Η επιτροπή χρέους έχει σχέδιο για τη διαγραφή;

Αυτή η ερώτηση, που είναι απορία κι όλων των (δυστυχώς λίγων) ενημερωμένων Ελλήνων. είναι ο τίτλος του άρθρου του Δημήτρη Ριζούλη στην εφημερίδα δημοκρατία της Παρασκευής 19 Ιουνίου. Σ’ αυτό σχολίασε τα συμπεράσματα για  το χρέος της Ελλάδας που προκείπτουν από το προκαταρτικό πόρισμα της επιτροπής αλήθειας του δημοσίου χρέους που είχαμε πρόσφατα. Καθώς και με τις απόψεις σημαντικών ανθρώπων της Ευρώπης (αλλά και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού)

* * *

Μια πολύ σημαντική ανάλυση (που πέρασε στα ψιλά ως συνήθως) για το ελληνικό δράμα έκανε ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, ζητώντας συμφωνία για διαγραφή μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους. Υποστήριξε ότι η χώρα μας δεν θα μπορέσει ποτέ να σηκώσει τα τεράστια βάρη της και πρόσθεσε ότι στην πραγματικότητα πολλά από τα δισεκατομμύρια ευρώ της βοήθειας προς την Ελλάδα βρίσκονται μόνο στα βιβλία!
Αυτή η ειδικού βάρους παρέμβαση συνέπεσε με τη χθεσινή ανακοίνωση του πορίσματος της Επιτροπής Ελέγχου του Χρέους της ελληνικής Βουλής, που ουσιαστικά κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Εχει επίσης προηγηθεί μια ομοβροντία αντίστοιχων δηλώσεων από ξένους οικονομολόγους, πολιτικούς και αναλυτές που υποστηρίζουν το ίδιο.
«Να διαγραφεί το χρέος της Ελλάδας όπως έγινε με το αντίστοιχο γερμανικό μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο» πρότεινε ο ακαδημαϊκός και στοχαστής Νόαμ Τσόμσκι, ενώ ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί είχε σοκάρει το γερμανικό κοινό όταν ανέφερε μιλώντας σε εκδήλωση στο Βερολίνο τα εξής: «Η Γερμανία είδε τα χρέη της να διαγράφονται κατά ένα μεγάλο μέρος από τους Συμμάχους το 1953. Ηταν μια πολύ καλή λύση διότι επέτρεψε στις κυβερνήσεις της Βόνης να ανοικοδομήσουν τη χώρα και να την ξανακάνουν παγκόσμια οικονομική δύναμη. Το ίδιο πρέπει να γίνει τώρα με την Ελλάδα».
Παράλληλα ο οικονομολόγος Ντιρκ Σούμαχερ, εκ των κορυφαίων στελεχών της Goldmann Sachs (!), υποστήριξε πριν από λίγο καιρό ότι η διαγραφή του ελληνικού χρέους είναι εφικτή και θα έδινε λύσεις, ενώ και ο ξένος Τύπος τις τελευταίες ημέρες με σειρά δημοσιευμάτων του έχει υποστηρίξει το ίδιο.
Ολα αυτά όμως δυστυχώς κάνουν ότι δεν τα βλέπουν οι Ευρωπαίοι εταίροι, με πρώτη τη Γερμανία. Σε κάθε ευκαιρία η Ανγκελα Μέρκελ και οι δορυφόροι της (Ντάισελμπλουμ και σία) παγώνουν κάθε σχετική συζήτηση.
Από χθες όμως προέκυψε ένα νέο σοβαρό δεδομένο. Η διαγραφή χρέους δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο ως «λύση» στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά (κυρίως) ως αποκατάσταση της νομιμότητας και του δικαίου! Εφόσον η αρμόδια (διεθνής) επιτροπή της Βουλής συμπέρανε ότι η διόγκωση του ελληνικού χρέους ήταν παράνομη και σκόπιμη, ανοίγει μια νέα συζήτηση τόσο για τις ευθύνες που προκύπτουν όσο και για το ποια θα πρέπει να είναι η «αποκατάσταση». Επομένως, το κρίσιμο ζήτημα (και η πραγματική πρόκληση για την κυβέρνηση και την κυρία Κωνσταντοπούλου) είναι πώς θα αξιοποιηθεί αυτό το πόρισμα. Αν μείνουμε απλώς στις διαπιστώσεις και τις καταγγελίες, θα πρόκειται απλώς για μια επικοινωνιακή «νίκη» χωρίς ουσία.
Επομένως τα ερωτήματα είναι τα εξής: Θα προσφύγει η κυβέρνηση σε διεθνή δικαστήρια και οργανισμούς ζητώντας τη δίωξη όσων εγκλημάτησαν κατά της Ελλάδα και τη διαγραφή του χρέους; Και αν ναι, έχει ελπίδες να κερδίσει κάτι από αυτή τη διαδικασία; Θα χρησιμοποιήσει το πόρισμα της επιτροπής ως «όπλο» στη διαπραγμάτευση και πώς; Και, τέλος, θα προκύψει από όλη αυτή τη διαδικασία πρακτικό όφελος για τους Ελληνες ή θα πρόκειται για άλλη μια «ηθική δικαίωση» (παρόμοια με αυτή των πολεμικών αποζημιώσεων) που δεν θα εξαργυρωθεί στην πράξη;
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι (και) αυτή η επιτροπή κόστισε αρκετά χρήματα στον ελληνικό λαό και θα πρέπει να αποδείξει τώρα (στην πράξη) τη χρησιμότητά της. Διαφορετικά κινδυνεύει να αποδειχθεί «φούσκα»...