Σύνδρομο υπνικής άπνοιας: Διάγνωση και αντιμετώπιση

Η υπνική άπνοια είναι μία διαταραχή που όλοι κάτι έχουμε ακούσει. Μιλάμε για το στιγμιαίο σταμάτημα της αναπνοής κατά τον ύπνο το βράδυ.
Όλοι κάτι ξέρουμε, αλλά είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι ξέρουν κάποια από έναν ειδικό.
Γι’ αυτό αξίζει να διαβαστεί το παρακάτω κείμενο, του Διδάκτωρα του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντή του Πνευμονολογικού Τμήματος του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών Αλέξανδρου Δ. Βίσκου.

* * *

Το σύνδρομο άπνοιας στον ύπνο είναι μία πολύ συχνή διαταραχή της αναπνοής και χαρακτηρίζεται από διακοπές της αναπνοής (άπνοιες –υπόπνοιες) κατά τη διάρκειά του. Αφορά περίπου στο 5% του γενικού πληθυσμού, είναι δηλαδή εξαιρετικά συχνό (είναι τόσο συχνό όσο το άσθμα ή ο διαβήτης).

Άπνοια ορίζεται η διακοπή της ροής του αέρα στις αεροφόρες οδούς που διαρκεί περισσότερο από 10 λεπτά.

Υπόπνοια ορίζεται η κατά 50% μείωση της αναπνευστικής προσπάθειας, συνοδευόμενη από πτώση της οξυγόνωσης κατά 4% ή από αφύπνιση. Οι άπνοιες, ανάλογα με την αιτιολογία τους, ταξινομούνται ως αποφρακτικές, κεντρικές ή μεικτές. Η συνηθέστερη μορφή του συνδρόμου είναι η αποφρακτική άπνοια, η οποία οφείλεται στη μείωση του αυλού των εξωθωρακικών αεραγωγών. Το συνηθέστερο σύμπτωμα του ασθενούς είναι το θορυβώδες ροχαλητό που σε συνδυασμό με τις άπνοιες, προκαλεί μικροαφυπνίσεις που έχουν ως συνέπεια τον πλήρη κατακερματισμό του ύπνου. Μία άλλη μορφή άπνοιας, πολύ σπανιότερη της αποφρακτικής, είναι η κεντρική άπνοια.

Το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας χαρακτηρίζεται από την παρουσία 5 απνοϊκών επεισοδίων ανά ώρα ύπνου, συνοδευόμενο από νυκτερινή ή και ημερήσια συμπτωματολογία.

 Τα κύρια συμπτώματα του συνδρόμου είναι:

• Ροχαλητό
• Αίσθημα πνιγμονής κατά τον ύπνο
• Πρωινή κυρίως κεφαλαλγία
• Νυκτουρία
• Ημερήσια κόπωση- υπνηλία, συχνά βασανιστική, που δεν επιτρέπει στον πάσχοντα να έχει φυσιολογική ζωή
• Σεξουαλική δυσλειτουργία, που μπορεί να φτάσει έως πλήρη ανικανότητα
• Γνωσιακές διαταραχές (έλλειψη συγκέντρωσης)
• Διαταραχές του ψυχισμού, κατάθλιψη κλπ

Τα άτομα που κινδυνεύουν να αναπτύξουν περισσότερο το σύνδρομο είναι οι παχύσαρκοι, άτομα με κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες (μακρογλωσσία, οπισθομικρογναθία, διογκωμένες αμυγδαλές κλπ).

Το σύνδρομο είναι συχνότερο στους άνδρες, ενώ επηρεάζεται δυσμενώς από την χρήση αλκοόλ – ηρεμιστικών, καθώς και από τη θέση του σώματος κατά τη διάρκεια του ύπνου. Νοσήματα όπως ο υποθυρεοειδισμός, οι μυοπάθειες, η καρδιακή ανεπάρκεια, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και άλλα νευρολογικά σύνδρομα μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την άπνοια.

Οι βασικές επιπλοκές της νόσου είναι οι παρακάτω:

• Καρδιαγγειακές
• Πνευμονολογικές
• Ατυχήματα
• Νευρολογικές – Ψυχιατρικές

Ειδικότερα δε για τα καρδιαγγειακά νοσήματα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σχετίζονται άμεσα με το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας. Πολλές επιδημιολογικές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τη στενή σχέση του με την ύπαρξη υπέρτασης, εγκεφαλικού επεισοδίου και εμφράγματος του μυοκαρδίου. Ένα άλλο εξαιρετικά επικίνδυνο επακόλουθο της νόσου, είναι η ύπαρξη πολύ σημαντικού αριθμού τροχαίων ατυχημάτων, συχνά θανατηφόρων. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι ο ασθενής με αποφρακτική άπνοια κατά τον ύπνο, υφίσταται έναν επαναλαμβανόμενο καταιγισμό ορμονικών (μείωση ΑCTH, τεστοστερόνης, αύξηση κορτιζόλης, κατεχολαμινών, υπερινσουλιναιμίας) και νευρολογικών (αύξηση του τόνου του συμπαθητικού) διαταραχών που έχουν ως αποτέλεσμα την πλήρη αποδιοργάνωση της ψυχικής, πνευματικής και σωματικής του υγείας.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η υπνική άπνοια που δεν αντιμετωπίζεται, συνδέεται χωρίς αμφιβολία με αυξημένο κίνδυνο θανάτου.

Διάγνωση

Η διάγνωση της νόσου τίθεται από τη λήψη του ιστορικού, τη φυσική εξέταση και με την καταγραφή ορισμένων παραμέτρων, που γίνεται κατά τη διάρκεια του ύπνου (πολυπαραμετρική μελέτη ύπνου). Η εξέταση αυτή διενεργείται σε εξειδικευμένα εργαστήρια ύπνου, από πνευμονολόγους που ασχολούνται με το σύνδρομο. Η εξέταση αυτή απαιτεί παραμονή του ασθενούς στο εργαστήριο καθ΄όλη τη διάρκεια της νύχτας.

Η συμμετοχή του ωτορινολαρυγγολόγου στην αντιμετώπιση του συνδρόμου είναι ιδιαιτέρως σημαντική. Ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε ειδική ενδοσκοπική εξέταση που θα αποκαλύψει τις θέσεις απόφραξης ή και άλλες παθολογικές εξεργασίες, προκειμένου να συζητηθεί το ενδεχόμενο χειρουργικής παρέμβασης για επίλυση του προβλήματος.

Η θεραπεία του συνδρόμου θα πρέπει να γίνεται από ιατρό που γνωρίζει το αντικείμενο και αποσκοπεί στην κατάργηση των συμπτωμάτων, στην αποφυγή των επιπλοκών και του προβλήματος, τη βελτίωση ουσιαστικά της ποιότητας της ζωής. Έτσι λοιπόν, η μείωση του σωματικού βάρους, όταν αυτή επιβάλλεται, η αποφυγή λήψης αλκοόλ, μεγάλων γευμάτων και ηρεμιστικών προ της κατάκλισης, καθώς και η αποφυγή λήψης ύπτιας θέσης κατά τον ύπνο, μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά σε ηπίου – μετρίου βαθμού βαρύτητας συνδρόμου. Στις περιπτώσεις όμως που το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό, η πλέον αποτελεσματική θεραπευτική παρέμβαση είναι η εφαρμογή μιας ειδικής συσκευής, μέσω της οποίας διοχετεύεται αέρας υπό πίεση (με ειδική ρινική μάσκα), αποτρέποντας άμεσα τις άπνοιες και όλες τις επιπλοκές τους. Η χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου γίνεται σε πολύ λίγες και συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Έτσι λοιπόν, ολοκληρώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας είναι εξαιρετικά συχνό, αν δεν αντιμετωπιστεί προκαλεί σοβαρά προβλήματα στον πάσχοντα και στο περιβάλλον του (ατυχήματα) και η θεραπεία του είναι σχεδόν πάντα αποτελεσματική.

