Επτά απλά συμπεράσματα «που έβγαλε» ο Γιώργος Χαρβαλιάς από τις εσωκομματικές στο ΠΑΣΟΚ απαριθμεί ας άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στη «δημοκρατία» της Τρίτης 8 Οκτωβρίου
• • •
Ανάμεικτη γεύση άφησαν ακόμα και στους απλούς παρατηρητές τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, που τελικά κατέληξαν σε μια… ξαναζεσταμένη σούπα. Από αυτή όμως την άχαρη διαδικασία αντλούνται μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για τη συμπεριφορά των κομματικών ψηφοφόρων, που θα επιχειρήσω να κωδικοποιήσω στα επτά σημεία που ακολουθούν:
• ΤΟ ΠΑΣΟΚ δεν έχει «γκελ» στην κοινωνία. Το άλλοτε ιστορικό κόμμα εξουσίας έχει πάψει να συγκινεί. Και παρά τη φιλότιμη προσπάθεια μέσων ενημέρωσης, δημοσκοπικών εταιριών και διάφορων «κέντρων εξουσίας» να το στήσουν από τη μία μέρα στην άλλη ως πόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι αμφίβολο αν μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο, ιδίως μετά το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής. Όλη αυτή η φασαρία για να έρθει στην κάλπη με το ζόρι το… 5% του εκλογικού σώματος παραπέμπει σε αγγαρεία. Ιδίως όταν, κατά τα φαινόμενα, επανεκλέγεται το… κουτσό άλογο.
• ΤΟ ΠΑΣΟΚ διαθέτει… σπόνσορες επικοινωνίας. Όλη αυτή η εικόνα «σοβαρού» και οργανωμένου κόμματος που καλλιεργήθηκε τις προηγούμενες ημέρες, οι διάφορες υπερβολές, όπως ότι το ντιμπέιτ… έσπασε τα κοντέρ της τηλεθέασης, ότι οι υποψήφιοι δίδαξαν πολιτικό πολιτισμό και άλλα τέτοια υπερβατικά αποδεικνύουν ότι το σύστημα επιθυμεί την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ στο κοινοβουλευτικό σκηνικό. Ειδικότερα σε ρόλο «εφεδρείας» απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ μιας απρόβλεπτης εκδοχής τύπου Κασσελάκη και φυσικά απέναντι στις αναδυόμενες δυνάμεις της πατριωτικής ∆εξιάς.
• ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ πτώματα με τη βοήθεια της διαπλοκής ενίοτε… ανασταίνονται! Το είδαμε στην περίπτωση της κυρίας ∆ιαμαντοπούλου, η οποία έπειτα από μεθοδική πλύση εγκεφάλου και υπόγεια στήριξη κυβερνητικών μέσων που ανέλαβαν και την αντίστοιχη πολυέξοδη επικοινωνιακή καμπάνια, παραλίγο να επιβεβαιώσει τις… τραβηγμένες από τα μαλλιά δημοσκοπήσεις υπέρ της. Βασίμως εικάζεται επίσης ότι, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, κινητοποιήθηκαν «επαγγελματίες ψηφοφόροι» για να την ενισχύσουν. Αν η κυρία Γιαννακοπούλου, που αποτελεί ένα είδος πολιτικού κλώνου της, είχε τη διορατικότητα να παραιτηθεί και να τη στηρίξει, είναι εξαιρετικά πιθανόν ότι η πρώην υπουργός Παιδείας, που είχε προτείνει να καθιερώσουμε στα σχολεία την… αγγλική, θα είχε περάσει στον δεύτερο γύρο. Και αυτό λέει πολλά για το εφιαλτικό consensus και τη γενικότερη ομοψυχία μεταξύ ενός μικρού αλλά υπαρκτού τμήματος του «σημιτικού» ΠΑΣΟΚ με τα κλιμάκια εξουσίας της μητσοτακικής Νέας ∆ημοκρατίας.
• ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ υπάρχουν ακόμη τζέντλεμεν, αλλά δεν εκτιμάται η ηθική τους υπεροχή. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο Παύλος Γερουλάνος την ήττα του, κυριολεκτικά στο νήμα, χωρίς «κατινίστικες» αμφισβητήσεις και πικρόχολες δηλώσεις, υπήρξε πραγματικά υποδειγματικός. Απέδειξε στην πράξη το πλεονέκτημα της ακεραιότητας χαρακτήρα, για το οποίο, άλλωστε, ψηφίστηκε από όσους ψηφίστηκε, καθώς αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση στα κοινοβουλευτικά έδρανα της χώρας. Βεβαίως, δεν απέφυγε τα πολιτικά σφάλματα, όπως η (εντελώς αχρείαστη) υποστήριξη της τελευταίας στιγμής στο πρόσωπο της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, που είχε ήδη κλείσει το μάτι στον Χάρη ∆ούκα… Σίγουρα όμως ήταν η πιο ενδιαφέρουσα υποψηφιότητα που «κάηκε» εντέχνως από το σύστημα, με την επιστράτευση της κυρίας ∆ιαμαντοπούλου.
• Ο ΛΑΟΣ της Αθήνας δεν δίνει πλέον πίστωση χρόνου σε δημάρχους που εκλέγονται από καραμπόλα. Σε αυτούς, δηλαδή, που επιλέγονται για να τιμωρηθούν οι άχρηστοι και φαύλοι προκάτοχοί τους, αλλά, αντί να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά, ξεδιπλώνουν αρχηγικές φιλοδοξίες μεγαλύτερες από το μπόι τους…
• ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ του τοπικισμού, αναπόσπαστο χαρακτηριστικό εκλογικών αναμετρήσεων προηγούμενων αιώνων, ζει και… βασιλεύει στη συνείδηση των κομματικών ψηφοφόρων του 2024! Γι’ αυτό και ο κάθε υποψήφιος «θριάμβευσε» στην Περιφέρεια από την οποία προέρχεται, με κορυφαίο παράδειγμα τον Ανδρουλάκη, που απέσπασε το εξωπραγματικό ποσοστό 62% στην Κρήτη! Η λογική «παπούτσι από τον τόπο σου», που παραπέμπει ευθέως σε πελατειακές πρακτικές της περιόδου… Τρικούπη – ∆ηλιγιάννη, ήταν αυτή που επέτρεψε στον νεότερο Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέα να επανεκλεγεί πρώτος βουλευτής στις Σέρρες, εις πείσμα των αυταπόδεικτων ευθυνών του για το έγκλημα των Τεμπών…
• ΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ δύσκολες εποχές, όπου απειλούνται η συνοχή και η ίδια η επιβίωση της χώρας μας, αγνοείται η συλλογική εθνική συνείδηση. Η πολιτική ζωή ρυθμίζεται πλέον από τα… μπάνια των ψηφοφόρων. Καληνύχτα σας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου