Ο Γιάννης Κουκούλας στην χθεσινή «Καθημερινή» θίγει ένα απ’ τα πιο σοβαρά θέματα του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Το πόσο δημοφιλής δηλαδή είναι μια ομάδα και πως την αντιμετωπίζει ο καθένας. Διαιτητές, δημοσιογράφοι, φίλαθλοι κλπ. Αν σκεφτείτε λιγάκι θα βρείτε, παραδείγματα, και στη ζωή για να αποδειχθεί ακόμη μια φορά αυτό που έγραφε συχνά στο «Ποντίκι» ο εκδότης του Κώστας Παπαϊωαννου (Πριν πουληθεί και μεταλλαχθεί) Ότι το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία της «πραγματικής ζωής»
Δεν ξέρουν ούτε πού είναι η Φυλή
Ο ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ είναι η ομάδα που επιβεβαιώνει τον στίχο του ποιητή: «Αν δεν υπήρχαν οι μικροί, πώς θα υπήρχαν οι μεγάλοι». Ήρθε στη μεγάλη κατηγορία, έγραψε την ιστορία του και περιμένει τη λήξη της περιόδου για να την αποχαιρετήσει. Έκανε τον κύκλο του σ’ αυτήν, όπως τόσες και τόσες άλλες ομάδες. Ένιωσε κι αυτός στο πετσί του τι σημαίνει να μην έχεις οπαδούς που θα κατεβούν σε διαδήλωση, να μην ενδιαφέρεις τους πολιτικούς, αν θα χάσουν κανένα σταυρό.
ΤΗΝ Κυριακή το βράδυ, η ομάδα της Φυλής καταδικάστηκε σε υποβιβασμό. Δεν έχει σημασία αν είχε ή όχι τις αγωνιστικές ικανότητες να τον αποφύγει. Είχε όμως το δικαίωμα να παλέψει για την παραμονή της, όσο άντεχε. Δεν της το επέτρεψε ο διαιτητής Νικήτας Ντάτης. Ο 37χρονος λιμενικός από τη Χίο καταλόγισε εις βάρος της ένα ανύπαρκτο πέναλτι, με το οποίο ο ΟΦΗ έκανε το 0-2 και της αρνήθηκε ένα οφθαλμοφανές, στις καθυστερήσεις, που θα μπορούσε να της δώσει τον βαθμό της ισοπαλίας.
ΔΕΝ το έκανε, και ο ΟΦΗ πήρε βαθιά ανάσα στην προσπάθειά του να σωθεί, ενώ ουδείς ενδιαφέρθηκε που ο Θρασύβουλος έχασε και το ελάχιστο οξυγόνο που του απέμενε. Σαν… τυχαίο περιστατικό πέρασαν οι δύο φάσεις από τις αθλητικές εκπομπές. Όσο για τις διαμαρτυρίες των εμφανώς αδικημένων, πού να φτάσουν από τη Φυλή στα πολυτελέστατα γραφεία των υπευθύνων του ποδοσφαίρου, αλλά και της πολιτικής ηγεσίας του αθλητισμού; Η απόσταση, μεγάλη κι εκεί πάνω λυσσομανάει ο άνεμος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου