Ξεκινώ με άρθρα γιατί με πρόλαβε...

Έλεγα ότι από σήμερα θα αρχίσω να γράφω και πάλι, μια που το χθεσινό κείμενο το είχα έτοιμο
Με πρόλαβε όμως ο κ. πρωθυπουργός ανακοινώνοντας πως προσφεύγει στις κάλπες.
Όλοι λένε για 4 του Οκτώβρη
Αντί σχολίου Δημοσιεύω το κύριο άρθρο της χθεσινής (Τετάρτη 3/9) «Καθημερινής» και την άποψη του κ. Θάνου Οικονομόπουλου που συμφωνώ.
KYPIO APΘPO Με τόλμη και σχέδιο
Oι Ελληνες πολίτες θα αναδείξουν μια νέα κυβέρνηση στις 4 Οκτωβρίου. Εως τότε αναμένουμε: από τον κ. Καραμανλή να μας εξηγήσει γιατί δεν πήρε τις αποφάσεις που έπρεπε όταν είχε ισχυρή πλειοψηφία μετά το 2004 ή ακόμη μετά την ανανέωση της λαϊκής εντολής το 2007. Αναμένουμε ακόμη να εξηγήσει με απόλυτη σαφήνεια ποια ακριβώς μέτρα σχεδιάζει, με ποιους θα τα εφαρμόσει και τι θα κάνει αν σημειωθούν ισχυρές αντιδράσεις. Οσο για τον κ. Παπανδρέου, αναμένουμε να εξηγήσει με την ίδια απόλυτη σαφήνεια ποια ακριβώς μέτρα σκοπεύει να λάβει αν εκλεγεί, με ποιους θα τα εφαρμόσει και πώς θα αντιμετωπίσει το... παλαιό ΠΑΣΟΚ, που μετά βεβαιότητος θα αντιδράσει. Καλώς ή κακώς, το 2009 δεν είναι 2004 γιατί η χώρα βρίσκεται σε κρίση. Οι πολίτες αναζητούν ηγέτη και διακυβέρνηση με τόλμη και συγκεκριμένο σχέδιο. Και από την πρεμιέρα της προεκλογικής αυτής μάχης δικαιούνται να είναι ανήσυχοι και δύσπιστοι.

Και η άποψη του κ. Θανου Oικονομοπουλου, υπό τον τίτλο
Δεσμεύσεις παρελθουσών χρήσεων...
H συνοπτική λεζάντα του τηλεοπτικού πλάνου του πρωθυπουργού χθες το βράδυ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι «ψηφίστε με, να κάνω ό,τι σας είχα υποσχεθεί... πριν από τις εκλογές του 2004»! Γιατί, ο κ. Καραμανλής και η κυβερνώσα Ν.Δ. δεν έκαναν χθες την... πρεμιέρα τους. Εχουν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία πεντέμισι χρόνια και μάλιστα με (σχετικά) νωπή εντολή συνέχισης της προσπάθειάς τους πριν από ακριβώς δύο χρόνια. Εκανε την αυτοκριτική του, θα πουν – μα φυσικά. Πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός που προσφεύγει σε πρόωρες εκλογές, για να κάνει... όσα είχε επαγγελθεί, που αποφεύγει (άσχετα με το βαθύτερο «γιατί») να χρησιμοποιήσει τον χρόνο που του απομένει (και έξι μήνες στην πολιτική είναι αρκετός χρόνος...) για να κάνει έργο, να μην υποχρεωθεί, έστω για επικοινωνιακούς λόγους, να κάνει κάποιου είδους αυτοκριτική;
Ο κ. Καραμανλής είπε στον ελληνικό λαό πως καταφεύγει σε εκλογές για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, τρεις πιεστικές προτεραιότητες: το νοικοκύρεμα του κράτους και τον έλεγχο των δαπανών, την πάταξη της φοροδιαφυγής και την προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών, που θα ενισχύσουν τα θεμέλια της οικονομίας. Και όλα τούτα επειδή βασικά «φταίει το ΠΑΣΟΚ», αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε (πριν από δύο χρόνια, πάντως, λίγο μετά την επανεκλογή της Ν.Δ. στην εξουσία...) και επιδείνωσε την κατάσταση της εθνικής οικονομίας.
