Ποιος είναι ο Αλέξης Τσίπρας

Από χθες (26/1) έχουμε έναν νέο άνθρωπο ως πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τον Αλέξη Τσίπρα που είναι 40 χρονών (είναι γεννημένος στις 28 του Ιούλη 1974). Θυμίζω πως πολύ νεαρό λέγαμε και για τον κ. Καραμανλή το 2004, που ήταν τότε  48 χρονών (γεννήθηκε 14/9/1958).

Ας δούμε ποιος είναι ο Αλέξη Τσίπρας

* * *

Από τις μαθητικές καταλήψεις του 1990, διεκδικεί την πρωθυπουργία της χώρας

«Από ανήσυχος έφηβος, επαναστάτης με αιτία». Κάπως έτσι περιγράφουν άνθρωποι από το στενό του περιβάλλον τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, τον νέο πολιτικό που από τις μαθητικές καταλήψεις του 1990 έφτασε σήμερα, στο κατώφλι των 40 ετών να διεκδικεί την πρωθυπουργία της χώρας.
«Συμβολίζει μετατόπιση στον συμβιβασμό», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του, ενώ σε πρόσφατη τόνισε ότι «αφού δεν φόρεσα γραβάτα όταν είδα τον Πάπα, δεν θα βάλω για να δω τη Μέρκελ». Μέχρι και το 2013, έχοντας ήδη τεθεί επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφορούσε με την αγαπημένη του «εξακοσάρα», μία BMW GS 650 κ.ε.

Άνθρωποι που έχουν βρεθεί δίπλα του, χρόνια πριν ο ίδιος φτάσει να αποτελεί το μεγάλο φαβορί για τις σημερινές κάλπες, κάνουν λόγο για τον Αλέξη της διπλανής πόρτας, άνθρωπο προσιτό, οικογενειάρχη και καθημερινό. Απεχθάνεται το τυπικό ντύσιμο και σιχαίνεται τις… γραβάτες.

Ερωτευμένος με το κέντρο της Αθήνας, έχει περάσει αμέτρητες ώρες στα στενά των Εξαρχείων, πίνοντας καφέ στην πλατεία, συνήθως στο Floral ή στην Καλλιδρομίου. Άλλα χαρακτηριστικά που του αποδίδουν είναι το όραμα, η πίστη και η στοχοπροσήλωση. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υπογραμμίζουν την ολύμπια ψυχραιμία που έχει επιδείξει σε ιδιαίτερα τεταμένες καταστάσεις, οι οποίες πληθαίνουν επικίνδυνα, όσο γεμίζουν οι σελίδες της ατζέντας του…
Επικριτές του τον έχουν κατηγορήσει για λαϊκισμό, ενώ κάνουν λόγο για υπέρμετρες φιλοδοξίες που κατά καιρούς «τον έχουν τυφλώσει». Πίσω από το νεανικό, φρέσκο χαμόγελό του βλέπουν έναν σκληρό πολιτικό με μοναδική ικανότητα στην πολιτική επιβίωση και ανέλιξη.
Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα ίδρυσε την εταιρία Τ&Τ Τεχνική Ο.Ε. Ωστόσο μετά από πέντε χρόνια στο ελεύθερο επάγγελμα αναγκάζεται να το αφήσει λόγω της ανάληψης της ηγεσίας του ΣΥΝ.

Στον ελεύθερό του χρόνο, τον οποίο όπως ο ίδιος αστειευόμενος συνηθίζει να λέει περιόρισαν η διαφθορά, το Μνημόνιο και η προοπτική της εκπλήρωσης του ονείρου της κυβερνώσας Αριστεράς, του αρέσει να κάθεται σπίτι του, στο διαμέρισμα που μένει στην Κυψέλη, με τη σύντροφό του Περιστέρα, κατά κόσμον Μπέτυ και τους δύο γιους τους. Άλλες φορές ξεκλέβει λίγο χρόνο και τον αξιοποιεί σε θεατρικές παραστάσεις ή στον κινηματογράφο που είναι μία από τις μεγάλες αγάπες και της συντρόφου του. Πολλές από τις ταινίες που έχει δει είναι στο Cinemax στην Κηφισιά και μία από τις τελευταίες που έδειξε να ευχαριστήθηκε ήταν «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε».
Μεγάλη του αγάπη που δεν έχει κρύψει ο Παναθηναϊκός, με το χρυσό λεύκωμα για τα 100 χρόνια του συλλόγου να κοσμεί σε περίοπτη θέση την προσωπική του βιβλιοθήκη. Το μπλόκο του ωστόσο στη δημιουργία του γηπέδου του Παναθηναϊκού, λόγω του εμπορικού κέντρου που θα το συνόδευε, αποτελεί μέχρι και σήμερα αιτία για πολλούς φιλάθλους να τον θεωρούν persona non grata. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο δεν περιοριζόταν εκεί, αλλά όταν είχε χρόνο έπαιζε ποδόσφαιρο σε 5Χ5 με φίλους του από τα παλιά, συνήθεια που τείνει να εκλείψει οριστικά πλέον. 

Με βιώματα από τα μαθητικά του χρόνια στον αντικαθεστωτικό ενθουσιασμό και τη ζέση της νιότης, όταν πρωτοστατούσε στην καταλήψεις της περιόδου ’90 – ’91, διαμαρτυρόμενος ενάντια στην αναχρονιστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του τότε υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Βασίλη Κοντογιαννόπουλου, ο Αλέξης Τσίπρας μεγαλώνοντας γαλουχήθηκε με τα αναγνώσματα του Μαρξ, του Γκράμσι και μέσα στις αρχές της κινηματικής Αριστεράς με όνειρο μία κυβερνώσα Αριστερά. Ένα από τα ιστορικά πρόσωπα που στιγμάτισαν ανεξίτηλα τον Αλέξη από νεαρή ηλικία ήταν ο εμβληματικός επαναστάτης Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, η αφίσα του οποίου κοσμεί μέχρι και σήμερα το γραφείο του στην Κουμουνδούρου. 

Ο ίδιος έχει πει για τότε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Schooligans: «Μου άρεσε η ιδέα να περάσω σε μια πιο οργανωμένη δράση. Να φύγω από το "εγώ" και να πάω στο "εμείς". Ήμουν, λοιπόν, πρόεδρος του 15μελούς του Γυμνασίου και είχαν έρθει οι μαθητές του Λυκείου να ζητήσουν συμπαράσταση στις πρώτες τότε μαθητικές κινητοποιήσεις –μιλάμε για το 1988. Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν οργανωμένοι στην ΚΝΕ, οπότε κουβέντα την κουβέντα, οργανώθηκα κι εγώ. Θυμάμαι κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις για το αν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, διαβάζαμε Μαρξ, Λένιν, Χέγκελ…»

Ο φοιτητής Τσίπρας
Οι κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες του Αλέξη Τσίπρα οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια της φοιτητικής του σταδιοδρομίας στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, με τον ίδιο να δηλώνει παρών σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις της εποχής.
Η διάσπαση του ΚΚΕ το 1991 είχε βρει τον Αλέξη Τσίπρα να μεταπηδά στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. «Έβλεπα ένα συντηρητικό τρόπο σκέψης και μια «καθοδήγηση» που δεν ήταν κοντά στην ιδιοσυγκρασία μου» εξομολογούνταν χρόνια αργότερα ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων. Ως φοιτητής δραστηριοποιήθηκε μέσα από τα φοιτητικά σχήματα της ανανεωτικής αριστεράς, και διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Πολιτικών Μηχανικών Ε.Μ.Π. και μέλος της συγκλήτου του Ε.Μ.Π. Το 1999 εκλέχθηκε Γραμματέας της Νεολαίας Συνασπισμού, θέση που διατήρησε μέχρι το 3ο Συνέδριο της Οργάνωσης (Μάρτιος 2003).

Ο οικογενειάρχης Αλέξης Τσίπρας

«Πίσω από έναν επιτυχημένο άνδρα κρύβεται μία δυναμική γυναίκα». Η φράση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωση της Περιστέρας Μπαζιάνα. Η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα είναι η γυναίκα που βρίσκεται ανελλιπώς στο πλευρό του την τελευταία εικοσαετία αν και μέχρι και σήμερα ελάχιστοι την αναγνωρίζουν, καθώς αποφεύγει διακριτικά τα φώτα της δημοσιότητας. Σε μία κίνηση υψηλού συμβολισμού για τις ιδέες που πρεσβεύουν, δεν έχουν παντρευτεί έχοντας συνάψει σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και έχουν αποκτήσει δύο γιους, τον Φοίβο – Παύλο και τον Ορφέα – Ερνέστο που είναι ο βενιαμίν της οικογενείας, με τον Αλέξη Τσίπρα να του δίνει ως δεύτερο όνομα αυτό του ινδάλματός του, Τσε Γκεβάρα.

Το ζεύγος Τσίπρα γνωρίστηκε στα έδρανα μίας σχολικής αίθουσας στο Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων, με τους δύο τότε έφηβους να μην μπορούν να φανταστούν ότι έμελλε να πορευτούν μαζί στη ζωή.
Το ανήσυχο πνεύμα και ο δυναμισμός της Μπέτυς είχε διαφανεί ήδη από τους πρώτους μαθητικούς αγώνες που είχαν δώσει μαζί με τον Αλέξη το ’90 και συνεχίστηκε μέσα από τις τάξεις της ΚΝΕ, στην οποία ήταν οργανωμένη ως φοιτήτρια στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Ο ίδιος δυναμισμός είναι αυτός που δίνει κουράγιο και αναζωπυρώνει την πυγμή του Αλέξη Τσίπρα καθημερινά.

Ένας μη θρησκευόμενος στο Άγιο Όρος
«Δεν θα σας κρύψω ότι δεν πιστεύω, δεν είμαι θρησκευόμενος. Και πιστεύω ότι οι περισσότεροι που ασχολούνται με τα κοινά της Αριστεράς είναι γνωστό ότι δεν είναι θρησκευόμενοι». Με αυτά τα λόγια το 2008 ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στα θρησκευτικά του πιστεύω. Η δήλωσή του αυτή χρόνια αργότερα θα τον ακολουθεί, με πολλούς πολιτικούς του αντιπάλους να την επιστρατεύουν ως «πολιτικό επιχείρημα».

Η προοπτική της κυβερνησιμότητας στην Ελλάδα που παραμένει μία αρκετά συντηρητική χώρα στο ζήτημα της θρησκείας και με το πολιτικό της σύστημα να διατηρεί άρρηκτους δεσμούς με την Εκκλησία, τον οδηγεί στο Άγιο Όρος και τη Μοναστική Πολιτεία του Άθω. Το ταξίδι του εκεί, το οποίο σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, ωστόσο τον βγάζει κερδισμένο, αφού φαίνεται να κέρδισε την εύνοια των μοναχών, που τον περιγράφουν ως άνθρωπο «ενδιαφέροντα, ευγενή και με αναζητήσεις».
«Ήρθε με πολύ σεβασμό. Συμπεριφέρθηκε ανάλογα με τον χώρο, ρώτησε τι πρέπει να κάνει και ακολούθησε ακριβώς ότι του είπαν», τονίζει χαρακτηριστικά ο πρωτεπιστάτης γέροντας Συμεών Δονυσιάτης.
Εν κατακλείδι οι μοναχοί εκτιμούν ότι «η επίσκεψη ήταν γόνιμη και είχε θετικά αποτελέσματα και για τις δύο πλευρές».

Το φρέσκο πρόσωπο στο δήμο Αθηναίων

Τον Οκτώβρη του 2006 και αφού μετρά ήδη δύο χρόνια ως μέλος της Πολιτικής Γραμματείας μετά το 4ο συνέδριο του κόμματος, ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί την επιλογή έκπληξη του τότε προέδρου Αλέκου Αλαβάνου για το δήμο της Αθήνας. Ο 32χρονος τότε Τσίπρας με βασικούς αντιπάλους τον Νικήτα Κακλαμάνη και τον Κώστα Σκανδαλίδη καταφέρνει να βγει τρίτος στις δημοτικές εκλογές, συγκεντρώνοντας όμως το 10,51% με τη δημοτική παράταξη «Ανοιχτή Πόλη». Είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται ευρέως γνωστός ως ένα νέο άφθαρτο νεανικό πρόσωπο στην πολιτική ζωή της χώρας. Τότε στο πρόσωπό του ήδη πολλοί βλέπουν την επόμενη ημέρα της Ανανεωτικής Αριστεράς, ενώ σύμφωνα με ανθρώπους από το περιβάλλον του, ο ίδιος είχε ήδη βάλει πλώρη για την κεντρική πολιτική σκηνή και την ηγεσία του κόμματος.

Από δημοτικός σύμβουλος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ

Στις 10 Φεβρουαρίου του 2008 ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη πρόεδρος του κόμματος του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ), διαδεχόμενος στην θέση τον Αλέκο Αλαβάνο, ο οποίος παρέμεινε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας συγκέντρωσε 840 ψήφους (70,41%) έναντι 342 ψήφων του Φώτη Κουβέλη (28,67%).
Ο Τσίπρας, ως πρόεδρος του Συνασπισμού, τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2009. Κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Α' Αθηνών, ενώ ανέλαβε τη θέση του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η φτωχή εκλογική συγκομιδή με το ΣΥΡΙΖΑ να συγκεντρώνει 4,6% και να βγάζει 13 βουλευτές στη Βουλή προκαλεί αναταράξεις στο εσωτερικό της παράταξης, με τον Φώτη Κουβέλη που είχε χάσει την ηγεσία του κόμματος από τον Τσίπρα και τρεις ακόμα βουλευτές να αποχωρούν για να φτιάξουν λίγο αργότερα τη Δημοκρατική Αριστερά.

Η θυελλώδης σχέση με τον μέντορά του
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε χαρακτηριστεί από πολλά στελέχη της Αριστεράς ως το «θείο βρέφος» του Αλέκου Αλαβάνου. Αυτός είναι που πάλεψε να τον επιβάλλει στο κόμμα για το δήμο Αθηναίων, θέτοντας στο περιθώριο τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη και τον στήριξε στον εσωκομματικό αγώνα ενάντια στο Φώτη Κουβέλη. Παρά τους δημοσκοπικούς θριάμβους, οι κάλπες του 2009 προσγειώνουν απότομα το δίδυμο της Ανανεωτικής Αριστεράς. Αφορμή για τη ρήξη στις σχέσεις των δύο ήταν η επιμονή του Αλαβάνου να μιλήσει στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών για τις ευρωεκλογές.

Η συνέχεια βρίσκει τους δύο πολιτικούς με παγωμένες σχέσεις, με τον Αλέκο Αλαβάνο να σχοινοβατεί μεταξύ παραίτησης και δριμύτατων «κατηγορώ» κατά του πουλέν του, το οποίο ο ίδιος έθεσε επικεφαλής του ΣΥΝ για να δει λίγο αργότερα τον ίδιο να του παίρνει το ΣΥΡΙΖΑ. Η σχέση τους χαρακτηρίζεται ολέθρια και μέχρι και σήμερα δεν έχουν αποκατασταθεί.

Γραμμή σύγκρουσης με τους μεγάλους
Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι με τη σύγκρουση με ανθρώπους και πολιτικούς που είναι ταυτισμένοι με το κατεστημένο έχει μόνο να κερδίσει. Κάπως έτσι κερδίζει το μένος του Θεόδωρου Πάγκαλου, όταν ο ίδιος αμφισβητεί την προσφορά του κραταιού υπουργού του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική ζωή του τόπου. Έκτοτε ο Αλέξης Τσίπρας τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα δέχεται τα πυρά του Θ. Πάγκαλου που τον έχει «αναγάγει» από «αγενή, ανυπόληπτο και ανεκδιήγητο νούμερο» μέχρι και σε… «τσόγλανο». Γραμμή σφοδρής σύγκρουσης είχε τηρήσει και με τον έτερο κραταιό υπουργό της Χαριλάου Τρικούπη και νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο αλλά και τον επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλο, ο οποίος προχωρά σε αγωγή και αξίωση αποζημίωσης από τον πολιτικό αρχηγό Αλέξη Τσίπρα.

