταυτότητα μπορεί να διαμορφωθεί και να βελτιωθεί- οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν να είναι πιο συνεπείς με τις αξίες και τις πράξεις τους

·          Η σύγχρονη έρευνα συνδυάζει φιλοσοφία + ψυχολογία για να μελετήσει τον χαρακτήρα και την αρετή με πραγματικά δεδομένα

 

Είναι γενναιόδωρος/-η μόνο μπροστά σε κόσμο

Κάποιοι μετατρέπουν την καλοσύνη σε παράσταση — ανακοινώνουν δυνατά τις δωρεές τους, προβάλλουν τις «χάρες» τους ή κοινοποιούν κάθε καλή πράξη στα social media. Το να μοιράζεστε θετικότητα είναι ένα πράγμα. Το να αναζητάτε την προσοχή είναι διαφορετικό. Οι πραγματικά καλοί άνθρωποι βοηθούν διακριτικά, γιατί η ίδια η πράξη είναι η ανταμοιβή τους.

 

Κουτσομπολεύει συνέχεια αλλά θίγεται όταν γίνεται εκείνος/-η το θέμα του gossip

Όσοι διαδίδουν εύκολα τα νέα των άλλων αλλά αντιδρούν υπερβολικά όταν οι ίδιοι γίνονται θέμα, είναι σαν να λένε δυο μέτρα και δυο σταθμά. Οι καλοί άνθρωποι προσπαθούν να δείχνουν τον ίδιο σεβασμό που περιμένουν. Η υποκρισία στο κουτσομπολιό λέει περισσότερα για τον χαρακτήρα τους από τις ίδιες τις ιστορίες.

 

Συμπεριφέρεται άσχημα σε υπαλλήλους σε εστιατόρια και καταστήματα

Ο χαρακτήρας φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται κάποιος σε άτομα που δεν έχουν τίποτα να του προσφέρουν. Η αγένεια, η περιφρόνηση ή η υπεροψία απέναντι σε υπαλλήλους της εξυπηρέτησης πελατών είναι ισχυρή ένδειξη για το ποιοι είναι πραγματικά. Η ευγένεια δεν εξαρτάται από το κοινωνικό status.

 

Δεν αναλαμβάνει ποτέ την ευθύνη για τα λάθη που έχει κάνει

Όλοι κάνουμε λάθη, αλλά οι καλοί άνθρωποι τα αναγνωρίζουν. Όσοι μεταθέτουν διαρκώς την ευθύνη, βρίσκουν δικαιολογίες ή «ξαναγράφουν» τα γεγονότα για να φανούν αθώοι, δείχνουν ένα βαθύτερο πρόβλημα. Η άρνηση παραδοχής του λάθους είναι ένδειξη σοβαρού ελαττώματος χαρακτήρα.

 

Κρατάει λογαριασμό στις σχέσεις και περιμένει αντάλλαγμα

Κάποιοι βλέπουν την καλοσύνη σαν συναλλαγή, καταγράφουν κάθε χάρη και περιμένουν αντάλλαγμα. Η αληθινή γενναιοδωρία δεν είναι το να κρατάμε σκορ. Όταν κάποιος υπενθυμίζει συνεχώς στους άλλους τι έχει κάνει γι’ αυτούς, αυτό δείχνει ότι είναι σαν να έχει πάρει δανεικά, όχι σαν να έχει φίλο. Οι καλοί άνθρωποι δίνουν χωρίς να κρατούν σκορ.

 

Κρίνει εύκολα αλλά δεν αντέχει με τίποτα την κριτική

Μερικοί άνθρωποι εφαρμόζουν αυστηρούς κανόνες στους άλλους αλλά δίνουν στον εαυτό τους απεριόριστες εξαιρέσεις. Κριτικάρουν την καθυστέρηση, αλλά φτάνουν οι ίδιοι αργοπορημένοι. Όταν τα πρότυπα αλλάζουν ανάλογα με το ποιος αφορά η κατάσταση, αυτό δείχνει έλλειψη ακεραιότητας.

