ΠΡΟΣΟΧΗ: Κυκλοφορεί επικίνδυνο Αλβανικό και Βουλγαρικό «τσίπουρο»

Είναι το εθνικό μας ποτό. Κατα περιοχές έχει, με διάφορες μικροπαραλλαγές στη συνθεσή του, διαφορετικό όνομα. Μιλώ για το τσίπουρο.

Είδα χθες την συγκεκριμένη είδηση και την αναδημοσιεύω μια που μπροστά μας έχουμε τριήμερο που πολλοί από μας θα καταναλώσουμε αρκετο.
Αυτό που συνιστώ είναι. Όχι στο χύμα τσίπουρο σε τσιπουράδικα και καφενεία.

Και να γιατί:

* * *

Ο κλάδος των αλκοολούχων ποτών αντιμετωπίζει στην χώρα μας πολύ σοβαρά προβλήματα που επιδεινώνονται ραγδαία με την ένταση της οικονομικής κρίσης, την αύξηση της φορολογίας στα οινοπνευματώδη ποτά και κυρίως από το λαθρεμπόριο οινοπνεύματος που κυριολεκτικά οργιάζει απειλώντας κάθε οργανωμένη επιχείρηση η οποία λειτουργεί με πλήρη συμμόρφωση στους νόμους του Ελληνικού κράτους!

Στο παρελθόν είχαμε αναφερθεί στο θέμα του λαθρεμπορίου οινοπνεύματος στο άρθρο μας 21/10/2011 Αλκοολούχα Ποτά: Υπερδιπλασιασμός της φορολογίας, μείωση της ζήτησης, ραγδαία αύξηση του λαθρεμπορίου και έντονα αρνητικές επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κλάδο και στο άρθρο μας 16/8/2012 Χρήστος Π. Θωμόπουλος: Το «ιερό τέρας» και ο «τελευταίος των Μοϊκανών» της σύγχρονης Ελληνικής Ποτοποιίας, δεν βρίσκεται πια κοντά μας με ειδική αναφορά στην επίπτωση που είχε το λαθρεμπόριο οινοπνεύματος στην πορεία του παραδοσιακού «Sans Rival».

Ειδικότερα όμως στον τομέα του πολύτιμου για τη χώρα μας τσίπουρου η κατάσταση είναι επί πλέον και εξαιρετικά πολύπλοκη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Το τσίπουρο, ένα ελληνικό απόσταγμα που «γεννήθηκε» πριν από επτά περίπου αιώνες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους, σαν ένα προϊόν μονής απόσταξης (αν και υπάρχουν σαφείς αναφορές για την ύπαρξη του από τους ελληνιστικούς χρόνους - 338 π.Χ. έως 30 π.Χ.) , μέχρι και το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα παραγόταν, επί ολόκληρους αιώνες, αποκλειστικά και μόνο από χωρικούς στα σπίτια της ελληνικής υπαίθρου! Το γεγονός αυτό δημιούργησε μια απύθμενη παράδοση με βαθιές ρίζες στις καθημερινές συνήθειες των Ελλήνων σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Το τσίπουρο παρασκευάζεται με την απόσταξη στέμφυλων (δηλαδή τσίπουρων) μετά το πάτημα λευκών ή κόκκινων σταφυλιών. Μέχρι πρόσφατα, η πώληση αποσταγμάτων στην κατανάλωση ήταν απαγορευμένη και μόνο οι αμπελουργοί σε ορισμένες περιοχές είχαν το δικαίωμα να αποστάζουν μόνοι τους στέμφυλα σε μικρούς χάλκινους άμβυκες για δική τους χρήση.

