Είμαστε όλοι κότες

Ασχολήθηκα χθες με τις κότες που αποτελούν την κοινοβουλευτική ομάδα. Σήμερα έχουν σειρά οι άλλες κότες.
Όλοι εμείς, κι εμού συμπεριλαμβανομένου.
Ανεχόμαστε συνέχεια τις απειλές. Θα τα χάσουμε όλα αν δεν δεχτούμε το πήδημα που υφιστάμεθα. Και μάλιστα θα πρέπει να λέμε ευχαριστώ τους βιαστές μας που δε μας τα παίρνουν. Δεχόμαστε πιο σωστά μια μια τάξη την διαπόμπευση ότι εμείς φταίμε για την όποια οικονομική κατάντια της χώρας μας.
Και δεν μας έχουν ζητήσει μια συγγνώμη για τα ψέματα που μας είπαν να τους εκλέξουμε.
Ξεδίνετε όμως κάθε Τρίτη βράδυ βλέποντας τον Λαζόπουλο. Και λέω ξεδίνατε μια που εγώ δεν τον βλέπω, Μάλλον προσπαθώ να μην τον δω γιατί αποσπάσματά του βλέπω παντού. Κάποτε τον έβλεπα αλλά την τελευταία φορά που τον είδα κατάγγελλε την AGB μια που δεν του έδινε νούμερα. Τώρα που του δίνει έγινε καλή.
Αλλά θα μου πείτε «τι σημασία έχει, δεν ακούγονται αυτά που πρέπει να ακουστούν πάντως;»
Δυο οι ενστάσεις μου.
Μπερδεύει τα σοβαρά πολιτικά με τα γελοία (ως θέματα) με την κ. Ντενίση την κ. Σαρρή τον κ. Πορτοκάλογου κα καλήματά του, Γελοιοποιεί έτσι κι αυτά που πρέπει να μείνουν. Εγώ που δεν τον βλέπω την άλλη μέρα ακούω μόνο τις γελοιότητες που έχει ασχοληθεί κι όχι κανένα σοβαρό. Βέβαια η φίλη μου η Δήμητρα μου αναφέρει πολλές φορές για τα σοβαρά θέματα που ασχολήθηκε. Αλλά πόσες Δήμητρες υπάρχουν στην Ελλάδα; Ελάχιστες.
Η δεύτερη ένστασή μου είναι πως αυτή η λογική, το να κρατάς τα κακώς κείμενα που λέει χωρίς να κάνει κάτι, του εργαζόμενους που ανέφερα χθες που αρχίζουν να τους καθυστερούν τον μισθό και τα λένε μεταξύ τους και ξεθυμάνουν.
Αυτό κάνουμε κι εμείς. Ακούτε τι λέει ο κ. Λάκης και καθόσαστε στ’ αυγά σας
Κο κο κο κο