Πώς άπληστοι μάνατζερ εξευτέλισαν την πολιτική τάξη στην Ελλάδα

Ο Μανώλης Κωττάκης διάβασε το διαβαβιβαστικό που έστειλε στη Βουλή η εισαγγελέας κ. Τουλουπάκη, με το οποίο ζητάει την άρση της βουλευτικής ασυλίας του Ανδρέα Λοβέρδου να δώσει «ανομοτή κατάθση». Με βάση αυτά τα στοιχεία ο κ. Κοττάκης γράφει, σε άρθρο του στη «Δημοκρατία» της Παρασκευής 12 Απριλίου, τα συμπεράσματα του σχετικά με τη ζημιά που έπαθε, ή μάλλον θα πάθει όταν μάθουμε όλοι τα στοιχεία, η πολιτική τάξη στην Ελλάδα. Σημειώνω πως τα έντονα γράμματα στο κείμενο είναι του ίδιου του αρθρογράφου όπως τα έχει στην εφημερίδα και τόσο η «Δημοκρατία» όσο και ο κ. Κοττάκης κάθε άλλο παρά «φιλοκυβερνητικούς» μπορώ να τους χαρακτηρίσω

* * *

Κορυφαίο στέλεχος της Ν.Δ. μού είπε την περασμένη εβδομάδα, με ισχυρή δόση πολιτικού κυνισμού η οποία ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, το εξής: «Ο Γιάννος Παπαντωνίου είναι στη φυλακή. Είδες να έχει αυτό επίδραση στις δημοσκοπήσεις;» Ηθελε να μου αποδείξει με επιχειρήματα ότι η υπόθεση Novartis δεν θα έχει καμιά επίδραση στους πολιτικούς συσχετισμούς. Πράγματι, μέχρι ώρας, ακριβές. Ο κόσμος θέλει να αλλάξει δεκαετία και το συγκεκριμένο σκάνδαλο αφορά την περασμένη. Η Ν.Δ. αναπτύσσει απίστευτη δυναμική και αφήνει πίσω της τον ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τις απόρρητες μετρήσεις. Αυτό, όμως, είναι και ένα πρώτης τάξεως επιχείρημα για αναστοχασμό χωρίς φόβο και πάθος, αφού δεν επηρεάζει προβαδίσματα.

Διάβασα με προσοχή το διαβιβαστικό που έστειλε στη Βουλή η εισαγγελέας Τουλουπάκη και, ανεξαρτήτως τού αν χρηματίστηκε ή όχι ο πρώην υπουργός, θεωρώ ότι είναι καλά «δεμένο». Αξιοποιεί μαρτυρικές καταθέσεις στελεχών της εταιρίας, συμβούλων του υπουργού - που δεν είναι κουκουλοφόροι -, στελεχών από την υπαλληλία του υπουργείου Υγείας, κυνικές ομολογίες ξένου μάνατζερ της πολυεθνικής, ανταγωνιστών. Δεν θα σταθώ, όμως, σε αυτό. Γνωρίζω τον Ανδρέα Λοβέρδο από το 1996, υπηρεσιακό γενικό γραμματέα του υπουργείου Εσωτερικών τότε, και μου είναι στενόχωρο να «συζητώ» για το αν χρηματίστηκε ή όχι. Εύχομαι όχι. Επιλέγω τη φράση ενός μάρτυρα από τη δικογραφία, που διερωτάται αν οι υπουργοί ήταν «βλάκες» και χειραγωγούνταν από τους συμβούλους τους.

Ως κοινωνικά φιλελεύθερος που θεωρώ ότι είμαι, όμως, έχω δύο θέματα, και αυτά προκύπτουν από το περιεχόμενο της δικογραφίας. Το πρώτο είναι η νόθευση του ανταγωνισμού και η βλάβη που προκλήθηκε στο δημόσιο συμφέρον. Μας ενδιαφέρει, υποθέτω. Το δεύτερο είναι πως οι άπληστοι μάνατζερ του αναιδούς κεφαλαίου (υπάρχει και το έντιμο κεφάλαιο) εξευτέλισαν την ελληνική πολιτική τάξη. Λυπάμαι, αλλά και στα δύο δεν μπορώ να κάνω έκπτωση στις αρχές μου για να μη θεωρηθεί ότι μεροληπτώ. Εχουμε και λέμε, λοιπόν:

• Σύμφωνα με τη δικογραφία, το στέλεχος του υπουργείου Υγείας, ο μάρτυς Κωνσταντίνος Ράνος, δήλωσε πως υπέβαλε άτυπο ενημερωτικό σημείωμα στον σύμβουλο του υπουργού Υγείας Οθωνα Χαραλαμπάκη, με το οποίο τον ενημέρωσε ότι από την επιλογή μόνο ενός φαρμάκου της Novartis «προκύπτει αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης ύψους 374.000.000 ευρώ». Μας ενδιαφέρει; Θυμίζω ότι την εποχή εκείνη το ΠΑΣΟΚ έκοβε συντάξεις.

