Σ’ όλο τον κόσμο εξαπλώνεται πια το κίνημα των αγανακτισμένων.
Είχαμε πρόσφατα τους αγανακτισμένους στην Νέα Υόρκη, που στην αρχή δεν προβάλλονταν από τα Αμερικάνικα μέσα, αλλά τελικά τα προβάλουν μια που έχουν τη συμπαράσταση του 38% του Αμερικάνικου λαού όπως ανέφερε η κ. Τσαπανίδου πριν από λίγο στο Σκαι τώρα.
Το Σάββατο έγιναν συγκεντρώσεις σε σχεδόν 1000 πόλεις σε 85 χώρες του κόσμου.
Αλλού ειρηνικές αλλού όχι όπως στη Ρώμη. Μικρά εισοδεία έγιναν και στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη.
Το σίγουρο πάντως είναι πως κάτι αλλάζει. Βλέπουμε πως ο κόσμος ξεσηκώνεται κατά των κυβερνήσεων και όσων υπηρετούν παντού, Και το ωραίο είναι πως δεν καθοδηγούνται από κανέναν.
Αν δεν είναι ένδειξη αυτό πως κάτι αλλάζει τι είναι;
Το άσχημο (ή μήπως το καλό) είναι πως κανείς δεν έχει μια πρόταση για το τι θέλουμε αν ρίξουμε αυτό το σύστημα που έχει φτάσει στα όριά του.
Ο Κομουνισμός έχει πεθάνει, δολοφονήθηκε μετά από προδοσία του ίδιου του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, το 1990. Ο Καπιταλισμός πέθανε το 2008 και τώρα τρία χρόνια μετά το καταλάβαμε επωδικά όλοι και ετοιμάζουμε την κηδεία του πτώματος που έχει πια βρωμίσει.
Την επόμενη μέρα; Τι θα γίνει; Πως θα βγούμε από την κρίση, που μπήκαμε πρώτοι όταν ο «ευφυέστατος» πρωθυπουργό μας μας έβαλε νωρίς και βιαστικά;
Πιστεύω πάντως πως κάτι καλό γεννιέται. Κι αυτό που ζούμε είναι οι οδύνες τοκετού της, πραγματικά αυτή τη φορά, νέας τάξης πραγμάτων.
Ας όμως το καταλάβουμε κι εμείς και οι πολιτικοί μας. Πως καινούριο πράγμα με παλιά υλικά δεν γίνεται. Πιστεύω πως γρήγορα θα έχουμε τους νέους πρωταγωνιστές στην πολιτική μας ζωή όπως και όλου του κόσμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου