Ποιοι άραγε;

Εύλογη η απορία του Πασχου Μανδραβελη στην χθεσινή (Παρασκευή 6/11 ) Καθημερινή, που την έκανε τίτλο του άρθρου του:
Ποιος διαβάζει σ’ αυτόν τον τόπο;
Ενα χιλιοειπωμένο μαράζι αυτής της στήλης είναι ότι τα στελέχη της δεξιάς δεν διαβάζουν. Ούτε εφημερίδα. Ετσι κανοναρχεί ιδεολογικά τον τόπο η έξαλλη αριστερά, κι αυτό δεν είναι καν το χειρότερο. Μερικές φορές αυτά τα στελέχη της δεξιάς αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση με καταστροφικά αποτελέσματα για τον τόπο. Μη γνωρίζοντας τι σημαίνει δεξιά και τι ποιεί η αριστερά, τσαλαβουτούν ανάμεσα σε αριστερισμούς και ακροδεξιά δόγματα καταστρέφοντας τους λίγους βλαστούς αστικής δημοκρατίας και λειτουργικού κράτους που είχαν κατορθώσει να βγουν. Το χιλιοειπωμένο αυτό μαράζι είχε ως δεδομένο ότι οι αριστεροί διαβάζουν. Ας μην το θεωρούμε πλέον δεδομένο. Αν, για παράδειγμα, οι «χρήσιμοι παριστάμενοι» του Φλοράλ διάβαζαν το βιβλίο στην παρουσίαση του οποίου βρίσκονταν, δεν θα έκαναν αυτού του τύπου τον τσαμπουκά με τα όργανα της τάξης. Θα θυμούνταν ότι ο Χριστόφορος Κάσδαγλης (στο εξαιρετικό βιβλίο «Η αριστερά και ο κακός λύκος», εκδ. Οξύ) σαρκάζει ότι «είναι γνωστό σε κάθε αριστερό ότι το αυθόρμητο κίνημα πολιτικοποιείται μονάχα όταν σπάει τον κλοιό των δυνάμεων καταστολής, οξύνοντας τους τόνους αντιπαράθεσης». Θα διάβαζαν (για να θυμηθούν) ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ Εσωτερικού, παρά τα κουσούρια της, είχε στην εποχή της αντιληφθεί δύο - τρία πράγματα που ο Τσε ίσως και να τα υποτίμησε. Το μαρξιστικό-λενινιστικό υπόδειγμα υπέθετε ότι οι κρίσεις ενδυναμώνουν την αριστερά και της προσφέρουν επιχειρήματα, μέλη κι ευκαιρίες. Αλλά η σύγχρονη ιστορία, κατά κανόνα το διαψεύδει... Οι γέρικες αλεπούδες το είχαν αντιληφθεί αυτό, εξ ου απέβλεπαν στη διαμόρφωση ενός ομαλού κοινοβουλευτικού βίου, όσο ξενέρωτο κι αν ηχούσε αυτό στα αμφιθέατρα και τα πηγαδάκια»
Τέλος, και ο κ. Αλέξης Τσίπρας πρέπει να διαβάσει το πολύ καλό κεφάλαιο με τους δύο συνδικαλιστές αριστερούς που συναντώνται στο ντελικατέσεν. Ή έστω, αφού δεν έχει χρόνο, ας ρίξει μια ματιά στο συμπέρασμα: «Δεν χρειάζεται εικονική καταστροφολογία ο αριστερός πολίτης για να κινητοποιηθεί. Αν πέσει σ’ αυτή την παγίδα, τότε γίνεται εύκολα βορά της κάθε ρητορείας, που μπορεί πλέον να μην είναι καθόλου αριστερή – αρκεί να είναι καταστροφολογική».
Αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε διαβάσει το βιβλίο πριν από την εκδήλωση, δεν θα μιλούσε περί Λωρίδας της Γάζας μετά την εκδήλωση. Διότι, αν υπάρχουν καταστάσεις Γάζας, τότε ορθώς τα «παιδάκια με τα μαύρα» μπαίνουν σε λογικές ιντιφάντα και πετούν πέτρες και μολότοφ στους κατακτητές. Ετσι, όπως λέει και ο κ. Κάσδαγλης, «η αριστερά πέφτει στην παγίδα και γίνεται βορά κάθε καταστροφολογικής ρητορείας». Η αριστερά οφείλει να ανακαλύψει εκ νέου το άριστο μέτρο. Το ότι υπάρχει αστυνομική αυθαιρεσία στους δρόμους και αστυνομική βία έναντι των μεταναστών το γνωρίζουμε όλοι. Τα κόμματα (όχι μόνο της αντιπολίτευσης) πρέπει να επισημαίνουν το πρόβλημα, να στηλιτεύουν την αυθαιρεσία, αλλά δεν θα το λύσουν μόνα τους στο δρόμο. Πολιτική σημαίνει η εκλογίκευση της κρατικής λειτουργίας, διά πολιτικών μέσων, όχι διά του τσαμπουκά στα όργανα του κράτους.
Το χιλιοειπωμένο μαράζι, όμως, μεγαλώνει. Αν σταμάτησαν να διαβάζουν και οι αριστεροί, ποιος διαβάζει σ’ αυτόν τον τόπο;
Η απάντηση είναι απλή. ΚΑΝΕΙΣ.
Ούτε Κυριακάτικες εφημερίδες που δεν έχουν DVD, για ημερήσιες δεν το συζητώ.