Πάθος και Λάθος

Τον τρόπο με τον οποίο ψηφίζει ο Ελληνικός λαός σχολιάζει στην Δημοκρατία της Παρασκευής 28 Ιουνίου σε άρθρο της με τον ίδιο τίτλο η Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle, Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου

* * *

Το 1981 θέλαμε απεγνωσμένα να φύγει η κακιά Δεξιά να έρθει ο καλός σοσιαλισμός και ψηφίζαμε Αντρέα με χέρια και με πόδια. Μερικά χρόνια μετά δεν μας έκανε ο Αντρέας, πολλά σκάνδαλα είχαν γίνει, είχαμε την ανάγκη για κάθαρση, να φύγουν αυτοί να έρθουν άλλοι, και βρεθήκαμε να συγκυβερνά η Δεξιά με το ΚΚΕ. Η δεκαετία του ’90 χαρακτηρίζεται από πολιτική αφασία, καθότι έχουμε να αχοληθούμε με το lifestyle, η πολιτική δεν μας λέει κάτι και ζούμε τον μύθο μας.

Ο Σημίτης ψηφίζεται το 2000 κυρίως για να μας εκσυγχρονίσει, το 2004 ο Καραμανλής ψηφίζεται για να επανιδρύσει το κράτος, και ο Γιώργος Παπανδρέου ψηφίζεται το 2009, γιατί δεν μπορούμε άλλο Καραμανλή, θέλουμε κάτι πιο σοσιαλιστικό, πιο πράσινη ανάπτυξη, πιο μεταρρυθμιστικό. Ως μεταρρύθμιση φέρνει το Μνημόνιο και το ΔΝΤ και οι Ελληνες ψηφίζουν πάλι Ν.Δ. το 2012. Αγανακτισμένοι και με τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν το 2015 την ελπίδα που έρχεται. Αντί να έρθει η ελπίδα, έρχεται η τρελοπαρέα της πενθήμερης και διαλύει το σύμπαν. Απηυδισμένοι τώρα οι Ελληνες θα ψηφίσουν τον επόμενο, στον οποίο έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Ενα αύριο που για τον καθένα έχει άλλο νόημα.

Τί θέλω να πω; Είμαστε πολύ θερμόαιμοι ως λαός. Ψηφίζουμε συναισθηματικά, όχι λογικά. Εναποθέτουμε ένα σωρό «θέλω» μας στον έναν και τον άλλον σωτήρα, και όταν αυτός δεν μπορεί να τα ικανοποιήσει τον πετάμε σαν λεμονόκουπα, για να προστρέξουμε στον επόμενο, που θα έχει την ίδια τύχη. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η χώρα έχει πολύ καιρό να βγάλει ηγέτες, χαρισματικές προσωπικότητες, ανθρώπους που θα δουλέψουν για τη χώρα και όχι για την Ε.Ε. και κάθε αλλοδαπό παράγοντα.

Τους ολίγιστους τους κάνουμε θεούς και μόλις αποδεικνύονται ολίγιστοι τους περνάμε γενεές δεκατέσσερις, μήπως και οι γύρω μας ξεχάσουν ότι μέχρι πρόσφατα τους εκθειάζαμε ολημερίς και ολονυχτίς. Πρέπει να έχουμε τους περισσότερους γυρολόγους πολιτικούς του πλανήτη, αλλά δεν μας ενοχλεί. Αφού είδαν το φως το αληθινό και τάχθηκαν με το κόμμα που στηρίζουμε, συγχωρεμένοι.

Οι εκλογές στην Ελλάδα είναι σαν το ποίημα του Σεφέρη «Αρνηση». «Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας. Λάθος! Κι αλλάξαμε ζωή». Αν και κακοποιώ τον πολύ όμορφο αυτόν στίχο, όπου «ζωή» ας γράψουμε «κόμμα». Ετσι πορευόμαστε οι Ελληνες στην πολιτική. Πάθος και μετά λάθος. Αλλά, ως γνωστόν, μετά την απομάκρυνσή μας από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Οπότε προσοχή πού δίνουμε την ψήφο μας

Οι ελληνικές αξιώσεις για επανορθώσεις δεν παραγράφονται λένε Γερμανοί ιστορικοί

Η κυβέρνηση καλεί την γερμανική πλευρά να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις για την επίλυση του εκκρεμούς ζητήματος των αξιώσεων για την καταβολή πολεμικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων.

Ο πρέσβης της Ελλάδας στο Βερολίνο επέδωσε στις 4 Ιουνίου στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών ρηματική διακοίνωση, με την οποία η ελληνική κυβέρνηση καλεί τη γερμανική πλευρά να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις για την επίλυση του εκκρεμούς ζητήματος των αξιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία για την καταβολή πολεμικών επανορθώσεων και για τις αποζημιώσεις από τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Αυτές τις αξιώσεις βέβαια τις αρνείται συνέχεια η επίσημη Γερμανία. Όμως μέσα σ’ αυτή υπάρχουν φωνές περί του αντιθέτου. Και ειδήσεις όπως η παρακάτω, μας δίνουν ελπίδες πως κάτι μπορεί να γίνει.
Βέβαια βασική προϋπόθεση είναι να κυνηγήσει το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων και η κυβέρνηση που θα προκύψει στις επερχόμενες εκλογές, της 7^ης Ιουλίου.
Ας δούμε την αισιόδοξη είδηση:

* * *

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά το μακελειό στο Δίστομο, η Γερμανίαδεν εξοφλεί το χρέος των πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα, γράφει η εφημερίδα Junge Welt.

Η εφημερίδα φιλοξενεί συνέντευξη με τον Καρλ-Χάιντς Ροτ, ο οποίος από κοινού με τον ιστορικό Χάρντμουτ Ρίμπνερ έγραψαν το βιβλίο "To χρέος των αποζημιώσεων - Υποθήκες της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και την Ευρώπη" που κυκλοφορεί και στην Ελλάδα.

Ο Καρλ-Χάιντς Ροτ χαρακτηρίζει "κακόβουλη την ερμηνεία της Γερμανίας, σύμφωνα με την οποία το ζήτημα των επανορθώσεων θεωρείται νομικά και πολιτικά λήξαν. Το επιχείρημα της Γερμανίας είναι ότι μετά την, επί δεκαετίες, ενσωμάτωση της χώρας στην Δύση, η διεθνής φήμη της χώρας έχει πλέον αποκατασταθεί.

Από νομικής πλευράς επικράτησε η άποψη ότι το ζήτημα των επανορθώσεων θα αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής συνθήκης. Όμως στη λεγόμενη Συνθήκη Δύο Συν Τέσσερις, η οποία ντε φάκτο είναι ειρηνευτική συνθήκη το ζήτημα των επανορθώσεων εξαιρέθηκε. Πρόκειται ξεκάθαρα για κυνισμό. Βάσει του διεθνούς δικαίου οι αξιώσεις δεν παραγράφονται, αλλά αντίθετα εξακολουθούν να υφίστανται δίχως περιορισμούς".

Στο ερώτημα με ποιους τρόπους η Ελλάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει επανορθώσεις με βάση το διεθνές δίκαιο, ο Καρλ-Χάιντς Ροτ απαντά: "Υπάρχουν διάφοροι μοχλοί πίεσης. Σε πολιτικό επίπεδο η Ελλάδα θα μπορούσε να απειλήσει με βέτο στις αποφάσεις της ΕΕ. Νομικά η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σε βάρος της Γερμανίας, μιας και η τελευταία παραβιάζει διεθνές δίκαιο με την άρνησή της να καταβάλει επανορθώσεις. Μέχρι αυτή την ώρα όμως οι αρμόδιοι στην Ελλάδα είναι υπερβολικά διστακτικοί"», σημείωσε.

Αναδημοσίευση: press-gr.com

Πηγή: news247.gr

Η Αίγυπτος φυτεύει 100 εκατομμύρια ελαιοδέντρα σε μια πενταετία

Από παγκόσμιος παίκτης στην επιτραπέζια ελιά, στρέφεται δυναμικά και στην παραγωγή ελαιολάδου. Έτσι η Αίγυπτος απειλεί την Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση.