Μετά την ψήφιση του νόμου για την παραγωγή αποστάγματος στέμφυλων (Ν. 1802/1988 και Καν. 1576/1989) που άνοιξε νέους ορίζοντες σε ένα παραδοσιακό ελληνικό απόσταγμα με τεράστιες προοπτικές, επιτρέπεται πλέον η τυποποιημένη παραγωγή και διάθεση φορολογημένου τσίπουρου σε όλη την Ελλάδα μόνο με ειδική άδεια. Οι οργανωμένες αποσταγματοποιίες που δημιουργήθηκαν ή εκσυγχρονίστηκαν παράγουν σήμερα τσίπουρο με ατμοκάζανα ασυνεχούς απόσταξης, σύγχρονης τεχνολογίας (ηλεκτρονικά ελεγχόμενα και ρυθμιζόμενα πλήρως) - σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος προσθέτουν κατά την απόσταξη και διάφορες αρωματικές ουσίες (γλυκάνισος, μάραθος, φύλλα καρυδιάς κ.π.α).

Το αποτέλεσμα είναι ένα πολλαπλά αποσταγμένο προϊόν υψηλής ποιότητας, ισάξιο των καθιερωμένων διεθνών αποσταγμάτων και εγγυημένο με την προσωπική ετικέτα-σφραγίδα του κάθε παραγωγού που τυποποιεί τσίπουρο.

Επί πλέον, αποκλειστικά ελληνικό, αφού με την τροποποίηση του Κοινοτικού Κανονισμού που έγινε το 2006, το τσίπουρο και η τσικουδιά κατοχυρώνονται και προστατεύονται τόσο μέσα στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στις τρίτες χώρες με τις οποίες η ΕΕ συνάπτει εμπορικές σχέσεις. Οι ρυθμίσεις αυτές δημιούργησαν τις προϋποθέσεις κυκλοφορίας εμφιαλωμένων προϊόντων υψηλού ποιοτικού δυναμικού τα οποία οι Έλληνες καταναλωτές επιβράβευσαν (και επιβραβεύουν) με την προτίμηση τους προσφέροντας μέσα στην τελευταία δεκαετία μέσο όρο αύξησης της ζήτησης που μετριέται με διψήφια ποσοστά. Η ευρύτατη διάδοση του τσίπουρου μέσα στην Ελλάδα δεν άργησε να δημιουργήσει και αξιόλογη ζήτηση σε διάφορες αγορές του εξωτερικού, μια ζήτηση που συνεχώς ενισχύεται.

Παράλληλα, οι αμπελουργοί που παραδοσιακά απόσταζαν τα στέμφυλα (διήμεροι παραγωγοί) προκειμένου να κάνουν το δικό τους, σπιτικό τσίπουρο για οικογενειακή κατανάλωση, συνέχισαν και συνεχίζουν την παραγωγή τους αφορολόγητα, σύμφωνα με σχετικές άδειες που εξασφαλίζουν από τις κατά τόπους κρατικές υπηρεσίες (Μόνο για το απόσταγμα που διαθέτουν οι ίδιοι ο «φόρος» που επιβαρύνονται είναι συμβολικός: 0,59 Ευρώ το λίτρο). Οι αμπελουργοί αυτοί, σύμφωνα με τον νόμο 2969/2001, «επιτρέπεται να αποστάζουν τις πρώτες ύλες της παραγωγής τους, με απλούς χάλκινους άμβυκες χωρητικότητας μέχρι 130 λίτρων ή με πήλινους άμβυκες χωρητικότητας μέχρι 40 λίτρων» και «να διαθέτουν το έτοιμο προϊόν οι ίδιοι σε γυάλινα δοχεία χωρίς οποιασδήποτε μορφής τυποποίηση».

Με άλλα λόγια οι αμπελουργοί μπορούν να διαθέτουν μόνο το απόσταγμα της δικής τους παραγωγής μέσα σε γυάλινα δοχεία τόσο στις «οικογενειακές» τους ανάγκες όσο και (αν περισσεύει) σε τρίτους. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ουσιαστικά εξαιρούνται της επώδυνης φορολογίας και φυσικά όχι για να διαθέτουν σε κάθε λαθρέμπορο τις άδειες που παίρνουν ελεύθερα ή να γίνονται η «βιτρίνα» πίσω από την οποία εισάγονται πολλαπλάσιες ποσότητες λαθραίου και επικίνδυνου για την δημόσια υγεία «αποστάγματος»!


Αναδημοσίευση:  http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5530.html