Μια μουντή Τρίτη…

Την περασμένη Τρίτη (17/3) έφυγε από τη ζωή ένας από τους ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές. Ενας από τους bloger που παρακολουθώ στο Internet, κυρίως για τις αθλητικές του ιδέες μια που υποστηρίζει τον Ολυμπιακό (την ομάδα που συμπαθώ), ο Red Duckling έδειξε με άρθρο του (με τον ίδιο τίτλο πάντα) την ίδια κιόλας μέρα τα συναισθήματα όλων μας. Το δημοσιεύω κι εδώ μια που πιστεύω πολύς κόσμος. (Μπράβο papaki)

* * *

Ξύπνησα και είδα έξω τον συννεφιασμένο, μουντό καιρό.
Η συνήθεια όταν ανοίγω τα μάτια μου και έχω χρόνο, είναι να παίρνω το κινητό και να κάνω μία πρωινή “βόλτα” για να δω τί συμβαίνει στον κόσμο. Αυτή η συννεφιά όμως με αποθάρρυνε να μπω στο ίντερνετ κρατώντας παράλληλα το τηλεκοντρόλ μακρυά από τα χέρια μου.
Πέρασε αρκετή ώρα. Ήμουν πια στον καναπέ με ένα καφέ στο χέρι όταν έπιασα το κινητό. Και η πρώτη είδηση που διαβάζω…
Αυθόρμητη η αντίδραση: “Έγινε λάθος. Είναι μία ηλίθια φήμη από αυτές που κυκλοφορούν συνέχεια στο ίντερνετ”. Αλλά η πηγή που με ενημέρωσε δεν ήταν από αυτές που φημίζονται για τέτοια λάθη.
Η αντίδραση όμως επέμενε με την μορφή της ευχής: “Μακάρι να είναι ψέμα”.
Αλλά οι αναρτήσεις και τα σχόλια σε twitter και facebook ερχόντουσαν με την μορφή χιονοστιβάδας για να σκεπάσουν τις ελπίδες μου.
Τελευταία απέλπιδα κίνηση να ανοίξω την τηλεόραση. Δεύτερα πριν την εικόνα, μπήκε στο σαλόνι μου ο ήχος:
“…Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια, με τρικυμίες και με βροχές, με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια, θα ονειρεύεσαι ό,τι θες…”
Περίπου πριν ένα χρόνο είχα δακρύσει στην είδηση του χαμού του καλού μας ανθρώπου (Σ.Σ. Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε 3 του Μάη του 2011 και πάλι Τρίτη).
Αυτή τη φορά έκλαψα. Όσο δεν έχω κλάψει για άνθρωπο που δεν έχω γνωρίσει.
Έκλαψα όπως έχω κάνει με τα τραγούδια σου, με αυτή την απίστευτα συγκλονιστική και μελαγχολική σου φωνή που έχει ταξιδέψει άπειρες φορές την ψυχή μου.
Πόσο λίγο είναι το ευχαριστώ για όλα αυτά τα ταξίδια που έκανα χάρη σε σένα.
Και θα συνεχίσω να κάνω…