Πολιτική αποσάθρωση

Τον πρωτοφανή τρόπο που κατεδαφίζεται με θόρυβο το πολιτικό μας σύστημα κάτω από το βάρος του τελευταίου γεγονότος (του cd που χάθηκε και το φλασάκι που εμφάνισε ο κ. Βενιζέλος) περιγράφει στην «Καθημερινή» της περασμένης Πέμπτης (4/10) σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο ο κ. Κώστας Ιορδανίδης

* * *

Κατά συνθήκην, στην Ελλάδα τα καθεστώτα ανατρέπονταν από στρατιωτικά κινήματα. Φαίνεται ότι η εποχή αυτή ανήκει πια στο παρελθόν. Στη σημερινή συγκυρία της τεχνολογικής διασποράς και παγκοσμιοποιήσεως, ο καταλύτης μιας διαδικασίας πολιτικής αποσυνθέσεως είναι ένα USB –τέχνημα αποθηκεύσεως ηλεκτρονικών πληροφοριών– που περιείχε στοιχεία Ελλήνων με καταθέσεις δισεκατομμυρίων σε τράπεζα της Ελβετίας.
Δεν έχει πλέον σημασία ποιοι Ελληνες κατονομάζονται. Ούτε εάν τα ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ ή δολαρίων φορολογήθηκαν ή όχι. Η διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ δύο διαδοχικών υπουργών Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ –των κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου και Ευάγγελου Βενιζέλου– και δύο διαδοχικών υπευθύνων του ΣΔΟΕ έχει δημιουργήσει εντύπωση οικτρή.
Το αποτέλεσμα είναι ότι, καλώς ή κακώς, δημιουργήθηκε η εντύπωση συγκαλύψεως, με στόχο τη μετακύλιση των βαρών της «διασώσεως» της Ελλάδος κατ’ αποκλειστικότητα στους συνταξιούχους, στους μισθωτούς και στους κατόχους ακινήτων. Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα σε μία στιγμή που θα απαιτηθούν νέες αιματηρές θυσίες. Ξένοι ηγέτες που παρακολουθούσαν την αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων διατύπωναν σαφείς υπαινιγμούς. Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ έχει προσφάτως επισημάνει ότι ματώνει η καρδιά της για τις θυσίες στις οποίες υποβάλλονται οι Ελληνες πολίτες, ενώ οι πλούσιοι φυγαδεύουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.
Η τρόικα κατ’ επανάληψιν άσκησε πιέσεις για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Αλλά εις μάτην. Προσφάτως, μάλιστα, επέκρινε την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στο θέμα των καρτέλ. Η εντύπωση ότι επιχειρείται διάσωση της κορυφής του οικονομικού κατεστημένου αρχίζει να εδραιώνεται, καλώς ή κακώς. Στοιχειώδες αίσθημα αυτοσυντηρήσεως θα έπρεπε να ωθήσει την τριανδρία που συνέπηξε τον κυβερνητικό συνασπισμό να κινηθεί ταχύτατα για την αποκατάσταση ενός αισθήματος δικαιοσύνης. Η οργή εναντίον προνομιούχων υπαλληλικών ομάδων με σκανδαλώδεις αποδοχές έχει αμβλυνθεί. Η τρόικα σταδιακώς στοχοποιεί τα ανώτατα κοινωνικά στρώματα της χώρας. Παράλληλα, είναι σαφές ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί μετατροπή της Ελλάδος σε πεδίο συγκρούσεων. Ο κίνδυνος διασποράς της κοινωνικής βίας είναι εμφανής στον Νότο – στην Ισπανία και στην Πορτογαλία.
Εάν η ελληνική κυβέρνηση δεν κινηθεί τάχιστα προς την κατεύθυνση της διευρύνσεως της φορολογικής βάσεως –με τρόπο αυθαίρετο και επί της ουσίας στα όρια της συνταγματικής νομιμότητος– όπως ενήργησε στο πρόσφατο παρελθόν επιβάλλοντας βάναυσες απομειώσεις στα μεσαία και χαμηλότερα εισοδήματα, η όλη κατάσταση θα εκφύγει του ελέγχου.
Τέλος, ας παύσει να έχει αυταπάτες ότι υπάρχει περιθώριο «πολιτικής διαπραγματεύσεως» ή να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις ότι εάν εξασφαλισθεί η δόση των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ θα διοχετευθεί ρευστό στην αγορά και στην πραγματική οικονομία. Το πρόβλημα δεν είναι να επιβιώνει με τεχνάσματα για λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση, αλλά η έξοδος από την κρίση διά της ολικής σαρώσεως όλων των στρεβλώσεων.