Μπαίνουν στην πόλη οι οχτροί

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Αυστρία, καθώς και τον σχηματισμό κυβέρνησης του συντηρητικού μαζί με το ακροδεξιό κόμμα σχολίασε εύστοχα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» την Τρίτη 19/12 ο Τάσος Παππάς σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο.

Λόγω των Χριστουγέννων θα τα ξαναπούμε την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου. Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

* * *

Τον Δεκέμβριο του 2016 είχαμε προεδρικές εκλογές στην Αυστρία. Αντίπαλοι ήταν ο πράσινος Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν και ο ακροδεξιός Νόρμπερτ Χόφερ. Προσκλητήριο από τις προοδευτικές δυνάμεις της Αυστρίας, τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και γενικώς από τα δημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης να μην ψηφιστεί ο ακροδεξιός για να μην έχουμε στην καρδιά της ηπείρου έναν πρόεδρο της Ακρας Δεξιάς.

Οι πολίτες της Αυστρίας ανταποκρίθηκαν και έδωσαν τη νίκη στον πράσινο υποψήφιο, όχι πάντως με θεαματική διαφορά (53% έναντι 47%). Το υψηλό ποσοστό της Ακρας Δεξιάς θορύβησε μεν την Ευρώπη, ωστόσο δεν αναπτύχθηκε κάποιος προβληματισμός σχετικά με την έκταση του φαινομένου. Κράτησαν όλοι τη νίκη του Μπέλεν και επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους ήσυχοι και ευτυχισμένοι.

Έναν χρόνο μετά, είχαμε βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία. Πανστρατιά πάλι των δημοκρατών για να μην επικρατήσει το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθέρων, το οποίο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, φλέρταρε με την πρώτη θέση. Ανταποκρίθηκαν ξανά οι πολίτες της Αυστρίας.

Αποφεύχθηκε δεύτερη φορά η νίκη της Άκρας Δεξιάς. Πρώτος τερμάτισε ο Σεμπάστιαν Κουρτς (ανερχόμενο αστέρι, φίλος των δικών μας δεξιών, με ακραίες θέσεις στο προσφυγικό), υιοθετώντας αρκετά θέματα από την πολιτική ατζέντα της Άκρας Δεξιάς. Νέα ανακούφιση στο δημοκρατικό στρατόπεδο, παρά το γεγονός ότι η επιρροή της Άκρας Δεξιάς αυξήθηκε σημαντικά. Απέχει μόλις έξι μονάδες από το συντηρητικό κόμμα του Κουρτς. Κοινοβουλευτική πλειοψηφία όμως δεν προέκυψε και ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης.

Σοβαρή χώρα η Αυστρία με παράδοση στις συνεργασίες. Το πολιτικό προσωπικό της δεν κάνει τις δουλειές στο πόδι. Συζήτησαν, συζήτησαν, συζήτησαν και προχτές κατέληξαν. Το ακροδεξιό κόμμα μπαίνει στην κυβέρνηση, παίρνει έξι υπουργεία, ανάμεσά τους τα πρώτης γραμμής και μεγάλης σπουδαιότητας Εσωτερικών, Εξωτερικών, Αμυνας, και ο αρχηγός του Χαντς-Κρίστιαν Στράχε χρίστηκε αντικαγκελάριος.

Σοκ στην υπόλοιπη Ευρώπη, πανηγυρισμοί στη διεθνή της Ακρας Δεξιάς. Η Γαλλίδα Λεπέν και ο Ολλανδός ομοτράπεζός της Βίλντερς έκαναν λόγο για «ιστορικό γεγονός» και ο δεύτερος έθεσε τον στόχο: «Πιστεύω ότι οι ευρωεκλογές του 2019 μπορούν να ανατρέψουν πραγματικά τα πολιτικά δεδομένα στην Ευρώπη». Ο κίνδυνος είναι προφανής γιατί ανάλογα επιθετικά ρεύματα αναπτύσσονται και σε άλλες χώρες.

Οι ευρωεκλογές προσφέρονται για ψήφο διαμαρτυρίας, θυμού και αγανάκτησης. Η Ακρα Δεξιά έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι ξέρει να διαχειρίζεται καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη παράταξη την απελπισία των ανθρώπων, οι φιλελεύθεροι ασχολούνται μόνο με τη διαιώνιση του καθεστώτος της λιτότητας και με την προστασία των πλουσίων που έχουν παρκάρει τα λεφτά τους στους φορολογικούς παραδείσους, η Σοσιαλδημοκρατία ακόμη ψάχνει να βρει τις αιτίες της καθίζησής της (μπροστά της είναι και φωνάζουν), η Αριστερά, όταν δεν τσακώνεται με τον εαυτό της, εξαντλείται σε ηδύγευστες γενικότητες που δεν πείθουν τους πολίτες και προκαλούν αφόρητη πλήξη στους οπαδούς της.

Ο εχθρός όμως δεν είναι πια προ των πυλών. Έχει βάλει το πόδι του στην πόλη.