Όταν ο κόσμος έφτασε, το 1962, ένα βήμα πριν τον Γ' Παγκόσμιο πόλεμο

Ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ, Νικίτα Χρουστσόφ
και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι,  στη Βιέννη (3/6/1961)

 Η εγκατάσταση σοβιετικών πυρηνικών πυραύλων στην Κούβα, ο ναυτικός αποκλεισμός της νήσου από τις ΗΠΑ, οι διαπραγματεύσεις Χρουστσόφ-Κένεντι, ο Φιντέλ Κάστρο, η κορύφωση της κρίσης, η διπλωματική λύση και η επιστροφή των όπλων στην ΕΣΣΔ. Οι 13 ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο, 29/10/1962), πριν ακριβώς χρόνια 60 χρόνια. 

Μια ιστορία πριν 60 χρόνια  που τα γεγονότα είναι αντίστοιχα με τα γεγονότα της Ουκρανίας. Με την θέση που ήταν τότε οι ΗΠΑ να βρίσκεται τώρα η Ρωσία. Και το λέω αυτό γιατί οι ΗΠΑ θέλουν να εντάξουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ όπως τοτε η ΕΣΣΔ να εγκαταστίσει Σοβιετικό οπλισμό «έξω από την πόρτα» των ΗΠΑ. Όμως στην ΕΣΣΔ τότε υπήρχε ο Νικήτα Χρουτσόφ ενώ τώρα οι ΗΠΑ τον Τζό Μπάιντεν. Που ο Μπάιντεν «δείχνει πόσο μικρός είναι» για τη θέση που κατέχει. Αυτή του πλανητάρχη.

• • •

Η «Κρίση των πυραύλων της Κούβας» («Cuban Missile Crisis») ξέσπασε, όταν σοβιετικοί εγκατέστησαν βαλλιστικούς πυραύλους, μέσου και μεγάλου βεληνεκούς με πυρηνικές, κεφαλές στο έδαφος της Κούβας, στον θρυλικό Κόλπο των Χοίρων. Η κρίση διήρκησε συνολικά 38 ημέρες, με τη Γη να έχει σταματήσει να γυρίζει…

Τυπικά, η κρίση άρχισε στις 14 Οκτωβρίου του 1962 όταν ένα αμερικανικό αναγνωριστικό αεροπλάνο, εντόπισε την παρουσία πυραυλικών βάσεων στην Κούβα. Η ιστορία είχε αρχίσει όμως παλαιότερα: Τον Απρίλιο του 1961, οι ΗΠΑ εκτέθηκαν με την αποτυχία της επέμβασης στον Κόλπο των Χοίρων , σε μια προσπάθεια ανατροπής του Φιντέλ Κάστρο. Μετά τον Κόλπο των Χοίρων, οι ΗΠΑ επέβαλαν εμπορικό εμπάργκο στην Κούβα, ενώ η CIA αύξησε τις παραστρατιωτικές επιθέσεις κατά της Αβάνας. Αυτό ανάγκασε τον Κάστρο να στραφεί προς τη Μόσχα για βοήθεια. Οι αρνητικές διαθέσεις των ΗΠΑ προς την Κουβανική κυβέρνηση όπως και το οικονομικό εμπάργκο , έφεραν πιο κοντά Κούβα και Σοβιετική Ένωση, με την πρώτη να καθίσταται σχεδόν η μοναδική οικονομική στήριξη του νησιού μετά την συμφωνία ανταλλαγής ζάχαρης και Σοβιετικού πετρελαίου.

Χρουτσόφ και Κάστρο συμφώνησαν στην τοποθέτηση πυραυλικών συστημάτων, τον Μάϊο του 1962, προκειμένου να επιβεβαιώσουν την προστασία της Κούβας από εισβολές. Ουσιαστικά η κίνηση αυτή ήταν αντίποινα κόντρα στο ΝΑΤΟ και η «απάντηση» των Σοβιετικών στην εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς – Thor - στη Μεγάλη Βρετανία και Jupiter στην Ιταλία και την Τουρκία.

Η εγκατάσταση βαλλιστικών πυραύλων στην Κούβα άρχισε, κρυφά, στα μέσα του 1962 από σοβιετικό προσωπικό. Η Μόσχα πίστευε ότι η Ουάσιγκτον θα αποδεχόταν τελικά το γεγονός ως τετελεσμένο και δεν θα αντιδρούσε.

 

Τα όπλα που ανέπτυξη η ΕΣΣΔ στην  Κούβα

Αξίζει να αναφέρουμε τα όπλα που κατάφεραν να φτάσουν στην Κούβα πριν την έναρξη του εμπάργκο που περιόρισε τον εξοπλισμο:

1. 36 κινητοί πύραυλοι MRBM ,όλοι οι πύραυλοι που υπολόγιζαν οι Σοβιετικοί κατάφεραν να φτάσουν στην Κούβα. Είχαν ήδη σχεδιάσει έξι σημεία εκτόξευσης με ακτίνα 1.100 ναυτικά μίλια.(Μπορούσαν να χτυπήσουν Νέα Υόρκη, Σικάγο).
2. 24 πυρηνικές κεφαλές IRBM με ακτίνα δράσης 2.200 ναυτικά μίλια. Μόνο οι κεφαλές πρόλαβαν να φτάσουν στο νησί. Αν κατάφερναν ολόκληροι οι πύραυλοι να φτάσουν στην Κούβα και να γίνουν λειτουργικοί θα μπορούσαν να χττυπήσουν οποιαδήποτε πολιτεία των ΗΠΑ.
3. 42 ασυναρμολόγητα βομβαρδιστικά IL-28 με τη δυνατότητα να ρίξουν πυρηνικές ή και συμβατικές βόμβες 3000 κιλών με ακτίνα 600 ναυτικών μιλίων και δυνατότητα επιστροφής στη βάση τους. Μέχρι το τέλος της κρίσης μόνο 7 είχαν συναρμολογηθεί πλήρως.
4. 144 αντιαεροπορικοί πύραυλοι SAM με την ικανότητα να πλήξουν στόχους σε ύψος 80.000 ποδών και ακτίνα 30 ναυτικών μιλίων.
5. 80 πύραυλοι Cruise με ακτίνα 40 ναυτικών μιλίων, απειλούσαν τα πλοία και τς αποβάσεις αμφίβιων δυνάμεων.
6. 12 τακτικοί πυρηνικοί πύραυλοι LUNA με ακτίνα περίπου 20 ναυτικών μιλίων.Τοποθετήθηκαν με προωπική εντολή του Χρουτσόφ, για απόκρουση ενδεχόμενης εισβολής.
7. 12 ταχύπλοα KOMAR που ζύγιζαν 66 τόνους, είχαν μήκος 83 πόδια κι έφεραν 2 πυραύλους 20 ποδών με ακτίνα δράσης 10-15 ναυτικά μίλια.
8. 42 αεροσκάφη MIG-21, εφοδιασμένα με πυραύλους αέρος και ταχύτητα 100 κόμβων στα 40.000 πόδια. Επίσης είχαν φτάσει και 10 MIG -15 και ΜIG-17 από τον Ιούλιο.
9. 32 πύραυλοι Sopka με βεληνεκές 25 μιλίων.
10. Σοβιετικά στρατεύματα. 4 βαρέως εξοπλισμένα μηχανοκίνητα συντάγματα, με μονάδες τεθωρακισμένων και 40.000 άνδρες .Οι Σοβιετικές χερσαίες δυνάμεις ήταν διάσπαρτες σε 4 βασικές εγκαταστάσεις.

 

Ο πρόεδρος στην τηλεόραση

Σε τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε ο Τζον Κένεντι στις 22 Οκτωβρίου ανακοίνωσε πως ο Αμερικανικές υπηρεσίες ανακάλυψαν εγκαταστάσεις την νησιωτική περιοχή και εξέδωσε προειδοποίηση πως οποιαδήποτε πυρηνική απόπειρα θα θεωρηθεί ως πράξη ορμώμενη από τη Σοβιετική Ένωση και θα υπάρξει απάντηση.

 

Ο Χρουτσόφ έσπευσε να απαντήσει βεβαιώνοντας για την μη πυρηνική φύση των πυραυλικών συστημάτων αλλά και τον αμυντικό τους μόνο χαρακτήρα, υπογραμμίζοντας τις ειρηνικές προθέσεις της ΕΣΣΔ. Αυτή η ανταλλαγή... απόψεων μεταξύ των προέδρων των δύο υπερδυνάμεων ουσιαστικά σηματοδότησε και την έναρξη της Πυραυλικής Κρίσης.

Οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση αποτελούσαν τους δύο ισχυρότερους πόλους της εποχής, γεγονός που ενίσχυε το μεταξύ τους κλίμα αντιπαλότητας. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ αποτελούσαν τη χώρα με τη μεγαλύτερη οικονομική και πυρηνική ισχύ – τουλάχιστον μέχρι τo ‘70. Από την άλλη μεριά η Σοβιετική Ένωση πρωτοστατούσε στη στρατιωτική ισχύ, ενώ σταδιακά απέκτησε κι εκείνη πυρηνική ικανότητα.

Όταν, λοιπόν, οι ΗΠΑ διακρίβωσαν το γεγονός της πυραυλικής εγκατάστασης στα σύνορά τους, ενημερώθηκε ο πρόεδρος Κένεντι και άμεσα συνεδρίασε, υπό την προεδρία του, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Στη συνεδρίαση διαπιστώθηκε ότι ΗΠΑ είχαν πέντε εναλλακτικές λύσεις: 1. Να μην πράξουν απολύτως τίποτα και να αφήσουν τα γεγονότα να εξελιχθούν. 2. Να ασκήσουν έντονη διπλωματική πίεση στη Μόσχα ώστε να την αναγκάσουν να αποσύρει τους πυραύλους. 3. Να προσβάλουν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς τους πυραύλους. 4. Να εισβάλουν στην Κούβα και 5. Να προχωρήσουν σε ναυτικό αποκλεισμό της Κούβας. Οι στρατιωτικοί τάχθηκε υπέρ των λύσεων 3 και 4, δηλαδή αεροπορικές επιδρομές και εισβολής, με ανατροπή του Κάστρο.

 Δείτε το Video

 Ωστόσο, ο Κέννεντι πίστευε ότι με πρόσχημα τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στην Κούβα, η Μόσχα θα προχωρούσε στην κατάληψη ολόκληρου του Βερολίνου, κάτι που επιθυμούσε από το 1945. Ταυτόχρονα όμως πίστευε ότι αν επέτρεπε την εγκατάσταση σοβιετικών βαλλιστικών πυραύλων τόσο κοντά στις ΗΠΑ, η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης θα άλλαζε υπέρ της Μόσχας.

Στις 18 Οκτωβρίου, ο Κέννεντι συναντήθηκε με τον σοβιετικό Υπουργό Εξωτερικών, Αντρέι Γκρομίκο, ο οποίος δήλωσε ότι τα σοβιετικά όπλα στην Κούβα ήταν αμυντικά και δεν στρέφονταν κατά των ΗΠΑ. Για λόγους τακτικής ο Κέννεντι δεν αποκάλυψε ότι γνώριζε την παρουσία των σοβιετικών πυραύλων στην Κούβα.

 

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη

Στις 19 Οκτωβρίου ο Κέννεντι διάταξε τις πρώτες στρατιωτικές προετοιμασίες και δυο μέρες μετά το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας συζήτησε δύο ενδεχόμενα: Αεροπορικό βομβαρδισμό ή ναυτικό αποκλεισμό. Τελικά επικράτησε η λύση του ναυτικού αποκλεισμού. Όλες σχεδόν οι δυνάμεις των ΗΠΑ βρίσκονταν σε επιφυλακή, έτοιμες για επίθεση σε λιμάνια οπλοστάσια, και πυραυλικές εγκαταστάσεις της Κούβας. H πρώτη αντίδραση της Μόσχας ήρθε από τον Χρουστσόφ, ο οποίος χαρακτήρισε το ναυτικό αποκλεισμό της Κούβας ως Casus belli. Ο Χρουτσόφ με τηλεγράφιμά του στον aμερικανό πρόεδρο στέλνει την απάντηση του για το ζήτημα του αποκλεισμού της Κούβας ,το οποίο καταγγέλει ως «πειρατική πρακτική», ικανή να οδηγήσει τα πράγματα σε πόλεμο. Το τηλεγράφημα Χρουτσόφ προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στις ΗΠΑ . Ο πρόεδρος Κένεντι έδωσε εντολή για έντονότερη ετοιμότητα των στρατιωτικών δυνάμεων. Την επόμενη κιόλας μέρα ο μηχανισμός του εμπάργκο δοκιμάζεται. Ένα Σοβιετικό φορτηγό καταφέρνει να περάσει , ενώ άλλο ένα αφού ελέγχεται, του δίνεται άδεια να συνεχίσει προς την Κούβα. Την ίδια μέρα η CIA ενημερώνει πως συνεχίζονται οι διαδικασίες ανάπτυξης των πυραύλων. Ο Κένεντι δίνει εντολή για να ετοιμαστεί ένα αεροσκάφος με πυρηνική κεφαλή.

 

Ο κυβερνήτης ήταν έτοιμος να πατήσει το κουμπί!

Η κατάσταση εκτραχήνθηκε όταν τέσσερα σοβιετικής προέλευσης υποβρύχια εντοπίστηκαν στην περιοχή του εμπάγκο. Ουδείς στις ΗΠΑ γνώριζε πως καθένα από αυτά είχε μια πυρηνική τορπίλλη 15 κιλοτόνων την οποία οι καπετάνιοι είχαν εξουσιοδότηση να χρησιμοποιήσουν. Μάλιστα ένας από αυτούς ήταν έτοιμος να πατήσει το κουμπι, ώντας πεπεισμένος πως δέχεται επίθεση, αλλά τελευταία στιγμή ανέβαλλε… Οι Σοβιετικοί, προς έκπληξη των Αμερικανών, πρότειναν να τερματίσουν την κρίση εάν οι ΗΠΑ δέχονταν να αποσύρουν τους πυραύλους τους από την Τουρκία. Οι ΗΠΑ όμως αρνήθηκαν - δημόσια - γιατί ήθελαν να εξευτελίσουν τους Σοβιετικούς. Η συνέχεια έδειχνε εκτόνωση: Με πρωτοβουλία του Χρουτσόφ άρχισε ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των δύο ηγετών. Στις 26 Οκτωβρίου ο σοβιετικός ηγέτης, στέλνοντας προσωπική επιστολή στον Κένεντι, του προτείνει την απομάκρυνση των πυραύλων, αφού πρώτα εκείνος εγγυηθεί πως δεν θα εισβάλλει στην Κούβα και θα διακόψει και τον αποκλεισμό. Την επόμενη μέρα, ο αμερικανός πρόεδρος δέχεται ένα δεύτερο μήνυμα από τη Μόσχα, στο ποίο ο Χρουτσόφ αλλάζει τους όρους της συμφωνίας προσθέτοντας στους ήδη υπάρχοντες, την υπόσχεση απόσυρσης των πυραύλων Jupiter από τα σύνορά τους.

Δείτε το video

Στις 27 Οκτωβρίου όμως έγινε άλλο ένα γεγονός που θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις. Αυτό ήταν η κατάρρευση ενός αεροπλάνου U2 που πέρναγε πάνω από την Κούβα και τον εναέριο χώρο της ΕΣΣΔ. Μετά απ’αυτό ο Κάστρο πίεζε το Χρουτσόφ να κινηθεί εναντίων των ΗΠΑ προφασιζόμενος μια επικείμενη εισβολή τις επόμενες ώρες. Στις 28 Οκτωβρίου, το μήνυμα του Κένεντι καταφτάνει στη Μόσχα και ο Χρουτσόφ ανακοινώνει, με επείγον ραδιοφωνικό μήνυμα, πως αποφάσισε την απομάκρυνση των πυραύλων από την Κούβα και ταυτόχρονα το τέλος της κρίσης. Η απόφαση των Σοβιετικών, σύμφωνα και με αναλυτές, ήταν ορθή καθώς οι αντίπαλοι υπερτερούσαν κατά πολύ στρατιωτικά , και σε μια πιθανή σύγκρουση στην Καραϊβική θα μπορούσαν να απειλήσουν με πυρηνικό όλεθρο την ΕΣΣΔ. Η Δευτέρα 29 Οκτωβρίου του 1962, ήταν η μέρα που ο κόσμος ολόκληρος πήρε μια βαθιά ανάσα και χαμογέλασε. Εκείνη την ημέρα, οι ΗΠΑ και ΕΣΣΔ αποφάσισαν την απομάκρυνση των πυραύλων.

 

Νικητές και ηττημένοι

Φαινομενικά ο νικητής της κρίσης βγήκε ο Κένεντι, κι όχι ο Χρουτσόφ, αυτό όμως γιατί εμεινέ μυστική η υποχώρηση του Αμερικανού προέδρου στο θέμα της απόσυρσης των πυραύλων στην περιοχή της Τουρκίας. Δυο χρόνια μετά δεν θα υπήρχαν και οι δυο: Ο Κένεντι στη ζωή και ο Χρουτσόφ στην εξουσία. Ο Κάστρο αντιθέτως ισχυροποιήθηκε στην Κούβα , ώντας πλέον σίγουρος πως μια Αμερικανική εισβολή ήταν απίθανη.  

Και κάτι σαν επίλογος: Ο Τσε Γκεβάρα είχε τοποθετηθεί για την Πυραυλική Κρίση σχολιάζοντας: « Μια κατά μέτωπο επίθεση στην Κούβα θα σήμαινε πυρηνικό πόλεμο. Οι Αμερικανοί μιλούν για τέτοια επιθετικότητα σαν να μην γνωρίζουν ή να μην θέλουν να παραδεχτούν αυτό το γεγονός. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα έχαναν έναν τέτοιο πόλεμο». Η Ιστορία δεν μας επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του επαναστάτη Τσε, ευτυχώς...

 

 

Αναδημοσίευση:  ethnos.gr

 Πηγές: news247.gr

Δικά τους είναι τα «μπουμπούκια», δεν συμψηφίζονται οι ευθύνες…

Την επιχειρηματολογία του προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΝΔ ήταν "τα ίδια έκαναν και οι άλλοι σχολιάζει σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο ο Γιώργος Καρελιάς στο news247.gr την Πέμπτη 47 Οκτωβριου

• • •

Η σημερινή κυβέρνηση έχει μια μοναδική ικανότητα. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι απεχθές και την βαρύνει, κάθε φορά που πιάνεται ένας δικός της «με τη γίδα στην πλάτη» εφαρμόζει τη μέθοδο της μετάθεσης και του συμψηφισμού ευθυνών. «Ρίχτα στους άλλους» το σύνθημα.

Το είδαμε σε όλες τις δυσώδεις υποθέσεις του τελευταίου διαστήματος. Η τελευταία γραμμή άμυνας του πρωθυπουργού, των υπουργών και όλου του προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΝΔ ήταν «τα ίδια έκαναν και οι άλλοι». Και όπου «άλλοι» βάλτε, κατά τη συνήθη προτίμηση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζουν ότι έτσι θα συμψηφίσουν τις ευθύνες και θα κάνουν τις δικές τους να ξεχαστούν μέσα από το «όλοι τα ίδια κάνουν».

