Τα αποσιωπητικά του κ. Παγκάλου

Στη χθεσινή (Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου) «Καθημερινή» ο κ. Παντελής Μπουκάλας, σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο, ασχολείται με τις δηλώσεις Πάγκαλου στο Παρίσι που μας είπε cons. Για όσους δεν ξέρουν όπως εγώ γαλλικά μ@λ@κες. Τώρα γιατί όλοι εμείς που δεν είμαστε φασίστες και κομουνιστές δεν τον κάνουμε μια ξεγυρισμένη μήνυση δεν το ξέρω. Προφανώς για τον ίδιο λόγο που δεν μηνύσαμε τον τότε πρωθυπουργό George Papandreou όταν έλεγε πως κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα. Η συνέχεια του mail που κυκλοφορεί και μου προώθησε η φίλη η Βάσω τη Δευτέρα.

* * *

Δηλαδή τι; Να επιστρατεύσουμε τώρα όλο τον κομφορμισμό, όλες τις συμβάσεις, κι από πάνω όλη μας την ψυχραιμία, για να απαντήσουμε στα σοβαρά στον κ. Πάγκαλο, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, αν δεν απατώμαι; Και εκεί που η αυτού εξοχότης εξαπολύει στα γαλλικά, «ολογράφως» και ανενδοιάστως, τους χαρακτηρισμούς του κατά των Ελλήνων, να τον λογοκρίνουμε εμείς οι ανθυποουτιδανοί και να βάλουμε αποσιωπητικά, για να μην προκληθεί η δημοσία αιδώς; ΄Η να δώσουμε βάση σε όσα λέει κάθε φορά, σαν μπαλωματής αμπάλωτων, ότι δηλαδή παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του, ότι άλλα ήθελε να πει, άλλα ξέφυγαν όμως από την αυτολατρευόμενη γλώσσα του; Το φιλμάκι ωστόσο κυκλοφορεί ήδη στο Διαδίκτυο. Κι ακόμα κι ένας άνθρωπος με παγκαλική ωμότητα θα δυσκολευόταν να το διαψεύσει πλήρως. Ο αυθέντης μας λοιπόν, που τα γαλλικά τα ξέρει καλά μιας και έζησε εις Παρισίους, δήλωσε σε κανάλι σοβαρό ότι οι διαμαρτυρόμενοι Ελληνες «είναι ένα μείγμα από κομμουνιστές, φασίστες και cons». Κατά τα λεξικά, τους μεταφραστές και όποιον έκανε μια βδομάδα έστω στο Παρίσι, η λέξη σημαίνει «ζώα» στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη σημαίνει - χμ, να βάλουμε αποσιωπητικά τώρα; Και να φερθούμε εμείς λιγότερο αντισυμβατικά από τον αντιπρόεδρο; Εστω. Ας βάλουμε αποσιωπητικά, αν και τους λόγους των Μεγάλων πρέπει να τους διασώζουμε όπως ακριβώς ειπώθηκαν, για να τους παραδίδουμε άθικτους στην αιωνιότητα, σαν κειμήλια ευθυκρισίας. Ας κουτσουρέψουμε τον αφορισμό του κ. Πάγκαλου, την ψυχιατρική γνωμάτευσή του για τον λαό με τον οποίο, δυστυχώς γι’ αυτόν, βρέθηκε να συνυπάρχει, κι ας βάλουμε αποσιωπητικά σε μια λέξη που τη χρησιμοποιούμε βέβαια όλοι μας και καθ’ εκάστην, και η οποία είναι και η πρώτη που μαθαίνουν οι ξένοι μας, αποκτά όμως άλλο βάρος, άλλο νόημα, άλλη οξύτητα όταν την εξαπολύει ολόκληρος αντιπρόεδρος για να χαρακτηρίσει είτε τους αναγανακτισμένους εν γένει, είτε όσους θέλουν επιστροφή στη δραχμή. Αν ανακαλέσουμε άλλωστε στη μνήμη μας όσα κατά καιρούς έχει πει, αυτή είναι η γνώμη του για όσους τολμούν να έχουν αντίθετη άποψη από τη δική του για οποιοδήποτε ζήτημα· ακόμα και για το αν είναι μέρα ή νύχτα.
Είναι πάντως να απορεί κανείς. Ενας άνθρωπος με τόσο σοφή κρίση, ένας πολιτικός που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, όπως λέει όταν καθρεφτίζεται πάνω στο αγαπημένο του γυαλί της τηλεόρασης, πώς ανέχεται χρόνια τώρα να συγκυβερνάει έναν λαό τόσο χαμηλής στάθμης, να ανακατεύεται δηλαδή με τα πίτουρα; Γιατί χαλάει τη ζαχαρένια του προσπαθώντας να βάλει μυαλό σε ξύλα απελέκητα που η μόνη χρησιμότητά τους είναι να καίγονται στα «τζάκια» των διαφόρων Παγκάλων, των εκ κληρονομίας «επωνύμων» της χώρας; Ας το ξανασκεφτεί ο εκλαμπρότατος, ακούγοντας την ώρα της περισυλλογής του το τραγούδι που έκανε διάσημο τον Γιάννη Μηλιώκα.