Good luck as President of the World Mr. Trump Καλή επιτυχία ως πλανητάρχης κ. Τραμπ

Όπως όλοι σχεδόν οι Έλληνες σε κάθε αντιπαλότητα θέλω να τάσσομαι με μια πλευρά. Είτε είναι ένας αθλητικός αγώνας ή μια επιστημονική κόντρα πολύ δε περισσότερο όταν μιλάμε για εκλογές. Και δε μιλάμε για κάτι που έχω συμφέρων γιατί αγωνίζεται η ομάδα μου ή άλλο (πολιτικό ή οικονομικό). Αλλά έτσι για να έχει ενδιαφέρων η όποια αναμέτρηση.

Στις εκλογές των ΗΠΑ είμαι συνήθως με τους Δημοκρατικούς. Επειδή τους θεωρώ πιο προοδευτικούς ή ποιο αθώους και αγαθούς. Άδικα τις περισσότερες φορές.

Πριν ξεκινήσει η κούρσα, η οποία βρήκε τελικά νικητή τον Ντόναλτ Τράμπ (φωτο αριστερά), υποστήριζα την κ. Κλίντον. Όσο προχωρούσαν οι εσωκομματικές εκλογές για το χρίσμα στο Δημοκρατικό κόμμα, έβλεπα πως άνθρωποι που τους θεωρούσα προοδευτικούς να μην είναι με την κ. Κλίντον αλλά με τον ανεξάρτητος γερουσιαστής του Βερμόντ Μπέρνι Σάντερς.

Με προβλημάτισε το γεγονός. Και αναλογιζόμενος για το ποια είναι η Χίλαρι Κλίντον κατάλαβα. Και  δεν εννοώ πως ήταν «πρώτη κυρία» τότε που σύζυγός της Μπιλ βομβάρδιζε την Ευρώπη για να διαλύσει την Γιουγκοσλαβία. Αλλά πως ήταν η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ από τις 21 Ιανουαρίου 2009 ως την 1 Φεβρουαρίου 2013. Η οποία συνηγόρησε στην στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη και στις κυρώσεις εναντίον του Ιράν.

Θεωρείται ότι αντιμετώπισε ικανοποιητικά σοβαρότατα διεθνή θέματα όπως τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, την Αιγυπτιακή κρίση, την Αραβική Άνοιξη, τις σχέσεις με τη Ρωσία, τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, τον εμφύλιο στη Συρία.

Δεν συμφωνούσε πάντα με τον Ομπάμα και στα θέματα στρατιωτικής εμπλοκής κρατούσε «γερακίσια στάση». Είναι η πιο πολυταξιδεμένη υπουργός εξωτερικών της Αμερικής έχοντας επισκεφθεί 112 χώρες. Η μεγαλύτερη ατυχία της σε αυτή τη θητεία της ήταν η δολοφονία του Αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη (Σεπτέμβριος 2012) μαζί με άλλους 3 Αμερικανούς, πέντε μήνες πριν ολοκληρώσει τη θητεία της.

Συνειδητοποίησα πως η κ. Κλίντον ήταν η εκλεκτή του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου των ΗΠΑ.

Οπότε υποστήριξα κι εγώ τον Μπέρνι Σάντερς αφού είδα το πώς πρόκειται για αριστερό υποψήφιο.

Όμως τον συγκεκριμένο αγώνα τον χάσαμε από το κατεστημένο όπως θεώρησα.

Μπέρνι Σάντερς και
Χίλαρι Κλίντον

Με τους Ρεπουμπλικάνους δεν ασχολήθηκα, μια που δεν «ήταν η δική μου ομάδα». Με την ήττα όμως του Σάντερς άρχισα να κοιτάζω να δω με ποιον θα αναμετρηθεί τελικά η Κλίντον. Ήξερα βασικά πως ήταν υποψήφιος ο πολυεκατομμυριούχος πρώην σύζυγος  της 67χρονης, γεννήθηκε στις 20/2/49, σήμερα Ιβάνας Τράμπ από το 1977 ως το 1992. Να θυμίσω η Ιβάνα Τραμπ είναι πρώην μοντέλο, με πολλές φωτογραφίσεις στο play boy, με καταγωγή από την τότε Τσεχοσλαβακία. Τον πόλη Μοράβια που σήμερα βρίσκεται στην Τσεχία.

Βέβαια για τον εν λόγω πολυδισεκατομμυριούχο μάθαινα τα χειρότερα. Ρατσιστής, μισογύνης αν και γυναικάς, με ακραίες απόψεις σε θέματα τρομοκρατίας, κλιματικής αλλαγής και πυρηνικού πολέμου.

Έτσι σ’ αυτή την εκλογική μάχη σκεφτόμουν πως «ευτυχώς δεν ψηφίζω στις ΗΠΑ».

Για την Χίλαρι δεν άκουγα τίποτε μια κι όλος ο κόσμος (πολιτικοί και ΜΜΕ) την υποστήριζαν. Κι έτσι όλα καλά με την Χίλαρι μια και ήταν η σίγουρη νικήτρια.

Ποιον τον Τραμπ θα εκλέξουν; Τον γελοίο; τον επικίνδυνο; Τον; Τον; Τον;

Τελικά ο λαός των ΗΠΑ αντέδρασε όπως σε όλο τον κόσμο. Αφού οι του δημοκρατικού κόμματος απομονώσαν την δική τους διαφορετική φωνή, εξέλεξαν από τους δυο αυτόν που δεν υποστήριξε το κατεστημένο. Η ειρωνεία είναι πως τώρα κατηγορούν τους Ρώσους για παρέμβαση στις εκλογές με την υποκλοπή μηνυμάτων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας οργανισμών του Δημοκρατικού Κόμματος.

Οι Ρώσοι δηλαδή δε ήθελαν πρόεδρο των ΗΠΑ την κ Κλίντον αλλά τον κ. Τραμπ στην εξουσία και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Να θυμίσω πως Ρεπουμπλικάνος ήταν ο Ρόναλτ Ρήγκαν (πρόεδρος 1981 - 1989) όπως και ο Τζωρτζ Μπους (πρόεδρος 1989 – 1993), ενώ η μεγάλη ΕΣΣΔ διαλύθηκε το 1991.

Μπορεί ο Τραμπ να μην ήταν αυτό που ήθελαν οι πολίτες των ΗΠΑ. Όμως «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» επέλεξαν το κακό που δεν ξέρουν. Την άλλη την ζήσαν και ως πρώτη κυρία και ως υπουργό εξωτερικών. Κι απ΄ αυτά που είδαν την έστειλαν σπίτι της.

Και το κατεστημένο πανικοβλήθηκε. Κανείς δεν μπορεί να πει καλή κουβέντα για τον νέο πλανητάρχη αφού είχαν εκτεθεί προεκλογικά εναντίον του. Και δείχνει και θετικά στοιχεία μέχρι στιγμής τόσο για τον κόσμο με τη προσέγγισή του με τη Ρωσία όσο και με την Ελλάδα αφού λέγεται πως έχει στο επιτελείο του ομογενείς.

Μακάρι να τα πάει καλά η Ελλάδα και η υφήλιος στην θητεία του, που ξεκινά σήμερα 20 Ιανουρίου 2017. Μπορεί να μην ακούμε τα καλύτερα αλλά μήπως κι αυτοί που ήταν «έδειχναν καλοί» έκαναν κάτι; Μόνο την καταστροφή θα θυμόμαστε πως έφερε ο κάθε πλανητάρχης.