 Αναδημοσίευση: iatronet.gr

«Πρωταθλητές στη μοναξιά» οι Έλληνες¨

Η Ελλάδα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη τόσο όσον αφορά στο υποκειμενικό αίσθημα μοναξιάς των ανθρώπων, όσο και την πιο αντικειμενική κατάσταση της κοινωνικής απομόνωσης. Μελέτη δείχνει ότι το το 43% των Ελλήνων συναντιούνται με την οικογένεια ή τους φίλους τους το πολύ μια φορά τον μήνα.

 * * *

«Πρωταθλήτρια μοναξιάς» αναδεικνύεται η Ελλάδα στην Ευρώπη. Ο ένας στους δέκα Έλληνες (το 10%) νιώθει συχνά μοναξιά, ενώ περισσότεροι από τέσσερις στους δέκα (το 43%) συναντιούνται με την οικογένεια ή τους φίλους τους το πολύ μια φορά το μήνα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη του Κοινού Κέντρου Ερευνών (Joint Research Centre-JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η Ελλάδα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη τόσο όσον αφορά το υποκειμενικό αίσθημα μοναξιάς των ανθρώπων, όσο και την πιο αντικειμενική κατάσταση της κοινωνικής απομόνωσης, που αξιολογείται με βάση τη συχνότητα των οικογενειακών και φιλικών επαφών.

Περισσότεροι από 75 εκατ. Ευρωπαίοι ενήλικες (το 18% ή σχεδόν ο ένας στους πέντε) συναντιούνται με την οικογένεια ή τους φίλους τους το πολύ μια φορά το μήνα. Στον αντίποδα της Ελλάδας και της Ουγγαρίας, όπου πάνω από το 40% των ανθρώπων βλέπουν την οικογένεια τους και τους φίλους τους το πολύ μια φορά το μήνα, βρίσκονται η Ολλανδία, η Δανία και η Σουηδία, όπου αυτό συμβαίνει μόνο στο 8% των ενηλίκων. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε μια χώρα όπως η Πορτογαλία, η οποία θεωρείται στο ίδιο περίπου επίπεδο με την Ελλάδα στην ΕΕ, το ποσοστό της κοινωνικής απομόνωσης είναι μόνο 9% έναντι 43% στη χώρα μας.

Από την άλλη, συνολικά 30 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (το 7% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ο ένας στους 14) νιώθουν μοναξιά πολύ συχνά. Εκτός από την Ελλάδα, το 10% αγγίζει η μοναξιά και σε άλλες χώρες (Ουγγαρία, Τσεχία, Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία). Μικρότερα είναι τα ποσοστά στην Ολλανδία και στη Δανία (3%), στη Φινλανδία (4%), καθώς επίσης στη Γερμανία, στην Ιρλανδία και στη Σουηδία (5%).

Όπως είναι φανερό από τα παραπάνω νούμερα, το πρόβλημα της μοναξιάς είναι πιο έντονο στις χώρες της Ανατολικής και της Νότιας Ευρώπης από ό,τι της Δυτικής και Βόρειας - κάτι που μάλλον ανατρέπει το στερεότυπο περί κοινωνικών Νοτίων και αποξενωμένων Βορείων. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι παράγοντες όπως η κακή υγεία και οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες (που είναι συχνότερα στη Ν. και Α. Ευρώπη) ευνοούν τη μοναξιά.

Όχι μόνοι οι ηλικιωμένοι

Μια άλλη απομυθοποίηση της μελέτης είναι ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την τρίτη ηλικία. Μπορεί οι ηλικιωμένοι να είναι περισσότερο απομονωμένοι κοινωνικά (9% περισσότερο από ό,τι οι κάτω των 65 ετών), όμως δεν αναφέρουν αισθήματα μοναξιάς τόσο συχνά όσο οι ηλικιακές ομάδες 26 έως 45 ετών.

Η μελέτη επισημαίνει ότι οι μοναχικοί άνθρωποι συχνά στιγματίζονται, έχουν χειρότερη υγεία, χειρότερη γνωστική κατάσταση, περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα και πιο απαισιόδοξες αντιλήψεις, ενώ νιώθουν να απειλούνται περισσότερο από τις καθημερινές καταστάσεις. Ακόμη, η μοναξιά σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, στον ίδιο βαθμό με την παχυσαρκία και το κάπνισμα.