 

Είναι γοητευτικός/-ή μπροστά σε κάποιον αλλά τον περιφρονεί πίσω από την πλάτη του

Ορισμένοι φαίνονται «ζεστοί» και φιλικοί όταν είναι μπροστά σας, αλλά δείχνουν περιφρόνηση μόλις φύγετε. Αυτή η διπρόσωπη συμπεριφορά εμφανίζεται συχνά σε εργασιακά περιβάλλοντα ή κοινωνικές ομάδες, όπου κάποιος συμφωνεί φανερά αλλά υπονομεύει τους άλλους πίσω από την πλάτη τους.

 

Εμφανίζεται μόνο όταν τον/τη συμφέρει

Άνθρωποι με ασταθή χαρακτήρα είναι παρόντες σε γιορτές και καλές στιγμές αλλά εξαφανίζονται όταν χρειάζεται κάποιος τη βοήθειά τους. Όταν η παρουσία εξαρτάται από την ευκολία κι όχι από τη φροντίδα, τότε η σχέση είναι καθαρά συναλλακτική.

 

Χρησιμοποιεί την ειλικρίνεια ως πρόσχημα για αγένεια

Φράσεις όπως «απλά είμαι ειλικρινής μαζί σου» χρησιμοποιούνται συχνά για να καλύψουν την αγένεια. Κάποιοι λένε ότι είναι «σκληροί και ειλικρινείς», αλλά το «σκληροί» είναι το πραγματικό ζητούμενο. Η ειλικρίνεια δε χρειάζεται να είναι βάναυση — υπάρχει και η ευγενική αλήθεια. Η αγένεια μεταμφιεσμένη σε ειλικρίνεια είναι ένδειξη κακού χαρακτήρα.

 

Κάνει τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό του/της

Κάποιοι μετατρέπουν κάθε συζήτηση σε ιστορία για τον εαυτό τους, επισκιάζοντας τα συναισθήματα και τα επιτεύγματα των άλλων. Αυτή η συνεχής εστίαση στον εαυτό δείχνει έλλειψη ενσυναίσθησης και συναισθηματικής γενναιοδωρίας.

 

 

Αναδημοσίευση: oloygeia.gr

Η άτεγκτη Ρουμάνα Λάουρα Κοβέσι φεύγει, ο Γερμανός τιμωρός της διαφθοράς Αντρές Ρίτερ έρχεται

Η  Λάουρα Κοβέσι αποχωρεί από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, η θητεία της λήγει τον Οκτώβριο του 2026, οπότε οι ευρωβουλευτές στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) ψήφισαν με μυστική ψηφοφορία τις προτιμήσεις τους για τον διορισμό του επόμενου Ευρωπαίου Εισαγγελέα, του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO).

• • •

Το σκηνικό στην ευρωπαϊκή δικαστική σκηνή αλλάζει με την επικείμενη αποχώρηση -μετά από 7ετή θητεία- της Λάουρα Κοβέσι από την ηγεσία της European Public Prosecutor’s Office (EPPO), το 2026 και ανοίγει ο δρόμος για την ανάληψη του “δαχτυλιδιού” από τον Αντρές Ρίτερ, τον Γερμανό αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα της Ευρώπης.
Η κ. Κοβέσι, η οποία από το 2019 ανέλαβε την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, αφήνει πίσω της μια υπηρεσία που -ειδικά τα τελευταία χρόνια- έχει αναδειχθεί στην πρώτη γραμμή των έρευνών κατά της διαφθοράς, της απάτης και της καταχρηστικής χρήσης ευρωπαϊκών κονδυλίων. 
Την Τετάρτη 3/12 οι αντιπροσωπείες των 24 κρατών μελών που συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ψήφισαν για να καθορίσουν την κατάταξη του Συμβουλίου των υποψηφίων που θα επιλεγούν για τη θέση του επόμενου Ευρωπαίου Γενικού Εισαγγελέα. Πρώτη επιλογή είναι ο Γερμανός Αντρές Ρίτερ , ο οποίος ορίστηκε αναπληρωτής γενικός εισαγγελέας το 2020, και τον Ιούλιο του 2023 η EPPO ανανέωσε τη θητεία του για ακόμη τρία έτη.
Στο ίδιο κλίμα και η επιτροπή LIBE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που διεξήγαγε ψηφοφορία και κατέταξε τον κ. Ρίτερ στην πρώτη θέση.
Ο Ευρωπαίος Γενικός Εισαγγελέας διορίζεται με κοινή συμφωνία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για θητεία επτά ετών.
Εάν επιτευχθεί συμφωνία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βάσει της κατάταξης, θα συνταχθεί κοινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.
Από την πλευρά του Συμβουλίου, η απόφαση αυτή θα υποβληθεί στο Συμβούλιο για τελική έγκριση, με το Συμβούλιο να αποφασίζει με απλή πλειοψηφία των συμμετεχόντων κρατών μελών.

Ο Ρίτερ, ο Γερμανός τιμωρός

Ο Αντρές Ρίτερ δεν είναι άγνωστος στο οικοδόμημα της EPPO. Στο πρόσφατο παρελθόν, κατείχε ρόλο “ατμομηχανής” σε πολλές από τις μείζονες υποθέσεις της EPPO, ειδικά όσες αφορούν απάτες με κοινοτικά κονδύλια, διασυνοριακή φοροδιαφυγή και παραβιάσεις του προϋπολογισμού της ΕΕ.
Ο ίδιος, ως έμπειρος εισαγγελικός λειτουργός, φέρεται να έχει ειδίκευση σε “white‑collar crime” και απάτες χρηματοδοτήσεων — δηλαδή, το «σκληρό» χρήμα της Ευρώπης. Η μετακίνησή του στην κορυφή της EPPO περιγράφεται ως προσπάθεια “συνέχειας με πολύ ισχυρή τεχνογνωσία, αλλά και με εγγυήσεις ανεξαρτησίας”. 

Η EPPO, οι έρευνες... και ο  ΟΠΕΚΕΠΕ

Η EPPO δεν είναι απλώς ένα γραφείο διεθνών διώξεων. Είναι ο θεσμός που έχει αναλάβει να προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ — δηλαδή να παρεμβαίνει, να ερευνά και να διώκει όταν υπάρχει υποψία απάτης, διαφθοράς, καταχρηστικής διαχείρισης κοινοτικών κονδυλίων. 
Τα τελευταία χρόνια, η υπηρεσία έχει δώσει δυνατές μάχες. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η έρευνα που οδήγησε στην ανάδειξη του σκανδάλου κατά του ΟΠΕΚΕΠΕ — με καταγγελίες για μαζική απάτη σε αγροτικές επιδοτήσεις. Οι εισαγγελικοί μηχανισμοί της ΕΕ ανέφεραν εμπόδια, πιέσεις και — όπως υποστήριξε η EPPO — «εκφοβισμό» των ερευνητών. 

Το γεγονός ότι τέτοιες έρευνες αφορούν την Ελλάδα (βλέπε ΟΠΕΚΕΠΕ...) — και μάλιστα σε περιόδους πολιτικής αστάθειας — δίνει στην υποψηφιότητα του Ritter έναν επιπλέον συμβολισμό: αλλαγή φρουράς, αλλά διατήρηση του “νόμου” απέναντι σε όσους θεωρούν τα κοινοτικά κονδύλια ως λεία προς εκμετάλλευση.

Τί σημαίνει η εκλογή Ρίτερ για την Ούρσουλα… και για τον Μητσοτάκη

Όταν μιλάμε για «Γερμανό τιμωρό», δεν είναι ρητορική υπερβολή. Ο κ. Ρίτερ, με την εμπειρία και την «καθαρή ματιά» του, πιθανώς να επιλέξει να πάρει στα χέρια του υποθέσεις «βαριές» — από υποκλοπές και σκάνδαλα με κονδύλια μέχρι καταγγελίες για θεσμικά σκάνδαλα διαφθοράς. Και αυτό μπορεί να αφήσει εκτεθειμένα πρόσωπα τόσο εντός των Βρυξελλών (όπως στελέχη της ευρωπαϊκής διοίκησης), όσο και σε κράτη‑μέλη όπου η διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων καίει - ανάμεσα τους και η Ελλάδα.
Για την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία ως πρόεδρος της European Commission έχει την ευθύνη πολιτικής της ΕΕ — και συχνά εμπλέκεται σε αποφάσεις για χρήματα, συμβάσεις και κονδύλια — η αλλαγή στην κορυφή της EPPO σημαίνει ότι η εποπτεία και ο έλεγχος μπορεί να σκληρύνουν.
Και για την ελληνική κυβέρνηση  οι ενδεχόμενες έρευνες για σπατάλες, επιδοτήσεις, διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και δημόσιες συμβάσεις μπορεί να γίνουν πιο σοβαρές και συστηματικές.

Η επόμενη ημέρα

Η επερχόμενη αλλαγή είναι κρίσιμη: η EPPO, με την ηγεσία του κ. Ρίτερ, μπορεί να αποτελέσει την σκληρή δύναμη απέναντι στη διαφθορά, με ανεξαρτησία και αποφασιστικότητα. Η εμπειρία του, η ιστορική σταθερότητα και η ήδη αναγνωρισμένη ικανότητά του να χειρίζεται περίπλοκες υποθέσεις είναι πλεονεκτήματα.
Όμως η μετάβαση θέτει και ερωτήματα: Θα μπορέσει η νέα ηγεσία να αντέξει τις πολιτικές πιέσεις; Θα εξασφαλιστεί πλήρως η ανεξαρτησία της; Και, πάνω απ’ όλα, θα έχει η EPPO τα μέσα — προσωπικό, νομικούς πόρους, διεθνές συντονισμό — για να φέρει σημαντικές καταδίκες και όχι απλώς να φωτίζει υποθέσεις;

 

 

Αναδημοσίευση: newsbeast.gr και bankingnews.gr

Πηγή: euractiv.com

Τί δε μας λέει ο Αλέξης Τσίπρας στην «Ιθάκη» του

Την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου έγινε στο θέατρο Παλλάς η παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα με τίτλο ΙΘΑΚΗ.

Τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν εκτενώς με το τί γράφει ο συγγραφέας σ’ αυτό το βιβλίο, περισσότερο με κουτσομπολίστικη διάθεση.

Μάθαμε λοιπόν πως κατηγορεί στο βιβλίο κάποιους τότε συνεργάτες του, της περιόδου Ιανουάριος – Ιούλιος 2015. Όπως τον Γιάνη Βαρουφάκη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Μάθαμε πως σε ορισμένα σημεία που περιγράφει γεγονότα συμφωνεί με άλλα βιβλία, όπως αυτό της κ Μέρκελ. Δεν γράφει όμως για κάποια γεγονότα στη θητεία του που αποδείχθηκαν κρίσιμα.

Και λέω πως είμαι σίγουρος ότι δεν τα γράφει, αν και δεν το αγόρασα να το διαβάσω (ίσως το κάνω το καλοκαίρι), γιατί γι αυτά που γράφει του ξανακάναν την ίδια κριτική που του έκαναν την εποχή που διαδραματιζόταν τα γεγονότα.

Αφού ο άνθρωπος περιγράφει πώς οδηγήθηκε σε μία απόφαση, αγνοούν τους λόγους της απόφασης. Δεν μας λένε δηλαδή πχ αν ο κ. Τσίπρας δέχθηκε αφόρητη πίεση και πρότεινε το δημοψήφισμα. Ούτε αν μετά το μνημόνιο που δέχθηκε, μετά την «κολοτούμπα» που έκανε όπως λένε, «μας έβγαλε» από την δίνη των μνημονίων. Και αν τελικά έκανε τελικά «κολοτούμπα» το καλοκαίρι του 2015 ο κ. Τσίπρας.

Και μ όλα αυτά, δεν είχαμε τρόπο να μάθουμε τι ουσιαστικά γράφει το βιβλίο, για να μας κεντρίσει το ενδιαφέρων να το αγοράσουμε. Και δεν είπε κάποιος πως δεν χρειάζεται να κάνουν την ίδια κριτική πάλι. Μια που ο Μητσοτάκης είναι ήδη πρωθυπουργός και δε χρειάζεται βοήθεια να εκλεγεί, αλλά οι κριτικές αυτές τον έκαναν πρωθυπουργό.

Είμαι σίγουρος όμως πως δεν γράφει:

• Γιατί μόλις έχασε τις ευρωεκλογές του 2019 βιάστηκε να παραιτηθεί από πρωθυπουργός προκηρύσσοντας εκλογές. Αφού είχε χρονικό διάστημα 3 – 4 μηνών να κυβερνήσει εκτός μνημονίων όπως μας ανακοίνωσε από την Ιθάκη στις 21 Αυγούστου 2018.

