Τι είναι σωτηρία της χώρας;

Για σωτηρία της Ελλάδας μιλάει ο διορισμένος; Πρωθυπουργός μας κ. Παπαδήμος. Και την θετει μοναδική «κόκκινη γραμμή». Τη σωτηρία της χώρας είχε στόχο και ο ΤΕΩΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ (με κεφαλαία να το πιστέψουμε) κ. Παπανδρέου που είχε κι άλλες κόκκινες γραμμές, αλλά επειδή τις παραβίασε όλες κάηκε. Πάντως ο κ. Νίκος Ξυδάκης στη «Καθημερινή» της περασμένης Τρίτης (10/1) αναρωτιέται πια ακριβώς χώρα. Αυτό αναρωτιόμουν κι εγώ όταν τα έλεγε ο τεως (Πρωθυπουργος).

* * *

Ο ελληνικός λαός πορεύεται εν σιωπή και καρτερία, τους τελευταίους μήνες. Σιωπηλά έστρωσε το γιορτινό τραπέζι, καρτερικά υπομένει περικοπές και ανεργία, με αξιοθαύμαστο πατριωτισμό πληρώνει το χαράτσι για να διατηρήσει το δικαίωμα στο ηλεκτρικό και στην ιδιοκτησία. Καρτερικά υπέστη τον διασυρμό της χώρας από τους έξαλλους Μέρκελ-Σαρκοζί, και υπό το βάρος της απόγνωσης καρτερικά υπέμεινε την αποπομπή του εκλεγμένου μεν, ριψοκίνδυνου γκαφαδόρου δε, πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και τον εν συνεχεία διορισμό του κ. Λουκά Παπαδήμου. Με καταπλήσσουσα καρτερία ο ελληνικός λαός αποδέχεται την αναβολή των εκλογών και άρα τη μη έκφραση της βουλήσεώς του.
Τι λαμβάνει όμως ο ελληνικός λαός έναντι των θυσιών, που τελειωμό δεν έχουν; Θα περίμενε κανείς ότι θα ελάμβανε μια υπόσχεση, μια προσδοκία, την ελπίδα ότι τα βάσανα κάποτε θα τελειώσουν. Τίποτε. Σχεδόν δύο χρόνια από την αυγή της κρίσης, η χώρα βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην ύφεση, το χρέος διογκώνεται σταθερά και δεν είναι διαχειρίσιμο, η εσωτερική υποτίμηση ταπεινώνει βιαίως εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία. Πού σταματάει η πτώση; Υπάρχει πυθμένας; Υπάρχει κόκκινη γραμμή στις αντοχές της κοινωνίας; Υπάρχει κόκκινη γραμμή στις αξιώσεις των δανειστών;
Στην πιο πρόσφατη πράξη του θρίλερ, κατά τη συζήτηση για κατάργηση του κατώτατου και των 13ου-14ου μισθών, και για μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, τα οποία υποτίθεται ζητάει η τρόικα, ο πρωθυπουργός της κυβερνήσεως ανάγκης κ. Παπαδήμος, είπε ότι γι’ αυτόν δεν υπάρχει κόκκινη γραμμή• και συμπλήρωσε: «κόκκινη γραμμή είναι μόνο η σωτηρία της χώρας». Δυστυχώς, η τοποθέτηση του κ. Παπαδήμου δεν καθησυχάζει ούτε αποσαφηνίζει. Απεναντίας, διογκώνει ευλόγως την αγωνία: τι είναι η σωτηρία της χώρας; Πότε και πώς θα συμβεί; Χωράνε οι άνθρωποι μέσα στη χώρα που θα σωθεί; Μήπως σωθεί η χώρα και χαθούν οι άνθρωποι;
Ο κ. Παπαδήμος δεν εξελέγη ούτε πρόκειται να θέσει υποψηφιότητα εξ όσων είναι γνωστά. Αρα δεν υπολογίζει το περίφημο πολιτικό κόστος. Αρα μπορεί να πει μερικές θεμελιώδεις αλήθειες στον λαό που κυβερνά. Οπως λ.χ. γιατί και πώς η οριζόντια περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα ανασχέσει την ύφεση και θα οδηγήσει στη σωτηρία της χώρας. Πώς και γιατί το μισθολογικό κόστος της εργασίας, από τα χαμηλότερα στην Ευρωζώνη, αν μειωθεί περαιτέρω, θα καταστήσει την ελληνική οικονομία ανταγωνιστική έναντι των πολύ χαμηλότερων μισθών της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, της Τουρκίας ή της Αιγύπτου; Πώς επιβιώνει ένας άνθρωπος με μισθό Ρουμανίας και κόστος διαβίωσης Λονδίνου; Πώς διασφαλίζονται μελλοντικοί εθνικοί πόροι, λ.χ. πιθανά ενεργειακά αποθέματα, έναντι των δανειστών; Πώς αξιοποιούνται τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της χώρας; Και άλλα τέτοια θεμελιώδη. Η μεγαλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφέρει ο κ. Παπαδήμος στους συμπατριώτες του, αλλά και στην υστεροφημία του, σε τούτη την ιστορική καμπή, θα ήταν να πει μερικές θεμελιώδεις αλήθειες, όσο τις γνωρίζει: Ποια είναι η κόκκινη γραμμή; Τι είναι σωτηρία της χώρας;