Ξεροκέφαλη ηγεμονία

Για Ξεροκέφαλη ηγεμονία.στην Ευρώπη μιλάει, σε άρθρο με τον ίδιο τίτλο, του στην Καθημερινή την Παρασκευή 26/2 ο Παντελής Μπουκάλας. Και πόσο δίκιο έχει αν αναλογιστούμε πως γράφτηκε λίγο πριν ο κ. Τσίπρας ανακοινώσει το δημοψήφισμα της επόμενης Κυριακής με το οποίο θέλει να αντιμετωπίσει συνεχόμενο και βρόμικο «μπρος - πίσω» των Ευρωπαίων, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ. Δηλαδή της τρόικας  των «θεσμών»

* * *

Α​​ρχές Φεβρουαρίου του τρέχοντος (ή βαλτωμένου) έτους, στον αγγλικό «Γκάρντιαν» δημοσιεύτηκε ένα άρθρο που καλούσε τους Ευρωπαίους «να μην πνίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ», γιατί αυτό «θα είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα την κλιμάκωση του αντιευρωπαϊκού αισθήματος και θα είναι η τελευταία, πιθανόν μοιραία, στροφή για την Ευρωζώνη. Η σοφή επιλογή σημαίνει συμβιβασμό». Το κείμενο το υπέγραφε ο Sony Kapoor.
Και μόνο η ιδιότητα του αρθρογράφου, «manager director Re-Define Think Tank», δηλώνει ότι δεν πρέπει να ’ναι μέλος κάποιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ ούτε του Podemos της Ισπανίας ή του γερμανικού Die Linke.
Επειτα από τέσσερις μήνες, προχθές, το κρίσιμο ρήμα «πνίγω» επανήλθε στο προσκήνιο πραγματοποιημένο (χωρίς αυτό να σημαίνει πως έλειψε καθόλου σαν έννοια και κυρίως σαν ευρωπαϊκή πρακτική στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε). Αυτή τη φορά δεν υπάρχει το προτρεπτικό «μην» μπροστά από τη λέξη, η οποία απολαμβάνει την αίγλη του εξώφυλλου. Εγχρωμου. Πρόκειται μάλιστα για το εξώφυλλο ενός ματωμένου περιοδικού, που συγκίνησε πάμπολλους: του γαλλικού Charlie Hebdo. Κάτω ακριβώς από το σύνθημα «Σώστε την Ευρώπη», η σκιτσογραφημένη κ. Λαγκάρντ βυθίζει στο νερό το κεφάλι ενός ανθρώπου, λέγοντας εμφανώς χαιρέκακα: «Πνίξτε έναν Ελληνα». Η κ. Λαγκάρντ, όχι ως πρόσωπο βέβαια αλλά ως εκπρόσωπος ενός από τους θεσμούς, του ΔΝΤ, η εμπλοκή του οποίου φανέρωσε εξαρχής την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αντιμετωπίσει πολιτικά το πρόβλημα της Ελλάδας· της –οικονομικά– ελάσσονος Ελλάδας.
Η «κακιά Λαγκάρντ» απέναντι στην «καλή Μέρκελ»; Το «σκληρό ΔΝΤ» απέναντι στην «ήπια Ευρωπαϊκή Ενωση»; Ο «αδυσώπητος Σόιμπλε» κόντρα στον «μειλίχιο Γιουνκέρ»; Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά τα μανιχαϊστικά δίπολα περιγράφουν την πραγματικότητα, ύστερα από τόσες εναλλαγές ρόλων που έχουμε δει (με ακλόνητο πάντως τον κ. Σόιμπλε). Τη σχηματοποιούν απλώς, την προσαρμόζουν σε εύληπτο σενάριο, για να δοθεί στο κοινό η είδηση μαζί με την ερμηνεία της. Ακόμα κι αυτό το άτσαλο σενάριο ωστόσο προβλέπει κομπάρσους. Τους μάθαμε πια, τόσες φορές που τους ακούσαμε να λένε τον γλυκό τους λόγο για την Ελλάδα: ο Αυστριακός υπουργός, ο Φινλανδός υπουργός κ.ά. Ορισμένοι ψηφίζουν στην Ευρωζώνη με λογική Γιουροβίζιον, λογική δορυφόρων πέριξ των ηγεμόνων του ευρωπαϊκού ουρανού.

Σαν «ξεροκέφαλους» κατακρίνει τους ηγεμόνες αυτούς, και πρώτα πρώτα τους συμπατριώτες του, ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, στη Suddeutsche Zeitung. Και εξηγεί: «Ο συμβιβασμός δεν αποτυγχάνει σε μερικά δισ. περισσότερα ή λιγότερα, ούτε καν σε αυτόν ή τον άλλον όρο, αλλά μόνο στην ελληνική απαίτηση, την απαίτηση της οικονομίας και του λαού, τον οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι διεφθαρμένες ελίτ, για κούρεμα. [...] Αντ’ αυτού οι δανειστές επιμένουν στην αναγνώριση του βουνού του χρέους, που δεν μπορεί να το αντέξει η ελληνική οικονομία». Τόσο απλή ενίοτε η φιλοσοφία.