200 χρόνια απ' το 1821: Τιμήσαμε την Αγγλία κι όχι την Αϊτή

 Τιμήσαμε φέτος την επέτειο των 200 χρόνων, από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Και η κυβέρνηση κάλεσε ηγέτες , από τα κράτη που βοήθησαν στρατιωτικά το 1821.

Δεν καλέσαν κανέναν από την Αϊτή (αν και το υπενθύμισε η «Καθημερινή» στις 21 Φεβρουαρίου), αλλά καλέσαν Βρετανό. Και ήρθε ο διάδοχος του Βρετανικού θρόνου Πρίγκηπας της Ουαλίας Κάρολος.

Υπάρχει «η δικαιολογία» πως η Αϊτή δεν πρόλαβε να βοηθήσει, ενώ η βοήθεια των Άγγλων …ήταν πολύ μεγάλη.

Για τους Έλληνες η Αϊτή για το τί έκανε τα χρόνια εκείνα βρίσκεται στις καρδιές όλων των Ελλήνων που γνωρίζουν την ιστορία αυτή

 • • •

Η ηγεσία των ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων και η Πελοποννησιακή Γερουσία αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης στην Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου, υπογράφουν την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, γεγονός που αποτελεί την πρώτη πράξη διεθνούς δικαίου της επαναστατημένης χώρας. Παράλληλα, επιφανείς Έλληνες που ζούσαν στο Παρίσι, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, κοινοποίησαν έκκλησή τους προς την παγκόσμια κοινότητα, ζητώντας βοήθεια και συμπαράσταση. Η μοναδική «απάντηση» έφθασε από  το «Χαΐτιον», τη σημερινή Αϊτή. Η φτωχή Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της την 1η Ιανουαρίου 1804. Η χώρα έγινε η πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων. Μέχρι και το 1820 οι διαμάχες στην Αϊτή τόσο με τους Γάλλους και τους Ισπανούς όσο και για την ανάληψη της εξουσίας δεν έχουν σταματήσει.

Μέχρι που τελικά αναλαμβάνει την εξουσία ο μιγάς Ζαν Πιερ Μπουαγέ, ο οποίος συνέβαλε και στην ολοκληρωτική επιτυχία της επανάστασης στη χώρα του. Η χώρα παρέμενε φτωχή και μόλις είχε αρχίσει να ανακάμπτει από τις συνεχείς μάχες, όμως αυτό δεν σταμάτησε τον Μπουαγέ από το να εκφράσει ανοιχτά την στήριξη της χώρας του στον ελληνικό λαό και τον δίκαιο αγώνα του. Ο Αϊτινός πρόεδρος ήταν ο μόνος που απάντησε θετικά στην επιστολή που είχε αποστείλει ο Αδαμάντιος Κοραής και οι υπόλοιποι επιφανείς Έλληνες στην παγκόσμια κοινότητα. Ο Μπουαγιέ με απαντητική επιστολή στις 15 Ιανουαρίου 1822 αναγνωρίζει το δικαίωμα των Ελλήνων γι’ αυτοδιάθεση και μιλά με θερμά λόγια για την επανάσταση. Αποτελεί την πρώτη επίσημη αναγνώριση της ελληνικής επανάστασης και του ελληνικού κράτους: «Με μεγάλο ενθουσιασμό μάθαμε ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε τελικά να αρπάξει τα όπλα, για να αποκτήσει την ελευθερία της και τη θέση που της ανήκει ανάμεσα στα κράτη. Πολίτες, μεταφέρετε στους συμπατριώτες σας τις θερμότερες ευχές για απελευθέρωση, που σας στέλνει ο λαός της Αϊτής», έγραφε μεταξύ άλλων ο Ζαν Πιερ Μπουαγέ.

