Από την χθεσινή «Καθημερινή» λοιπόν του Θάνου Oικονομόπουλου
Η σοβαρότητα σε... <<ντιμπέιτ>>!
H αλήθεια είναι πως τούτη η προεκλογική περίοδος πολύ λίγο θυμίζει προηγούμενες. Δίχως αφίσες και μεγάφωνα, με πολύ λίγα προεκλογικά φυλλάδια <<πόρτα πόρτα>>, χωρίς τα τριτοκοσμικά και άνευ αντικειμένου <<περίπτερα>> και <<μπαλκόνια>> υποψηφίων αλλά και κομμάτων. Είναι η <<οδηγία>> του Γιώργου Παπανδρέου, προς τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ, για <<λιτότητα>> και αυτοσυγκράτηση, με συγκεκριμένους όρους και πλαφόν
εξόδων, που εκ των πραγμάτων επηρεάζει και τα άλλα κόμματα, είναι σίγουρα και η οικονομική κρίση που δεν αφήνει περιθώρια στους <<εθελοντές χορηγούς>> για γενναίες προσφορές σε κόμματα, αναμφίβολα είναι και το... προηγούμενο της Siemens που αποθαρρύνει σε κάποιο βαθμό (και επί του παρόντος - φρέσκιες οι εντυπώσεις...) τη ροή μαύρουπολιτικού χρήματος.
Μα πάνω απ' όλα είναι η σωστή αίσθηση των <<επικοινωνιολόγων>> και διαφημιστών των κομμάτων (ιδίως των εξουσίας), πως ο κόσμος θα αντιδράσει πολύ αρνητικά και μάλιστα με <<αναδρομικά>> φορτία, σε μια προεκλογική εκστρατεία που θα είναι <<του μπούγιου>>, του συνθήματος, της ρεκλάμας και της προσπάθειας παραπληροφόρησης, κάτι που εκ των πραγμάτων σε κάποιο βαθμό κάνουν όλες οι προεκλογικές πολιτικές
καμπάνιες. Δεν περνάνε τις καλύτερες μέρες τους πολιτικά κόμματα και πολιτικοί. Με την αναξιοπιστία και την αναποτελεσματικότητά τους απογοήτευσαν, εξόργισαν τον κόσμο. Και καταγράφεται αυτή η τάση όχι μόνο στις δημοσκοπήσεις (σε ό,τι αφορά τα επιμέρους <<ποιοτικά>> χαρακτηριστικά τους), αλλά ακόμη και στα ποσοστά των κομμάτων, ως <<πρόθεση ψήφου>>, που είναι πρωτοφανώς χαμηλά αν σκεφθεί κανείς πως
βρισκόμαστε δύο εβδομάδες πριν από το κρίσιμο ραντεβού με τις κάλπες...
Φάνηκε, αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών, πως η προεκλογική μάχη τούτη τη φορά θα δοθεί επί της ουσίας - σε θέματα δηλαδή που όντως απασχολούν την κοινωνία και τον τόπο. Η εξαρχής εμφάνιση του πρωθυπουργού να υπερασπίζεται τη θέση <<δυσάρεστος και χρήσιμος>> στην οικονομία, αλλά όχι μόνο, και η αντίστιξη του Γιώργου Παπανδρέου να
επιμένει σε ένα άλλο μοντέλο οικονομικής διαχείρισης, αλλά και ταυτόχρονης ανάπτυξης, δημιούργησε την εντύπωση πως οι προεκλογικές αντιλογίες και αντιπαραθέσεις θα αποκτήσουν τούτη τη φορά ουσιαστικό περιεχόμενο...
Ισχυσε, αλλά πρόσκαιρα. Μετά τις σοβαρές αντικρούσεις και αντιθέσεις επί συγκεκριμένων στοιχείων και παραμέτρων, η αντιπαράθεση στα τηλεοπτικά παράθυρα και τις δημόσιες εμφανίσεις περιορίστηκαν από πλευράς Ν.Δ. στο γενικό και αφοριστικό <<δεν λέει πού θα βρει τα λεφτά>>, και το <<είναι λαϊκιστής, υπόσχεται τα πάντα στους πάντες>>.
Προφανώς οι δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν τις δύο κεντρικές τοποθετήσεις των δύο διεκδικητών της εξουσίας, στη Θεσσαλονίκη, έδειξαν στη Ρηγίλλης, πως η πρόταση (όσο ασαφής και αν θεωρηθεί ότι ήταν...) του ΠΑΣΟΚ πέρασε και επηρέασε τον κόσμο. Και το... γύρισαν στην <<παλιά καλή>> προεκλογική κόντρα.
Δίχως αμφιβολία, βοήθησαν και τα κανάλια. Τους δόθηκε, φυσικά, η <<πιασάρικη>> ευκαιρία με τις ένθεν κακείθεν <<καρατομήσεις>> υποψηφίων, τα <<καθαρά ψηφοδέλτια>> (έστω στη... λάιτ εκδοχή της ημικαθαρότητας, σεό,τι αφορά τη Ν.Δ.), η δυστοκία στα ψηφοδέλτια Επικρατείας (κυρίως, πάλι, στη Ν.Δ. που φάνηκε οι <<βαρώνοι>> να επιβάλουν τις απόψεις και τις στοχεύσεις τους, κόντρα σε κάθε υποτυπώδη, έστω, διάθεση <<ανατροπής και ανανέωσης>>) και τάχιστα επέλεξαν να μεταφέρουν την
πολιτική αντιπαράθεση από την ουσία (την... ουσιαστική - δεν λέει κανείς πως το θέμα των υποψηφίων δεν χρήζει εξέτασης) στο περίπου προσωπικό, το παρασκηνιακό, το σε μεγάλο βαθμό <<παραπολιτικό>>. Εξ ου και η... αγανάκτηση σημαίνοντος στελέχους της Ν.Δ. <<μα εδώ το ΠΑΣΟΚ άφησε έξω από τις λίστες ένα κοτζάμ πρωθυπουργό Σημίτη, και το
ενδιαφέρον μένει εστιασμένο στην περίπτωση Τσιτουρίδη...>>.
Και έπειτα, ήρθε το... <<ντιμπέιτ>>! Και άρχισε, επί πολλές μέρες, το <<πολιτικό>> ενδιαφέρον να επικεντρώνεται σε... ανούσια, στην πραγματικότητα, διαδικαστικά ζητήματα, σε μικροπολιτικάντικες <<κόνξες>>, σε μιντιακές φιλοδοξίες και σκοπιμότητες. Το μεγαλύτερο μέρος των τηλεοπτικών δελτίων αφιερώνεται πάνω στο θέμα της τηλεμαχίας, και στις τεχνικές παραμέτρους της - το πόσοι, σε ποιους,
με ποια σειρά, <<τετ-α-τετ>> με διαμεσολάβηση ή όχι, με δικαίωμα σχολιασμού ή όχι. Σε ό,τι αφορά το ντιμπέιτ και των έξι πολιτικών αρχηγών, αλλά και σε σχέση με το <<μεγάλο>>, αυτό μεταξύ των κ. Παπανδρέου - Καραμανλή: ποιο <<μοντέλο>>, το γαλλικό ή το αμερικάνικο, με συμμετοχή κοινού ή όχι, ένα ή δύο, ποια μέρα κ.λπ.
Ανούσιες σαχλαμάρες, καθώς οι μέρες κυλούν... Στις οποίες θα μπορούσαν να έχουν θέσει τέλος, μια κι έξω, τα ίδια τα κόμματα και οι δύο αρχηγοί. Το τι θα πουν θα μετρήσει, και όχι το <<πως>> - αλλά κατά πως φαίνεται, κάποιοι εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στην <<επικοινωνιακή γκάφα>> του αντιπάλου τους, για να μειώσουν τη διαφορά σε επίπεδα <<διαχειρίσιμης ήττας>>. Εχουν νόημα τέτοια τερτίπια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου