Κυνισμός και κίνδυνος εγκλωβισμού στο Σκοπιανό

Στα κόμματα, κυρίως της αντιπολίτευσης, εφιστά την προσοχή για τη θέση τους σχετικά με τη συνθήκη των Πρεσπών ο Αθανάσιος Έλις με άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην "Καθημερινή" την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου.

* * *

Το ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διεθνείς διαστάσεις. Η διαχείριση με το βλέμμα σε κομματικά οφέλη και πιθανοί λεονταρισμοί της τελευταίας στιγμής θα στοιχίσουν στη χώρα. Οι ευθύνες είναι μεγάλες, όπως είναι και το διακύβευμα. Τις τελευταίες εβδομάδες καθίσταται σαφές ότι οι «ισχυροί» σύμμαχοι και εταίροι επενδύουν στην εφαρμογή της συμφωνίας. Και πιέζουν, καθώς η γεωπολιτική εξίσωση περιλαμβάνει τις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία και τον ρόλο της Μόσχας στα Βαλκάνια.

Οι δημόσιες παρεμβάσεις είναι κάτι παραπάνω από ηχηρές και οι ευθείες πιέσεις αφόρητες. Από τον πρόεδρο Τραμπ, μέχρι την καγκελάριο Μέρκελ, τον πρόεδρο της Κομισιόν και τον γ.γ. του ΝΑΤΟ, όπως και πολλούς υπουργούς σημαντικών χωρών. Σε μια σπάνια παρέμβασή του ακόμη και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, κάλεσε τους πολίτες της ΠΓΔΜ να ψηφίσουν «ναι» στο δημοψήφισμα της 30ής Σεπτεμβρίου.

Η συμφωνία που έχουμε μπροστά μας είναι προϊόν συμβιβασμού. Όπως κάθε συμφωνία τέτοιου είδους, περιλαμβάνει και παραχωρήσεις. Επώδυνες παραχωρήσεις. Οι γείτονες δεν είναι ενθουσιασμένοι με την αλλαγή της ονομασίας της χώρας τους από «Μακεδονία» σε «Βόρεια Μακεδονία», ακόμη και στο εσωτερικό.

Αυτό που προκαλεί σε εμάς τη μεγαλύτερη ενόχληση, και ορθά, είναι η αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσας, παρά τις όποιες υποσημειώσεις και διευκρινίσεις. Και, φυσικά, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, ο οποίος μετέβη στην Ουάσιγκτον για περαιτέρω «ενίσχυση», δεν «βοηθά» με τις συνεχείς αναφορές του στη μακεδονική ταυτότητα.

Παραταύτα, απαιτείται μια ψύχραιμη αποτίμηση των δεδομένων και του σκηνικού που διαμορφώθηκε τα τελευταία 25 χρόνια με την αναγνώριση της ΠΓΔΜ από το σύνολο σχεδόν των χωρών του πλανήτη ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Ήταν μεγάλο λάθος η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να κινηθεί με γνώμονα τα κομματικά οφέλη, τη διαίρεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και ας εγκυμονεί αυτό κινδύνους για τη χώρα. Το σκεπτικό ήταν «να λύσουμε ένα πρόβλημα που χρόνιζε, να εξασφαλίσουμε διπλωματικό κεφάλαιο έναντι εταίρων και συμμάχων, αλλά να δυσκολέψουμε και τη ζωή του Κυριάκου». Ακόμη, δε, περισσότερο αφού έχουμε ως κυβερνητικό εταίρο και τον Καμμένο, ο οποίος με τη σουρεαλιστική στάση του επιχειρεί να αποκομίσει και κομματικά οφέλη. Ο απόλυτος κυνισμός.

Εάν δεν περάσει η συμφωνία στο δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ, αλλάζει η εξίσωση, ηρεμούν τα πράγματα. Εάν, όμως, περάσει, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον. Η εύθραυστη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα περιορίζει ακόμη περισσότερο τα περιθώρια κινήσεων. Οι όποιες επιλογές θα έχουν συνέπειες.

Το σενάριο με το λιγότερο κόστος για τη χώρα διεθνώς, είναι να ψηφισθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η συμφωνία από την παρούσα ελληνική Βουλή, και στην περίπτωση που γίνει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, με τη θεσμική συνέπεια που τη χαρακτηρίζει, να σεβασθεί τη συνέχεια του κράτους, και παρά τη δεδηλωμένη αντίθεσή της, να την εφαρμόσει.

Αλλά τα πράγματα μπορεί να μην εξελιχθούν τόσο «ομαλά». Σε κάθε περίπτωση, μόνο ως λυπηρό φαινόμενο μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την απουσία συνεννόησης των πολιτικών ακόμη και στα πιο ευαίσθητα εθνικά θέματα.