Επέτειος μοιραία και θλιβερά

Με την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ ασχολήθηκε, που γιόρτασε την προηγούμενη τα 40χρονα από την ίδρυσή του, σε άρθρο του στην «Καθημερινή» την Πέμπτη 4/9 ο Κώστας Ιορδανίδης  

* * *

Υπήρξε το ΠΑΣΟΚ η επιτυχέστερη πολιτική και οικονομική επένδυση της μεταπολιτεύσεως. Οι μέτοχοι του ιδιόρρυθμου αυτού ομίλου –μέλη, στελέχη, προσχωρήσαντες ή απλώς συνεργασθέντες– εξασφάλισαν αποδόσεις άκρως εντυπωσιακές. Το υπάρχον οικονομικό, ακαδημαϊκό, επιστημονικό κατεστημένο ήταν το δημιούργημα του κόμματος, που εορτάζει δίκην μνημοσύνου τα σαράντα χρόνια από της ιδρύσεώς του από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι διαδεχθέντες τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας –Γεώργιος Ράλλης, Ευάγγελος Αβέρωφ, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Μιλτιάδης Εβερτ και Κώστας Καραμανλής– κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες προκειμένου να δαμάσουν το πολιτικό «τέρας» που ανέδειξε η μεταπολίτευση. Εις μάτην. Λοιδορήθηκαν, αντιμετώπισαν λυσσώδη αντίδραση από το κατεστημένο, όταν οι εκφραστές διαπίστωσαν ότι δεν ήσαν χειραγωγήσιμοι.

Η κοινωνία αφομοίωσε το ιδεολόγημα του ΠΑΣΟΚ, στην αρχέγονη, αλλά και στην εκσυγχρονιστική του εκδοχή, όπως αυτή εκφράσθηκε από τον κ. Κώστα Σημίτη και τους επιγόνους του. Σήμερα, η κυβέρνηση συνασπισμού εφαρμόζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Μάιο του 2010, και το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι η Ν.Δ. σταδιακώς έχει υιοθετήσει τις τακτικές χειραγωγήσεως της κοινής γνώμης, όχι όμως τόσο επιτυχώς όσο επί των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και του κ. Κώστα Σημίτη.

Ενώ αυτά συνέβαιναν στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ανεδύθη –κατά την άποψη ορισμένων– ως μία νέα «παράφρων πολιτική μεταβλητή» ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, που διοργάνωσε προ τριημέρου ανεξάρτητο πολιτικό εορτασμό της επετείου ως φυσικός κληρονόμος του ΠΑΣΟΚ.

Από μιαν άποψη ο κ. Παπανδρέου είχε δικαίωμα να ενεργεί καθ’ ον τρόπο ενήργησε. Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε δημιούργημα του πατέρα του και ο ίδιος, μέλος μιας πολιτικής δυναστείας που ανέδειξε τρεις πρωθυπουργούς, ολέθριους εν πολλοίς για την πορεία της Ελλάδος, αλλά με στέρεα απήχηση σε ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Ο κ. Κώστας Σημίτης υπήρξε μία παρένθεση, από μιαν άποψη αναγκαία, καθώς εξέφραζε το αίτημα μιας ελίτ που είχε δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ στη διάρκεια της διακυβερνήσεως της χώρας. Πέραν τούτου, η υποψηφιότητά του είχε υποστηριχθεί από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, που ως υπουργός επί των Εξωτερικών μετέβαλε εκ θεμελίων την πολιτική του πατρός του έναντι της Τουρκίας, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., αλλά και της Ρωσίας. Το κυριότερο ενδεχομένως ήταν ότι ο κ. Σημίτης υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Αποτελούσε σάρκα εκ της σαρκός του, εξετέλεσε την αποστολή του και εξεδιώχθη από την πολιτική σκηνή όταν η ηγεσία του κόμματος περιήλθε σε μέλος της οικογενείας Παπανδρέου.

Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ προέρχεται από αλλού. Στηρίζεται στη «διανοητική υπεροχή» έναντι των πάντων όπως ο ίδιος την προσδιορίζει, δίχως να πείθει πολλούς έξω από το στενό του περιβάλλον. Το «πλεονέκτημα», όμως, αυτό διόλου δεν αρκεί.