Γιατί ήθελα την εκλογή του Ντόναλτ Τραμπ και πιστεύω πως «κάτι καλό θα βγει» απ’ αυτή

Συνήθως στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ υποστήριζα τον υποψήφιο του κόμματος των Δημοκρατικών. Επειδή πίστευα πως οι συγκεκριμένοι είναι πιο «νορμάλ» για μας τους Ευρωπαίους άνθρωποι.

Βέβαια η γνώμη μου αυτή ήταν επηρεασμένη από το γεγονός πως Δημοκρατικός ήταν ο Τζων Κένεντι που χειρίστηκε άψογα το 1962 «την κρίση των πυραύλων» στην Κούβα. Βέβαια υπήρχε και το αντίπαλο δέος ο Σοβιετικός ΓΓ Νικήτα Χρουτσόφ που επίσης χειρίστηκε άψογα την υπόθεση.

Επηρεάστηκα ακόμη κι πως ο Κένεντι δολοφονήθηκε την επόμενη χρονιά, όπως δολοφονήθηκε κι ο αδερφός του Ρόμπερτ πριν γίνει ακόμη πρόεδρος των ΗΠΑ. Μάλιστα τις εκλογές που θα συμμετείχε ο Ρόμπερτ Κένεντι τις κέρδισαν οι Ρεπουμπλικάνοι. Ο Ρόμπερτ Κένεντι δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του 1968 κι ο Νίξον εκλέχτηκε τον Νοέμβριο του 1969 .

Όλα αυτά φυσικά δεν τα έζησα και τα έμαθα από κείμενα που διάβασα, καθώς κι από διάφορα ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα

Η άποψή μου αυτή κλονίστηκε την δεκαετία του 1990 που επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον είχαμε τον Βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Κάτι που φυσικά δεν το περίμενα. Να φέρει δηλαδή τον πόλεμο στην Ευρώπη.

Κατά τη πρώτη θητεία Τραμπ. Ενώ ανησύχησα ότι ο κόσμος δεν θα είναι όπως τον γνωρίζαμε, τουλάχιστον στην εξωτερική πολιτική τα πήγαινε πολύ καλά. Εκτός ότι πρόσβαλε πολλές φορές Ευρωπαίους πολιτικούς.

Όμως και στην Κίνα πήγε, αν και έβαλε δασμούς στα Κινέζικα προϊόντα. Και με την Βόρεια Κορέα μιλούσε αλλά και με την Ρωσία «τα είχε καλά». Και τους στρατιώτες που έχει σ’ όλο τον κόσμο «μάζεψε» αλλά και τους πολέμους με την κλασική έννοια τελείωσε.

Μετά ήρθε ο Δημοκρατικός, φιλελεύθερος, Μπάιντεν. Και είδαμε δυο πόλεμους στη γειτονιά μας. Ρωσία κατά Ουκρανίας, με την Ουκρανία να έχει την στήριξη ΟΛΟΥ του ΝΑΤΟ. Αλλά και στο Ισραήλ με τους βομβαρδισμούς στη Γάζα αλλά και την εμπλοκή του Ιράν και του Λιβάνου.

Φαίνεται οι υποστηρικτές του Μπάιντεν είναι οι βιομηχανίες όπλων, που κάνουν χρυσές δουλειές αυτή την περίοδο πουλώντας όπλα στην Ουκρανία, που πληρώνουν διάφορες κυβερνήσεις όπως αυτή των ΗΠΑ. Αλλά και οι χώρες που αντικαθιστούν τα όπλα που στέλνουν στην Ουκρανία όπως η Ελλάδα.

Επειδή όπως «δείχνουν τα πράγματα» ο Τράμπ είναι με τις άλλες βιομηχανίες. Που θέλουν «να πουλήσουν την πραμάτια τους». Αλλά για να την πουλήσουν χρειάζονται να υπάρχει Ειρήνη και δεν θα πρέπει να υπάρχει τόσο ελεύθερο εμπόριο, που μας επέβαλε η παγκοσμιοποίηση.

Ήμουν λοιπόν με τον Τραμπ. Και πιστεύω θα κάνει ότι μπορεί να υπάρξει αυτή η Ειρήνη. Και με τους δασμούς που θα επιβάλει στα ξένα προϊόντα στις ΗΠΑ, ίσως  λογικευθεί κι ο υπόλοιπος κόσμος και καταναλώνει πρώτα τα εγχώρια και μετά να κάνει εισαγωγές

Θα μου πείτε πως λέει πολλά ακραία πράγματα. Όπως για το τείχος με το Μεξικό, όπως το ότι μιλάει κατά των μεταναστών, κατά της δημόσιας υγείας κι άλλα ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερα. Όμως δεν βλέπω από την πολιτική Μπαιντεν, που η Καμάλα Χάρρις έλεγε θα συνεχίσει, πολύ διαφορετικά πράγματα. Στα λόγια είναι πολύ διαφορετικοί, Αλλά στην πράξη τους βλέπω σα δυο σταγόνες νερό.

Είχαν πιστεύω οι πολίτες των ΗΠΑ να επιλέξουν ουσιαστικά δυο ίδιους υποψήφιους. Και πιστεύω καλά έκαναν και ψήφισαν τον ακροδεξιό που λέει τί πιστεύει αλλά δε θέλει, για δικούς του λόγους, πολέμους .