Δυτική Δημοκρατία

Την εξέλιξη της δημοκρατίας στη Δύση, κατάντια θα έλεγα εγώ, μετά την κατάρρευση του «Ανατολικού μπλοκ» και την επικράτηση του φιλελευθερισμού σχολίσε εύστοχα ο Μανώλης Κωττάκης στη Δημοκρατία της Τρίτης 14/6

* * *

Ο καπιταλισμός μετά την πτώση του Τείχους έχει αλλοιωθεί, έχει μεταλλαχθεί, έχει αποθρασυνθεί. Η ελεύθερη οικονομία της αγοράς δεν συμβαδίζει πάντα με την ευημερία των πολλών, αλλά ταυτίζεται συχνά με την απληστία των λίγων: Με τις παχυλές αμοιβές των ανεύθυνων golden boys στις ΗΠΑ. Με τις αποκαλύψεις για τις ποικιλώνυμες λίστες φοροφυγάδων. Με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, που αμφισβητεί με εκθέσεις το ίδιο το ΔΝΤ!

Τούτων δοθέντων, δεν εντυπωσιάζομαι που ένα από τα κεντρικά ζητήματα συζήτησης της φετινής Μπίλντερμπεργκ ήταν «Το πρεκαριάτο και η μεσαία τάξη». Οπου πρεκαριάτο ο νεολογισμός που προκύπτει από τη σύνθεση των λέξεων «precarius» (επισφαλής) και «προλεριάτο» (εμπνευστής της ο Βρετανός οικονομολόγος Στάντινγκ). Πρόκειται για μια αυξανόμενη κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι αισθάνονται αβεβαιότητα στη δουλειά τους, στην κοινότητά τους, στη ζωή τους. Πρόκειται γι' αυτούς που εργάζονται με συμβάσεις απασχόλησης, αμείβονται με τον ελάχιστο μισθό, είναι ανασφάλιστοι.

Για τις οικιακές βοηθούς που πληρώνονται με τη μέρα. Για τις μόνες μητέρες χωρίς στήριξη. Για τους εργαζομένους μεγάλης ηλικίας με μικρά εισοδήματα. Για τους ανέργους. Για τους νέους με καλά πτυχία που υποαπασχολούνται. Στην Ελλάδα θα προσθέταμε τους νέους επιστήμονες που τα «βροντάνε» - παρατηρείται κύμα παραιτήσεων από το δικηγορικό επάγγελμα. Τους Ελληνες που μεταναστεύουν. Τους δασκάλους που κάνουν τους σερβιτόρους.

Για το μόνο που εντυπωσιάζομαι είναι για την απουσία κριτικής των ειδικών προς τη δυτική Δημοκρατία, η οποία εκτός από την αγορά, τους βγάζει και από το γενικό πλάνο, σαν να μην υπάρχουν - στη Γαλλία οι διαδηλώσεις των νέων «θάβονται» από τα ΜΜΕ !

Ο Στάντινγκ μιλά για μια κοινωνική τάξη εν εξελίξει και ξέρει ότι το παγκόσμιο κύμα λαϊκισμού έχει ένα κοινό αίτιο: Ο καπιταλισμός έχει γυρίσει την πλάτη στη ραχοκοκαλιά του. Οταν μάλιστα καταφέρνει να βγάλει στον δρόμο πολίτες που δεν πιστεύουν ότι η λύση είναι στον δρόμο, τότε το μέγα ζήτημα είναι άλλο: Ολοι όσοι μετείχαν στην Μπίλντερμπεργκ και έμαθαν για αυτή την «επικίνδυνη κοινωνική τάξη» με τι αίσθημα έφυγαν από εκεί; Με την πεποίθηση των ανθρώπων που πρέπει να την αγκαλιάσουν - εκφράσουν γνησίως ή με την αλαζονεία εκείνων που θεωρούν ότι έχουν τη δύναμη να τη «συμμορφώσουν», ώστε να μην ανατρέψει το status quo;

Αποψη μού; Αν ο φιλελευθερισμός δεν μεταρρυθμιστεί για να γίνει ξανά ανθρώπινος και φτιασιδώνει ταξικές επιλογές με τη χρυσόσκονη της συμπόνοιας, οι Τραμπ όλου του κόσμου θα νικήσουν. Αργά ή γρήγορα, και στην πατρίδα μας. Η φύση απεχθάνεται το κενό.