Αλλού αλλιώς, εδώ ως συνήθως

Γεγονότα των τελευταίων χρόνων που αφορούν τη δικαιοσύνη των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Γερμανίας και πως αντιμετωπίζει τους πολιτικούς σχολιάζει ο Τάσσος Παππάς. Αλλά και πως οι πολιτικοί την σβένονται. Όλα αυτά τα συγκρίνει με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην «εφημερίδα των συντακτών» την Τρίτη 17 Ιανουαρίου

• • •

Στις ΗΠΑ το FBI μπούκαρε σε μία από τις επαύλεις του Τραμπ και εντόπισε διαβαθμισμένα έγγραφα που ο τέως πρόεδρος είχε στην κατοχή του. Δεν αποκλείεται να παραπεμφθεί. Στις ΗΠΑ μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν ότι στο ίδιο αδίκημα έχει υποπέσει και ο σημερινός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Εγγραφα διαβαθμισμένα βρέθηκαν ακόμη και στο γκαράζ του σπιτιού του. Ο ίδιος παραδέχτηκε το λάθος του, οι δικηγόροι του ομολόγησαν ότι υπάρχουν και άλλα διαβαθμισμένα έγγραφα σε σπίτια του Μπάιντεν, το υπουργείο Δικαιοσύνης ανέθεσε σε ειδικό σύμβουλο τη διερεύνηση των υποθέσεων και ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε ότι θα συνεργαστεί. Δεν απειλείται με δίωξη αφού το νομικό συμβούλιο του υπουργείου έχει αποφανθεί ότι ο πρόεδρος της χώρας έχει ασυλία κατά τη διάρκεια της θητείας του. Μετά; Θα δούμε.

Στη Γαλλία ο Σαρκοζί έγινε ο πρώτος στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας πρόεδρος στον οποίο επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης για διαφθορά και «κατάχρηση εξουσίας» στην υπόθεση Πιλ Μπισμού, καθώς πρόσφερε μια θέση στο Πριγκιπάτο του Μονακό σε δικαστή, με αντάλλαγμα πληροφορίες για την εις βάρος του έρευνα για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας. Ο Σαρκοζί άσκησε έφεση και δεν οδηγήθηκε στη φυλακή, καθώς οι δικαστές έκριναν ότι θα μπορούσε να φορά ηλεκτρονικό βραχιολάκι. Στη Γαλλία επίσης πριν από μερικές μέρες εισαγγελείς και αστυνομικοί εισέβαλαν στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος, δηλαδή του κόμματος του αιρετού μονάρχη Μακρόν, ψάχνοντας στοιχεία για παράνομη χρηματοδότηση κατά την προεκλογική περίοδο. Και ο Τραμπ και ο Σαρκοζί έκαναν λόγο για επιχείρηση συκοφάντησής τους από τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Η Δικαιοσύνη όμως και οι διωκτικές αρχές έκαναν τη δουλειά τους. Οπως και ορισμένα μέσα ενημέρωσης που με τις έρευνές τους έφεραν στο φως της δημοσιότητας στοιχεία. Οι εν ενεργεία πρόεδροι Μπάιντεν και Μακρόν δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν τις κινήσεις της Δικαιοσύνης.

Φαντάζεστε να συνέβαινε κάτι ανάλογο στην Ελλάδα; Να έψαχνε η Δικαιοσύνη την υπόθεση με τα δανεικά και αγύριστα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Να αναζητούσε ευθύνες για τα χαριστικά δάνεια που έδωσαν οι τράπεζες. Να ελέγχονταν οι προκλητικές ρυθμίσεις για την εξόφλησή τους – ούτε σε δύο αιώνες δεν θα ξεχρεώσουν. Εδώ η εξιχνίαση του σκανδάλου των υποκλοπών έχει ανατεθεί σε πέντε εισαγγελείς αντί να την αναλάβει ένας υψηλόβαθμος εισαγγελέας. Τυχαίο; Εδώ ο ανώτατος εισαγγελέας εστιάζει το ενδιαφέρον του στις διαρροές των πληροφοριών και όχι στην ουσία της βρόμικης αυτής ιστορίας. Εδώ ο ανώτατος εισαγγελέας –ο εκπρόσωπος της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης (χρησιμοποιώ τον όρο για τη συνεννόηση)– γνωμοδοτεί για να νομιμοποιήσει τις επιλογές της εκτελεστικής εξουσίας. Εδώ οι δημοσιογράφοι που επιμένουν να ερευνούν αποκαλούνται εθνικοί συκοφάντες και οδηγούνται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Εδώ οι αποκαλύψεις που εκθέτουν την κυβέρνηση χαρακτηρίζονται συκοφαντίες, αλλά οι… συκοφαντούμενοι δεν καταθέτουν μηνύσεις και στηρίζουν αυτόν που τους παρακολουθούσε.

Στη Γερμανία ο καγκελάριος Σολτς εκλήθη (και προσήλθε) να καταθέσει σε εξεταστική επιτροπή για τη συμμετοχή πρώην στενού συνεργάτη του σε τραπεζικό σκάνδαλο την περίοδο που ήταν κυβερνήτης του Αμβούργου. Εδώ οι εξεταστικές και οι αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές (την πλειοψηφία έχει η Ν.Δ.) αρνήθηκαν να καλέσουν τους εμπλεκόμενους: τον πρωθυπουργό που είναι ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ για τις υποκλοπές, τον Πέτσα για τη διαβόητη λίστα του. Είναι πλειοψηφία και κάνουν ό,τι γουστάρουν. Θα πει κάποιος και με το δίκιο του: Δηλαδή αλλού η Δικαιοσύνη είναι πλήρως ανεξάρτητη, ενώ εδώ χειραγωγείται; Η απάντηση: Και αλλού υπάρχουν αιμομικτικές σχέσεις των καθεστωτικών κομμάτων και της οικονομικής ελίτ με τη Δικαιοσύνη. Αλλού όμως υπάρχουν δικαστές που τιμούν τον όρκο τους. Τζόρες κατά το κοινώς λεγόμενο, δηλαδή ξεροκέφαλοι. Εδώ; Μα, εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε!