Βρε, σαν τα σαλιγκάρια...

Μέσα από ένα γεγονός της ιστορίας της Αγγλίας στην Καθημερινή της Πέμπτης 15/1, ο Απόστολος Λακασάς επισημαίνει τον κίνδυνο που διατρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ από τους ανθρώπους που θα τον πλησιάσουνε (προσωπική μου άποψη είναι πως το άρθρο αυτό έπρεπε να γραφτεί πολύ νωρίτερα μια που από τον Ιούνιο του 2012 άρχισαν να μαζεύονται στον ΣΥΡΙΖΑ «σαλιγκάρια»)

* * *

Αγγλία, 16ος αιώνας. Ο βασιλιάς Ερρίκος Η΄ θέλει να χωρίσει από την Αικατερίνη της Αραγωνίας για να παντρευτεί την Αννα Μπολέιν, που θα του χαρίσει τον διάδοχο, διασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση και την κυριαρχία της δυναστείας των Τιδόρ. Τα σχέδιά του, όμως, για τον νέο γάμο προκαλούν αντιδράσεις τόσο στο Βατικανό όσο και στην ίδια του την αυλή. Συγκεκριμένα, ενώ οι προσπάθειες των κρατικών συμβούλων επικεντρώνονται στην υλοποίηση της βασιλικής επιθυμίας, υπάρχει ένας σύμβουλος, ο σερ Τόμας Μορ, προσωπικότητα παγκόσμιας εμβέλειας, που στέκεται εμπόδιο, καθώς επιλέγει να μείνει πιστός στις απόψεις και στη συνείδησή του και όχι στις βασιλικές επιδιώξεις. Ετσι, η ρήξη είναι αναπόφευκτη. Ο Ερρίκος Η΄ αυθαίρετα αναγορεύεται επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας και παντρεύεται την Αννα Μπολέιν, ενώ ο σερ Τόμας -αμετακίνητος στις πεποιθήσεις του- φυλακίζεται στον Πύργο του Λονδίνου, δικάζεται με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και καταδικάζεται σε θανατική ποινή. Αντίθετα, ο υπηρέτης του σερ Τόμας ζει και βασιλεύει κάτω από νέους αφέντες. Πρόκειται για περίληψη του έργου «Ενας άνθρωπος για όλες τις εποχές» του Ρόμπερτ Μπολτ, το οποίο παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Ποιος είναι ο άνθρωπος για όλες τις εποχές; Ο σερ Τόμας ή μήπως ο υπηρέτης του, «Ενας συνηθισμένος άνθρωπος» όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πρόγραμμα της παράστασης; Εκείνος που μένει πιστός στις αρχές του ή αυτός που επιλέγει την «ευελιξία», όπως είναι το σύνθημα του υπηρέτη; «Ευελιξία, φίλοι μου, ευελιξία».
Η ανθρώπινη φύση αρέσκεται να αναδεικνύει ως εμβληματικούς ήρωες εκείνους που πετυχαίνουν κάτι ξεχωριστό, δύσκολο, εντυπωσιακό. Αντίθετα, αφανείς όλων των εποχών είναι οι συνηθισμένοι, εκείνοι που ευέλικτα καταφέρνουν να επιβιώνουν σε όλες τις εποχές. Η τρέχουσα προεκλογική περίοδος και η πολιτική σκηνή καθώς προοιωνίζονται την κυβερνητική αλλαγή, προσφέρουν πλούσιο υλικό από ανθρώπους... για όλες τις εποχές. Ευέλικτους, με εύκαμπτη μέση και ιδέες, που επιδίδονται σε πολιτικές κυβιστήσεις και τώρα -δοθείσης ευκαιρίας- δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αρχίσουν να «κοκκινίζουν»! Είναι άνθρωποι για όλες τις εποχές και τα πόστα, και δη τα κρατικά (π.χ. ΔΕΚΟ, ΜΜΕ, οργανισμοί), οι οποίοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν πάντα αναζητώντας την ευκολία της κρατικής ή κομματικής αγκάλης, εκεί δηλαδή που οι υποκλίσεις υπερισχύουν της σοβαρής αξιολόγησης σε συνθήκες ανταγωνισμού. Οι ήρωες αυτού του είδους της επιβίωσης ζουν δίπλα μας και μας υπενθυμίζουν τι μπορεί να συμβεί σε κάθε ανθρώπινη, ευμετάβλητη φύση. Για τον λόγο αυτό τους ανεχόμαστε. Ομως, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι όλα έχουν κάποιο όριο ώστε να μη δοκιμάζουν ούτε την αστική ευγένεια, ούτε την αξιοπρέπεια, ούτε την ωριμότητα που δεν μας επιτρέπουν να χαρακτηρίζουμε σωρηδόν τους ανθρώπους για όλες τις εποχές και τα κόμματα με φράσεις του εφηβικού και μετεφηβικού λεξιλογίου...