Παράδειγμα πρώτο: Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, αφού δεν μπόρεσαν να το κουκουλώσουν αμέσως και οι ευθύνες ήταν αυταπόδεικτες, έπρεπε να βρεθεί κι ένας ακόμα φταίχτης, πέρα από τους ίδιους. Και δεν δίστασαν να βγάλουν φταίχτη το ίδιο το θύμα, δηλαδή τον Νίκο Ανδρουλάκη, επειδή «αρνείται να ενημερωθεί» για τη «νόμιμη επισύνδεση στο τηλέφωνό του». Θρασύτατο, όντως, το «επιχείρημα». Το οποίο κατέρρευσε με πάταγο στη συνέχεια, αφού τα αποτελέσματα της παρακολούθησης βαφτίστηκαν «απόρρητα» και όλοι οι δράστες(Κοντολέων και σία) κρύφτηκαν πίσω από τη λέξη αυτή. Πάλι καλά που δεν πήγε να «ενημερωθεί» ο Ανδρουλάκης, για να ακούσει το εθνικόφρον επιχείρημα της εισαγγελέως Βλάχου ότι τον παρακολούθησαν για να δουν αν, ως αντεθνικώς δρων, πήγαινε «να πουλήσει την πατρίδα»!

Παράδειγμα δεύτερο: Ο παιδοβιαστής του Κολωνού ήταν μεσαίο στέλεχος της ΝΔ, φωτογραφιζόταν με επιφανή στελέχη της και ήταν κομματάρχης κάποιων από αυτά. Αδιαμφισβήτητο. Αυτό δεν καθιστά ένοχο το κόμμα της ΝΔ, αλλά δεν γίνεται να μην επισημανθεί. Δηλαδή, αν ο Μίχος δεν φωτογραφιζόταν με τον Πατούλη, αλλά με κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και κυκλοφορούσαν αυτές οι φωτογραφίες, η προπαγάνδα της ΝΔ θα έλεγε «δεν τρέχει τίποτα;» ή θα τις είχε κάνει φέιγ βολάν;

Στη χτεσινή ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός κατέφυγε στην ίδια μέθοδο, του συμψηφισμού τω ευθυνών, λέγοντας ότι οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ «επί 4,5 χρόνια δεν εντόπισαν κάν τον κίνδυνο»(των παιδοβιαστών). Εντάξει, καταλαβαίνουμε ότι η κυβέρνηση έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση με τον Μίχο, αλλά είναι ν΄ απορεί κανείς ποιοι φωστήρες τροφοδοτούν τον πρωθυπουργό με τέτοια «επιχειρήματα». Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ «προστάτευσε» το (νεοδημοκράτη) βιαστή Μίχο και ήρθε η ΝΔ να τον αποκαλύψει; Όντως είναι να σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά.

Παράδειγμα τρίτο και «ζεστό»: Ο Ανδρέας Πάτσης επελέγη ως υποψήφιος της ΝΔ το 2019 χωρίς κανένας να ελέγξει τι είδους δουλειές έκανε. Όταν εξελέγη, ουδείς ενδιαφέρθηκε να δει αν αυτές οι δουλειές απαγορεύονταν από τα βουλευτικά «ασυμβίβαστα», δηλαδή αν ήταν παράνομες. Και όταν πια η γίδα στην πλάτη του δεν μπορούσε να κρυφτεί άλλο, τον διέγραψαν. Αλλά έπρεπε κάπως να μετριαστούν οι βαριές εντυπώσεις. Και πώς θα γινόταν αυτό; Με την ίδια μέθοδο, «ρίξε την ευθύνη και σε άλλους». Μάλιστα, ο ίδιος ο Πάτσης αποκάλυψε ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον δασκάλεψε πώς να γράψει την πρώτη του απολογητική ανακοίνωση! Και την έγραψε κατηγορώντας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι τον …συκοφαντούν! Λίγο μετά τις «συκοφαντίες» τον διέγραψαν οι δικοί του! Σε λίγο μπορεί και να βγάλουν τον Πάτση …πράκτορα του Πολάκη!

Επιμύθιο: Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και οι λοιποί πρέπει να καταλάβουν ότι η μέθοδος της μετάθεσης και του συμψηφισμού των ευθυνών δεν περνάει πια. Δικά τους είναι τα σκάνδαλα, δικά τους «μπουμπούκια» πρωταγωνιστούν σ’αυτά. Και θα τα λουστούν όλα μέχρι το τέλος…

Ψευδή γεγονότα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

O Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έμεινε στην ιστορία μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά η ιστορία συχνά κατασκευάζεται μέσα από τις επικρατούσες πεποιθήσεις. Γι' αυτό και το War History Online συγκέντρωσε 5 ψευδή γεγονότα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που όλοι πιστέυουμε πως έγιναν στα αλήθεια.

• • •

Oι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν χωρίς βοήθεια στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Η φανατική, πατριωτική, αμερικανική πολιτική προπαγάνδα που προβάλλουν τα αμερικανικά μέσα και οι αστέρες του Χόλλυγουντ θέλει την Αμερική να κέρδισε μόνη της χωρίς καμία βοήθεια στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με αυτόν τον τρόπο οι δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών παρουσιάστηκαν σαν να συνέβαλαν περισσότερο στην νίκη σε σχέση με τα στρατεύματα των Συμμαχικών Δυνάμεων.

Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η αμφιλεγόμενη χολλυγουντιανή ταινία«U-571», που γυρίστηκε από τον Αμερικανό σκηνοθέτη Τζόναθαν Μόστοου. Η ταινία είχε ένα φανταστικό σενάριο, το οποίο έδειχνε ότι το ναυτικό των ΗΠΑ επιβιβάστηκε το 1942 σε μία βάρκα που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια κατάσχεσε την μηχανή Enigma, το μηχάνημα δηλαδή που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια του πολέμου για να στέλνουν κρυπτογραφημένα μηνύματα.

Στην πραγματικότητα, οι Πολωνοί είχαν επινοήσει πρώτοι ένα τέτοιου είδους μηχάνημα το 1928. Το αποκωδικοποίησαν το 1932 και γνωστοποίησαν τα ευρήματά τους στη Βρετανία και τη Γαλλία το 1939. Αργότερα και περίπου επί 15 φορές οι Συμμαχικές Δυνάμεις κατάσχεσαν τις μηχανές σε 13 επιχειρήσεις που πραγματοποίησαν οι Βρετανοί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε δύο άλλες επιχειρήσεις το ναυτικό των ΗΠΑ κατάσχεσε τις μηχανές αποκρυπτογράφησης. Μέχρι τότε ωστόσο οι Βρετανοί κρυπτολόγοι μπορούσαν να αποκωδικοποιούν ήδη τα μηνύματα του ναυτικού στόλου των Ναζί σε τακτική βάση.

 

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ ήταν ένας ευρέως αγαπητός ηγέτης

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν έχασε τη δημοτικότητά του στις αρχές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε παραιτήθηκε και πρότεινε να τον αντικαταστήσει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου τον Μάιο του 1940.

Ο Τσώρτσιλ τότε δεν ήταν ακόμα δημοφιλής ανάμεσα στους συντηρητικούς και σε άλλους. Οι Άγγλοι ιστορικοί, βιογράφοι αγνοούν τις δημοσκοπήσεις και εκείνους που γνωρίζουν την ιστορία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σκιαγραφώντας τον ως έναν ευρέως αγαπητό ηγέτη.

Στην πραγματικότητα, με τον Τσώρτσιλ συνέβη αυτό που αποκαλούμε «φαινόμενο της σημαίας», όταν δηλαδή ο αρχηγός του κράτους τους αποκτά μαζική λαϊκή υποστήριξη εν μέσω μίας πολεμικής περιόδου ή διεθνούς κρίσης. Αυτό το φαινόμενο ωστόσο δεν συνέχισε να παρατηρείται μετά τη λήξη του πολέμου.

 

Η ναζιστική Γερμανία θα μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο αν είχε αποφύγει κάποιες γκάφες

Επικρατεί η αντίληψη ότι η Γερμανία θα μπορούσε να έχει κερδίσει τον πόλεμο και να κυριαρχήσει ολόκληρο τον κόσμο αν είχε αποφύγει κάποια λάθη.

