Η Σοβιετική Ένωση διοικούνταν από δικτάτορες, αλλά όχι από ανόητους. Είχε λαμπρούς επιστήμονες και οικονομολόγους, που έβλεπαν ότι το σκάφος πλησίστιο κατευθυνόταν προς τους βράχους. Αλλά ήταν αδύνατον να αναθεωρήσουν τις βασικές τους αντιλήψεις περί οικονομίας. Απέδιδαν προφανώς τα προβλήματα που αναδύονταν καθημερινώς σε αρρυθμίες του συστήματος. Ετσι, κατέπεσε εν μια νυκτί –θα έλεγε κανείς, με κάποια υπερβολή ενδεχομένως– το σοβιετικό σύστημα, δίχως να πέσει ένας πυροβολισμός και ο υπαρκτός σοσιαλισμός πέρασε ταπεινωτικά και οριστικά στην ιστορία.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον χώρο της ελευθέρας οικονομίας, ή αυτό τουλάχιστον υπαινίχθηκε –με κάποιο τρόπο– ο μέγας «κερδοσκόπος» κ. Τζορτζ Σόρος στη σύνοδο της Βιέννης, όπου μετείχε και ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου και περιώνυμοι διεθνείς τραπεζίτες.
«Η παρούσα κρίση δεν είναι απλώς μία αποτυχία της αγοράς, αλλά επίσης μία αποτυχία ελεγκτικών μηχανισμών και ακόμη σπουδαιότερο μία αποτυχία του κυριάρχου δόγματος περί των αγορών» είπε ο κ. Σόρος, πρόσθεσε ότι «η κατάρρευση του οικονομικού συστήματος είναι πραγματική» και τόνισε ότι «απέχουμε πολύ από το τέλος της κρίσεως».
Ο κ. Σόρος δεν είναι κομμουνιστής απεργαζόμενος την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και η ακαδημαϊκή του επάρκεια μπορεί να αμφισβητείται. Αλλά είναι ασφαλώς ο δαίμων των αγορών, την λειτουργία των οποίων κατανοεί τόσο καλά στο πρακτικό επίπεδο ώστε να εξασφαλίζει κέρδη εντυπωσιακότατα. Από την άποψη αυτή η γνώμη του έχει κάποια αξία, ενδεχομένως μεγαλύτερη των πάσης φύσεως διαχειριστών των παγκοσμίων οικονομικών πραγμάτων, που εμφανίζουν συμπτώματα αγκυλώσεων στο επίπεδο των αντιλήψεων. Και δεν υπάρχει προφανώς δυσκολότερο εγχείρημα από την αλλαγή παγιωμένων αντιλήψεων.
Επιστρέφοντες εις τον ελλαδικό μικρόκοσμό μας, ας ευχηθούμε ότι ο κ. Σόρος πλανάται και ότι η προσπάθεια ανασυγκροτήσεως της οικονομίας θα τελεσφορήσει. Θα ήταν παράλογο, ούτως ή άλλως, να διανοηθεί κανείς ότι η Ελλάς μπορεί ποτέ να καινοτομήσει. Δεν είναι δυνατόν η χώρα να αναπτύξει ιδία οικονομική πολιτική και είναι αναγκασμένη να πειθαρχήσει στις αποφάσεις της Ευρωζώνης. Εάν πρόκειται περί σφάλματος, αυτό θα αφορά όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη. Το ουσιώδες είναι να μην εκλείψει η ελπίδα όσο διαρκεί η προσπάθεια.
* * *
Και μερικά (τρία) σχόλιο από το χθεσινό (Παρασκευή 18/6) Goal του Κώστα Καίσαρη αθλητικοπολιτικού βεβαιώς περιεχομένου
ΕΦΤΑΣΕ η ώρα. Για τη Μεγάλη Παρασκευή όπως έχει χαρακτηριστεί του Ολυμπιακού. Αν τα βρούνε δηλαδή Κόκκαλης - Μαρινάκης. Οπως λέγαμε και χθες, τα πρωτοσέλιδα και μόνο με τα 100 εκατομμύρια γιούρο σοκάρουν. Είναι πολλά τα λεφτά. Μεγάλη Παρασκευή όμως είναι Γολγοθάς και Σταύρωση.
Οταν μιλάμε για ανάσταση του Ολυμπιακού, το ραντεβού έπρεπε να γίνει μεσάνυχτα του Σαββάτου. Οπως ο παπάς λέει «δεύτε λάβετε φως», να έβγαινε μετά ο Μαρινάκης και να έλεγε «δεύτε λάβετε εκατό μετρητά». Από τις 3 και μετά, λοιπόν, που είναι το ραντεβού, τα αθλητικά ραδιόφωνα θα κάνουν ρεκόρ ακροαματικότητας. Οι απανταχού Ολυμπιακοί θα περιμένουν πώς και πώς τη μεγάλη είδηση.
Τόσο μεγάλη που βλέπω τα κανάλια να διακόπτουν το πρόγραμμά τους για έκτακτο δελτίο. Προς το παρόν, πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ο Γολγοθάς των Ελλήνων. Και χωρίς να προβλέπεται, μάλιστα, η προοπτική της ανάστασης. Μετά τους δημόσιους υπαλλήλους ήρθε η σειρά των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα για σταύρωση. Με το προεδρικό διάταγμα για τις απολύσεις. Μιλάμε πραγματικά για εργασιακό Μεσαίωνα.
Ταυτόχρονα, όπως αναφέρουν μόνο τα blogs, ένας γιατρός στη Χαλκίδα, ο Δ. Αντωνίου, υπέβαλε μήνυση κατά όλων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ που ψήφισαν τα μέτρα. Για εσχάτη προδοσία. Και το αιτιολογεί. Οτι παραβίασαν το Σύνταγμα εκχωρώντας κυριαρχικά δικαιώματα στην Τρόικα. Την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, άλλωστε, την έχει ομολογήσει και ο πρωθυπουργός και αρκετοί από τους υπουργούς του.
Με το κίνητρό τους να είναι σαφές: Να μη χάσουν τα αξιώματά τους. Θα μπορούσαν να είχαν πάρει τα ίδια μέτρα μόνοι τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, θα αναλάμβαναν το κόστος. Και γι' αυτό δεν το έκαναν. Εκχώρησαν, λοιπόν, κυριαρχικά δικαιώματα στην Τρόικα για να μπορούνε να λένε «δεν πήραμε εμείς τα μέτρα. Μας τα επέβαλαν».
Το να βρεθεί βέβαια δικαστής να ασκήσει διώξεις ούτε λόγος. Η κατηγορία, όμως, για εσχάτη προδοσία κάθε άλλο παρά αστήρικτη είναι. Αλλωστε, όταν είχαν δικαστεί και καταδικαστεί οι κατοχικοί πρωθυπουργοί Ράλλης και Τσολάκογλου, τα ίδια ακριβώς λέγανε: «Κάναμε ό,τι κάναμε για να σώσουμε την πατρίδα και τους Ελληνες». Το εθνικό συμφέρον είχαν επικαλεστεί και τότε για τη συνεργασία με τους Γερμανούς.
Οικονομικός θάνατος
ΚΙ ο Παπαδόπουλος με τον Πατακό, όταν έβγαλαν το '67 τα τανκς, για να σώσουν την Ελλάδα είπαν ότι το έκαναν. Οπως για να σώσει τώρα την Ελλάδα ο Λοβέρδος στήνει τους εργαζόμενους στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ο θάνατος δεν είναι φυσικός όπως στην Κατοχή. Είναι οικονομικός: Κι αν οι πολιτικοί θέλουν να παριστάνουν τους υπουργούς, ο Παπούλιας τι λόγους έχει; Τι λόγους έχει να υπογράψει το προεδρικό διάταγμα για τις απολύσεις; Μια πενταετή θητεία ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας την έχει κάνει. Τι θα κερδίσει αν μείνει άλλα πέντε; Αν όμως πει, δεν υπογράφω το διάταγμα για τις απολύσεις και φεύγω, θα γράψει Ιστορία. Θα μείνει στην Ιστορία. Ποια άλλη ευκαιρία μπορεί να βρει ένας πολιτικός σ' αυτήν την ηλικία; Εκτός αν θεωρεί ότι υπογράφοντας τα προεδρικά διατάγματα που έχει συντάξει ο Ολι Ρεν, υπηρετεί το έθνος και την πατρίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου