Θλιβερές συμπτώσεις

Την δική της περιπέτεια στην «Ελευθεροτυπία» θυμήθηκε μετά από 5 χρόνια η Άντα Ψαρά την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016 σε άρθρο της με τον ίδιο τίτλο στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Και την θυμήθηκε με την ευκαιρία του ΔΟΛ που «ψυχορραγούσε» κι ακόμη αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τα τεράστια οικονομικά προβλήματά του. Να θυμίσω πως για την «Ελευθεροτυπία», αλλά και για το Alter, κανείς πολιτικός ή δημοσιογράφος «δεν έκλαψε» όπως τώρα με «τα Νέα» και «το Βήμα». Γι’ αυτό εγώ λυπάμαι μόνο για τους εργάτες Τύπου, μια που οι άλλοι κάπου θα βρουν δουλειά όπως, «χαμαιλέοντες» - δημοσιογράφοι του Alter.

* * *

Ήταν και πάλι παραμονές Χριστουγέννων, 21 Δεκέμβρη του 2011 όταν η «Ελευθεροτυπία» δούλεψε στο σύνολό της για να ετοιμάσει το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας.

Ήμασταν τότε κι εμείς για πέντε μήνες απλήρωτοι. Την επομένη ξεκίνησε ο πολύμηνος αγώνας και η απεργία των εργαζομένων με τις αλλεπάλληλες συνελεύσεις, τις σοβαρές διαφωνίες αλλά και τις ομόφωνες ψηφοφορίες που οδήγησαν τελικά σε πρωτοβουλίες, όπως τα απεργιακά φύλλα, την πολύτιμη αλληλεγγύη σε εκείνους που δοκιμάστηκαν σκληρότερα ανάμεσά μας και το περίφημο site των εργαζομένων που για αρκετό διάστημα υπήρξε η ζωντανή απόδειξη της επιμονής μας να παραμείνουμε ενεργοί.

Δίπλα μας στάθηκαν όλοι οι απολυμένοι και ειδικά του ΑΛΤΕΡ, η ΕΣΗΕΑ που κάλυπτε τις απεργίες και κάποιοι λιγοστοί, διάσπαρτοι εργαζόμενοι σε άλλα ΜΜΕ. Δυστυχώς οι υπόλοιποι εργαζόμενοι μοιράστηκαν πολύ λανθασμένα την ικανοποίηση των εργοδοτών τους, που θεώρησαν ότι με το κλείσιμο της «Ελευθεροτυπίας» θα μοιραστεί καλύτερα η… πίτα.

Όπως αποδείχτηκε, ήταν μια ολότελα λάθος πρόγνωση. Το κοινό της «Ελευθεροτυπίας» χάθηκε και μόνο ένα κομμάτι του αντάμωσε πολύ αργότερα με την «Εφημερίδα των Συντακτών».

Η τότε διοίκηση της εφημερίδας με σπασμωδικές κινήσεις προσπάθησε να συνεχίσει τη μέθοδο των δανείων, έριξε το φταίξιμο στις τράπεζες, στην τότε κυβέρνηση, που προφανώς αδιαφορούσε για όλους τους απολυμένους, και φυσικά στους εργαζόμενους που δεν μπορούσαν να δουλεύουν άλλο απλήρωτοι και απολύτως απαξιωμένοι.

Τα χρυσαφικά και τα ασημικά της εφημερίδας είχαν προ πολλού αφαιρεθεί, πουληθεί και προωθηθεί σε άγνωστους ή και σε γνωστούς προορισμούς, ενώ η τότε ιδιοκτήτρια και εκδότρια, αφού απέλυσε όλη την ηγεσία της εφημερίδας, προσπάθησε με κάποιους αρεστούς και κάποιους ανυπόληπτους συμβούλους να εκπονήσει ένα νέο επιχειρηματικό σχέδιο με στόχο να κερδίσει χρόνο.

Για όλους εμάς που ζήσαμε την απλήρωτη εργασία και την ανεργία, οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ, κι όχι βέβαια τα στελέχη-φερέφωνα του Ψυχάρη, που βρέθηκαν χθες στον αέρα είναι συνάδελφοί μας και η εφημερίδα μας είναι στη διάθεσή τους για όποια ανακοίνωση, κάλεσμα ή διαμαρτυρία θελήσουν να δημοσιεύσουν και να ενημερώσουν τον κόσμο που τους παρακολουθούσε.