* * *

Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγό επιτραπέζιων ελιών παγκοσμίως και, μέχρι σήμερα, το μεγάλο μειονέκτημα της Χώρας των Φαραώ ήταν το μικρό ποσοστό υποδομών που έχει για την παραγωγή ελαιολάδου. Αυτό, όμως, φαίνεται πως θα αλλάξει τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Ο υπουργός Γεωργίας της Αιγύπτου, Εζ Ελ Ντιν Αμπού-Στείτ, αναφέρθηκε φέτος για πρώτη φορά σε ένα πρωτοφανών διαστάσεων σχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Μιλώντας σε συνέδριο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ελαιολάδου, που πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο, αποκάλυψε πως άμεσος στόχος της χώρας αποτελεί η φύτευση 100 εκατομμυρίων ελαιοδέντρων για την παραγωγή ελαιολάδου, με χρονικό ορίζοντα μόλις το 2022. Αυτό σημαίνει ότι περίπου σε δυόμισι χρόνια από τώρα, αν όλα πάνε βάσει σχεδίου, η Αίγυπτος θα εκτιναχθεί στις πρώτες θέσεις του βάθρου ενός παραδοσιακά ευρωπαϊκού κλάδου, παράλληλα με την ήδη υψηλή κατάταξή της στον τομέα της βρώσιμης ελιάς.

Το «νταμπλ» σε αριθμούς

Η αιγυπτιακή παραγωγή φέτος ανήλθε περίπου σε 450.000 τόνους επιτραπέζιας ελιάς, από τους οποίους οι 100.000 πήγαν για εξαγωγές, γεγονός που τη φέρνει στη δεύτερη θέση στην παγκόσμια κλίμακα. Από την άλλη, οι ποσότητες ελαιολάδου μετά βίας έφτασαν τους 20.000 τόνους, με την εγχώρια κατανάλωση να είναι ασφαλώς μεγαλύτερη, κάτι που οδηγεί σε ολοένα και αυξανόμενες εισαγωγές ελαιολάδου από τις μεσογειακές χώρες κάθε χρόνο. «Οι ελαιώνες κάλυπταν περίπου τα 20.000 στρέμματα στα τέλη του 1970, ενώ σήμερα ξεπερνούν τα 960.000 στρέμματα», τονίζει ο Αιγύπτιος υπουργός.

Τα σχέδια περιλαμβάνουν τη διάθεση 140.000 στρεμμάτων σε εγχώριους και ξένους επενδυτές για την εγκατάσταση λαδοελιών και ακόμη 40.000 που θα αφορούν αποκλειστικά Αιγύπτιους επενδυτές. Παράλληλα, έχει προβλεφθεί η δημιουργία των απαραίτητων υποδομών για τη μεταποίηση της ελιάς κοντά στους ελαιώνες, με την κατασκευή εργοστασίων πλήρως εξοπλισμένων με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας. Αυτό, πέραν όλων των άλλων, αναμένεται να φέρει μια νέα πνοή στις αγροτικές επενδύσεις, σύμφωνα με τον επικεφαλής της Ένωσης Αγροτών. «Τα ελαιόδεντρα αποτελούν την καταλληλότερη καλλιέργεια για τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, καθώς μπορούν να φυτευτούν σε πολλές περιοχές και δεν απαιτούν μεγάλες ποσότητες νερού», συνεχίζει. «Το κάλεσμα για είσοδο ξένων επενδυτών στη χώρα δημιουργεί αισιοδοξία στον αγροτικό τομέα για την αύξηση της προστιθέμενης αξίας των προϊόντων και της καλύτερης διαφήμισής τους. Παράλληλα, η κυβέρνηση ήδη προχωρά σε προγράμματα προστασίας και πρόληψης των φυτειών από ασθένειες», καταλήγει.

Φιλοδοξία της Αιγύπτου αποτελεί όχι μόνο να ανέβει στην πρώτη θέση της παγκόσμιας παραγωγής επιτραπέζιας ελιάς επεκτείνοντας τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις της και σε περιοχές που σήμερα χαρακτηρίζονται ερημικές, αλλά και να ανταγωνιστεί μετωπικά, διεκδικώντας ένα μεγάλο μερίδιο της πίτας, τους νυν μεγάλους της αγοράς ελαιολάδου, όπως την Ισπανία και την Τυνησία. Και, όλα αυτά, σε λιγότερο από μία πενταετία.

Αναδημοσίευση: ypaithros.gr