Η Αϊτή έστειλε στους Έλληνες 45 τόνους καφέ, προς πώληση, ώστε να αγοραστούν όπλα και πολεμοφόδια, αλλά το κυριότερο έστειλε και 100 Αϊτινούς εθελοντές. Οι 100 ρωμαντικοί Αϊτινοί δεν έφθασαν ποτέ στην Ελλάδα! Πεθαίνουν από τις κακουχίες κατά τη διάρκεια του μεγάλου και επίπονου ταξιδιού από την άκρη του Ατλαντικού στα νερά της Μεσογείου. Η θυσία τους θεωρείται από τις πιο ηρωικές πράξεις που σημειώθηκαν από μη Έλληνες κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Να σημειώσουμε ότι η πρώτη από τις «Μεγάλες Δυνάμεις», που διαφοροποιήθηκε και στήριξε τους Έλληνες ήταν τελικά η Μεγάλη Βρετανία, η οποία αναγνώρισε την επανάσταση ενάμιση χρόνο μετά την Αϊτή!

 

Ο πραγματικός ρόλος των Άγγλων

Στις 23 Απρίλη 1827 έγινε η νέα εκστρατεία κατά του Κιουταχή στην Αθήνα.

Η ελληνική κυβέρνηση είχε διορίσει αρχιστράτηγο τον Άγγλο Ρίτσαρντ Τσωρτς και διέταξε τον Καραισκάκη να στήσει το στρατόπεδο του στον Πειραιά.

Όμως εάν και ήταν εύκολο να διώξουν τον Κιουταχή απ' την Αθήνα ο Τσωρτς και ο λόρδος Κόχραν, που είχαν το γενικό πρόσταγμα, δεν έδιναν σημασία σε όσα τους παράγγελνε ο Καραϊσκάκης, ο οποίος ήταν της γνώμης να μη γίνει κατά μέτωπο επίθεση αλλά να αποκλειστεί από στεριά και θάλασσα ο Κιουταχής οπότε θα αναγκάζονταν να φύγει.

Οι Εγγλέζοι όμως αρχηγοί, (σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Κορδάτο), για να εξυπηρετήσουν την Αγγλική διπλωματία αποφάσισαν να ενεργήσουν κατά μέτωπο επίθεση με αποτέλεσμα πάνω από 1500 Έλληνες να πέσουν νεκροί και 250 αιχμάλωτοι και την άλλη μέρα να σφαχτούν από τον Κιουταχή.

Η μάχη του Φαλήρου ήταν μια μεγάλη καταστροφή και την παραμονή της μάχης αυτής πολύ περίεργα ο Καραϊσκάκης τραυματίστηκε θανάσιμα και την άλλη μέρα πέθανε.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Δημήτρη Φωτιάδη :

"Η Αγγλία επέμενε να γίνει η Ελλάδα

μια αδύνατη και ημιανεξάρτητη ναυτική επικράτεια, συγκροτημένη από τον Μοριά και τις Κυκλάδες για να την έχει έτσι κάτω απ' τον απόλυτο έλεγχο της.

Πολέμησε με φανατισμό την ιδέα της Ελλάδας, που θα ήταν όχι μονάχα Μεσογειακή, μα και Βαλκανική χώρα.

Κι έκανε πάντα ο,τι μπόρεσε να πνίξει την Επανάσταση στη Στερεά.

Γι αυτό με όργανο το αγγλόφιλο κόμμα του Μαυροκορδάτου, έσπρωξε τον ήρωα της Ανατολικής Ελλάδας, Οδυσσέα Ανδρούτσο στην προδοσία και τέλος τον δολοφόνησε, γι' αυτό άφησε εσκεμμένα αβοήθητο το Μεσολόγγι, γι ' αυτό με τον Τσωρτς και τον Κόχραν, ξεπάστρεψε τον Καραισκάκη και έριξε τους Έλληνες στην καταστροφή του Ανάλατου στο Φάληρο. "

 

 

Αναδημοσίευση: ethnos.gr  και press-gr