Ανεκδιήγητος…

…λέει πως είναι ο Γιάννης Πανούσης ο Γιώργος Χαρβαλιάς σε άρθρο του στη «Δημοκρατία» της Τετάρτης 11 Νοεμβρίου.

* * *

Ο κύριος καθηγητής δεν φαίνεται να έχει χωνέψει ότι έμεινε εκτός κυβέρνησης

Η περίπτωση Πανούση ως δείγμα γραφής δημοσίου ανδρός είναι πραγματικά απογοητευτική. Απόλυτα ενδεικτική όμως τού πώς το στερητικό σύνδρομο της εξουσίας οδηγεί σε αποστέρηση και του τελευταίου εχέγγυου σοβαρότητας...

Μορφωμένος, καλλιεργημένος, επικοινωνιακός μα πάνω απ' όλα «προοδευτικός» με τη στενή έννοια που ο συγκεκριμένος όρος καθιερώθηκε στη Μεταπολίτευση, ο κύριος καθηγητής ποτέ δεν έκρυψε τις πολιτικές φιλοδοξίες του. Προερχόμενος από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, αναζήτησε στέγη σε περισσότερο «εξευγενισμένους χώρους» της «light» Αριστεράς και εξελέγη βουλευτής με τη ΔΗΜ.ΑΡ. Τελικά όμως βρέθηκε να «αξιοποιείται» στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν τα πήγε άσχημα. Συνέχισε υπό αντίξοες συνθήκες το έργο των προκατόχων του στον τομέα εξάρθρωσης της τρομοκρατίας και καταπολέμησης της εγκληματικότητας.

Δυστυχώς από την πρώτη στιγμή ο άνθρωπος έδειχνε ότι αισθανόταν άβολα. Οχι στο υπουργικό κοστούμι. Μια χαρά του ταίριαξε αυτό. Κυβερνητικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δυσκολευόταν να είναι. Και την ανησυχία του αυτή άρχισε να τη διοχετεύει μέσα από άρθρα και συνεντεύξεις στον συστημικό και φιλομνημονιακό Τύπο, ασκώντας στην ουσία κριτική στο κυβερνητικό κόμμα και διατυπώνοντας δημόσιες παραινέσεις προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό!

Η αντιφατική αυτή συμπεριφορά δεν τον εμπόδισε να ολοκληρώσει τη θητεία του. Κάποιοι όμως του το κράταγαν μανιάτικο, με συνέπεια να μείνει εκτός του νέου κυβερνητικού σχήματος. Λογικό, θα μου πείτε. Ομως ο ίδιος ο κ. Πανούσης δεν φαίνεται να το έχει χωνέψει. Κι αυτό τον κάνει να θέλει διαρκώς να υπενθυμίζει την παρουσία του. Με εξαιρετικά ανορθόδοξους τρόπους...

Προσωπικά δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι έχει δεχτεί απειλές για τη ζωή του. Οπως όμως και πολλοί προκάτοχοί του. Δεν αμφιβάλλω επίσης ότι στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν διάφοροι ιδεοληπτικοί που βλέπουν με... συγκατάβαση φαινόμενα τρομοκρατίας.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ανύπαρκτο. Ομως οι κατηγορίες που προσάπτει αβίαστα ο πρώην υπουργός και εμπλέκουν ευθέως τον πρωθυπουργό είναι πολύ σοβαρές για να γίνονται με τη μορφή... πρόζας στα μέσα ενημέρωσης. Γιατί έτσι, αυτόματα χάνουν την αξία τους.

Στην πατρίδα μας υπάρχουν ακόμη θεσμοί και κρατικές Αρχές στις οποίες μπορούν και οφείλουν να απευθύνονται για τέτοιου είδους θέματα οι πολίτες. Πολύ δε περισσότερο τα δημόσια πρόσωπα. Δεν χρειαζόταν υπόδειξη από τον πρωθυπουργό για να πράξει το απολύτως αυτονόητο ο κ. Πανούσης. Ο τρόπος που ατυχώς επέλεξε να μοιραστεί τον καημό του τον καθιστά λιγότερο σοβαρό και από τον συμπαθή συνεπίθετό του Τζίμη...