Το «ευχαριστώ»

Τη στάση της ΝΔ στην αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, καθώς και την συμπεριφορά των καναλαρχών στον πατέρα του σημερινού προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη που τους

«χάρισε» τις συχνότητες που χρησιμοποιούν 26 χρόνια τώρα , σχολίασε στην «Δημοκρατία» της Πέμπτης 21/1 ο Μανώλης Κωττάκης

* * *

Αξιολογώ τη στάση της Ν.Δ. στο ζήτημα της αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών με κριτήρια ιστορικά, νομικά, πολιτικά. Ποιο είναι, καταρχάς, το βασικό κριτήριο που προβάλλει το κόμμα για να θεμελιώσει τη διαφωνία του στην αρμοδιότητα που εκχώρησε το Κοινοβούλιο στον υπουργό Επικρατείας να ορίζει τον αριθμό των αδειών; Μα, ότι υποβαθμίζεται το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και ότι μετατρέπεται ο υπουργός σε «καναλάρχη».

Ερώτημα: Απαντάται πρώτη φορά στη νομοθεσία μας αυτού του είδους η νομοθετική εξουσιοδότηση; Απάντηση: Οχι βέβαια, με αυτό το μοντέλο δόθηκαν οι πρώτες τηλεοπτικές άδειες από την κυβέρνηση Τζαννετάκη το καλοκαίρι του 1989. Το άρθρο 4 του νόμου 1866/99 «όριζε ότι» με κοινή απόφαση των υπουργών Προεδρίας Κυβερνήσεως, Εσωτερικών, Οικονομικών, Μεταφορών και Επικοινωνιών που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του ΕΣΡ είναι δυνατή η χορήγηση σε ανώνυμες εταιρίες άδειας ιδρύσεως και λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών...». Ο πρώτος «καναλάρχης», κατά συνέπεια, ήταν οι υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο οποίος υπήρξε ο αφανής ηγέτης εκείνου του σχήματος. Αλήθεια, τώρα που η κυβέρνηση μεταθέτει το παιχνίδι πίσω στο νομοθετικό σώμα που εξουσιοδότησε τον υπουργό Επικρατείας να ορίσει αριθμό αδειών, πώς αισθάνεται η αντιπολίτευση; Θα αποκαλέσει «καναλάρχη» την εθνική αντιπροσωπία;

Πέραν της ιστορίας, ωστόσο, υπάρχουν ο νόμος και το Σύνταγμα. Ακούω συχνά επιχειρήματα ότι στην εποχή της ψηφιακής μετάδοσης και της απελευθέρωσης περιορίζεται ο ανταγωνισμός, αν ορίζεται numerus clausus τηλεοπτικών αδειών. Ερώτημα: Είναι απλώς ένα θέμα ανταγωνισμού το ζήτημα των αδειών ή μήπως και ζήτημα δημοκρατίας; Ή μήπως και ζήτημα δημόσιου συμφέροντος; Για την ιστορία, θυμίζω ότι τους όρους «διαπλοκή» και «διαπλεκόμενα» τους επινόησε - κληροδότησε στο πολιτικό λεξιλόγιό μας ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για λόγους που όλοι γνωρίζουμε.

Εχουν γραφτεί τόσα βιβλία και υπάρχουν τόσες μαρτυρίες που δείχνουν ότι οι ολιγάρχες στράφηκαν κατά του ηγέτη που τους έδωσε τις άδειες, επειδή δεν τους έκανε το χατίρι για την προμήθεια των ψηφιακών παροχών, έχει νόημα να τα ξαναθυμίζουμε;

Πολιτικά, τέλος, ανένδοτος κατά της κυβέρνησης με την υπεράσπιση αυτού που στη συλλογική μνήμη έχει εγγραφεί ως «καθεστώς» και «κατεστημένο» δεν θεωρείται και η καλύτερη εκκίνηση. Εντάξει, δεν είμαι αφελής, καταλαβαίνω γιατί επιλέγεται η ταύτιση του κόμματος με συγκεκριμένους χώρους -εκλογές προηγήθηκαν-, αλλά επιμένω. Και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που τους ευεργέτησε, τι κατάλαβε στο τέλος; Οι ευεργετηθέντες με ισόβια εξουσία χωρίς λαϊκό έλεγχο καναλάρχες στράφηκαν τρία χρόνια αργότερα εναντίον του και τον έριξαν. Αυτό ήταν το «ευχαριστώ».