Οι μπαχαλάκηδες (ξανα)έκαναν την δουλειά τους

Είχαν μεγάλη συμμετοχή οι πορείες χθες τόσο στην Αθήνα όσο και σ΄ όλες τις μεγάλες πόλεις, Κοντά στις 100.000 άτομα ήταν στην πορεία των Αθηνών που έληξε άδοξα.

Κατά τις 3 το μεσημέρι κουκουλοφόροι, γνωστοί άγνωστοι άρχισαν να παίζουν με τα ΜΑΤ πετώντας τους βόμβες μολότοφ. Έτσι οι ειρηνικοί διαδηλωτές άρχισαν να διαλύονται.

Δεν έγιναν μεγάλα επεισόδια είπαν τα ΜΜΕ. Και γιατί να γίνουν; Αφού η δουλεία έγινε με λίγες μολότοφ και χωρίς τραυματισμούς;

Είναι ακόμη μια ένδειξη αυτό, πως οι «γνωστοί - άγνωστοι» είναι συνεργάτες της αστυνομίας.

Στις δύσκολες μεταεμφυλιοπολεμικές εποχές (ως και στην εποχή της επταετίας) η αστυνομία είχε συνεργάτες άτομα που τα ψιλοεκβίαζε κάνοντας «στραβά μάτια» σε διάφορες μικροπαραβάσεις έχοντας συμμάχους (σαν μάτι αυτί και «αυτόπτες μάρτυρες») διάφορους επαγγελματίες που ήταν συνέχεια στο δρόμο, όπως περιπτεράδες θυρωρούς κλπ. Έτσι εξασφάλιζε, όσο μπορούσε την τάξη στα πολιτικά και δεν επαναστατούσε ο λαός αφού φοβόταν και τον ίσκιο του.

Αυτές τις «έξοθεν βοήθειες» κατήργησε μετά το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου βγάζοντάς τους στο φως. Έτσι όλος ο κόσμος έμαθε, αυτά που πάντα λεγόταν υπόγεια, για τους ρουφιάνους τα καρφιά κλπ.

Και λόγω αυτού του γεγονότος φτάσαμε στην ασυδοσία. Πλέον κανείς δεν κατάγγελλε στις αρχές, όχι μόνο την πολιτικά φρονήματα και την δράση  του διπλανού του, αλλά στον φόβο να τον πουν «καρφί» ούτε την παρανομία. Μία ληστεία, κατακράτηση της σύνταξης του πεθαμένου παππού κ.α.

Τώρα φτάσαμε σε άλλες μορφές. Ανάλογο ρόλο των ρουφιάνων των παίζουν οι μπαχαλάκιδες. Πετούν μολότοφ (και προκαλούν και ρίψη δακρυγόνων) και διαλύουν τα πλήθη.

Τον Μάη του 2010 είχαν βέβαια την αστοχία και κάψαν και κόσμο μαζί με την Marfin, αλλά ήταν παράπλευρες απώλειες.

Μια απόδειξη πως τα παιδιά με τις κουκούλες είναι συνεργάτες της αστυνομίας είναι το ότι ενώ ένα χρόνο πριν ο κ. Σαμαράς είχε πει πως θα τους βγάλει τις κουκούλες δεν έχουμε δει ένα όνομα συλληφθέντα (από τα χθεσινά επεισόδια) ή μια φωτογραφία του χωρίς κουκούλα (ανάλογη των οροθετικών γυναικών προεκλογικά) και μετά θα ήταν ο ρόλος των δημοσιογράφων να μάθουμε το ποιόν των ανθρώπων και τι παρανομίες έχουν κάνει.

Παρανομίες τις οποίες, πιστεύω,  θελουν να αποφύγουν τις συνέπειες πουλώντας εκδούλευση προστατεύοντας την εκάστοτε εξουσία διαλύοντας μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.