Με το συμπάθιο, αλλά τον έλεγχο των δαπανών και το νοικοκύρεμα του κράτους (και μάλιστα στον υψηλότερο δυνατό βαθμό, σε αυτόν της... «επανίδρυσης»!) δεν είχε δεσμευτικά υποσχεθεί τόσο προεκλογικά (το 2004) όσο και με τις προγραμματικές του δηλώσεις ενώπιον της Βουλής; Δεν είχε, επίσης, τεθεί ως «στόχος υψίστης σημασίας» η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (και πριν και... μετά τη διάλυση του ΣΔΟΕ, και ό,τι αυτή επέφερε...); Οσο για την «ενίσχυση των θεμελίων της οικονομίας» με τις περιβόητες και χιλιοεξαγγελθείσες «διαρθρωτικές αλλαγές», περιττεύει κάθε αναφορά. Νωπές οι μνήμες και τα «βολέματα» της έρμης «ήπιας προσαρμογής», δηλαδή με άλλα λόγια του «βλέποντας και κάνοντας» ανάλογα με τις αντιδράσεις...
Ολοι θυμούνται (άλλωστε δύο χρόνια έχουν μόνο περάσει) ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, τον Σεπτέμβρη του 2007, έγινε για το «σοβαρό εθνικό ζήτημα» να... συνταχθεί ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους, επειδή (από τότε...) η κατάσταση και οι παράμετροι της εθνικής οικονομίας ήταν προβληματικές. Δύο χρόνια μετά, η ίδια περίπου επίκληση μοιάζει πολύ λίγο πειστική, ιδίως μάλιστα αν συνυπολογίσει κανείς ότι από τις πρώτες κιόλας προεκλογικές μέρες του 2008, ο (τότε) υπεύθυνος υπουργός Οικονομίας διαπίστωνε «σεμνά και ταπεινά» πως «τα δημόσια έσοδα έχουν πιάσει πάτο», παρά τις... παράλληλες διαβεβαιώσεις του (όταν ήδη είχαν φανεί τα πρώτα κύματα της παγκόσμιας κρίσης) ότι «η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη και θα αντέξει...»!
Το επιχείρημα του κ. Καραμανλή ότι τις πρόωρες εκλογές στην ουσία τις προκαλεί το ΠΑΣΟΚ, με τη θέση του να μη συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, έχει βάση σε κάποιο βαθμό. Μόνο που η θέση αυτή του ΠΑΣΟΚ έχει διατυπωθεί με σαφήνεια και δεσμευτικότητα από την επομένη των ευρωεκλογών, πριν δηλαδή από τρεις μήνες. Αν, λοιπόν, ο πρωθυπουργός έκρινε ότι το διάστημα μέχρι τον Μάρτιο του 2010 δεν (του) επαρκούσε για να επιχειρήσει την ανασυγκρότηση της οικονομίας, την πραγματοποίηση των («εκ μεταφοράς»...) διαρθρωτικών αλλαγών, τη λήψη των «αναγκαίων αλλά και δυσάρεστων» μέτρων, γιατί δεν είχε προχωρήσει τότε στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών, για να αποφύγουμε και την «εκλογολογία» των τελευταίων μηνών, που (κατά ομολογία του ίδιου...) βλάπτει την οικονομία;
Αφήστε, δηλαδή, που 8 μήνες στην πολιτική (από τον Ιούνιο του ’09, μέχρι τον Μάρτιο του ’10) είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, που επιτρέπει πολύ άνετα τη δρομολόγηση (έστω) γενναίων και ριζοσπαστικών πολιτικών – αν υποτεθεί πως ένας υπεύθυνος πολιτικός αρχηγός είναι αποφασισμένος να τις εφαρμόσει για το (έρμο!) «εθνικό συμφέρον», αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος. (Κάτι που θα μπορούσε να κάνει ο κ. Καραμανλής και να το... επικαλεσθεί ως επιχείρημα, ζητώντας την κατάλληλη στιγμή την επανεκλογή του – με σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας, μάλιστα!).
Με την επιλογή (και το σκεπτικό που ανέφερε...) των πρόωρων εκλογών, και μάλιστα ύστερα από μια τόσο παρατεταμένη και «κουραστική» διαδικασία, ο κ. Καραμανλής είναι σαν να λέει στον ελληνικό λαό «ξέρω τι πρέπει να γίνει» (αυτό που ήξερε και πριν από 5,5 χρόνια...), μόνο που «δεν μπορώ να το κάνω, γι’ αυτό ας πάμε σε εκλογές και βλέπουμε...». Ζητώντας γενικώς και αορίστως «ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου» (δύο χρόνια μετά τις τελευταίες εκλογές...) και καλώντας τους πολίτες «να επιλέξουν ποιον πρωθυπουργό θέλουν». Πρωθυπουργό, όχι πολιτικές και προγράμματα...