Οι άρρωστοι, οι άνεργοι και οι φτωχοί είναι οι τρεις ομάδες που υποφέρουν περισσότερο από μοναξιά, καθώς έχουν λιγότερες επιλογές και χειρότερη ψυχική διάθεση. 'Άνθρωποι με κακή υγεία έχουν 10% μεγαλύτερη πιθανότητα να νιώσουν μοναξιά από ό,τι οι υγιείς, ενώ η πιθανότητα είναι αυξημένη κατά 7% για τους άνεργους και τους φτωχούς. Η επίπτωση της ανεργίας πάνω στη μοναξιά είναι διπλάσια στη Νότια και Ανατολική Ευρώπη από ό,τι στη Βόρεια και στη Δυτική. Επίσης όσοι ζουν μόνοι τους (π.χ. λόγω χηρείας), έχουν 8% μεγαλύτερη πιθανότητα να νιώθουν μοναξιά, σε σχέση με όσους ζουν μαζί με άλλους (π.χ. οι παντρεμένοι), κάτι αναμενόμενο.

Αντίθετα με τη γήρανση του πληθυσμού, η μοναξιά μόνο πρόσφατα έκανε την εμφάνιση της στη δημόσια κοινωνική και πολιτική ατζέντα των ευρωπαϊκών χωρών. Η νέα μελέτη αναδεικνύει την ανάγκη το φαινόμενο να αντιμετωπισθεί πιο ενεργητικά από τις κυβερνήσεις, τις αρμόδιες αρχές και άλλους φορείς και την κοινωνία των πολιτών. Η ολοένα μεγαλύτερη χρήση ψηφιακών τεχνολογιών ενθαρρύνει την επικοινωνία εξ αποστάσεως και την απομόνωση, ενώ φέρνει σε μειονεκτική θέση όσους -ιδίως τους ηλικιωμένους- δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι δεν πρέπει να υποτιμηθεί η σημασία της μοναξιάς για την ευημερία κάθε ατόμου και την κοινωνική συνοχή. Αν και δεν υπάρχει ομοφωνία για τον ορισμό της, είναι γενικά αποδεκτό ότι η μοναξιά είναι ένα δυσάρεστο συναίσθημα που οφείλεται στη διακοπή ή στη χαμηλή ποιότητα των κοινωνικών επαφών ενός ανθρώπου. Ως μοναχικός ορίζεται κάποιος που δηλώνει ότι νιώθει μοναξιά «τον περισσότερο χρόνο» ή «πάντα». Από την άλλη, ως κοινωνική απομόνωση ορίζεται η κατάσταση ενός ανθρώπου που δεν συναντιέται με συγγενείς, φίλους ή συναδέλφους (εκτός δουλειάς) συχνότερα από μια φορά το μήνα.

Συχνά η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση συμβαδίζουν, αλλά όχι πάντα. Μπορεί κανείς να έχει συχνές κοινωνικές επαφές, παρόλα αυτά να μην ικανοποιείται και να νιώθει μοναξιά. Αντίστροφα, μπορεί να έχει πολύ αραιές επαφές, αλλά να μη νιώθει μοναξιά, γι' αυτό άλλωστε τα μέσα ποσοστά της μοναξιάς στην Ευρώπη είναι πολύ χαμηλότερα (7%) από ό,τι της κοινωνικής απομόνωσης (18%).

 Αναδημοσίευση: news247.gr

Ερωτήσεις του ευρωβουλευτή Αλέξη Γεωργούλη για το FaceApp, αλλά και το τσίπουρο και τσικουδιά

Ήδη οι Έλληνες ευρωβουλευτές που εκλέχτηκαν στις 26 Μαϊου έχουν πάει στο Στρασβούργο. Απ’ αυτούς δραστήριος αναδεικνύεται ο Λαρισαίος Αλέξης  Γεωργούλης (φωτο στο Στρασβουργο). 
Ένας άνθρωπος που η τοποθέτηση του στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ κατακρίθηκε, κυρίως από αντιπάλους, γιατί είναι ηθοποιός και για την ομορφιά του. Αλλά και όταν εκλέχτηκε ειπώθηκαν πολλά. Για κοριτσάκια που τον ψήφισαν ως celebrity κλπ. Εγώ έχω να πω πως στο Νομό Λάρισας πρώτευσε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ με 8.733 ψήφους, ενώ πανελλαδικά εξελέγη πέμπτος (162.974 ψήφους) κι άφησε δεύτερο τον επανεκλεγέντα αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου που πήρε στο Νομο Λάρισας 6.454 ψήφους. Ενώ βγήκε πρώτος στον ΣΥΡΙΖΑ πανελλαδικά με 272.835 ψήφους.
Ως τώρα, μετά την συγκρότηση της νέας Ευρωβουλής, στις 2 Ιουνίου, έχει κάνει δύο ερωτήσεις:
Η πρώτη αφορά το FaceApp την εφαρμογή στα smartphone, μέσω της οποίας γέμισαν τα social media γερασμένα πρόσωπα (πιο κάτω η παρουσιάστρια Μαρία Μπακοδήμου στις φωτο που δημοσίευσε στο instagram) . Για να βλέπουμε και καλά πως είμαστε γερασμένοι. Όπως τα λέει πάντως στην ερώτησή του στην Κομισιόν ο κ. Γεωργούλης υπάρχει σημαντικό θέμα.
Αλλά σπουδαιότερη είναι η δεύτερη ερώτηση που έκανε. Για το θέμα του Τσίπουρου και της Τσικουδιάς που πλέον δε θεωρούνται εθνικά ποτά. Μια που εθνικό ποτό θεωρείται μόνο το ούζο για την Ελλάδα. Οπότε το τσίπουρο και η τσικουδιά εξισώνονται φορολογικά με τ’ άλλα. Όπως το Ουίσκι. η Βότκα κλπ
Ας δούμε τα πλήρη κείμενα των δυο ερωτήσεων του Αλέξη Γεωργούλη

* * *

♦ Το Face App έγινε δημοφιλές σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα σε νεαρές ηλικίες. Αυτή την στιγμή η εφαρμογή είναι από τις πρώτες σε μεταφορτώσεις σε 121 κράτη και υπολογίζεται ότι πάνω από 150 εκ. χρήστες την έχουν χρησιμοποιήσει. Οι άδειες που ζητά από τους χρήστες περιλαμβάνουν πρόσβαση σε τεράστιο όγκο προσωπικών δεδομένων. Η λειτουργία της έχει ήδη δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία σε ειδικούς στο δίκαιο της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Προκύπτουν ερωτήματα αναφορικά με την ασφάλεια και την προστασία των χρηστών, ειδικά αν δεν εφαρμόζεται επαρκώς το νομικό πλαίσιο της ΕΕ.

Δεδομένου ότι η εφαρμογή χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου (face recognition technology) και συλλέγει βιομετρικά στοιχεία, ενώ η έδρα της εταιρίας που την ανέπτυξε και την διαχειρίζεται βρίσκεται εκτός Ε.Ε ερωτάται η Επιτροπή:

1. Πως προστατεύονται οι χρήστες ενώ συγκατατίθενται «επ'αόριστον, σε μη αποκλειστική πρόσβαση και άδεια» για «εμπορικές χρήσεις» χωρίς πρωτίστως να ενημερώνονται με διαφάνεια για τους όρους και χωρίς δυνατότητα ανάκλησης;

2. Εξασφαλίζεται η εξωεδαφική εφαρμογή και τήρηση του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία Δεδομένων σε περίπτωση μεταφοράς και επεξεργασίας των δεδομένων των χρηστών σε άλλη τοποθεσία εκτός της Ε.Ε. που δραστηριοποιείται η εταιρία ή συνεργαζόμενες με αυτήν;

Ο Ευρωβουλευτής Αλέξης Γεωργούλης δήλωσε για την πρωτοβουλία του αυτή:

«Χρησιμοποιώ τα social media και εφαρμογές σε καθημερινή βάση. Με διευκολύνουν στην επικοινωνία μου με το κοινό που παρακολουθεί τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες. Προσφάτως και τα νέα καθήκοντα μου ως Ευρωβουλευτή.
Ωστόσο το καθεστώς FaceApp είναι ιδιαίτερα νεφελώδες. Η έδρα βρίσκεται εκτός Ε.Ε. και οι όροι που προβλέπουν παραχώρηση δεδομένων χωρίς δυνατότητα ανάκλησης της συναίνεσης ειδικά αν αναλογιστούμε ότι οι χρήστες είναι πολύ νεαρό κοινό. Ο Γενικός Κανονισμός Προστασία Δεδομένων, είναι μια νομοθεσία πρότυπο, αλλά όπως φαίνεται από τις γνώμες των ειδικών και τις αντιδράσεις η εφαρμογή δεν την τηρεί. Τα αντανακλαστικά μας πρέπει να είναι γρήγορα για να προστατέψουμε τους Ευρωπαίους πολίτες και να τους επιτρέψουμε να συνεχίζουν να απολαμβάνουν άφοβα τα οφέλη της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης».

♦ Το ΔΕΕ σε απόφαση που δημοσίευσε στις 11 Ιουλίου 2019 θεώρησε ότι η ελληνική νομοθεσία1 που προβλέπει την εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν οι επιχειρήσεις απόσταξης και μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν οι μικροί αποσταγματοποιοί αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης2 και συγκεκριμένα στην Οδηγία 92/83/ΕΟΚ3 και Οδηγία 92/84/ΕΟΚ.

 Δεδομένου ότι η παραγωγή τσίπουρου και τσικουδιάς είναι μοναδική τέχνη που ευρίσκεται σε περιοχές της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας αντίστοιχα, ερωτάται η Επιτροπή:

1. Θα μπορούσε να επεκταθεί η παρέκκλιση του άρθρου 23 παρ. 2 της Οδηγίας 92/83/ΕΟΚ για να τα καλύπτει συνολικά τσίπουρο και τσικουδιά, δεδομένου ότι το ούζο το οποίο εμπίπτει στην παρέκκλιση παράγεται κατά τρόπο παρόμοιο;

2. Αν κάτι τέτοιο δεν καταστεί εφικτό, τι μέτρα σκοπεύει να λάβει για να στηρίξει τους μικρούς αποσταγματοποιούς που ασκούν ένα επάγγελμα/τέχνη μοναδικό στην Ευρώπη και στηρίζουν την τοπική οικονομία μεγάλων περιοχών της χώρας;

3. Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που σκοπεύει να αναλάβει η Επιτροπή για να προστατέψει επαγγέλματα και τεχνικές (οι οποίες απέχουν από την σύγχρονη βιομηχανική διαδικασία) που χάνονται ως κομμάτι της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρώπης;

«Αν και η χώρα μας έχασε την μάχη στο Δικαστήριο που νομικά έχει το τελευταίο λόγο, υπάρχει ένα περιθώριο το οποίο θέλω να εξερευνήσει για στήριξη αυτών των παραγωγών. Η παραγωγή τσίπουρου και τσικουδιάς, στηρίζει ολόκληρες περιοχές της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης και της Θεσσαλίας από όπου κατάγομαι. Το τσίπουρο και η τσικουδιά, μαζί με το ούζο, ανήκουν σε ποτά που δεν είναι απλά προϊόντα. Δεν είναι ένα όφελος μόνο για την τοπική οικονομία των παραγωγών περιοχών. Πρόκειται για ολόκληρη μυσταγωγία από την συλλογή των πρώτων υλών, την απόσταξη μέχρι και την κατανάλωση. Μιλάμε για ένα κομμάτι της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς, κομμάτι της φιλοσοφίας μας σαν λαός! Αυτό λοιπόν που θέλω να εξασφαλίσω από την Κομισιόν είναι ότι θα βρεθεί ένας τρόπος προστασίας αυτής της διαδικασίας και στήριξης της παραγωγής!», δήλωσε ο ευρωβουλευτής Αλέξης Γεωργούλης για την πρωτοβουλία του.

 Αναδημοσίευση: m.lifo.gr και m.lifo.gr