• Γιατί τον Ιούλιο του 2016 ψήφισε εκλογικό νόμο τη απλή αναλογική κάτι που σιγούρευε πως το πρώτο κόμμα δε θα είχε την πλειοψηφία να σχηματίσει κυβέρνηση.

• Γιατί επέτρεψε τον διορισμό ως προέδρου της ΕΡΤ τον Νοέμβριο του 2018 τον Γιάννη Δρόσου που μετέτρεψε  την δημόσια ραδιοτηλεόραση σε ΝεοΔημοκρατικό μαγαζάκι. Και όταν το είδαν γιατί δεν τον απέλυσαν.

• Και παρ’ όλα αυτά γιατί επέμενε - παρακαλούσε κατά την προεκλογική περίοδο του 2019 για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ όταν αυτό, καλώς ή κακώς, το αρνούνταν. Δεν ανακοινώνονται άλλωστε ποτέ εκ των προτέρων οι μετεκλογικές συνεργασίες. Είναι κάτι που κι αυτός εφάρμοσε όταν μετά τις εκλογές ανακοίνωσε την συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Και βέβαια γιατί με όλα αυτά δεν ζήτησε ένα συγνώμη από τον Ελληνικό λαό που μας φόρτωσε την χειρότερη κυβέρνηση από ίδρυσης του Ελληνικού κράτους.

 

 

Πηγή: primeminister.gr , protothema.gr και  vouliwatch.gr 

Η χώρα που απαρνήθηκε τη γη της

Ο Κώστας Παπαθεοδώρου αποκωδικοποιεί το μήνυμα των Αγροτικών κινητοποιήσεων που γίνονται αυτή τη στιγμή που ξεκίνησαν την περασμένη Κυριακή 30 Νοεμβρίου από τη Λάρισα κι εξαπλώνονται σε όλη την Ελλάδα. Σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου στο «ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ».

• • •

Τρεις δεκαετίες τώρα, οι αγρότες βγαίνουν  σε δρόμους και πλατείες κάθε χειμώνα, σαν τελετουργία μιας χώρας που δεν έμαθε ποτέ να στηρίζει τη δική της παραγωγή. Κι αν κάποτε οι πολίτες αγανακτούσαν για τα μπλόκα και τις νταλίκες που έκλειναν τις εθνικές οδούς, σήμερα βλέπουν καθαρότερα: δεν φταίνε μόνο οι αγρότες, αλλά όσοι κυβέρνησαν και συνεχίζουν να κυβερνούν, χωρίς να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα των ανθρώπων που κρατούν ακόμη ζωντανή την ελληνική ύπαιθρο.

Τότε οι κινητοποιήσεις συχνά φάνταζαν υπερβολικές. Οι μεγαλοπαραγωγοί της Θεσσαλίας, οι «ισχυροί» της αγροτιάς, διεκδικούσαν με επιμονή και σχεδόν πάντα εξασφάλιζαν αρκετά από όσα ζητούσαν. Κάτι έπαιρναν, γύριζαν πίσω, κι ο φαύλος κύκλος συνεχιζόταν. Σήμερα, όμως, δεν υπάρχουν ούτε μεγάλοι κερδισμένοι ούτε μικρά περιθώρια. Υπάρχει μόνο μια παραγωγή που καταρρέει.

Οι ελεύθερες εισαγωγές της Ε.Ε., οι δεσμεύσεις της Παγκόσμιας Συμφωνίας Εμπορίου και η αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων να προστατεύσουν τον πρωτογενή τομέα, έχουν φέρει την αγορά σε ασφυξία. Στα ράφια των σούπερ μάρκετ πλέον κυριαρχούν  προϊόντα που έρχονται από κάθε γωνιά του πλανήτη: εσπεριδοειδή από το Μαρόκο, μοσχάρια από τη Γαλλία, λαχανικά από την Ολλανδία, ακόμη και σκόρδα από την Κίνα. Η Ελλάδα, μια χώρα με εξαιρετικά βιοκλιματικά χαρακτηριστικά, μετατράπηκε σε καθαρό εισαγωγέα βασικών προϊόντων.

