Το διαδίκτυο και η ενημέρωση

Τις τελευταίες μέρες έγινε σύλληψη ενός μικροεκδότη ο οποίος βγάζει «φυλλάδες» με ιστορικούς τίτλους τις 24 Ωρες, την Επικαιρότητα, και τον Ελληνικό Βορρά. Βγάζει όμως και κάποιες με τίτλο παραπλήσιο με τον ιστορικό. Όπως Ακρόπολη αντί Ακρόπολις και Αθλητικη ημέρα αντί για Αθλητική ηχώ (ή Αθλητική φωνή όπως ήταν το δευτεριάτικο φύλλο της). Όλες όμως τα λογότυπα τους θυμίζουν τα προτότυπα φύλλα τους.

Μιλάω για τον κ. Μαυρίκο. Που μαζί με τους δημοσιογράφους κ.κ. Μουσσά και Φράγκου συνελήφθσισαν για εκβιασμό. Οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι δεν ξέρω τι σχέση έχουν με τον κ. Μαυρίκο μια που στα πρωτοσέλιδα των των λόγω εντύπων, όπως τα βλέπω το ίντερνετ, η μοναδική υπογραφή που είδα είναι αυτή του κ. Άρη Σπίνου.

Συνελήφθησαν λοιπόν οι τρεις προαναφερόμενοι για εκβιασμό σε ανθρώπους ΔΕΚΟ, ώστε αυτοί να βάλουν διαφημίσεις μεγάλης αξίας. Δυσανάλογης με όση διατίμηση δικαιούνται για την απειροελάχιστη κυκλοφορία τους. Πρέπει όλες μαζί οι εφημερίδες να πουλάνε το πολύ 1000 φύλλα. Αυτό γινόταν, λέει η κατηγορία για να γράφουν καλά λόγια για τους ανθρώπους των εταιριών και την κυβέρνηση. Και συνάμα να «θάβουν» τους αντιπάλους είτε εμπορικούς είτε πολιτικούς.  

Στην όλη ιστορία «έχουν μπλέξει» και κάποια site. Είτε σχεδόν ανύπαρκτα όπως αυτά των εντύπων, ο θεός να τα κάνει είτε κάποια άλλα ειδησεογραφικά, κυρίως blogs. Με όλα αυτά κάποιοι δημοσιογράφοι του παραδοσιακού τύπου ξεσάλωσαν.

«Να η εγκυρότητα του διαδικτύου» λένε. «Να δει ο λαός πως δεν υπάρχει η αλήθεια στο internet».  «Να μάθει η κυβέρνηση πως δε θέλουμε του κακό της, αλλά κάνουμε κριτική γιατί αυτά πιστεύουμε».

Ως ένα σημείο συμφωνώ.

Το internet, το ίδιο ισχύει και για το facebook ή το twitter,μπορεί να παραλληλιστεί με ένα καφενείο. Ένα καφενείο που θαμώνες είμαστε όλοι μας σε όλο τον κόσμο κι ακούγονται ένα σωρό κουτσομπολιά. Κι αυτό γιατί μπορεί εύκολα να γράψει ο καθένας (με το όνομά του ή ψευδώνυμο) ό,τι θέλει ανεξέλεγκτα μια που η ταυτοποίηση κάποιου είναι (όχι αδύνατη) αλλά σχετικά δυσκολη. Και νόμιμα γίνεται μόνο από την αστυνομία κατόπιν καταγγελείας.

Πολλά από αυτά είναι ειδήσεις. Μερικά δεν είναι. Άλλα φαίνονται χοντράδες, αλλά αποδικνύετε με τον καιρό πως είναι έτσι και το αντίστροφο. Όμως το μυαλό του κάθε θαμώνα δουλεύει (λόγω συμπάθειας ή αντιπάθεια, λόγω πονηριάς ή αφέλειας ό,τι άλλου) και κρίνει ότι ακούγεται. Επιβεβαιώνεται ή διαψεύδεται βέβαια η άποψή του μετά από πολύ καιρό όταν η ζωή τα φέρει έτσι ώστε έρθει στο φως η πραγματική είδηση (που μπορεί να είναι η ίδια που είχε ακουστεί ως κουτσομπολιό).

Κάπως έτσι δουλεύαν κάποτε οι δημοσιογράφοι που συχνάζουν συνήθως εκεί που πηγαίνουν τα υποκείμενα του ενδιαφέροντος της δουλειάς τους (πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές κλπ). Όταν γυρίζουν στο γραφείο φιλτράρουν το ότι άκουσαν, το διασταυρώνουν κι αν συμπίπτει «η είδηση» με τα συμφέροντα τους και του αφεντικού την κυκλοφορούν.

Τώρα γίνονται όλα πιο πολύ εξ αποστάσεως, κυρίως τηλέφωνο, αν και η παραπάνω διαδικασία δεν έχει εκλείψει τελείως.

Μπορεί να διαβάσουμε το οτιδήποτε, για να επιστρέψουμε στο Internet (και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Στην κρίση μας είναι αν το συγκεκριμένο είναι είδηση ή όχι. Κυκλοφορούν πολλές «ψεύτικες ειδήσεις» troll τα χαρακτηρίζουν. Και πολλοί την έχουν πατήσει. Γνωστό σε πολλούς μας είναι που κυκλοφόρησε ο θάνατος του Κώστα Τσάκωνα ή του Παντελή Παντελίδη χρόνια πριν συμβούν. Ή της Ζωζώς Σαμπουντζάκη που ευτυχώς ακόμη ζει.

Σε τέτοιες Trollιές έπεσαν θύμα και λεγόμενα «σοβαρά site», που μετά από λίγο κατέβασαν την είδηση.

Όμως η λύση σε όλα αυτά είναι να ενημερωνόμαστε μόνο από «σοβαράs site»; Αυτά είναι τα ειδησιογραφία site κυρίως εφημερίδων ή τηλεοπτικών σταθμών. Ακόμη ακόμη και ειδησεογραφικών πρακτορείων ή καταλόγων.

Όχι. Γιατί αν ενημερώνεσαι από εκεί είναι το ίδιο σα να ενημερώνεσαι από την τηλεόραση ή την εφημερίδα. Βέβαια εδώ πολλές φορές είναι πιο γρήγορη η Ενημέρωση αλλά η είδηση κι εδώ θα εξυπηρετεί τα ίδια συμφέροντα.

Πιο καλά να ενημερώνεσαι ΚΑΙ από blogs λοιπόν, αλλά να ξέρεις πως πολύ πιθανό αυτή η είδηση να μην είναι σωστή. Όπως ακριβώς όταν ακούς ένα κουτσομπολιό σ’ ένα καφενείο. Να γίνεσαι λίγο ένας δημοσιογράφος χωρίς συμφέροντα και παρωπίδες. Αλλά και πάλι πρέπει να έχεις επιφυλάξεις. Εδώ έχεις όταν ακούς κάτι στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο (ή διαβάζεις σε εφημερίδα)