Τι ξεχώρισα από όσα έγιναν τον τελευταίο χρόνο

Ακόμη «μία χρονιά» που έχω αυτό το blog, έφτασε στο τέλος της. Είναι η τελευταία φορά που γράφω, πριν τις διακοπές μου του Αυγούστου κυρίως για να «γεμίσουν οι μπαταρίες μου». Θα υπάρξουν ακόμη δυο αναρτήσεις το αυριανό άρθρο που αναδημοσιεύω κι ένα ιστορικό γεγονός που έγινε στις 9 Αυγούστου. Και θέλω αυτή η ανάρτηση να είναι πρώτη όλο των μήνα ή σχεδόν μήνα της ξεκούρασης.

Η περίοδος που πέρασε έγιναν αρκετά πράγματα.

Θα πω αρχικά για τους θανάτους των μεγάλων, για μένα, καλλιτεχνών. Του Τζίμη Πανούση αρχικά που έφυγε από τη ζωή στις 13 του περασμένου Ιανουαρίου σε ηλικία 63 ετών και του Χάρρυ Κλυνν  στις 21 Μαϊου, πριν δυο μήνες, σε ηλικία 78 ετών. Και οι δυο σκεπτόμενοι άνθρωποι με ιδιαίτερο χιούμορ ο πρώτος που τον αγαπήσαμε από τις Μουσικές Ταξιαρχίες και το «Disco Tsoutsouni» και τον λατρέψαμε στον κινηματογράφο ως «Δράκουλα των Εξαρχείων».

Κι ο Χάρρυ Κλυνν ο άνθρωπος που έφερε το stand comedy στην Ελλάδα. Τον γνωρίσαμε στου δίσκους του από την δεκαετία του ’70 και το για δέσιμο. Τον ανακαλύψαμε στις ταινίες του όπως τα «1001 καναρίνια», νεαρός το 1964 αλλά κυρίως μετά το «Αλαλούμ» του 1982. Εμένα όπως και πολλούς από τους χρήστες των «κοινωνικών δικτύων» θα μου λείψει πιο πολύ μια που παρακολουθούσα τις αξιόλογες αναρτήσεις του στο blog του «Στο μυαλό του Χάρρυ» – «In the mind of Harry Klynn» όπως εμφανίζεται στις αναζητήσεις στο Google.

Προσωπικά με σημάδεψε ο θάνατος του συγγενή μου και δασκάλου μου τις δυο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Σε ηλικία 76 ετών μετά από ασθένεια δυο χρόνων. Του ανθρώπου που ήταν διευθυντής του σχολείου για πάνω από δέκα χρόνια στο χωριό του και χωριό μου. Στο οποίο δίδαξε και σφυρηλάτησε άξιους ανθρώπους και πάντα θα τον θυμόμαστε στην «έδρα» με το απαραίτητο τότε αξεσουάρ την βέργα, ένα ξύλο μισού περίπου μέτρου χοντρό όσο ένα αντρικό δάχτυλο που είχε βγει ο φλοιός, να την χτυπά δυνατά στην «έδρα» όταν κάναμε φασαρία και σαν παιδιά τον εκνευρίζαμε. Αλλά και να μας εξηγεί την «απλή μέθοδο των τριών» που ακόμη χρησιμοποιούμε όλοι άσχετα με το επίπεδο της μόρφωσης που πήραμε μετά

Στην πολιτική ζωή η περίοδος 2017 – 18 μου θύμισε έντονα την περίοδο 1987 – 88. Τότε που σύσσωμος ο Τύπος χτυπούσε τον πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα χτυπούν την κυβέρνηση και γι’ αυτό τον «επικεφαλής της» Αλέξη Τσίπρα.

Τότε έψαχνα να βρω εφημερίδα να διαβάσω αφού όλες γράφαν σχεδόν τα ίδια πράγματα εκτός της «Αυριανής». Δεν υπήρχε τότε διαδίκτυο να διασταυρώσουμε τα γεγονότα κι έτσι περνούσαν πιο εύκολα τα fake news. Πιστεύαμε οτιδήποτε γραφόταν και μόνο η ηθική των δημοσιογράφων έβαζε «stop» στην ανηθικότητα της αντιπολίτευσης του Κων/νου Μητσοτάκη.

Σήμερα πάλι εκτός από τις εφημερίδες που οι πιο πολλές ανήκουν στον κ Μαρινάκη. Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι κουμπάρα του εφοπλιστή και ο  σύζυγός της, Ισίδωρος Κούβελος, είναι στενότατος συνεργάτης του Βαγγέλη Μαρινάκη και χειρίζεται δουλειές για λογαριασμό του στο Λονδίνο. Τα ίδια έχουμε και με τα «τηλεοπτικά κανάλια» μια που ο κ. Μητσοτάκης, γιος του προηγούμενου, υποσχέθηκε στους ιδιοκτήτες του 1) άτυπο λουκέτο και οι απολύσεις στην ΕΡΤ 2) μείωση της υποχρεωτικής διατήρησης του ελάχιστου προσωπικού των 400 εργαζομένων 3) μείωση του τιμήματος των 35 εκατ. ευρώ για κάθε άδεια στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Οπότε οι δημοσιογράφοι τους προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα την Νέα Δημοκρατία και μεταδίδουν ασύστολα ψεύτικες ειδήσεις, fake news, κυρίως ως ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.

Έτσι κι εγώ γύρισα τηλεοπτικά στην δεκαετία του ’80 διέγραψα από το τηλεκοντρόλ το Σκάι, Skai haber το λένε στο twitter, που ήταν ο τηλεοπτικός σταθμός που παρακολουθούσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Και βλέπω μόνο ΕΡΤ και νοσταλγικά το MEGA.

Στην πολιτική τώρα ο κ. Τσίπρας γενικά συνέχισε να «τηρεί κατά γράμμα» τις μνημονιακές εντολές αλλά «πήρε» κάποια πράγματα από τους «εταίρους μας» και αποφεύγει τις «μιντιακές παγίδες» στα θέματα της οικονομίας. Χειρίστηκε μάλλον λανθασμένα την ομηρία των Ελλήνων αξιωματικών από τους Τούρκους. Αλλά έκλεισε, με όση μεγαλύτερη επιτυχίας μπορούσε το θέμα με τους Βόρειους γείτονες μας αν και διαδίδονται «τέρατα». Όπως θα θέλουμε διαβατήριο πάνω από τον Πλαταμώνα ή δεν μπορεί ο Χαϊτογλου να παράγει τον «Μακεδονικό Χαλβά», όπως λένε και τα ΜΜΕ.

Τώρα για το μέλλον, πολλά θα εξαρτηθούν για το τι θα κάνει η κυβέρνηση μετά τις 21 Αυγούστου που λένε πώς «βγαίνουμε από την επιτροπεία». Θα αναρωτηθεί κανείς τι θα μπορέσει να κάνει σε ένα χρόνο ή εννιά μήνες, τον Μάιο του ‘18 που θα έχουμε εκλογές; Πολλά λέω εγώ πιστεύοντας μια φίλη, που μου είπε πως «έξι μήνες είναι πολύς πολιτικός χρόνος». Αν είναι οι έξι τι να πεις για τους εννιά ή δέκα τρεις.

Πάντως και στη Νέα Δημοκρατία δείχνει να γίνονται πράγματα καθώς φαίνεσαι ως κόμμα να ακολουθεί την πορεία του συνεργάτη της. Του ΠΑΣΟΚ. 

Και ορισμένα ηθικά στελέχη που έχει, που δεν έχουν μπλεχτεί με κάποιο σκάνδαλο να κατευθύνονται και προς το Ν.Ε.Ο. της κ Παπακώστα. Βλέπεις η ΝΔ έχει εναλλακτικές. Ενώ στο ΠΑΣΟΚ, όλοι (;), ασχολούνται με την αλλαγή του ΑΦΜ ώστε να σβήσουν τα χρέη.

Τέλος στα τοπικά, άρχισαν τα έργα το κέντρο της Λάρισας. Της καταστροφής του μια που πιστεύω γίνονται πιο πολύ να δουλέψουν οι τρεις τεχνικές εταιρίες που κάνουν την ανάπλαση των τριών δρόμων.

Είναι σχεδόν έτοιμη η Ηπείρου η οποία δεν έγινε ακριβώς «ήπιας κυκλοφορίας» αλλά στένεψε τόσο που μαζί με το αυτοκίνητο που κινείτε να μπορεί να παρκάρει ΜΟΝΟ ΕΝΑ αυτοκίνητο. Όσο για τα πεζοδρόμια της λίγο παραπάνω κλήση να είχαν, θα ήταν άνετα πίστα ποδηλατοδρομίου

Για την Μανδηλαρά και τη Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν ξέρω ακόμη μια που τα 3 – 4 οικοδομικά τετράγωνα του κάθε δρόμου οι δυο τεχνικές εταιρείες εργάζονται από τις αρχές Ιουνίου. Τι κάνουν; Ποιος ξέρει πάντως δείχνουν πως εργάζονται. 

Πάντως η Μεγάλου Αλεξάνδρου που λένε θα κυκλοφορούν μόνο ταξί και αστικά λεωφορεία γίνεται πραγματικά «ήπιας κυκλοφορίας».

Πιστεύω πάντως πως τα έργα αυτά γίνονται να περιορίσουν, αν όχι δολοφονήσουν την «εμπορική αγορά της Λάρισας». 

Και ποιοι θα έχουν όφελος; 

1) τα πάρκινγκ που θα πρέπει να βάλουν τα αυτοκίνητά τους όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι κι εργαζόμενοι στο κέντρο. 

2) Και τα εμπορικά κέντρα περιφερειακά, θα ανοίξει σύντομα λένε κι ένα εκπτωτικό κέντρο τύπου Outlet στο Pantheon Plazza.

Κι έτσι οι επισκέπτες δε θα αναγκάζονται να μπουν στον λαβύρινθο που δημιουργείται στο κέντρο της πόλης κι αν τολμήσουν τα πάρκινγκ είναι έτοιμα να υποδεχτούν και περιστασιακούς πελάτες

Για όλα αυτά σίγουρα θα ασχοληθώ σε σημείωμα μου τον Σεπτέμβριο.