Το στοίχημα στην ύπαιθρο

Με τον αγροτικό τομέα, και μερικά βασικά από τα προβλήματά του, ως μέσο για την επανεκκίνηση της οικονομίας μας ασχολείται σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο ο Αντώνης Παπαγιαννίδης σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην Kontra news της Παρασκευής 7 Απριλίου

* * *

Ένα από τα πράγματα που έφερε η κρίση - η κρίση που, βαθμιαία το διαπιστώνουμε, δεν είναι μια παροδική φάση αλλά μια νέα πραγματικότητα που εγκαθίσταται στην ζωή - είναι η επιτάχυνση της συνειδητοποίησης ότι ο πρωτογενής τομέας, η αγροτική παραγωγή διεκδικεί όχι απλώς ρόλο σωσιβίου αλλά και επανεγκατάστασής της στο κέντρο των πραγμάτων. Το είδαμε αυτό στο (δεύτερο, ήδη) Αγροτικό Συνέδριο που οργάνωσε η - παραδοσιακά "άλλης" στόχευσης - ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, όπου αληθινά ξεδιπλώθηκε όλη η δυναμική (και τα προβλήματα, παράλληλα) του αγροδιατροφικού προς τον οποίο μετεξελίσσεται εκείνο που γνωρίζαμε ως πρωτογενή τομέα. Μια λογική "καλλιέργειας της ανάπτυξης" γινόταν φανερή, από την παρακολούθηση του πώς π.χ. ο ΟΤΕ ανακάλυψε ανάγκες (αλλά και δυνατότητες) να δημιουργήσει γνήσια broadband δίκτυα στην ύπαιθρο ως υποβοήθηση του αγροτικού κόσμου και των διαπιστωμένων αναγκών του ή πάλι πώς το μάρκετινγκ των αγροτικών προϊόντων κινητοποιεί πλέον ένα διευρυνόμενο σύμπαν νέων επιχειρηματικών δράσεων.

Είχε ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την εισαγωγική τοποθέτηση του υπουργού Γεωργίας Βαγγέλη Αποστόλου, ο οποίος δεν απέφυγε να προσέλθει στα ναρκοπέδια του αγροτικού τομέα. Παράδειγμα: μίλησε για την απαξίωση του συνεργατισμού, με τους συνεταιρισμούς που "βούλιαξαν κάτω από το βάρος των χρεών και την ανυποληψία", όχι όμως με μια απλή καταγγελτική διάθεση εναντίον του παρελθόντος, αλλά με την λογική της αναζήτησης στις ομάδες/οργανώσεις παραγωγών της εποικοδομητικής διεξόδου για το αύριο. Άλλο παράδειγμα: προσέγγισε την πικρή υπόθεση των ανακτήσεων ("κληρονομιά" της άκριτης εποχής διαχείρισης και αντιπαράθεσης με την Κοινοτική νομιμότητα, που μας χάρισε την πραγματικότητα των ανακτήσεων...) με ρεαλισμό και χωρίς υποσχέσεις για τι λογής ποσοστά των 500 εκατ. ευρώ ίσως αποφευχθούν αλλά και με έμφαση στο ότι δεν θα υπάρξει ανοχή σε φαινόμενα "λεηλασίας" με αφορμή τις αναγκαίες εκκαθαρίσεις. Άλλο παράδειγμα: το φαινόμενο στραγγίσματος της ρευστότητας, που στον αγροτικό κόσμο σήμανε ότι ακόμη και ευπαθή προϊόντα πληρώνονταν πλέον με επιταγές 8 ή 10 μηνών (ή και ανοιχτής ημερομηνίας!) καθιστώντας έτσι τον αγροτικό πληθυσμό πιστωτή του εμπορίου έτσι όπως η ρήτρα της Κοινοτικής οδηγίας "πλην αν οι συμβαλλόμενοι αποφασίσουν διαφορετικά" υπονόμευσε κάθε ισορροπία, θα επιδιωχθεί αναστραφεί με την επαναφορά στις 60 ημέρες της πληρωμής των ευπαθών. Ένα ακόμη βήμα ήταν η υπόσχεση (βέβαια... στην εκτέλεση κρίνονται όλα!) να υπάρξει μια επιστροφή των γεωτεχνικών/γεωπόνων-κτηνιάτρων "στο χωράφι", μετά την εγκληματική "γραφειοποίηση" που έφερε η υποτιθέμενη αποκέντρωση των υπηρεσιών: έκανε λόγο ο Αποστόλου για 300 δομές ανά την Ελλάδα, που θα φέρει πάλι 1000 γεωτεχνικούς κοντά στην παραγωγή, "έτσι ώστε να πάψει το φαινόμενο, η συμβουλή και η καθοδήγηση στους γεωργούς να δίνεται από τους προμηθευτές εφοδίων".

Ενδιαφέρον το συνολικό σκηνικό.