Η Γερμανία ήταν ένα στρατιωτικό «θηρίο» για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι τη δεκαετία του 1940. Και μετά την έναρξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου το 1939 κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και απείλησαν το Ηνωμένο Βασίλειο το 1940.

Οι Ναζί επιτέθηκαν επίσης στη Σοβιετική Ένωση και απέκτησαν τον έλεγχο μεγάλων σοβιετικών πόλεων.

 Ωστόσο, ο Χίτλερ χρειαζόταν υπερφυσικές δυνάμεις για να κερδίσει τον πόλεμο. Η θέση του δεν ήταν εξασφαλισμένη ούτε στην ίδια του την χώρα καθώς πολλές φορές συμπατριώτες του προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν.

Παρόλο που ο Χίτλερ είχε καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και κρατούσε στα χέρια του το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν θέμα χρόνου το πότε θα τον συντρίψει ο Στάλιν.

Ο Κόκκινος Στρατός τον περίμενε από την απέναντι πλευρά και οι δυνάμεις των ναζί δεν επρόκειτο να κερδίσουν ποτέ αυτόν τον πόλεμο γιατί ο Χίτλερ είχε υποτιμήσει τις δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης.

 

Παρόλο που ο Χίτλερ ήταν ένας σατανικός δικτάτορας ήταν επίσης ιδιοφυής

Οι θαυμαστές του Χίτλερ θα υποστήριζαν ότι ο Χίτλερ ήταν εξαιρετικά ιδιοφυής. Η μαζική κουλτούρα τον παρουσίασε ως έναν «υπερ- κακοποιό».

Αναλύοντας τη ζωή του ωστόσο προκύπτει ότι ο Χίτλερ προφανώς και δεν ήταν μια ιδιοφυΐα.

Όταν ήταν μόλις οκτώ χρονών ο Χίτλερ ήθελε να γίνει ιερέας και τραγουδούσε στην εκκλησιαστική χορωδία. Όταν πέθανε ο μικρότερος αδελφός του ο Χίτλερ ήταν 11 ετών και άρχισε να γίνεται ανυπάκουος και συχνά καυγάδιζε με τους γονείς και τους δασκάλους του.

Σε ηλικία 14 ετών ο πατέρας του Χίτλερ πέθανε και η επίδοσή του στο σχολείο πήρε την κατηφόρα. Στα 16 του άλλαξε σχολείο και πέρασε τις τελικές εξετάσεις τη δεύτερη φορά.

Σε ηλικία 18 - 19 ετών απέρριψε δύο φορές την εισαγωγή του στη σχολή καλών τεχνών. Η μητέρα του πέθανε εκείνη την περίοδο και εκείνος αναγκάστηκε να μένε σε καταφύγιο αστέγων. Τότε έγινε αντισημίτης επηρεασμένος από το γενικότερο ρεύμα εκείνης της εποχής στη Γερμανία. Στην πραγματικότητα δεν ήταν καλός σε τίποτα, γράφει το War History Online.

 

Ο Ρούζβελτ ήξερε ότι θα γίνει η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ

Πολύ συνωμοσιολόγοι, πολιτικοί αντίπαλοι και στρατιωτικοί υποστήριξαν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ ήξερε το σχέδιο της ιαπωνικής αεροπορική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ και επέτρεψε να πραγματοποιηθεί έτσι ώστε το Κογκρέσο να εγκρίνει την είσοδο της Αμερικής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτοί οι ισχυρισμοί ωστόσο διαδόθηκαν από πολιτικούς αντιπάλους του Ρούζβελτ που ήθελαν να τον δυσφημίσουν.

Ο Ρούζβελτ ήταν Δημοκρατικός. Ο αντίπαλός του, Τόμας Ντίουι, ήταν ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ που επινόησε όλο αυτό για να τον αποδυναμώσει.

 

 

Αναδημοσίευση:  huffingtonpost.gr