Η Ελλάδα δεν αντέχει να ζήσει ένα νέο 1989

Με άρθρο του στη «Δημοκρατία» της Πέμπτης 22 Σεπτεμβρίου, ο Μενέλαος Τασιόπουλος αναδεικνύει τη διαπλοκή (και τους νταβατζήδες των μίντια) στην Ελλάδα από το 1989.

* * *

Η διακυβέρνηση Τσίπρα έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Δεν έχει την απαραίτητη αξιοπιστία και την κοινωνική στήριξη προκειμένου να ανατρέψει τις σχέσεις ισχύος που διαμορφώθηκαν στη χώρα μετά το 1989, αρχικά με τα ιδιωτικά μίντια και τη διαπλοκή που θωρακίστηκε, στη συνέχεια σε δύο χρονικές περιόδους.

Αρχικά, με την επικράτηση Σημίτη στο ΠΑΣΟΚ μετά την αποδρομή του Ανδρ. Παπανδρέου και, στη συνέχεια, μετά την επικράτηση Σημίτη έναντι του Κ. Καραμανλή στις «γκρίζες» εκλογές του 2000. Η διαπλοκή στην Ελλάδα δεν σχετίζεται μόνο με τα μίντια, που επηρέασαν καθοριστικά την πορεία της χώρας σε επίπεδο διακυβέρνησης, αλλά και με τη στρατηγική ένταξής της στη ζώνη του ευρώ, ενώ ήταν πλήρως απροετοίμαστη και δομικά άναρχη για κάτι τέτοιο.

Η διαπλοκή μετεξελίχθηκε σε μια φεουδαρχία που βασίστηκε στις σχέσεις αλληλεξάρτησης με τα κόμματα εξουσίας και τις τράπεζες και όχι μόνο στα μίντια. Ως φεουδαρχία σε μια χώρα που στερείτο στη Μεταπολίτευση αριστοκρατικής τάξης ή εθνικής αστικής τάξης, με μια μετακομμουνιστική, λαϊκίστικη, απέραντη, μικροαστική -αντιπαραγωγική- μεσαία τάξη, είχε και έναν ρόλο διεθνή σε διάφορα επιχειρηματικά και διεθνοπολιτικά παίγνια σαν φατρία των «Ελλήνων κουρσάρων». Ετσι, όμως, η εγχώρια διαπλοκή απέκτησε διεθνείς απολήξεις και σχέσεις, εκτός από τη μη θεσμική εξουσία τού να επιβάλλει πρωθυπουργούς σύμφωνα με τα ιδιωτικά της συμφέροντα.

Αυτό ακριβώς προσπάθησε να περιγράψει σε παραδοσιακό σουβλατζίδικο του κέντρου των Αθηνών ο Κ. Καραμανλής ως νέος πρωθυπουργός το 2004 με την περίφημη φράση «πέντε νταβατζήδες και τα ξένα κέντρα δεν μπορούν να κυβερνούν την Ελλάδα». Θέλησε να επαναλάβει μια προσέγγιση, που μάλλον με ανάλογα τραχιά φρασεολογία είχε χρησιμοποιήσει κάποτε ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος για εκδότες, όπως ο Χρ. Λαμπράκης ή η Ελ. Βλάχου, ή να δείξει προδιάθεση για χειρισμούς ανάλογους μ' εκείνους που ο πολιτικός προγονός του είχε υιοθετήσει για την πανίσχυρη οικογένεια Ανδρεάδη αμέσως μετά την επιστροφή του από το Παρίσι. Αλλά ο νεότερος Καραμανλής δεν υπολόγισε σωστά τις συνθήκες όπως εξελίχθηκαν έπειτα από μια εικοσαετία ΠΑΣΟΚ, όταν και ο «ταλαντούχος συνωμότης» Ανδρ. Παπανδρέου είχε ουσιαστικά ηττηθεί από τη νέα διαπλοκή των εκδοτών - μιντιαρχών - κρατικών προμηθευτών, που τον έσυραν στα δικαστήρια και τον διέσυραν, όταν μέσα από πρόσωπα όπως ο Γ. Κοσκωτάς θέλησε να υποθάλψει «νέα τζάκια» και μια πιο δημιουργική επιχειρηματική τάξη. Ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος, ακόμα χειρότερα, θέλησε, αν και περικυκλωμένος και «ελεγχόμενος» από πρόσωπα σημαντικών οικογενειών της διαπλοκής, να φερθεί όπως ο θείος του στον Ανδρεάδη. Όλα κατέληξαν σε βατερλό.

Ομοίως απέτυχε στη συνέχεια, από άλλη διαδρομή, ο Γ. Παπανδρέου, γόνος της έτερης αρχέτυπης πολιτικής οικογένειας της Μεταπολίτευσης, να θεσμοθετήσει κανόνες στην Ελλάδα, διεθνοποιώντας τη χώρα και περιορίζοντας τις φεουδαρχικές εξουσίες της διαπλοκής. Τα πράγματα στην περίπτωση αυτή έγιναν πολύ χειρότερα για τους Ελληνες αφού θεωρήθηκε αποδεκτό ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας και η εμπλοκή των ευρωπαϊκών θεσμών και του ΔΝΤ στην εθνική διακυβέρνηση θα οδηγούσαν στη διεθνοποίηση της χώρας με πραγματική ένταξή της στη Δύση, περιορίζοντας την ισχύ των εγχώριων «κοτζαμπάσηδων».

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί τώρα μια τελική προσπάθεια να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού. Ομως η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Η εγχώρια πολιτική διακυβέρνηση δεν έχει αρμοδιότητες εντός ευρώ και Μνημονίων. Η Ελλάδα δεν έχει, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, θεσμικό και ιδιοκτησιακό έλεγχο επί του τραπεζικού συστήματός της και με το Υπερταμείο που δομείται και επί της δημόσιας περιουσίας της. Δεν υπάρχει κράτος χωρίς περιουσία. Ταυτοχρόνως μέσα από τους φόρους χάνονται οι ιδιωτικές περιουσίες και μέσω των μέτρων μισθοί και συντάξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει εποικισμό μεταναστών μουσουλμάνων και συγκρούεται και με την Ελλαδική Εκκλησία. Παρά ταύτα η Ελλάδα δεν αντέχει νέο 1989 και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ηττηθεί ολοσχερώς...