Γιατί ΔΕΝ πρόκειται να έρθει κανείς στην επαρχία να γίνει αγρότης

Η είδηση της εβδομάδας που τελειώνει σήμερα είναι το γκάλοπ του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης σύμφωνα με το οποίο 1,5 εκατομμύριο Έλληνες σκέφτονται σοβαρά επιστροφή στην επαρχία, Σκέφτονται λέει να γίνουν αγρότες εκμεταλλευόμενοι τα στρέμματα αγρών που δίνει σε πολύ καλές τιμές είναι αλήθεια το υπουργείο. Πιστεύω πως μια δεύτερη σκέψη των ανθρώπων αυτών, πριν το αποφασίσουν σίγουρα θα αλλάξουν γνώμη. Γιατί εκ τον αγροτικό τομέα των έχουν τα τελευταία τριάντα χρόνια τον έχουν αφήσει στη μοίρα του. Εκτός από τις προσπάθειες του Ανδρέα Παπανδρέου που μπόρεσε να πάρει τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα δεν έγινε τίποτε άλλο. Να μη πω για την παραγωγή, τις επιδοτήσεις για εκρίζωση καλλιεργειών (μ΄αυτές για την παραγωγή σίγουρα θα αχοληθούμε κάποια στιγμή, γιατί είναι μεγάλο κεφάλαιο. Πρώτο έγκλημα Σημίτη ή κατάδειξη της πολιτικής της ΕΟΚ υπέρ των βιομήχανων;) και άλλα προβλήματα του αγροτικού τομέα. Ας υποθέσουμε πως ξεπερνιέται αυτά τα προβλήματα ή θα έχουν τουλάχιστον «ένα κομμάτι ψωμί» αν γίνουν αγρότες. Όμως η πολιτική των δυο τελευταίων χρόνων έχει καταστρέψει την ζωή στην επαρχία. Σχολεία έχουν κλείσει και τα παιδιά ταξιδεύουν κατά 15 – 20 χιλιόμετρα κατά μέσω όρο να φοιτήσουν στο δημοτικό ή το νηπιαγωγείο. Βέβαια για παιδικούς σταθμούς δε γίνετε λόγο, μια που κλείνει η Εργατική Εστία. Βλέπω να γυρνάμε στη δεκαετία του ’50 που οι μαθητές Γυμνασίου μετανάστευαν στην κοντινή κωμόπολη ή και πόλη. Να μη πω για τα νοσοκομεία που άλλα υπολειτουργούν (λόγω οικονομικών προβλημάτων που τα υποχρέωσαν με τις περικοπές να έχουν) και άλλα συγχωνεύονται διαλύοντας το ΕΣΥ που θεμελίωσε ο Γιώργος Γεννηματάς. Γιατί λοιπόν να έρθουν στην επαρχία νέοι άνθρωποι; Τι καλό έχουμε; Μήπως έχουμε πολιτισμό; Εδώ οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές δεν μπορούν να κάνουν καλές δουλειές στην Πρωτεύουσα θα κάνουν εδώ; Ήδη οι πόλεις στην επαρχία ερημώνουν μόλις πέσει το σκοτάδι. Τους χειμερινούς μήνες τουλάχιστον. Ελπίζω μόλις ανοίξει ο καιρός να αρχίσουμε να έχουμε τα καλά της δεκαετίας του ’50. Ναι γυρίσαμε σ’ αυτή. Αυτό κατάφερε ο George Papandreou να μας γυρίσει στην εποχή του παππού του Γεωργίου Παπανδρέου πολύ πριν γίνει «γέρος της δημοκρατίας» όταν ήταν πρωθυπουργός του εμφυλίου. Έτσι ακόμη κι αν έρθουν νέοι αγρότες μέσα σε λίγα χρόνια θα γυρίσουν πίσω χτυπώντας το κεφάλι τους στον τοίχο.