• Σύμφωνα με κατάθεση προστατευόμενου μάρτυρα, το φάρμακο της Novartis που προτιμήθηκε «κοστίζει σε σημερινές τιμές 1.473 ευρώ», ενώ άλλα δύο φάρμακα που αποκλείστηκαν από την αγορά «κοστίζουν 696 και 883 ευρώ, αντιστοίχως». Αυξήθηκε, δηλαδή, η φαρμακευτική δαπάνη στη συμμετοχή των ασφαλισμένων. Μας ενδιαφέρει και αυτό, υποθέτω.

• Και το σημαντικότερο: Σύμφωνα με προστατευόμενο μάρτυρα, ο πρώην υπουργός «προειδοποίησε κρυφά και σε προηγούμενο -σε σχέση με την υπόλοιπη αγορά- χρόνο την εταιρία Novartis Ελλάς για τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που θα της δίδονταν προς αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Ελληνικού Δημοσίου. Εκμεταλλευόμενη αυτή την προνομιακή ενημέρωση, η Novartis είχε προβεί σε συνεννοήσεις με χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ώστε να ρευστοποιήσει τα ομόλογα και να αποφύγει τη ζημιά από το επερχόμενο “κούρεμα”. (...) Σε επιστολή του Φρουζή προς τον πρέσβη της Ελβετίας, τον ενημέρωνε ότι τα ομόλογα που παρέλαβε η Novartis “κουρεύτηκαν” σε ποσοστό μόνο 2%, σε αντίθεση με άλλες εταιρίες, των οποίων τα ομόλογα “κουρεύτηκαν” σε ποσοστό 20% τουλάχιστον». Ανεξαρτήτως χρηματισμού ή μη, μας ενδιαφέρει, υποθέτω, και αυτό. Όταν οι Έλληνες ομολογιούχοι, που δάνεισαν το ελληνικό κράτος με τις οικονομίες τους, υπέστησαν βίαιο “κούρεμα” 53,5% των ομολόγων τους και τα «χαρτιά» που διακρατούσαν κατέστησαν «πέτσινα», ασφαλώς και ενδιαφέρει ποιο βαθύ λαρύγγι ενημέρωνε τους ξένους και τους «πουλούσε» προστασία. Και αυτό το ενδιαφέρον δεν συνιστά, βεβαίως, «επίθεση κατά του πολιτεύματος», όπως θρασύτατα χαρακτήρισε την έρευνα ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, επί των ημερών του οποίου και του Λουκά Παπαδήμου έγινε το PSI. Αλλιώς ονομάζεται: Ληστεία! Και «ληστές» όποιοι κι αν είναι αυτοί οι «άγνωστοι» που την επέτρεψαν. Αν μια επίθεση βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή, είναι η επίθεση του κ. Βενιζέλου στη νοημοσύνη του ελληνικού λαού! Κατεξοχήν προσβλητική.

Ζήτημα έχω ως φιλελεύθερος και με τον χλευασμό της ελληνικής πολιτικής τάξης από τους μάνατζερ των πολυεθνικών, ξένους και Ελληνες. Στις δημοκρατίες -αφού τόσο πολύ μας απασχολεί το κράτος δικαίου για δημόσιες υποθέσεις, όπως η Υγεία- αποφασίζουν οι πολιτικοί. Αποφασίζουν, όμως;

• Όταν διαβάζω σε έγγραφο του FBI -όχι σε κατάθεση του «κουκουλοφόρου» Μάξιμου Σαράφη- ομολογία στελέχους της Novartis πως «με 150.000 ευρώ μίζα σώζουμε εκατομμύρια», ντρέπομαι για τη φτήνια της πολιτικής τάξης μας.

