Tα «απαγορευμένα» Χριστούγεννα της Αθήνας

Ο κ. Δημήτρης Ρηγόπουλος νοσταλγεί σε άρθρο του στη χθεσινή Καθημερινή (Παρασκευή 28/4) τα. Όχι και τόσο παλιά, Χριστούγεννα της Αθήνας. 

Και δεν είναι λίγοι που κατηγορούσαμε τον κ. Αβραμόπουλο για μεγαλομανία που έφτιαχνε εκείνο τον «κώνο» και τιν ονόμαζε «χριστουγεννιάτικο δέντρο». Μάλιστα το πιο ψιλό στον κόσμο (ή στην Ευρώπη;). 

Τα φετεινά Χριστούγεννα με το μεταμοντέρνο χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι άραγε πιο καλά; Ας δούμε τί λέει ο κ. Ρηγόπουλος και ποιός μπορεί να διαφωνήσει μαζί του.

* * *

Για άλλη μια χρονιά χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν είδαμε στην πλατεία Συντάγματος. Ούτε η νέα δημοτική αρχή είχε την τόλμη να αποκαταστήσει την (ρηχή, είναι η αλήθεια) παράδοση που δημιούργησε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος με το «υψηλότερο δέντρο της Ευρώπης».
Μπορεί οι φιλοδοξίες του πρώην δημάρχου και νυν υπουργού Εξωτερικών σε σχέση με τον εορταστικό διάκοσμο της πρωτεύουσας να παρουσίαζαν ορισμένα προβλήματα αισθητικής φύσεως, αλλά θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε καλές προθέσεις και ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια της δικής του θητείας το κέντρο της Αθήνας επανασυνδέθηκε με το πανηγυρικό κλίμα των Χριστουγέννων και εκτός από τη χαρά των παιδιών που κατέκλυζαν με τους δικούς τους την πλατεία Συντάγματος δεν θα πρέπει να υποτιμάμε και τη... χαρά μιας σειράς επαγγελματιών οι οποίοι δούλευαν καλά εκείνες τις ημέρες. Μας άρεσε - δεν μας άρεσε το θέαμα, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η Αθήνα έγινε προορισμός για τα Χριστούγεννα. Ρωτήστε τους ξενοδόχους που υπολόγιζαν κάθε χρόνο σε τακτικούς επισκέπτες από την περιφέρεια και την Κύπρο.
Ολα αυτά μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008. Θα θυμάστε ότι στον απόηχο των ταραχών που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου κάηκε το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος. Για διάφορους λόγους ο δήμος βρίσκεται έκτοτε σε θέση «αμυντική» και προσπαθεί να παρουσιάσει διάφορες new age, μεταμοντέρνες εκδοχές του παραδοσιακού δέντρου προκειμένου να μην ενοχλήσει τον ακροαριστερό και αντιεξουσιαστικό χώρο. Αποφεύγοντας το γνωστό και αγαπητό σε όλους δεντράκι όπως ο διάολος το λιβάνι, καταφεύγει σε ευφάνταστα υποκατάστατα όπως η φετινή... σκαλωσιά όπου τοποθετήθηκαν δέντρα τα οποία σχεδίασαν φοιτητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τέχνων. Ετσι, και το δέντρο γλιτώσαμε και κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει για παλιομοδίτικες εμμονές τύπου Αβραμόπουλου. Ταυτόχρονα περνάμε θετικά μηνύματα υπέρ της τέχνης και της νεολαίας. Επίσης μια σκαλωσιά δύσκολα γίνεται στόχος, ούτε αρπάζει τόσο εύκολα φωτιά.
Αντιλαμβάνεται κανείς τους δισταγμούς και την ανησυχία όσων εμπλέκονταν σε θέματα τάξης και ασφάλειας εκείνες τις πολύ δύσκολες ημέρες του 2008. Το παραμικρό μύριζε μπαρούτι.
Αλλά τι εμπόδισε τον Δήμο Αθηναίων το 2012 να στήσει ένα απλό, όμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην καρδιά της πόλης που θα θυμίζει σε όλους ότι έχουμε Χριστούγεννα; Τι εξυπηρετούν όλες αυτές οι αμήχανες μεταμορφώσεις, που μας έκαναν να νοσταλγήσουμε τις μαξιμαλιστικές κατασκευές του κ. Αβραμόπουλου;
Το θέμα είναι μόνο πολιτικό. Και, συμπληρωματικά, είναι ένα ζήτημα έλλειψης θάρρους και ηγεσίας. Εκείνον τον Δεκέμβριο το χριστουγεννιάτικο δέντρο καταχωρήθηκε στα σύμβολα του «παλαιού καθεστώτος». Το ενοχικό πολιτικό σύστημα, όπως δεν κατάφερε να προασπίσει το κέντρο της πόλης σε ένα ρεσιτάλ διαρκών οπισθοχωρήσεων, έσπευσε να αποσύρει το κατ’ εξοχήν σύμβολο της γιορτής των Χριστουγέννων προκειμένου να κρατήσει το πιο εξαγριωμένο κομμάτι της κοινωνίας σε απόσταση. Πρόκειται για μια καθαρά πολιτική απόφαση, που φαίνεται να διαπερνά το σύνολο του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Εν τω μεταξύ, αναρωτιόμαστε γιατί τα άκρα θεριεύουν.