Η Νέα Ευρώπη

Το τι συζητιέται για τη Νέα Ευρώπη εκτός Ελλάδας, μας ενημερώνει με άρθρο του με τον ίδιο τίτλο, στη «Δημοκρατία» την Παρασκευή 3 Μαρτίου ο Μανόλης Κοτττάκης.

* * * 

Τα κρίσιμα διλήμματα, η τόλμη και οι αποφάσεις

Η ημέτερη επικαιρότητα κινείται μεταξύ αντιμέτρων, αφορολογήτου, συντάξεων και λοιπών γεγονότων του αστυνομικού δελτίου, ωστόσο στις Βρυξέλλες έχει ήδη ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης, η οποία -στο τέλος της ημέρας- αφορά την καθημερινότητά μας. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έδωσε χθες στη δημοσιότητα το κείμενο της Λευκής Βίβλου για τη νέα Ενωση, ενώ η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ έχει ήδη ρίξει προειδοποιητικές βολές για την αξία του ευρώ και την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων. Οι χώρες του Βορρά ήδη διατυπώνουν τη σκέψη ότι η δημοσιονομική και η πολιτική ενοποίηση πρέπει να προχωρήσουν, έστω και με τα κράτη που επιθυμούν να ενταχθούν στην πρώτη ταχύτητα.

Και αν για τους Βόρειους, με την ανθηρή οικονομία, αυτό είναι σχετικά εύκολο, το ζήτημα είναι τι γίνεται για τους Νότιους, και ειδικότερα για εμάς. Η πρώτη ταχύτητα σου εξασφαλίζει μεν την ένταξη στον ισχυρό πυρήνα του ευρώ, αλλά η πρώτη ταχύτητα δεν έχει... γκάζι - εθνική κυριαρχία, εννοώ.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή κρατών σε αυτήν είναι η εκ νέου εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στις Βρυξέλλες, ακόμη και σε θέματα που αφορούν τον σκληρό πυρήνα της εξουσίας, όπως οι φόροι ή η Άμυνα. Βαρέθηκαν οι Ευρωπαίοι να στέλνουν τρόικες και κουαρτέτα για να συνετίσουν τους άτακτους Νότιους.

Θέλουν να θεσμοθετήσουν θέση Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών, ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στους προϋπολογισμούς των εθνικών κρατών, με προκαθορισμένο και νομοθετημένο «κόφτη». Έως σήμερα, αυτή η μάχη εξουσίας -στα κείμενα τουλάχιστον- κρινόταν υπέρ των εθνικών Συνταγμάτων. Οι Ισπανοί, προκειμένου να γλιτώσουν την τρόικα, νομοθέτησαν τον δημοσιονομικό κανόνα (τον «κόφτη», δηλαδή) στο Σύνταγμά τους. Εμείς δεχθήκαμε τις απαιτήσεις της τρόικας, αλλά το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε ορισμένες ενδιαφέρουσες αποφάσεις σε θέματα δημοσιονομικής πολιτικής.

Τώρα, όμως; Το δίλημμα που μας τίθεται θα είναι απόλυτο: «Αν θέλετε ευρώ, θα παραδώσετε εξουσία. Εαν δεν θέλετε, κανείς δεν σας υποχρεώνει να μείνετε στην πρώτη ταχύτητα, αλλά εμείς θα προχωρήσουμε μόνοι». Ποιες απαντήσεις θα δώσει το πολιτικό σύστημα σε αυτές τις προκλήσεις; Δεδομένου του κύματος ευρωσκεπτικισμού που σαρώνει τη χώρα και κυριεύει τα λαϊκά στρώματα εξαιτίας της πολύχρονης εφαρμογής του Μνημονίου, ποιος θα πάρει την ευθύνη να μιλήσει με τόλμη στον λαό και, άραγε, υπέρ ή κατά ποίας κατεύθυνσης;

Προσοχή! Αυτό που έρχεται δεν θα είναι ο συνήθης συμβιβασμός που κάνουν οι Ευρωπαίοι, όταν τα πράγματα φτάνουν στο «μη παρέκει». Τα διλήμματα θα είναι απόλυτα και οι αποφάσεις θα ορίσουν το μέλλον της χώρας για τις επόμενες γενιές. Και μάλιστα, χωρίς οι νέες συνθήκες να τεθούν υπόψη των Κοινοβουλίων ή των λαών. Αραγε, είμαστε έτοιμοι;