• Όταν διαβάζω στη δικογραφία τη φράση του κομπορρημονούντος μάνατζερ Αρνουντ Πλους βαν Αμστελ ότι «η Novartis είναι το καλύτερο μέρος για να δουλέψεις μαζί του, είτε είσαι γιατρός είτε ασθενής ή είσαι μέλος της κυβέρνησης», και πάλι ντρέπομαι για λογαριασμό της.

• Όταν διαβάζω στη δικογραφία κομπασμούς του Φρουζή ότι «μαθαίνουμε τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, ποια θα είναι τα επόμενα βήματά τους (σ.σ.: εννοεί τους κυβερνητικούς αξιωματούχους), έτσι ώστε να μπορέσουμε να τους επηρεάσουμε από πριν», ντρέπομαι δις και τρις.

Και τώρα, η γνώμη μου για μερικά επιχειρήματα που πρέπει να αποσυρθούν:

• Να μη χρησιμοποιείται το επιχείρημα περί μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης. Το ζήτημα είναι αν η Novartis αύξανε τις πληρωμές της εις βάρος και ελληνικών εταιριών, την ώρα που η δαπάνη, πράγματι, κατ’ απαίτησιν της τρόικας, μειωνόταν. Τα στελέχη της κομπάζουν στα βίντεο που περιλαμβάνονται στη δικογραφία ότι την αύξανε, όταν άλλοι έχαναν 40%.

• Να μη χρησιμοποιείται το επιχείρημα ότι, επειδή μέχρι στιγμής δεν βρέθηκαν χρήματα σε λογαριασμούς, σκάνδαλο δεν υπάρχει. Διότι κάποιος που ονομάζεται Βασίλης Παπαγεωργόπουλος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς να βρεθεί ευρώ σε λογαριασμό του, και μάλιστα με βάση ένα άθλιο «ίσως να ήξερε» που είπε ο Γ. Μπουτάρης στο δικαστήριο και θα τον κυνηγά σε όλη του τη ζωή. Και από αυτόν τον άνθρωπο, τον Παπαγεωργόπουλο, δεν ζήτησε κανείς συγγνώμη!

• Να μην απαιτεί, τέλος, κανείς συγγνώμη επειδή το όνομά του έφθασε στη Βουλή, ούτε να προειδοποιεί «θα τους πάω μέχρι τέλους». Πρώτον, διότι ονόματα «έφθασαν» στη Βουλή, επειδή το απαράδεκτο «αμελλητί» του Συντάγματος και του νόμου περί ευθύνης υπουργών (που ξέρουμε ποιος τον έγραψε με τα χεράκια του, το 2001) υποχρέωσε τους εισαγγελείς να τα στείλουν. Εάν τους άφηναν να ψάξουν, δεν θα έφθανε κανένα όνομα αδίκως στη Βουλή και ουδείς θα διασυρόταν. Καμιά φορά, οι νόμοι εκδικούνται τους συγγραφείς τους. Δεύτερον, διότι, όταν στο παρελθόν κατεδιώχθη ο Καραμανλής από το ΠΑΣΟΚ με πέντε έξι εξεταστικές, με μυστικό έλεγχο του «πόθεν έσχες» του βάσει στημένης κλήρωσης, με εξέτασή του ως «υπόπτου» από τον πρόεδρο της Εξεταστικής για το Βατοπέδι Τσιρώνη, με επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ να τον βάλει φυλακή (σύμφωνα με δημόσια μαρτυρία Λοβέρδου, βασισμένη σε ομολογία Παπακωνσταντίνου), ο πρώην πρωθυπουργός δεν έβγαλε «κιχ» και δεν απαίτησε από κανέναν να του ζητήσει συγγνώμη για τον διασυρμό. Ούτε βεβαίως το κόμμα του, η Ν.Δ., απαίτησε συγγνώμη από κανέναν μετά την αθωωτική απόφαση του Βατοπεδίου. Στις δημοκρατίες, «μέχρι τέλους» τούς συκοφάντες τούς πάει ο λαός - 5% έλαβε το ΠΑΣΟΚ στις κάλπες. Το ίδιο θα πάθει και ο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αποδεδειγμένα συκοφάντησε.

Καταλήγω: Ποινικά συμπεράσματα δεν θα εξαγάγουμε εμείς για την υπόθεση Novartis. Αλλά πολιτικά, ναι, μπορούμε. Και, δυστυχώς, με βάση δημόσια έγγραφα, αυτά δεν είναι κολακευτικά για κάποιους από το ΠΑΣΟΚ. Λυπηρόν, πλην αληθές.