Το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα

Στον σχετικό χαμό που έγινε τις προηγούμενες μέρες με το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα(«Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη») , να συμπληρώσω και την δική μου γνώμη. Νομίζω πως, για το αν έπρεπε να εκδοθεί ή όχι έχει σχέση με την ελευθερία να δημοσιεύει κανείς τις απόψεις του. Βέβαια ο συγκεκριμένος μπορεί να είναι δολοφόνος αλλά κυκλοφορούν βιβλία κι άλλων μεγαλύτερων δολοφόνων. Όπως «ο αγων μου» Αδόλφου Χίτλερ ή «Το πιστεύω μας» του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Θα μιλήσω και για το σχόλιο της κ. Μπακογιάννη «Αυτό δεν καταπίνεται με τίποτα». Μένω ΜΟΝΟ σ’ αυτή γιατί αυτή ωφελήθηκε, αμέσως μετά έγινε δήμαρχος Καρπενησίου, βουλευτής, υπουργός και αρχηγός κόμματος, ενώ τα παιδιά της και ο κ. Μομφεράτος που επίσης φωνάζουν έχασαν τον πατέρα τους ότι χειρότερο στη ζωή.

Τι να πούμε κ. Μπακογιάννη για τις αναγούλες που μας φέρνουν όταν ακούμε και βλέπουμε στη τηλεόραση τους Σαμαρά, Στουρνάρα, Γεωργιάδη, Βορίδη, Βούλτεψη και τόσους άλλους (για να σταθώ μόνο στη μία συνιστώσα της κυβέρνησης); Θα μου πείτε πως αυτοί δεν είναι δολοφόνοι. Είναι όμως ηθικοί αυτουργοί της πλειοψηφίας των αυτοκτονιών που έιχαμε στα χρόνια του μνημονίου.

Πάντως όλα αυτά τα λέει πολύ καλά η καλή δημοσιογράφος κ. Ντέπυ Γκολεμά σε σχόλιό της στη προσωπική της σελίδα στο facebook που προσυπογραφώ

 * * *

Κάνω κάτι σκέψεις! μήπως να πάψει το παλικάρι που λέγεται Κ. Μπακογιάννης, γιος της Ντόρας και του δολοφονηθέντος Παύλου Μπακογιάννη, να καπηλεύεται τη μνήμη του πατέρα του, τωρα που παει και για περιφερειάρχης? και αν υποθέσουμε πως η τρομοκρατία ειναι ενας πόλεμος (μισητός) ποιά οικογένεια στην Ελλάδα δεν έδωσε και ενα νεκρό? δεν υπήρξαν παιδιά στον Εμφύλιο απο τη μια και την άλλη μεριά που ειδαν πατεράδες να σκοτώνονται, να δολοφονούνται? δεν υπήρξαν μανάδες απο όλες τις μπάντες που θυσιασαν γιούς σε ασκοπους αγώνες? ασφαλώς δεν επικροτώ την πράξη. Λέω όμως οτι δεν ειναι το μοναδικό παιδί στο κόσμο που ο αξιος πατέρας του, επεσε θυμα τρομοκρατών. Και ασφαλώς ειμαι εναντίον κάθε προσπάθειας μη εκδοσης ενός βιβλίου, οτι και να λέει. εναντίον καθε τρομοκρατικής πράξης είμαι, αλλά αν θέλουμε να μιλησουμε για την οικογένεια Μητσοτάκη, ομιλούμε για μια Αγια οικογένεια? Ενα θύμα έδωσε - λυπηρό- και χιλιάδες δημιούργησε απο πάππου ως εγγονό, μηδε της κόρης εξαιρουμένης.... δεν λέω οτι ειναι ευχάριστο να χανει ενα παιδί τον πατέρα του, αλλά ειναι άξιο για τη μνήμη του να φτάνει στο σημείο να το καπηλέυεται? δηλαδή αν δεν ειχε κυκλοφορησει το βιβλίο θα άλλαζαν οι μνήμες η οι εφιάλτες του? Ο νέος άνθρωπος (4.000 περίπου) που σαλτάρει απο τον 5ο οροφο, δεν ειναι θύμα μιας άλλης τρομοκρατίας και μάλιστα κρατικής? οι νέοι που φεύγουν απο τον τοπο και ξενητευονται τρομοκρατημένοι δεν φεύγουν? δεν ξερω, αυτες τις σκέψεις κάνω και τις καταθέτω. Γιατί τόσες μέρες στην τηλεόραση βλέπω γκρο- πλάν τα δακρυσμένα μάτια. αλλά δεν ειδα ποτέ άλλα ανώνυμα δακρυσμένα μάτια, αυτού του τόπου. και εχουμε πολλά....

Αναδημοσίευση https://www.facebook.com/deppy.golema/posts/624567347615338