Το Μνημόνιο και η αξιωματική αντιπολίτευση

Τρία χρόνια μετά τις εκλογές του 2009 και ενώ η χώρα είχε μπει στον δαίδαλο του μνημονίου ο Αλέξης Τσίπρας έμελλε να αλλάξει το ρου της ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα, για πολλούς και στην Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας συγκεντρώσει την αγανάκτηση του κόσμου στις εκλογές του Μαΐου του 2012 λαμβάνει ποσοστό ρεκόρ 16,78%, για να το καταρρίψει στις επαναληπτικές εκλογές τον Ιούνιο με 29,66%. Έκτοτε ολόκληρη η Ευρώπη «πέφτει» πάνω στον Τσίπρα. Ο διεθνής Τύπος, όπως και ο εγχώριος, διχασμένος τον χαρακτηρίζει άλλοτε λαϊκιστή και άλλοτε ελπίδα της Ευρώπης κατά της λιτότητας.
Από τότε ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με τους στενούς του συνεργάτες προεξέχοντος του Νίκου Παππά, συντρόφου του από τη Νεολαία του Συνασπισμού και διευθυντή του Πολιτικού του γραφείου, χαράσσει τη στρατηγική του για την υλοποίηση του ονείρου του για να αλλάξει τον κόσμο, για μία κυβερνώσα Αριστερά. Πλέον, έχοντας τη δυναμική, βάζει ένα διπλό στοίχημα. Τη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος με τη μετατροπή του σε πανευρωπαϊκό – συστημικό, ξεκαθαρίζοντας ότι η προοπτική της χώρας για το ΣΥΡΙΖΑ είναι εντός Ευρωζώνης και την πολιτική και κοινωνική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο είχε ήδη μετατρέψει σε ενιαίο κόμμα με το συνέδριο του Ιουλίου του 2013, οδηγώντας στην – σταδιακή λόγω αντιδράσεων - αυτοδιάλυση των συνιστωσών, ώστε να καταστεί εφικτή η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Στο πλαίσιο των διεθνών επαφών του και της διεθνοποίησης του ελληνικού ζητήματος ως ευρωπαϊκό, ο Αλέξης Τσίπρας δέχεται την πρόταση να κατέβει ως υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου του 2014. Η υποψηφιότητα αυτή αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα όπλα στη φαρέτρα του, καθώς άνοιξε νέες πόρτες για τις διεθνείς επαφές του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έστειλε ένα μήνυμα ότι η Ευρώπη σταδιακά αναγνωρίζει τις θέσεις και τις αιτιάσεις του κόμματος για την επίλυση του ελληνικού ζητήματος μέσα από μία ευρωπαϊκή συνολική σκοπιά.

Ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε σε άρθρο του «μανιφέστο» στην εφημερίδα «Εποχή» για τη στρατηγική των ανοιγμάτων που προκάλεσε ποικίλα σχόλια από πολιτικούς αντιπάλους αλλά και εσωκομματικούς τριγμούς: Ο μόνος δε τρόπος για να αποτρέψουμε αυτή τη διαδικασία ανασυγκρότησης, είναι μια ανοιχτή πολιτική συμμαχιών. Η επιδίωξη της πλατύτερης δυνατής συσπείρωσης των κυριαρχούμενων τάξεων και πολιτικών δυνάμεων που αναγνωρίζουν το αδιέξοδο της ασκούμενης πολιτικής της λιτότητας, με άξονα ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής. Και με στόχο αυτή η πλατιά συσπείρωση να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Ο Alexis ως «φονική απειλή»
Μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως τη δεύτερη πολιτική δύναμη της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί για μεγάλη μερίδα του διεθνούς Τύπου τη «φονική απειλή» για την ευρωζώνη, ο άνθρωπος που μπορεί να τινάξει στον αέρα το ευρώ. Στα δύο χρόνια που ακολουθούν, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στρογγυλεύει τις αιχμές στο λόγο του και μαλακώνει τη ρητορική του, φροντίζοντας ωστόσο πάντα να διατηρεί τη συγκρουσιακή γραμμή απέναντι στη λιτότητα. Σταδιακά τα διεθνή Μέσα είναι πιο φιλικά διακείμενα για το πρόσωπό του, για να φτάσουν γερμανικά Μέσα να σημειώσουν πρόσφατα «ο Τσίπρας δεν αποτελεί φόβητρο για το ευρώ και τη Γερμανία».

Πλέον, σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να δώσει σάρκα και οστά στο παιδικό του όραμα για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Μένει να φανεί από τα αποτελέσματα της κάλπης κατά πόσο θα του δοθεί η ευκαιρία να κριθεί σε αυτό που ως κνίτης καταληψίας στα 16 του οραματιζόταν με φίλους και συντρόφους του πίσω από τα κάγκελα του Πολυκλαδικού Αμπελοκήπων. Να αλλάξουν τον κόσμο. 

Αναδημοσίευση: newsbeast.gr