Η κρίση δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι πολιτική επιλογή. Σε μια χώρα που μοιράζει επιδόματα αντί να χτίζει υποδομές, που υπογράφει συμφωνίες χωρίς να διαβάζει τις συνέπειες, που διαχειρίζεται τον πρωτογενή τομέα σαν πεδίο μικροεξυπηρετήσεων, η αγροτική παραγωγή είναι καταδικασμένη.

Η απουσία σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης επί δεκαετίες, έχει στοιχίσει ακριβά. Η Ελλάδα δεν διαθέτει ισχυρούς συνεταιρισμούς, δεν έχει μηχανισμούς αποθήκευσης και εμπορίας, δεν στηρίζει ουσιαστικά τις υποδομές, δεν οργανώνει την αγορά με τρόπο που να προστατεύει τον παραγωγό. Στην πρώτη δυσκολία — είτε κακοκαιρία, είτε ασθένεια στη ζωική παραγωγή, είτε πτώση τιμών — ο αγρότης μένει μόνος.

Η κρατική στήριξη είναι φάντασμα. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και η διανομή τεράστιων ποσών σε «ημέτερους» δεν είναι απλώς μια μαύρη σελίδα. Είναι η απόδειξη πως ο πρωτογενής τομέας έγινε πεδίο λεηλασίας. Οι παραγωγοί ακούνε για εκατομμύρια που «μοιράζονται» και το μόνο που βλέπουν είναι την τσέπη τους να αδειάζει. Κάθε βράδυ ανακοινώνονται από τα «Δελτία των 8» πακέτα στήριξης, κάθε πρωί αποδεικνύεται πως ήταν επικοινωνιακές πομφόλυγες.

Το εμπορικό ισοζύγιο είναι δραματικά ελλειμματικό. Αυτό δεν είναι απλά και μόνο λογιστικό μέγεθος. Είναι προειδοποίηση. Μια χώρα που δεν παράγει την τροφή της, που ζει από εισαγωγές, που εγκαταλείπει τους παραγωγούς της, κινδυνεύει να χάσει την αυτονομία της. Κινδυνεύει να γίνει εξαρτώμενη.

Και αυτό οι αγρότες το γνωρίζουν. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, τα μπλόκα δεν είναι «επέτειος» ούτε διαμαρτυρία ρουτίνας. Είναι πράξη κοινωνικής αυτοάμυνας. Η οργή τους δεν στρέφεται πια μόνο προς το οικονομικό σύστημα, αλλά προς μια κυβέρνηση που επιμένει να αντιμετωπίζει  το πρόβλημα με όρους επικοινωνίας. Να απαντά με non paper, δηλώσεις και εικόνες «διαλόγου», ενώ η ύπαιθρος βουλιάζει.

Οι πολίτες, που άλλοτε πάσχιζαν να ξεφύγουν από τα μπλόκα, τώρα στέκονται στο πλευρό των αγροτών. Το αισθάνονται: αν πέσει ο αγρότης, πέφτει όλη η χώρα. Η ύπαιθρος είναι ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας της οικονομίας και ο τελευταίος που αντέχει στις κρίσεις. Αν σπάσει, δεν επιδιορθώνεται.

Οι αγρότες της Θεσσαλίας, με την ιστορική τους επιμονή, βγήκαν ξανά στους εθνικούς δρόμους και σήκωσαν στους ώμους τους ένα μήνυμα για όλη την Ελλάδα: αυτή η μάχη δεν είναι για τις τιμές των προϊόντων. Είναι για το δικαίωμα της χώρας να συνεχίσει να παράγει, να ζει, να υπάρχει.

Κι αν η κυβέρνηση δεν το καταλάβει, δεν θα καταρρεύσει μόνο ο πρωτογενής τομέας. Θα καταρρεύσει η ίδια, ίσως και η χώρα. Γιατί η γη προειδοποιεί. Και όταν η γη μιλάει, οι κυβερνήσεις οφείλουν να ακούν. Και αν  δεν ακούσει τώρα, ίσως αύριο να μην έχει σε ποιον να απευθυνθεί. Γιατί η γη δεν περιμένει, και η οργή της υπαίθρου — όταν ξεχειλίσει — δεν μαζεύεται.