Επιβεβαιώθηκε τελικά η αποχώρηση του Αλέκου Παπαδόπουλου. Και διάβασα χθες στην "Καθημερινή" για μια δήλωσή του παραμονές των εκλογών του 2007 για τις αναπηρικές συντάξεις.
Για τους δικαιούχους αναπηρικών συντάξεων κάτω των 60 ετών.
«Εισοδηματίες του Δημοσίου» τους είπε ο αχρείος. Αντί να πει πρέπει να επανεξεταστούν όλες αυτές οι συντάξεις, όπως είναι λογικό.
Εδώ υπάρχουν ταξίτζηδες λέει που έχουν αναπηρική σύνταξη λόγω τυφλότητας. Άκουσα και για ποδοσφαιριστές, όχι Α ή Β Εθνικής, που παίρνουν σύνταξη λόγω προβλημάτων στα πόδια τους. Αυτά φυσικά να κοπούν. Ομως κάποιος που έχει σοβαρό πρόβλημα στα άκρα; Χρειάζεται να μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία λόγω οργανικών προβλημάτων; Ή κάποιος που η όραση ή η ακοή του ειναι σημαντικά μειωμένη πως θα ζήσει; Θα βγει στη ζητιανιά;
Έτσι ήταν πάντα ο κυρ Αλέκος. Πονάει δόντι βγάζει δόντι, πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι.
Ετσι δεν έκανε και με τον Καποδίστρια; Επειδή ήταν κοντά δυο χωριά έπρεπε να συνενωθούν. Δεν πα να ‘χουν όσες διαφορές θέλουν (πολιτιστικές ή κοινωνικές ή ακόμη ακόμη οικονομικές);
Θα κάνει καλό λοιπόν αυτή η αποχώρηση. Όπως και του Ακη Τσοχατζόπουλου.
Ανθρώπου που παντρεύτηκε κι αυτός την ερωμένη του, που είναι 30, 40, 50 χρόνια μικρότερη του; «Σπάζοντάς τα» με τα παιδία του. Ακολούθησε την γραμμή του Ανδρέα Παπανδρέου, που κόντρα στα παιδιά του κι αυτός, παντρεύτηκε την Δήμητρα Λιανη με περίπου ίδια ηλικιακή διαφορά. Αλλα ο Ανδρέας έκανε το γάμο στην Φιλοθέη όχι στο Four Seasons στο Παρίσι.
Μάλλον αυτή είναι οι διαφορά των διαδόχων του Ανδρέα με τον ίδιο. Τον μοιάσαν μόνο στα αρνητικά του και αυτά τα έκαναν όχι με τακτ, αλλά ξεδιάντροπα χωρίς να λογαριάζουν καμιά γνώμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου