«Το κόλπο» που έκανε ο Σημίτης με το χρέος και το πώς
επηρέασε το χρέος της Ελλάδας ελέω Γεωργίου εξήγισε η «Κυριακάτικη Δημοκρατία» της
11ης Ιουνίου.
Αναδημοσιεύω το κείμενο μια που εξηγεί και τον τρόπο που
μπήκαμε στην ΟΝΕ αλλά κυρίως το κόλπο των δανειστών και του εντεταλμένου τους τότε προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου.
Το κείμενο αναδεικνύει ένα μέρος του εγκλήματος Γεωργίου, «φόρτωσε»
στο χρέος και χρέη δήμων αλλά και ιδιωτικά χρέη δημοσίων οργανισμών. Και
στέκεται κριτικά, χωρίς να βγάζει συμπέρασμα, στην κίνηση Σημίτη.
* * *
Η λέξη «Swap» όπως σημαίνει ανταλλαγή. Πρόκειται όμως και
για συνήθη τραπεζική δραστηριότητα και πολλοί πολίτες την έχουν συναντήσει στις
δανειακές συναλλαγές και τις διαπραγματεύσεις με τις τράπεζές τους.
Το 2000, εν όψει της εισόδου στην ΟΝΕ, επειδή το ύψος του
δημόσιου χρέους (στο 103,5%) δεν επέτρεπε την ένταξη της χώρας, η τότε
κυβέρνηση, θεωρώντας ως νοητό αριθμητικό κεφάλαιο το σύνολο των
υποχρεώσεων της Ελλάδας, το αντάλλαξε
από δολάρια σε γεν με αντισυμβαλλόμενο την Deutsche Bank και με διαμεσολαβητή
την Goldman Sachs.
Υπέγραψε λοιπόν μια νέα οικονομική τριακονταετούς διάρκειας, με αριθμητική βάση
το ποσό του δημόσιου χρέους. Στη συμφωνία εκείνη το κράτος κέρδιζε, αν έχανε το
δολάριο έναντι του γεν. Με αυτή την οικονομική αλχημεία που βαφτίστηκε «πολιτική
απόφαση» μπήκαμε στην ΟΝΕ.
Εν συνεχεία όμως η συμφωνία – υπενθυμίζουμε ότι είχε τριακονταετή
διάρκεια – παρήγε ετησίως ζημιές λόγω της υποχώρησης του γεν έναντι του
δολαρίου και το 2009 ήταν 21 δισ. Ευρώ. Το ποσό αυτό συμπεριέλαβαν ο
Γεωργίου ο Ρεν και ο Τόμσεν στο χρέος εκτινάσσοντάς
το στο 115% του ΑΕΠ και κατά συνέπεια χρεοκοπήσαμε και λογιστικά.
Εν ολίγοις, μας υποχρέωσαν να τα εξοφλήσουμε καταβάλλοντας 4
δισ. Ετησίως (2010 – 2014). Δηλαδή πρόσθεσαν στο χρέος της χώρας το πρόσκαιρο οικονομικό
αποτέλεσμα μιας πολιτικής συμφωνίας, της οποίας το πραγματικό αποτέλεσμα θα
φανεί στη λήξη της, το 2020
Αναδημοσίευση: Κυριακάτικη
Δημοκρατία της 11ης Ιουνίου 2017 (σελ 3)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου