Ξεκινά του Μουντιάλ και οι Έλληνες περιμένουμε κάτι να αισιδοξίσουμε

Αρχίζει σήμερα, σε μερικές ώρες. το Μουντιάλ.
Σ’ ένα Μουντιάλ που συμμετέχει και η Ελλάδα μας. Βλέπω και λογικό είναι με τα τόσα που συμβαίνουν στην χώρα μας πως οι εφημερίδες σήμερα άρχισαν δειλά δειλά να ασχολούνται.
Μάλιστα και οι αθλητικές. Αυτές ασχολούνται πιο πολύ με το Παναθηναϊκό που δεν έχει διοίκηση. Με τον Ολυμπιακό που δεν έχει ούτε διοίκηση ούτε προπονητή και με τις άλλες ομάδες με
Βέβαια αφιερωματικά τα ένθετα μπήκαν (ως και σήμερα το τελευταίο).
Σαν να μην είναι ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό γεγονός που πολλοί άντρες και τελευταία πολλές γυναίκες ενδιαφέρονται πέρα πολύ κάθε τέσσερα χρόνια
Ο κόσμος όμως θέλει να ξεφύγει με κάθε ευκαιρία από την δυσωδία της ζωής μας. Πολιτικής και κοινωνικής.
Και από τα προβλήματα που μας φορτώνουν οι φίλοι μας ευρωπαίοι, οι κύριοι του ΔοΝιΤη και οι πολιτικοί μας.
Γι’ αυτό βλέπω ένα κλίμα που δεν υπήρχε το 1994. Παρασυρμένος ίσως ο κόσμος από τον θρίαμβο, τον βαθμολογικό όχι τον αγωνιστικό, περιμένει πως και πως το αυριανό μεσημέρι να πανηγυρίσει μια επιτυχία.
Βέβαια αν θα του αρέσει το ποδόσφαιρο που θα δει δεν τον νοιάζει. Αυτό που θέλει είναι μια νίκη, αχτίδα φωτός κι ελπίδας στην δύσκολη καθημερινότητά του. Να πάρει την δόση του. Το ναρκωτικό του να παλέψει.
Ξέρει ο Έλληνας ότι μ αυτά που του συμβαίνουν, με τους ανθρώπους που τον κυβερνούν τα τελευταία 20 χρόνια δεν πρόκριτε να δει εύκολα χαρά.
Και αισιοδοξεί έστω στον αθλητισμό. Και μάλιστα στο ποδόσφαιρο στο οποίο ηγείται, στην εθνική Ελλάδας, ένας Γερμανός.
Να δείτε τι θα γίνει αν κάνουμε μια νίκη στα τρία αυτά παιχνίδια. Να μη πω αν περάσουμε στους 16 ή ακόμη πιο ψηλά. Θα καεί η χώρα.
Και στην αδύνατη περίπτωση που πάρουμε το κύπελλο; Θα τους πετάξουμε έξω τους ΔυΝασΤες μας. Θα βγάλουμε τη γλώσσα στους «σύμμαχους» και «συνεταίρους» μας και θα τους πει σύσωμος ο Ελληνικός Λαός:
Να φύγετε να πάτε αλλού. Εμείς δεν πληρώνουμε.