Λίγο οι μέρες της μεγάλης βδομάδας και οι προετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας, «δεν μπόρεσα να είμαι ακριβής στο ραντεβού με το Word». Να είμαι ειλικρινής «δούλευα στο μυαλό μου» κείμενο για τη Δευτέρα του Πάσχα, αλλά είδα την λίγο η σημερινή μέρα/ημερομηνία.
Πέμπτη 9 Μάϊου. Που είναι η ιδανική μέρα ν’ αναφερθώ στην «ημέρα της Ευρώπης που γιορτάζουμε σήμερα. Δεν είναι Παρασκευή ή Δευτέρα που δημοσιεύω κείμενά μου αλλά είναι μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα που δεν έγραψα κάτι
Σύμφωνα λοιπόν με την επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα είναι η μέρα της Ευρώπης. Το γιατί το διαβάζουμε σ΄ αυτή:
«Την Ημέρα της Ευρώπης κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου γιορτάζουμε την ειρήνη και την ενότητα στην Ευρώπη. Η ημερομηνία αυτή σηματοδοτεί την επέτειο της ιστορικής «Διακήρυξης Σουμάν», με την οποία ο Ρομπέρ Σουμάν διατύπωσε την πρότασή του για μια νέα μορφή πολιτικής συνεργασίας στην Ευρώπη, ικανή να κάνει τον πόλεμο μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών αδιανόητο. Η πρόταση του Ρομπέρ Σουμάν θεωρείται η απαρχή της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.»
Και σε παραπέμπει σε άλλη σελίδα του ίδιου site που μας ενημερώνει ότι:
«Η Διακήρυξη Σουμάν, που παρουσιάστηκε από τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν στις 9 Μαΐου 1950, πρότεινε τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, τα μέλη της οποίας θα διαχειρίζονταν από κοινού την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα.»
 |
| Η
αιματηρή μάχη μέσα στο Βερολίνο, μεταξύ του σοβιετικού στρατού και των υπερασπιστών της πόλης, ισοπέδωσε τη πρωτεύουσα της Γερμανίας. Κάθε δρόμος και σπίτι του Βερολίνου ήταν πεδίο μάχης για τους στρατιώτες |
Δηλαδή αν συγκρίνουμε το συγκεκριμένο γεγονός με ότι συνέβη, όχι για την Ευρώπη αλλά για όλο τον κόσμο, πέντε χρόνια πριν μιλάμε «για τρίχες» όπως θα έλεγα στους φίλους μου.
Αν πάμε πέντε χρόνια πριν, στις 9 Μαϊου 1945 είναι η μέρα που ηττήθικε ο ναζισμός. Άρα η 9η Μαίου είναι η μέρα της Αντιφασιστικής νίκης. Έτσι γράφει το militaire.gr του Πάρι Καρβουνόπουλου (και με την ευκαιρία να του πούμε περαστικό να είναι το πρόβλημα υγειάς που είχε πρόσφατα) κι έτσι ακριβώς είναι.
Το πρόβλημα όπως το βλέπω, είναι ότι αυτή την επέτειο ποτέ δεν την γιορτάσαμε «στη Δύση».
Αντιθέτως σίγουρα όλοι μπορούμε να θυμηθούμε, από τα δελτία ειδήσεων, τις μεγαλειώδης παρελάσεις στη Κόκκινη πλατεία της Μόσχας στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης. Όπως και αντίστοιχα τα τελευταία χρόνια που Βλαδιμίρ Πούτιν.
Τι έγινε όμως στις 9 Μάϊου 1945; Ας δούμε τι γράφει η ιστοσελίδα Μηχανή του Χρόνου του Χρήστου Βασιλόπουλου.
 |
| Το
βράδυ της 30ης Απριλίου γύρω στις 22:50 μια μικρή ομάδα Σοβιετικών λοχιών με επικεφαλής τους Εγκόρωφ και Κανταρίγια εισέδυσαν στο Ράιχσταγκ, ανέβηκαν στην ταράτσα του κτιρίου και ύψωσαν τη Σοβιετική σημαία, με τον άνδρα που τοποθέτησε τη σημαία σε ένα από τα εκεί ευρισκόμενα αγάλματα να είναι ο λοχίας Μιχαήλ Μίνιν. Η σκηνή επαναλήφθηκε την επόμενη μέρα, 1η Μαΐου, για να εκδοθεί σε φωτογραφία με άλλους πρωταγωνιστές.... |
H αντεπίθεση του ρώσικου στρατού ενάντια στη Γερμανία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1945 με αποκορύφωμα τη Μάχη του Βερολίνου, που σήμανε και το τέλος του πολέμου.
Ο Χίτλερ σε μια ύστατη προσπάθεια, συγκέντρωσε όλους τους άντρες που του απέμειναν και τους κάλεσε να εκτελέσουν τα τελευταία τους καθήκοντα.
Ο Κόκκινος Στρατός πλησίαζε επικίνδυνα τη γερμανική πρωτεύουσα, αποτελούμενος από 2.500.000 άντρες και χιλιάδες άρματα μάχης και πυροβόλα.
Οι Γερμανοί με αντιαεροπορικά και με οχυρώσεις προσπάθησαν να καθυστερήσουν τους Σοβιετικούς, οι οποίοι μετά από σκληρές μάχες, κατάφεραν να σπάσουν τη γερμανική αντίσταση και να περικυκλώσουν την πόλη.
Η αιματηρή μάχη μέσα στο Βερολίνο, μεταξύ του σοβιετικού στρατού και των υπερασπιστών της πόλης, ισοπέδωσε τη πρωτεύουσα της Γερμανίας. Κάθε δρόμος και σπίτι του Βερολίνου ήταν πεδίο μάχης για τους στρατιώτες.
Η επίθεση των Σοβιετικών ξεκίνησε τέλη Απρίλη και σκόπευαν να καταλάβουν το Βερολίνο έως την πρωτομαγιά, που ήταν εθνική εορτή για τη Ρωσία.
Στις όχθες του ποταμού Όντερ, του τελευταίου φυσικού εμποδίου πριν από το Βερολίνο, παρατάχθηκαν τελικά 140 σοβιετικές μεραρχίες, κατανεμημένες σε 20 στρατιές, οι οποίες αριθμούσαν 1.593.800 άνδρες, 6.300 άρματα μάχης και 25.000 πυροβόλα διαφόρων διαμετρημάτων.
Η τεράστια αυτή δύναμη κρούσης υποστηριζόταν από 8.400 αεροσκάφη. Εναντίον του Βερολίνου επρόκειτο να επιτεθούν τρία σοβιετικά μέτωπα: το 1ο Μέτωπο της Λευκορωσίας υπό τον στρατάρχη Ζούκωφ, το 1ο Μέτωπο της Ουκρανίας υπό τον στρατάρχη Ιβάν Κόνιεφ και το 2ο Μέτωπο της Λευκορωσίας υπό τον στρατάρχη Κονσταντίν Ροκοσόφσκυ. Το πυροβολικό υπό τις διαταγές του Στρατάρχη Βορονώφ. Η πλειοψηφία των Γερμανών στρατιωτών και πολιτών πολέμησε απελπισμένα, προσπαθώντας να διασώσει το Βερολίνο από τις “ορδές των Μογγόλων κατακτητών” όπως έλεγε η προπαγάνδα των Ναζί. Πολλοί γνώριζαν εκ των προτέρων ότι ήταν καταδικασμένοι, εν τούτοις αγωνίστηκαν υπέρ βωμών και εστιών. Οι ξένοι εθελοντές, κυρίως Σουηδοί, Νορβηγοί, Γάλλοι και Ισπανοί, πολέμησαν με γενναιότητα, υπερασπιζόμενοι την ιδεολογία τους, ως νέοι σταυροφόροι κατά του μπολσεβικισμού. Πολλοί πάλι μάχονταν με την ελπίδα ότι θα επενέβαιναν οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί, καταλαμβάνοντας πρώτοι το Βερολίνο. Δεν ήξεραν όμως, ότι οι αποφάσεις για τη διανομή των εδαφών της Γερμανίας είχαν ήδη ληφθεί από τους Συμμάχους στη Διάσκεψη της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 1945. Στις 2 Μαΐου, ύστερα από την ολοκληρωτική επικράτησή τους, το Βερολίνο παραδόθηκε και οι μάχες σταμάτησαν.
Η επίσημη συνθηκολόγηση μεταξύ Γερμανών και συμμαχικών δυνάμεων υπογράφτηκε στις 8 Μαΐου του 1945, η οποία ανακηρύχτηκε Ημέρα Νίκης για την Ευρώπη. Χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν τη λήξη του πολέμου. Η επόμενη μέρα βρήκε το Βερολίνο, όπως και την υπόλοιπη Ευρώπη γεμάτο ερείπια και αποκαΐδια.
Το μεγαλύτερο μέρος τη πόλης είχε βομβαρδιστεί από τις αεροπορικές επιδρομές και εκατοντάδες κτίρια και δρόμοι καταστράφηκαν ολοσχερώς. Άρματα μάχης κυκλοφορούσαν στους δρόμους και το Βερολίνο δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση τη σημερινή πολυπολιτισμική πρωτεύουσα της Γερμανίας.
Ακόμη στο olympia.gr διαβάζουμε:
Η υπογραφή της συνθηκολόγησης έγινε στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43 π.μ..Την ανώτατη γερμανική στρατιωτική διοίκηση εκπροσώπησαν ο στρατάρχης Κάιτελ, ο ναύαρχος Φρίντερμπουργκ και ο στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ.
Την αντιπροσωπεία της αντιχιτλερικής συμμαχίας αποτέλεσαν: από μέρους της ΕΣΣΔ ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκωφ, από μέρους της Αγγλίας ο στρατάρχης της αεροπορίας Α. Τέντερ, από μέρους των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και από τη Γαλλία ο στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινύ. Ύστερα από αυτή την εξέλιξη ο μεγαλύτερος και πιο αιματηρός πόλεμος που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα τερματίζεται στην Ευρώπη.
Όμως γιατί θέλουν να ξεχάσουμε την επέτειο της πραγματικά ιστορικής νίκης;
Το υπονοεί ή μάλλον το γράφει πεντακάθαρα και πάλι το militaire.gr του Πάρι Καρβουνόπουλου:
«Επειδή πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια να “εξισωθούν” ο ναζισμός και ο κομμουνισμός είναι μάλλον χρήσιμο να θυμηθούμε ότι ο ρόλος του Κόκκινου Στρατού στην έκβαση του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου ήταν καθοριστικός:»
Και για να τεκμηριώσω αυτή την άποψη, αλλά και να δικαιολογήσω τον τίτλο του κειμένου παραπέμπω στα γεγονότα που δίνει το αξιόλογη ιστοσελίδα του σαν σήμερα για την 9η Μαϊου. Που λείπει έστω και μια αναφορά στο γεγονός.
Πηγές: european-union.europa.eu, και δεύτερη του european-union.europa.eu, mixanitouxronou.gr, olympia.gr, militaire.gr και sansimera.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου