Η χύτρα και η βαλβίδα ασφαλείας

Αρθρο του Αλέξη Παπαχελα από την «Καθημερινή» της περασμένης Τετάρτης (15/12). Δειχνει οτί ζει τον λαό αλλά γεννιούνται με το που το διαβάζεις ερωτήματα όπως:
Ποιος ειναι ο στόχος που έχουν; (Να σώσουν τις εμπορικές τράπεζες; Να σώσουν το ευρώ; Να στραγγίξουν την οικονομία για να πετύχουν την εσωτερική υποτίμηση; Να φέρουν όλες τις αποδοχές σε επίπεδα Βουλγαρίας και Κίνας; Να απαξιώσουν πρώτα όλες τις κινητές και ακίνητες αξίες και στη συνέχεια να μας αναπτύξουν (βλ. Ξεπουλήσουν;). Είναι σωστός κανείς απ αυτούς του στόχους;

* * *

Στα μάτια του περισσότερου κόσμου βλέπεις πλέον τον φόβο, την ανησυχία, την αβεβαιότητα. Κανείς πια δεν πιστεύει τίποτα, δεν εμπιστεύεται κανέναν. Η φράση πoυ ακούς πολύ συχνά είναι «εντάξει να κόψουν, να περάσουμε δύσκολα, αλλά κάποιος να μας πει πότε θα μπει μια τελεία και πότε θα βγούμε από αυτήν τη μαύρη τρύπα». Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να μας το πει με σχετική, έστω, βεβαιότητα. Είναι για παράδειγμα βέβαιο ότι κάποια στιγμή τον Φεβρουάριο οι αγορές και κατόπιν η τρόικα θα διαπιστώσουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται μακριά από τους δημοσιονομικούς στόχους που είχε θέσει για το 2010. Θα κάνουν τα στραβά μάτια οι αγορές και οι δανειστές μας αναγνωρίζοντας την τεράστια προσπάθεια αυτής της χώρας και τα όρια των αντοχών της ή θα επιμείνουν σε νέο γύρο μέτρων με απολύσεις στο Δημόσιο; Και πόσες αντοχές έχουν το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση και πρωτίστως η κοινωνία;
Οι απαντήσεις σε όλα αυτά δεν είναι εύκολες. Στο απρόβλεπτον του πράγματος πρέπει δε να προσθέσουμε και τη μεγάλη αβεβαιότητα για το πώς θα εξελιχθεί η κρίση του ευρωπαϊκού χρέους στις αρχές του 2011.
Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση επέλεξε την τακτική του σοκ, συμπιέζοντας πολλές αλλαγές σε ελάχιστο χρόνο. Αν η συνταγή δουλέψει, θα έχει ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της και έναντι των Ευρωπαίων αλλά και έναντι των αγορών, σε περίπτωση που επιλεγεί η λύση της αναδιάρθρωσης. Αν δεν δουλέψει, μπορεί η θεραπεία σοκ να είναι η στιγμή που χαλάει η βαλβίδα ασφαλείας σε μια χύτρα που βράζει μήνες σε υψηλές θερμοκρασίες.
Ενα είναι το σίγουρο πάντως. Ο κ. Παπανδρέου και 2 - 3 υπουργοί συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι που έχουν ένα στόχο μόνο και δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο. Κάποιος, όμως, πρέπει να εξηγεί στον κόσμο τι αλλάζει και για ποιο λόγο, εκτός των άμεσα εμπλεκομένων υπουργών. Αλλιώς θα εδραιωθεί το στερεότυπο μιας τρόικας που φέρεται ως κατοχική κυβέρνηση, λίγων υπουργών που «συνεργάζονται» και μιας πλειοψηφίας πολιτικών που κάνουν «αντίσταση». Και αυτός είναι ένας σίγουρος τρόπος να βάλεις και άλλη πίεση στη... χύτρα.